-
1 celo
cēlo, avī, ātum, āreскрывать, утаивать (sententiam suam, peccatum C); прятать (vultus manibus O; aliquem silvis V)aliquid taciturnitate c. C — умолчать о чём-л.c. aliquem aliquid C, L (реже aliquem de aliquā re C) — скрывать что-л. от кого-л.se tenebris c. V — прикрываться темнотойcelor de re aliquā C (реже celor rem aliquam Ter) — от меня скрывают что-л.; иногда celari alicuiid Alcibiadi diutius celari non potuit Nep — это не могло быть надолго скрыто от Алкивиадаnon est profecto de illo veneno celata mater C — невозможно, конечно, чтобы мать (Клуэнция) не знала об этом ядеcelari videor a te C — ты, по-видимому, (что-то) скрываешь от меняc. aliquem C — укрывать кого-л. -
2 celo
cēlo, āvī, ātum, āre (v. cēla, der Urform v. cella, verwandt mit clam, heimlich, occulo, ich verberge, ahd. helan, ›hehlen‹, verbergen), hehlen, verhehlen = verheimlichen, verbergen, a) m. Ang. wen? od. was? α) durch Acc. (Ggstz. palam facere, patefacere [u. Passiv celari, Ggstz. patefieri], nudare, ostentare), plerosque, Caes.: conscios, Liv.: commissa, Nep.: annos, Phaedr.: sententiam suam, Cic.: vitia (Ggstz. ostentare laudes), Plin. ep.: celat se vespere stella, Col.: diem qui promis et celas (v. Sonnengott), Hor.: utra magis pisces et echinos aequora celent, in ihrem Schoß verbergen, Hor.: longe dissimilem noto celantia sucum, alles was usw. birgt (= enthält), Hor.: im Passiv, ne vera eo ipso, quod celarentur, suā sponte magis emanarent, Liv.: celabitur auctor, Hor.: celati anni, Prop.: bene dissimulatus amor et celatus, Ter.: u. Partiz. Perf. subst., celatûm (= celatorum) indagator, Plaut. trin. 241: u. celata omnium pessum dare, ibid.164. – m. Ang. wo? durch Praepp., lupum sub ovis pelle, Lact.: granum sub cortice (v. Apfel), Ov.: culpam sub falsa imagine, Ov.; od. durch Genet. loc., sacra terrae, Liv. 5, 51, 9. – m. Ang. womit? wodurch? worunter? durch Abl., vultus manibus, Ov.: alqm silvis, Verg.: se tenebris, Verg.: pudorem tenebris, Ov.: dulci crudelia formā consilia, Catull.: dolorem vultu tegere et taciturnitate celare, Cic.: capillamento celatus (v. Pers.), Suet.: celatus Satyri imagine, Ov. – m. Ang. vor wem? se a domino, Ulp. dig. 21, 1, 17 pr. – β) durch einen indir. Fragesatz, istum celare quae scribat existimo, Cic.: celans, qua voluntate esset in regem, Nep. – b) m. Ang. wem? vor wem? durch Acc. = jmdm. od. vor jmd. es verhehlen, jmd. in Unkenntnis, in der Täuschung erhalten od. lassen, senem, Ter.: omnes deos hominesque, Cic.: annos multos filias meas celavistis clam me, Plaut.: u. im Passiv, celabar, excludebar, Cic.: sed heus tu, celari videor a te, du verhehlst mir, glaube ich, etwas, Cic. – c) m. Ang. wem? od. vor wem? durch Acc. u. zugl. m. Ang. wen? od. was? od. in betreff wessen? α) ebenfalls durch Acc., quom istaec flagitia me celavisti et patrem, Plaut.: non te celavi sermonem T. Ampii, Cic.: iter, quod habebat, omnes celat, Nep.: mortem regis in (bis zur) adventum eius omnes, Liv.: u. im Passiv mit allg. Acc. Pron., quor (= cur) haec, tu ubi rescivisti ilico, celata me sunt, Plaut.: nosne hoc celatos tam diu? Ter.: sed tamen indicabo tibi, quod mehercule imprimis te celatum volebam, Cic.: hoc unum totā celata (filia) vitā, Sen. – β) durch einen indir. Fragesatz, neque tu me celassis quid scias, Plaut.: tu celabis homines, quid iis adsit commoditatis et copiae Cic.: im Passiv, non ego celari possum, quid etc., Tibull. 