ciążyć

См. также в других словарях:

• ciążyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, ciążyćżę, ciążyćży {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być odczuwanym jako męczący ciężar; przygniatać, męczyć kogoś swoim ciężarem; zamykać się, opadać pod własnym ciężarem : {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ciążyć — ndk VIb, ciążyćżę, ciążyćżysz, ciąż, ciążyćył «przygniatać, przytłaczać swym ciężarem; być ciężkim, odczuwanym jako ciężki; chylić się, opadać pod wpływem własnego ciężaru» Plecak komuś ciąży. Ciążyły mu grube buty. Warkocze jej ciążą. Głowa… …   Słownik języka polskiego

• ciążyć — Coś ciąży komuś kamieniem (na sercu, na duszy), jak kamień zob. kamień 4. Coś ciąży komuś na sumieniu zob. sumienie 2. Coś ciąży komuś ołowiem zob. ołów 1. Oczy, powieki komuś ciążą zob. oko 40 …   Słownik frazeologiczny

• Ą — (minuscule: ą) is a letter in the Polish, Kashubian, Lithuanian, Creek, Navajo, Western Apache, Chiricahua, Mescalero, Gwich in, Tutchone, and Elfdalian alphabets. It is formed from the letter a and an ogonek and usually denotes a nasal a sound.… …   Wikipedia

• sumienie — 1. Brać, wziąć kogoś, coś na swoje sumienie «brać, wziąć, przyjmować, przyjąć za kogoś, za coś odpowiedzialność moralną»: Ale tak kapitan, jak i pierwszy mechanik, którzy dostatecznie przejrzeli przestępczą grę swego armatora, nie chcieli wziąć… …   Słownik frazeologiczny

• ciążenie — n I rzecz. od ciążyć ∆ fiz. Ciążenie powszechne → grawitacja ∆ Prawo ciążenia Newtona «zasada dotycząca przyciągania się cząstek materii we Wszechświecie; prawo grawitacji» …   Słownik języka polskiego

• ciężyć — ndk VIb, ciężyćżę, ciężyćżysz, cięż, ciężyćżył → ciążyć …   Słownik języka polskiego

• gnieść — ndk XI, gniotę, gnieciesz, gnieć, gniótł, gniotła, gnietli, gnieciony 1. «przyciskać kogoś, coś mocno; miażdżyć, zgniatać, ugniatać» Gnieść kartofle tłuczkiem. Gnieść maliny, porzeczki, winogrona w prasie. ∆ Gnieść ciasto «wyrabiać, miesić… …   Słownik języka polskiego

• grawitować — ndk IV, grawitowaćtuję, grawitowaćtujesz, grawitowaćtuj, grawitowaćował fiz. «podlegać prawu ciążenia powszechnego, ciążyć ku pewnemu punktowi wskutek siły przyciągania» przen. «skłaniać się ku czemuś» Poeta grawitujący ku klasycyzmowi. ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• ugniatać — ndk I, ugniataćam, ugniataćasz, ugniataćają, ugniataćaj, ugniataćał, ugniataćany 1. forma ndk czas. ugnieść (p.) 2. «o czymś ciężkim, zbyt małym, za ciasnym: ciążyć, wywierać ucisk, sprawiać ból; uwierać, uciskać, cisnąć, dolegać; gnieść» Karabin …   Słownik języka polskiego

• być — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk XIIa, jestem, jest, są, będę, będzie, bądź {{/stl 8}}{{stl 7}}I {{/stl 7}}{{stl 8}}w funkcji samodzielnej {{/stl 8}}{{stl 7}}: {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} istnieć, żyć, występować …   Langenscheidt Polski wyjaśnień