-
1 attribute
French\ \ attribut; caractère qualitatifGerman\ \ qualitatives Merkmal; AttributmerkmalDutch\ \ attribuut; eigenschapItalian\ \ carattere qualitativo; attributoSpanish\ \ atributoCatalan\ \ atribut; variable qualitativaPortuguese\ \ atributoRomanian\ \ atributDanish\ \ kvalitativt kendetegnNorwegian\ \ attributt; kvalitativt kjennetegnSwedish\ \ attributGreek\ \ χαρακτηριστικόFinnish\ \ ominaisuusHungarian\ \ tulajdonságTurkish\ \ vasıf; öznitelikEstonian\ \ omadusLithuanian\ \ kokybinis požymis; požymisSlovenian\ \ atributivna spremenljivka; opisna spremenljivkaPolish\ \ własność; atrybut; cecha jakościowa; niemierzalna; przymiot; właściwośćRussian\ \ свойство, атрибутUkrainian\ \ властивість; атрибутSerbian\ \ атрибутIcelandic\ \ flokkunarbreytaEuskara\ \ atributuFarsi\ \ -Persian-Farsi\ \ صفت کيفيArabic\ \ صفة ، خاصيةAfrikaans\ \ attribuutChinese\ \ 属 性Korean\ \ 속성 -
2 characteristic
French\ \ caractéristiqueGerman\ \ MerkmalDutch\ \ kenmerk; aspect; variabeleItalian\ \ carattereSpanish\ \ característicaCatalan\ \ caraterísticaPortuguese\ \ característicaRomanian\ \ -Danish\ \ karakteristiskNorwegian\ \ karakteristiskSwedish\ \ karakteristikaGreek\ \ χαρακτηριστικόFinnish\ \ tunnuspiirre; karakteristinenHungarian\ \ karakterisztikus; jellemzõTurkish\ \ karakteristik; özgünEstonian\ \ karakteristlikLithuanian\ \ -Slovenian\ \ lastnostPolish\ \ cecha charakterystyczna; właściwość; charakterystykaRussian\ \ определение параметровUkrainian\ \ характеристика; характеристичнийSerbian\ \ карактеристикаIcelandic\ \ einkennandiEuskara\ \ ezaugarriFarsi\ \ -Persian-Farsi\ \ مشخصهArabic\ \ خاصة مميزة ، خاصيةAfrikaans\ \ karakteristiekChinese\ \ -Korean\ \ 특성
См. также в других словарях:
cecha — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. cesze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} coś, co wyróżnia lub charakteryzuje (spośród innych obiektów; pod jakimś względem) pojedyncze okazy i klasy istot żywych, rzeczy, a także… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cecha — ż III, CMs. cesze; lm D. cech 1. «element odróżniający lub charakteryzujący pod jakimś względem istoty lub przedmioty, ich czynności i stany, oraz procesy i zjawiska zachodzące w otaczającej rzeczywistości; właściwość, rys, znamię» Cecha… … Słownik języka polskiego
Největší Čech — King Charles IV, the winner of the poll. Největší Čech (The Greatest Czech) is the Czech spin off of the BBC Greatest Britons show;[1] a television poll of the populace to name the greatest … Wikipedia
Moravian traditional music — Moravia in relation to the current regions of the Czech Republic … Wikipedia
wyróżnik — m III, D. a, N. wyróżnikkiem; lm M. i 1. «cecha odróżniająca jedną rzecz od innych, podobnych; cecha, właściwość wyróżniająca» Wyróżnik czyjegoś stylu. Wyróżnikiem naszej literatury jest wieczne zmaganie się z historią. Cechą charakterystyczną… … Słownik języka polskiego
bylejakość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. bylejakośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} cecha jakiegoś działania wykonywanego byle jak, mało rzetelnie, niesumiennie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bylejakość usług. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Чех — (Святополк Čech) выдающийся чешский поэт и прозаик. Род. в 1846 г. Еще будучи студентом напечатал несколько стихотворений ( Husita na Baltu , Kandiotky , фантазия Bouře ); позже писал фельетоны в Pokrok e , затем состоял некоторое время… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
absolutny — absolutnyni 1. «całkowity, zupełny, bezwzględny; nie mający żadnych wyjątków, nie nasuwający żadnych zastrzeżeń» Absolutna cisza. Absolutny spokój. Absolutny rekord, rekordzista. Mieć absolutną rację, absolutne zaufanie do kogoś. ∆ Absolutna… … Słownik języka polskiego
atrybut — m IV, D. u, Ms. atrybutucie; lm M. y 1. «zewnętrzna cecha danej rzeczy lub osoby wyróżniająca ją spośród innych; istotna cecha, właściwość, przymiot czegoś» Nieodłączny, podstawowy atrybut. Atrybut aktora. 2. filoz. «charakterystyczna,… … Słownik języka polskiego
dominować — ndk IV, dominowaćnuję, dominowaćnujesz, dominowaćnuj, dominowaćował, dominowaćowany «panować, przeważać, górować nad kimś lub nad czymś; przewyższać kogoś, coś» W jego zachowaniu dominuje humor. Dominować nad otoczeniem. Basy dominowały nad całym … Słownik języka polskiego
fenokopia — ż I, DCMs. fenokopiapii; lm D. fenokopiapii (fenokopiapij) biol. «cecha organizmu powstała pod wpływem warunków środowiska, identyczna z cechą wywoływaną zwykle obecnością określonego genu» ‹gr. + kopia› … Słownik języka polskiego