1, 8, 1. – γ) durch de m. Abl., jmd. in Unkenntnis, in der Täuschung erhal ten, in betreff einer Sache, Bassus noster me de hoc libro celavit, Cic.: id tibi non credidit, de armis, de ferro, de insidiis te celare noluit? Cic.: u. im Passiv, te maximis de rebus a fratre esse celatum, Cic.: non est profecto de illo veneno celata mater, Cic. – d) absol.: ex omni deliberatione celandi et occultandi spes opinioque removenda est, zu hehlen u. zu verbergen (zus. = mit aller Heimlichkeit zu Werke zu gehen), Cic. – non est enim celandum (als Parenthese), es ist kein Hehl daraus zu machen, Nep. – / Nep. Alc. 5, 2 jetzt id Alcibiades celari non potuit; u. Auct. b. Alex. 7, 1 neque celari Alexandrini possent. – Archaist. celassis = celaveris, Plaut. Stich. 149; vgl. Paul. ex Fest. 61, 16: parag. Infin. Praes. Pass. celarier, Lucr. 1, 905: synk. Genet. Plur. des Partiz. Perf. Pass. celatûm = celatorum, Plaut. trin. 241.
-
3 celo
celo, āre, āvi, ātum - tr. - cacher, dissimuler, tenir secret, laisser dans l'ignorance, tenir dans l'ignorance, taire. - celassis, Plaut. = celaveris. - celarier, Lucr. = celari. - celare aliquid: cacher qqch. - celare diem, Hor.: dérober le jour. - celat se stella, Col.: l'étoile se cache. - celare aliquem: tenir qqn dans l'ignorance. - celare aliquem de aliqua re: cacher qqch à qqn. - celare aliquem aliquid: cacher qqch à qqn. - iter omnis celat, Nep.: il dérobe à tous sa marche. - haec celata me sunt, Plaut.: on m'a caché cela. - credo celatum esse Cassium de Sullâ uno, Cic. Sull. 13: je suppose que Cassius a été tenu dans l'ignorance concernant le seul Sylla. - id Alcibiadi diutius celari non potuit, Nep. Alcib. 5: on ne put dérober plus longtemps ce fait à la connaissance d'Alcibiade. - celari videor a te, Cic.: il me semble que tu te caches de moi. - celare se tenebris, Virg.: se cacher dans les ténèbres. - avec locatif - celare sacra terrae, Liv.: enfouir des objets sacrés dans le sol. - neque ego te celabo, neque tu me celassis quod scias, Plaut.: moi, je ne te cache rien, et toi, ne me cache pas ce que tu pourrais savoir. - si omnes deos hominesque celare possimus, Cic. Off. 3: même si nous avions le pouvoir de nous dérober totalement aux yeux des dieux et des hommes. - non est profecto de illo veneno celata mater, Cic. Clu.: évidemment, on n'a pas fait mystère de l'empoisonnement à la mère.* * *celo, āre, āvi, ātum - tr. - cacher, dissimuler, tenir secret, laisser dans l'ignorance, tenir dans l'ignorance, taire. - celassis, Plaut. = celaveris. - celarier, Lucr. = celari. - celare aliquid: cacher qqch. - celare diem, Hor.: dérober le jour. - celat se stella, Col.: l'étoile se cache. - celare aliquem: tenir qqn dans l'ignorance. - celare aliquem de aliqua re: cacher qqch à qqn. - celare aliquem aliquid: cacher qqch à qqn. - iter omnis celat, Nep.: il dérobe à tous sa marche. - haec celata me sunt, Plaut.: on m'a caché cela. - credo celatum esse Cassium de Sullâ uno, Cic. Sull. 13: je suppose que Cassius a été tenu dans l'ignorance concernant le seul Sylla. - id Alcibiadi diutius celari non potuit, Nep. Alcib. 