ciemnota

См. также в других словарях:

• ciemnota — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. ciemnotaocie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} brak wykształcenia, obycia; zacofanie, tępota : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zwalczać ciemnotę. Dziwiła ją ciemnota panująca jeszcze… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ciemnota — ż IV, CMs. ciemnotaocie, blm 1. «brak oświaty; zacofanie» Ciemnota panuje, szerzy się. 2. pot. «ludzie ciemni, nieoświeceni, zacofani» …   Słownik języka polskiego

• ciemnota — pot. Wciskać (komuś) ciemnotę «mówić nieprawdę; kłamać; także: wmawiać coś komuś»: Chcę, żebyś mi wyjaśnił, dlaczego lubiąc Joannę, jesteś w stosunku do niej, delikatnie mówiąc, nieuczciwy. – Ja? – Mirek poderwał się z krzesła. – Co mi pan tu… …   Słownik frazeologiczny

• ciemnota — Głupota lub ludzie głupi i bezmyślni Eng. Stupidity or a group of people who are stupid and thoughtless …   Słownik Polskiego slangu

• Antoni Lange — Infobox Writer name = Antoni Lange imagesize = 200px caption = Portrait of Antoni Lange by Stanisław Wyspiański, 1899 pseudonym = Antoni Wrzesień, Napierski birthdate = 1861 or 1863 birthplace = Warsaw, Poland deathdate = 17 March, 1929… …   Wikipedia

• ciemniactwo — n III, Ms. ciemniactwowie, blm pot. pogard. «ciemnota, zacofanie, tępota; ignorancja, nieuctwo» …   Słownik języka polskiego

• ciemniak — m III, D. a, N. ciemniakkiem 1. B.=D.; lm M. te i, ci ciemniakacy, DB. ów pot. pogard. «człowiek odznaczający się ciemnotą umysłową, tępy, nierozgarnięty, zacofany» 2. B.=M.; lm MB. i zootechn. «klatka dla lisów przeznaczonych do uboju na futro,… …   Słownik języka polskiego

• kołtuneria — ż I, DCMs. kołtuneriarii, blm 1. «umysłowość i moralność kołtunów; zacofanie, ciemnota, ograniczoność; kołtuństwo» Kołtuneria obyczajowa. 2. «zespół, gromada ludzi kołtunów» Ataki kołtunerii na obóz postępu i reform …   Słownik języka polskiego

• kołtuństwo — n III, Ms. kołtuństwowie, blm 1. «zespół cech właściwych kołtunowi; zacofanie, ciemnota, głupota» 2. → kołtuneria w zn. 2 …   Słownik języka polskiego

• nieuctwo — n III, Ms. nieuctwowie, blm «brak wykształcenia spowodowany czyjąś niechęcią do nauki, niewykorzystaniem możności zdobywania wiedzy; ignorancja, ciemnota» Grzeszyć nieuctwem. Zarzucać komuś nieuctwo. Walczyć z nieuctwem …   Słownik języka polskiego

• niewiedza — ż II, DCMs. niewiedzadzy, blm «brak wiedzy, wykształcenia; nieznajomość jakiejś dziedziny wiedzy; brak wiadomości o czymś; ciemnota, ignorancja» Wydać się ze swoją niewiedzą. Niewiedza nie zwalnia od odpowiedzialności …   Słownik języka polskiego