chryp(k)a

См. также в других словарях:

• chrypa — ż IV, CMs. chrypapie; lm D. chryp «zaburzenia w brzmieniu głosu ludzkiego, wywołane najczęściej zmianami czynnościowymi lub organicznymi krtani; głos niski, matowy, bezdźwięczny, chrypiący» Mieć chrypę. Nie móc mówić z powodu chrypy. Leczyć… …   Słownik języka polskiego

• chrypieć — ndk VIIa, chrypiećpię, chrypiećpisz, chryp, chrypiećpiał, chrypiećpieli «mówić ochrypłym głosem; wydawać ochrypły głos, dźwięk» Chrypieć przekleństwa. Głośnik, gramofon chrypiał …   Słownik języka polskiego