5: on ne put dérober plus longtemps ce fait à la connaissance d'Alcibiade. - celari videor a te, Cic.: il me semble que tu te caches de moi. - celare se tenebris, Virg.: se cacher dans les ténèbres. - avec locatif - celare sacra terrae, Liv.: enfouir des objets sacrés dans le sol. - neque ego te celabo, neque tu me celassis quod scias, Plaut.: moi, je ne te cache rien, et toi, ne me cache pas ce que tu pourrais savoir. - si omnes deos hominesque celare possimus, Cic. Off. 3: même si nous avions le pouvoir de nous dérober totalement aux yeux des dieux et des hommes. - non est profecto de illo veneno celata mater, Cic. Clu.: évidemment, on n'a pas fait mystère de l'empoisonnement à la mère.* * *Celo, celas, celare. Ouid. Celer, Cacher, Tenir secret.\Celare aliquem de re aliqua. Cic. Luy celer quelque chose.\Celare se tenebris. Virgil. Se cacher.\Authorem. Horat. Celer le nom de l'autheur.\Diem Sol dicitur celare. Horat. Quand le soleil se couche.\Fugitiuum celare. Vlpian. Receler.\Numen Iouis celare non potest. Ci. Il ne peult faire que Dieu ne le sache.\Orata alicuius celare. Terent. Tenir secret et celer ce qu'il a prié.\Se a domino celare. Vlpia. Se cacher et desrobber de son maistre.\Vlcera incurata. Horat. Cacher.\Vultum celare manibus. Ouid. Cacher son visage de ses mains.\Quum familiariter me in eorum sermonem insinuarem, celabar, excludebar. Cic. On se cachoit de moy.\Fossae celantur arundine. Ouid. Sont couvertes. -
4 celo
cēlo, āvī, ātum, āre (v. cēla, der Urform v. cella, verwandt mit clam, heimlich, occulo, ich verberge, ahd. helan, ›hehlen‹, verbergen), hehlen, verhehlen = verheimlichen, verbergen, a) m. Ang. wen? od. was? α) durch Acc. (Ggstz. palam facere, patefacere [u. Passiv celari, Ggstz. patefieri], nudare, ostentare), plerosque, Caes.: conscios, Liv.: commissa, Nep.: annos, Phaedr.: sententiam suam, Cic.: vitia (Ggstz. ostentare laudes), Plin. ep.: celat se vespere stella, Col.: diem qui promis et celas (v. Sonnengott), Hor.: utra magis pisces et echinos aequora celent, in ihrem Schoß verbergen, Hor.: longe dissimilem noto celantia sucum, alles was usw. birgt (= enthält), Hor.: im Passiv, ne vera eo ipso, quod celarentur, suā sponte magis emanarent, Liv.: celabitur auctor, Hor.: celati anni, Prop.: bene dissimulatus amor et celatus, Ter.: u. Partiz. Perf. subst., celatûm (= celatorum) indagator, Plaut. trin. 241: u. celata omnium pessum dare, ibid.164. – m. Ang. wo? durch Praepp., lupum sub ovis pelle, Lact.: granum sub cortice (v. Apfel), Ov.: culpam sub falsa imagine, Ov.; od. durch Genet. loc., sacra terrae, Liv. 5, 51, 9. – m. Ang. womit? wodurch? worunter? durch Abl., vultus manibus, Ov.: alqm silvis, Verg.: se tenebris, Verg.: pudorem tenebris, Ov.: dulci crudelia formā consilia, Catull.: dolorem vultu tegere et taciturnitate celare, Cic.: capilla-————mento celatus (v. Pers.), Suet.: celatus Satyri imagine, Ov. – m. Ang. vor wem? se a domino, Ulp. dig. 21, 1, 17 pr. – β) durch einen indir. Fragesatz, istum celare quae scribat existimo, Cic.: celans, qua voluntate esset in regem, Nep. – b) m. Ang. wem? vor wem? durch Acc. = jmdm. od. vor jmd. es verhehlen, jmd. in Unkenntnis, in der Täuschung erhalten od. lassen, senem, Ter.: omnes deos hominesque, Cic.: annos multos filias meas celavistis clam me, Plaut.: u. im Passiv, celabar, excludebar, Cic.: sed heus tu, celari videor a te, du verhehlst mir, glaube ich, etwas, Cic. – c) m. Ang. wem? od. vor wem? durch Acc. u. zugl. m. Ang. wen? od. was? od. in betreff wessen? α) ebenfalls durch Acc., quom istaec flagitia me celavisti et patrem, Plaut.: non te celavi sermonem T. Ampii, Cic.: iter, quod