-
1 murowany
murowan|y1. каменный; кирпичный (z cegieł);2. разг. верный, надёжный;\murowanyе powodzenie верный успех;
pogoda \murowanya погода не подведёт (не подкачает)+2. pewny, niezawodny
* * *1) ка́менный; кирпи́чный ( z cegieł)2) разг. ве́рный, надёжныйmurowane powodzenie — ве́рный успе́х
pogoda murowana — пого́да не подведёт (не подкача́ет)
Syn:pewny, niezawodny 2) -
2 paleta
сущ.• диапазон• палитра* * *♀ 1. палитра;2. (do cegieł itp.) поддон ♂* * *ж1) пали́тра2) (do cegieł itp.) поддо́н m -
3 cegiełka
сущ.• брикет• лепешка• пирожное• торт* * *cegieł|ka♀, мн. Р. \cegiełkaek 1. кирпичик ♂;2. (masła itp.) брусок ♂; ● dołożyć \cegiełkakę do czegoś сделать свой вклад во что-л.* * *ж, мн Р cegiełek1) кирпи́чик m2) (masła itp.) брусо́к m• -
4 cegła
сущ.• кирпич* * *ceg|ła♀, мн. Р. \cegłaieł 1. кирпич ♂;\cegła ogniotrwała огнеупорный кирпич; \cegła dziurawka дырчатый кирпич; murować na jedną \cegłałę класть стену в один кирпич;
2. разг. книга, не нашедшая сбыта* * *ж, мн Р cegieł1) кирпи́ч mcegła ogniotrwała — огнеупо́рный кирпи́ч
cegła dziurawka — ды́рчатый кирпи́ч
murować na jedną cegłę — класть сте́ну в оди́н кирпи́ч
2) разг. кни́га, не наше́дшая сбы́та -
5 układanie
n укладывание, укладка układanie cegieł кладка кирпича układanie rurociągu прокладка трубопровода układanie w stosy штабелирование układanie warstwami шихтовкаKrótki rosyjsko-polski i polsko-rosyjski Słownik Polytechnic > układanie
-
6 wiązanie
n 1. chem. связь 2. górn. замковое соединение wiązanie cegieł bud. кладка кирпича, перевязка кирпича wiązanie spoiwa bud. схватывание вяжущего wiązanie zbrojenia вязка арматурыKrótki rosyjsko-polski i polsko-rosyjski Słownik Polytechnic > wiązanie
См. также в других словарях:
cegła — ż IV, CMs. cegłagle; lm D. cegłagieł 1. «materiał budowlany z gliny i piasku lub z innych surowców mineralnych, uformowany w kształcie prostopadłościanów; kostka takiego materiału» Cegła ogniotrwała, glazurowana. Cegła czerwona, żółta. Dom z… … Słownik języka polskiego
jodełkowy — przym. od jodełka ∆ bud. Wiązanie jodełkowe «układ cegieł stosowany najczęściej w sklepieniach, polegający na skośnym ustawieniu cegieł do ścian» ∆ Jodełkowy układ «układ klepek w podłodze, skośny do ścian, pod kątem 45°» … Słownik języka polskiego
mur — m IV, D. u, Ms. murze; lm M. y 1. «element budowli (np. ściana, sklepienie) lub samodzielna budowla, będąca zwykle ogrodzeniem, wykonane z cegieł, pustaków, kamieni, bloków betonowych itp., układanych na zaprawie lub na sucho (np. połączonych na… … Słownik języka polskiego
cegła — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. cegłagle; lm D. cegłagieł {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} materiał budowlany z wypalanej gliny (rzadziej innego surowca) w kształcie niedużego prostopadłościanu : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
КЛАДКА КИРПИЧНАЯ — кладка из кирпичей (Болгарский язык; Български) тухлена зидария (Чешский язык; Čeština) cihelné zdivo (Немецкий язык; Deutsch) Backsteinmauerwerk (Венгерский язык; Magyar) téglafalazat (Монгольский язык) наамал модон бүтээц (Польский язык;… … Строительный словарь
ПЕРЕВЯЗКА ШВОВ КЛАДКИ — порядок расположения камней или кирпичей в кладке с соблюдением системы её разрезки (Болгарский язык; Български) превръзка на зидария (Чешский язык; Čeština) převázání; vazba; vystřídání spar (Немецкий язык; Deutsch) Fugenverband im Mauerwerk… … Строительный словарь
ceglarka — ż III, CMs. ceglarkarce; lm D. ceglarkarek techn. «prasa do maszynowego formowania cegieł i innych wyrobów ceramiki budowlanej» … Słownik języka polskiego
ceglarstwo — n III, Ms. ceglarstwotwie, blm «rzemiosło, zawód ceglarza; wyrób cegieł» … Słownik języka polskiego
gruzowisko — n II, N. gruzowiskokiem; lm D. gruzowiskoisk «ruiny jakichś budowli, odłamki cegieł, muru itp. tworzące usypisko; rumowisko, gruzy» Gruzowiska zburzonego miasta. Rozbierać, uprzątać gruzowiska … Słownik języka polskiego
kantownik — m III, D. a. N. kantownikkiem 1. B.=D.; lm M. kantownikicy, DB. ów «robotnik w cegielni zajmujący się ustawianiem cegieł na kant w celu szybszego ich wysuszenia» 2. B.=M.; lm M. i techn. «w walcowni: urządzenie pomocnicze służące do obracania… … Słownik języka polskiego
koza — m IV, CMs. kozazie; lm D. kóz 1. «Capra hircus, zwierzę domowe z rodziny pustorożców, ssące, przeżuwające, hodowane w wielu rasach dla mleka, wełny, mięsa, skóry; koza domowa; potocznie: samica tego zwierzęcia» Biała, czarna, łaciata koza. Stado… … Słownik języka polskiego