chrobotać

См. также в других словарях:

• chrobotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, chrobotaćoczę || chrobotaćocę, chrobotaćocze || chrobotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować jakąś czynnością odgłos chrobotu; także wydawać chrobot; chrzęścić, zgrzytać, trzeszczeć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Myszy… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chrobotać — ndk IX, chrobotaćoczę (chrobotaćocę), chrobotaćoczesz (chrobotaćocesz), chrobotaćocz, chrobotaćtał rzad. chrobotnąć dk Va, chrobotaćnę, chrobotaćniesz, chrobotaćnij, chrobotaćnął, chrobotaćnęła, chrobotaćnęli, chrobotaćnąwszy «wydawać, powodować… …   Słownik języka polskiego

• chrobotnąć — → chrobotać …   Słownik języka polskiego

• хробост — шум, треск, хруст , хробос(т)кий шумный, звучный, громкий; быстрый; храбрый, смелый , хробостеть, стить, стать шуметь, хрустеть, скрипеть , укр. хроботiти греметь , хробот скрип , польск. chrobotac шуршать . Сравнивают с лит. krebždėti шелестеть …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

• chrobotanie — n I rzecz. od chrobotać …   Słownik języka polskiego

• chrzęścić — ndk VIa, chrzęszczę, chrzęścićcisz, chrzęść, chrzęścićcił chrząsnąć, chrząstnąć, chrzęsnąć, chrzęstnąć dk Va, chrzęścićnę, chrząśniesz, chrząstniesz, chrzęśniesz a. chrzęstniesz, chrząśnij, chrząstnij, chrzęśnij a. chrzęstnij, chrzęścićnął,… …   Słownik języka polskiego

• trzeszczeć — dk VIIb, trzeszczećczę, trzeszczećczysz, trzeszcz, trzeszczećczał, trzeszczećczeli 1. «wydawać chrzęst, trzask, zwykle na skutek pękania, łamania się, rozrywania się czegoś lub tarcia; chrobotać, chrzęścić, skrzypieć» Deski, schody, suche gałązki …   Słownik języka polskiego