habebat, omnes celat, Nep.: mortem regis in (bis zur) adventum eius omnes, Liv.: u. im Passiv mit allg. Acc. Pron., quor (= cur) haec, tu ubi rescivisti ilico, celata me sunt, Plaut.: nosne hoc celatos tam diu? Ter.: sed tamen indicabo tibi, quod mehercule imprimis te celatum volebam, Cic.: hoc unum totā celata (filia) vitā, Sen. – β) durch einen indir. Fragesatz, neque tu me celassis quid scias, Plaut.: tu celabis homines, quid iis adsit commoditatis et copiae Cic.: im Passiv, non ego celari possum, quid etc., Tibull. 1, 8, 1. – γ) durch de m. Abl., jmd. in Unkenntnis, in der Täuschung erhal-————ten, in betreff einer Sache, Bassus noster me de hoc libro celavit, Cic.: id tibi non credidit, de armis, de ferro, de insidiis te celare noluit? Cic.: u. im Passiv, te maximis de rebus a fratre esse celatum, Cic.: non est profecto de illo veneno celata mater, Cic. – d) absol.: ex omni deliberatione celandi et occultandi spes opinioque removenda est, zu hehlen u. zu verbergen (zus. = mit aller Heimlichkeit zu Werke zu gehen), Cic. – non est enim celandum (als Parenthese), es ist kein Hehl daraus zu machen, Nep. – ⇒ Nep. Alc. 5, 2 jetzt id Alcibiades celari non potuit; u. Auct. b. Alex. 7, 1 neque celari Alexandrini possent. – Archaist. celassis = celaveris, Plaut. Stich. 149; vgl. Paul. ex Fest. 61, 16: parag. Infin. Praes. Pass. celarier, Lucr. 1, 905: synk. Genet. Plur. des Partiz. Perf. Pass. celatûm = celatorum, Plaut. trin. 241. -
5 cēlō
cēlō āvī, ātus, āre [2 CAL-], to hide from, keep ignorant of, conceal from: te partum, T.: vos celavi quod nunc dicam, T.: te sermonem: iter omnīs, N.: homines, quid iis adsit copiae.— Pass, to be kept in ignorance of: nosne hoc celatos tam diu, T.: quod te celatum volebam: id Alcibiades celari non potuit, N.: de armis celare te noluit?: de illo veneno celata mater.—With acc. of person only, to keep ignorant, elude, hide from: Iovis numen: emptores: celabar, excludebar. — To conceal, hide, cover, keep secret: tam insperatum gaudium, T.: sententiam: factum, V.: sol diem qui Promis et celas, H.: voltūs manibus, O.: crudelia consilia dulci formā, Ct.: periuria, Tb.: sacra alia terrae, in the earth, L.: plerosque ii, qui receperant, celant, Cs.: aliquem silvis, V.: diu celari (virgo) non potest, T.: Celata virtus, H.: parte tertiā (armorum) celatā, Cs.: quod celari opus erat: celabitur auctor, H.: tempus ad celandum idoneum: non est celandum, no secret is to be made of it, N.* * *Icelare, celavi, celatus V TRANSconceal, hide, keep secret; disguise; keep in dark/in ignorance; shieldII -
6 celata
cēlo, āvi, ātum, 1, v. a. (contract. form of the gen. plur. part. pass. celatum = celatorum, Plaut. Trin. 2, 1, 15 Ritschl N. cr.) [cf. caligo], to hide something from one, to keep secret, to conceal; constr.,I.With a double acc., as in Gr kruptô tina ti; cf. Zumpt, Gram. § 391 (class. in prose and poetry): neque enim id est celare, quicquid reticeas;II.sed cum, quod tu scias, id ignorare emolumenti tui causā velis eos, quorum intersit id scire, etc.,
Cic. Off. 3, 13, 57:te atque alios partum ut celaret suum,
Ter. Hec. 3, 3, 24:ea ne me celet, consuefeci filium,
id. Ad. 1, 1, 29; id. Hec. 3, 1, 40:non te celavi sermonem T. Ampii,
Cic. Fam. 2, 16, 3:iter omnis celat,
Nep. Eum. 8, 7:ut tegat hoc celetque viros,
Ov. F. 4, 149.—Rare, aliquem de aliquā re:de armis, de ferro, de insidiis celare te noluit?
