-
21 Chef
нача́льник, руководи́тель. umg шеф. v. Klinik, Krankenhaus заве́дующий adj. v. Theater, Verlag руководи́тель. v. Redaktion гла́вный реда́ктор. v. Firma, Delegation, Regierung, Amt, Dienst глава́. v. Stab нача́льник. v. Kompanie, Battaillon, Regiment команди́р. Kap: v. Polizei, Sicherheitsdienst шеф. v. Bande шеф, глава́рь. Besitzer, Tonangebender хозя́ин. saloppe Anrede друг | Chef des Protokolls нача́льник протоко́льного отде́ла. der oberste Chef гла́вный нача́льник | wer ist hier (der) Chef? umg кто здесь гла́вный ? Chef im Ring Boxen хозя́ин на ри́нге -
22 Chef
-
23 Chef
-
24 Chef
Chef m chef; ledare -
25 Chef
ʃɛfm (f - Chefin)jefe/jefa m/f<-s, -s; -nen> jefe, -a Maskulin, Feminin -
26 Chef
[ʃɛf]m (-s, -s)шеф, руководи́тель, нача́льник, дире́кторder Chef der Fírma — дире́ктор фи́рмы
-
27 Chef
-
28 Chef
сущ.1) общ. владелец предприятия, начальник, руководитель, шеф2) авиа. начальник штаба3) мед. главный врач4) франц. командир (подразделения)5) воен. главнокомандующий, командир эскадрильи, командующий, тж. командир эскадрильи, тж. командующий, (штатный) командир (роты, батареи, эскадрильи)6) юр. глава, заведующий, хозяин (privater)7) экон. босс, хозяин8) артил. штатный командир (батареи) -
29 Chef-
сущ.общ. старший, главный -
30 Chef(in)
-
31 Chef-
-
32 Chef
serkar--------serok--------serperişt -
33 Chef(in)
(m/f) serkar -
34 Chef
mдиректор, руководитель, начальник, глава фирмы; владелец компании; разг. шефDeutsch-Russisch Wörterbuch für Finanzen und Wirtschaft > Chef
-
35 Chef
шефруководительначальниквладелец предприятия -
36 Chef
командующийначальник -
37 Chef
артил. начальникартил. штатный командир (батареи) -
38 Chef
[ʃɛf]m -s, -sszef m -
39 Chef...
-
40 Chef
авиа. начальник авиа. начальник штаба авиа. старший авиа. главный
См. также в других словарях:
chef — chef … Dictionnaire des rimes
Chef(in) — Chef(in) … Deutsch Wörterbuch
chef — [ ʃɛf ] n. m. • chief Xe; lat. caput « tête » I ♦ 1 ♦ Vx Tête (⇒ couvre chef). Le chef de saint Denis, relique. Blas. Pièce honorable qui est en haut de l écu. 2 ♦ DE SON CHEF : de sa propre initiative, de soi même. ⇒ autorité … Encyclopédie Universelle
chef — (chèf ; au pluriel l s ne se lie pas : les chèf et les soldats ; cependant quelques uns lient : les chèf z et les soldats) s. m. 1° Tête. Le chef de saint Jean Baptiste. • Et que peut plus un corps dont le chef est à bas ?, ROTR. St Gen. V, 2 … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
chef — CHEF. s. m. (On pron. l F.) Tête. Il ne se dit que de l homme, et il n est guère d usage qu en Poésie. Le chef couronné de lauriers. Le chef ceint d un diadême. On s en sert aussi en parlant De la tête des Saints. Le Chef de Saint Jean. Le Chef… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
chef — CHEF. s. m. Teste. Il ne se dit que de l homme, & il n a guere d usage qu en poësie. Le chef couronné de lauriers. le chef ceint d un diademe. On s en sert aussi en parlant de la teste des Saints. On garde le chef de saint Jean en cette Eglise.… … Dictionnaire de l'Académie française
Chef! — The show s title, formed from food prepared during the opening credits. Format Situation comedy Created by Peter Tilbury (based on an idea from Len … Wikipedia
Chef Ra — Born October 10, 1950(1950 10 10) Charleston, West Virginia Died December 26, 2006(2006 12 26) (aged 56) Urbana, Illinois Cooking style Ganja (marijuana) Education Urbana High School where he was class president his senior year. He … Wikipedia
chef — Chef, m. Qui vient du Grec {{t=g}}képhalê,{{/t}} non du Latin Caput, est la teste proprement de l homme et de la femme, Caput, car quant aux bestes brutes, on use du mot Teste. Chef et Capitaine d une armée, Strategus, Dux exercitus. Le chef des… … Thresor de la langue françoyse
Chef — (aus dem Französischen entlehnt, von lateinisch caput ‚Kopf‘) bezeichnet: allgemein Vorgesetzter Koch oder Köchin in der Gastronomie Oberhaupt einer deutschen Adelsdynastie, siehe Deutscher Adel Chef (Programmiersprache), esoterische… … Deutsch Wikipedia
chef — CHEF, chefuri, s.n. 1. Petrecere zgomotoasă cu mâncare, băutură (şi cântec). 2. Stare de (uşoară) beţie şi de bună dispoziţie a omului care a băut. 3. Bună dispoziţie, voie bună, veselie; toane bune. 4. Voie, poftă, dorinţă. ♦ Dorinţă ciudată,… … Dicționar Român