Cic. Deiot. 6, 18; id. Fam. 7, 20, 3 (more freq. in pass.: v. the foll.).— Pass.: celor rem, but more freq. celor hoc, illud, etc., something is concealed from me:nosne hoc celatos tam diu,
Ter. Hec. 4, 4, 23:sed tamen indicabo tibi quod mehercule inprimis celatum volebam,
Cic. Q. Fr. 3, 5, 4.—More freq. celor de re:non est profecto de illo veneno celata mater,
Cic. Clu. 66, 189:credo celatum esse Cassium de Sullā uno,
id. Sull. 13, 39:debes existimare te maximis de rebus a fratre esse celatum,
id. Fam. 5, 2, 9:quod neque celari Alexandrini possent in apparanda fugā, Auct. B. Alex. 7.— More rare, mihi res celatur: id Alcibiadi diutius celari non potuit,
Nep. Alcib. 5, 2 (al. Alcibiades).—With one acc.A.With acc. of the direct object: aliquid, to conceal, hide, cover; and of persons: aliquem, to hide, conceal one.1.Aliquid (so most freq.):2.celem tam insperatum gaudium?
Ter. Heaut. 3, 1, 5:iras,
id. Hec. 2, 2, 11:sententiam,
Cic. Ac. 2, 18, 60: crudelia consilia dulci formā, * Cat. 64, 175:perjuria,
Tib. 1, 9, 3:factum,
Verg. A. 1, 351:aurum,
Hor. C. 3, 3, 42:fontium origines,
id. ib. 4, 14, 45:sol diem qui Promis et celas,
id. C. S. 10:manibus uterum,
to conceal by covering, Ov. M. 2, 463:vultus manibus,
id. ib. 4, 683.—With dat. (locat.) of place:sacra alia terrae celavimus,
Liv. 5. 5, 1, § 9 Weissenb. ad loc. (al. terrā).— Pass.:quod celatum est atque occultatum usque adhuc,
Plaut. Aul. 2, 3, 10; cf. id. Trin. 1, 2, 127:quod turpiter factum celari poterat,
Caes. B. G. 7, 80, 5:armorum tertia pars celata,
id. ib. 2, 32 fin.:amor celatus,
Ter. And. 1, 1, 105:ut celetur consuetio,
Plaut. Am. 1, 2, 28; so Lucr. 1, 904; 5, 1159; Tib. 1, 2, 34; Prop. 3 (4), 25, 11; Hor. C. 4, 9, 30; Ov. M. 9, 516 et saep.—Aliquem, to hide, conceal one:B.plerosque hi qui receperant, celant,
Caes. B. C. 1, 76:aliquem silvis,
Verg. A. 10, 417; cf. id. ib. 6, 443:fugitivum,
Dig. 11, 4, 1:se tenebris,
Verg. A. 9, 425:a domino,
Dig. 21, 1, 17 pr.— Pass.:diu celari (virgo) non potest,
Ter. Eun. 2, 3, 4; id. Heaut. 4, 3, 20:celabitur auctor,
Hor. S. 2, 4, 11:capillamento celatus,
Suet. Calig. 11; cf. id. Dom. 1.—With acc. of the remote object: celare aliquem (diff. from the preced.), to conceal, hide from one:C.Jovis hospitalis numen numquam celare potuisset, homines fortasse celavisset,
Cic. Deiot. 6, 18; so id. Off. 3, 13, 57; Ov. H. 18, 13 al.— Pass.:celabar, excludebar,
Cic. Agr. 2, 5, 12; id. Fam. 5, 19, 2; id. Q. Fr. 2, 15 (16), 5:non ego celari possum, quid, etc.,
Tib. 1, 8, 1.— -
7 celo
cēlo, āvi, ātum, 1, v. a. (contract. form of the gen. plur. part. pass. celatum = celatorum, Plaut. Trin. 2, 1, 15 Ritschl N. cr.) [cf. caligo], to hide something from one, to keep secret, to conceal; constr.,I.With a double acc., as in Gr kruptô tina ti; cf. Zumpt, Gram. § 391 (class. in prose and poetry): neque enim id est celare, quicquid reticeas;II.sed cum, quod tu scias, id ignorare emolumenti tui causā velis eos, quorum intersit id scire, etc.,
Cic. Off. 3, 13, 57:te atque alios partum ut celaret suum,
Ter. Hec. 3, 3, 24:ea ne me celet, consuefeci filium,
id. Ad. 1, 1, 29; id. Hec. 3, 1, 40:non te celavi sermonem T. Ampii,
Cic. Fam. 2, 16, 3:iter omnis celat,
Nep. Eum. 8, 7:ut tegat hoc celetque viros,
Ov. F. 4, 149.—Rare, aliquem de aliquā re:de armis, de ferro, de insidiis celare te noluit?
Cic. Deiot. 6, 18; id. Fam. 7, 20, 3 (more freq. in pass.: v. the foll.).— Pass.: celor rem, but more freq. celor hoc, illud, etc., something is concealed from me:nosne hoc celatos tam diu,
Ter. Hec. 4, 4, 23:sed tamen indicabo tibi quod mehercule inprimis celatum volebam,
Cic. Q. Fr. 3, 5, 4.—More freq. celor de re:non est profecto de illo veneno celata mater,
Cic. Clu. 66, 189:credo celatum esse Cassium de Sullā uno,
id. Sull. 13, 39:debes existimare te maximis de rebus a fratre esse celatum,
id. Fam. 5, 2, 9:quod neque celari Alexandrini possent in apparanda fugā, Auct. B. Alex. 7.— More rare, mihi res celatur: id Alcibiadi diutius celari non potuit,
Nep. Alcib. 5, 2 (al. Alcibiades).—With one acc.A.With acc. of the direct object: aliquid, to conceal, hide, cover; and of persons: aliquem, to hide, conceal one.1.Aliquid (so most freq.):2.celem tam insperatum gaudium?
Ter. Heaut. 3, 1, 5:iras,
id. Hec. 2, 2, 11:sententiam,
Cic. Ac. 2, 18, 60: crudelia consilia dulci formā, * Cat. 64, 175:perjuria,
Tib. 1, 9, 3:factum,
Verg. A. 1, 351:aurum,
Hor. C. 3, 3, 42:fontium origines,
id. ib. 4, 14, 45:sol diem qui Promis et celas,
id. C. S. 10:manibus uterum,
to conceal by covering, Ov. M. 2, 463:vultus manibus,
id. ib. 4, 683.—With dat. (locat.) of place:sacra alia terrae celavimus,
Liv. 5. 5, 1, § 9 Weissenb. ad loc. (al. terrā).— Pass.:quod celatum est atque occultatum usque adhuc,
Plaut. Aul. 2, 3, 10; cf. id. Trin. 1, 2, 127:quod turpiter factum celari poterat,
Caes. B. G. 7, 80, 5:armorum tertia pars celata,
id. ib. 2, 32 fin.:amor celatus,
Ter. And. 1, 1, 105:ut celetur consuetio,
Plaut. Am. 1, 2, 28; so Lucr. 1, 904; 5, 1159; Tib. 1, 2, 34; Prop. 3 (4), 25, 11; Hor. C. 4, 9, 30; Ov. M. 9, 516 et saep.—Aliquem, to hide, conceal one:B.plerosque hi qui receperant, celant,
Caes. B. C. 1, 76:aliquem silvis,
Verg. A. 10, 417; cf. id. ib. 6, 443:fugitivum,
Dig. 11, 4, 1:se tenebris,
Verg. A. 9, 425:a domino,
Dig. 21, 1, 17 pr.— Pass.:diu celari (virgo) non potest,
Ter. Eun. 2, 3, 4; id. Heaut. 4, 3, 20:celabitur auctor,
Hor. S. 2, 4, 11:capillamento celatus,
Suet. Calig. 11; cf. id. Dom. 1.—With acc. of the remote object: celare aliquem (diff. from the preced.), to conceal, hide from one:C.Jovis hospitalis numen numquam celare potuisset, homines fortasse celavisset,
Cic. Deiot. 6, 18; so id. Off. 3, 13, 57; Ov. H. 18, 13 al.— Pass.:celabar, excludebar,
Cic. Agr. 2, 5, 12; id. Fam. 5, 19, 2; id. Q. Fr. 2, 15 (16), 5:non ego celari possum, quid, etc.,
Tib. 1, 8, 1.—
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский