Перевод: с польского на русский

с русского на польский

cech

  • 1 cech

    сущ.
    • цех
    * * *
    hist. cech ист. цех
    warsztat, część fabryki цех
    * * *
    ♂, Р. \cechu цех (ремесленный)
    * * *
    м, Р cechu

    Słownik polsko-rosyjski > cech

  • 2 lista cech

    • attribute-value list
    • attribute-value table

    Słownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > lista cech

  • 3 spis cech

    • attribute-value list
    • attribute-value table

    Słownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > spis cech

  • 4 wybór cech

    • feature extraction

    Słownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > wybór cech

  • 5 nabierać cech

    набирать черт

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > nabierać cech

  • 6 nabyć cech

    приобрести черт

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > nabyć cech

  • 7 oficjalny cech

    официальный цех

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > oficjalny cech

  • 8 цех

    Słownik polsko-rosyjski > цех

  • 9 piwowarski

    прил.
    • пивоваренный
    * * *
    piwowars|ki
    \piwowarskicy 1. пивоваренный;
    2. прил. om piwowar;

    cech \piwowarski цех пивоваров

    * * *
    1) пивова́ренный
    2) прил. от piwowar

    cech piwowarski — цех пивова́ров

    Słownik polsko-rosyjski > piwowarski

  • 10 cecha

    сущ.
    • атрибут
    • достоинство
    • знак
    • качество
    • клеймо
    • марка
    • особенность
    • признак
    • свойство
    • функция
    • характеристика
    • черта
    • чёрточка
    • штрих
    * * *
    cech|a
    ♀- 1. свойство ň, (характерная) черта; признак ♂;

    \cecha charakterystyczna характерная черта; \cecha dominująca господствующий (превалирующий) признак;

    2. метка, клеймо ň;
    3. штамп для клейма; 4. мат. характеристика (логарифма)
    +

    3. cechówka, cechownica

    * * *
    ж
    1) сво́йство n, (характе́рная) черта́; при́знак m

    cecha charakterystyczna — характе́рная черта́

    cecha dominująca — госпо́дствующий (превали́рующий) при́знак

    2) ме́тка, клеймо́ n
    3) штамп для клейма́
    4) мат. характери́стика ( логарифма)
    Syn:
    cechówka, cechownica 3)

    Słownik polsko-rosyjski > cecha

  • 11 cechować

    глаг.
    • заметить
    • замечать
    • знаменовать
    • метить
    • намечать
    • обозначать
    • обозначить
    • отличать
    • отметить
    • отмечать
    • охарактеризовать
    • помечать
    • размечать
    • характеризовать
    • штамповать
    • штемпелевать
    * * *
    cech|ować
    \cechowaćowany несов. 1. характеризовать;

    \cechowaćuje go odwaga он отличается мужеством;

    2. метить; клеймить, ставить клеймо
    +

    1. charakteryzować, znamionować 2. znakować, stemplować

    * * *
    cechowany несов.
    1) характеризова́ть

    cechuje go odwaga — он отлича́ется му́жеством

    2) ме́тить; клейми́ть, ста́вить клеймо́
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > cechować

  • 12 nabierać

    глаг.
    • брать
    • взимать
    • взять
    • возыметь
    • восхищать
    • забирать
    • забрать
    • занимать
    • набирать
    • обманывать
    • отнимать
    • преисполнять
    • преисполняться
    • принимать
    • принять
    • простужать
    • снимать
    • стать
    • убрать
    • уносить
    • устранять
    * * *
    1) (np. jakichś cech) приобретать, получать
    2) pot. nabierać (oszukiwać) разг. кидать, надувать, обманывать, одурачивать, разыгрывать
    3) nabierać (czerpać) набирать, черпать
    4) nabierać (nakładać, np. jedzenie) набирать, накладывать
    5) nabierać (czego?) набирать (чего?)
    zbierać набирать (собирать)
    wykręcać (numer telefonu) набирать (номер)
    pisać, przepisywać набирать (текст)
    * * *
    nabiera|ć
    \nabieraćny несов. 1. набирать;
    2. набухать, вздуваться; 3. накладывать, класть; 4. разг. надувать, обманывать; ср. nabrać
    +

    2. wzbierać 3. nakładać 4. naciągać

    * * *
    nabierany несов.
    1) набира́ть
    2) набуха́ть, вздува́ться
    3) накла́дывать, класть
    4) разг. надува́ть, обма́нывать; ср. nabrać
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > nabierać

  • 13 nabrać

    глаг.
    • вытягивать
    • затягивать
    • набрать
    • назреть
    • нарисовать
    • начертить
    • обжулить
    • обратить
    • получить
    • преисполнить
    • преисполниться
    • привлечь
    • притягивать
    • притянуть
    • рисовать
    • стягивать
    • тянуть
    • черпать
    * * *
    1) (np. jakichś cech) приобрести, получить
    2) pot. nabrać (oszukać) разг. кинуть, надуть, обмануть, одурачить, разыграть
    3) nabrać (zaczerpnąć) набрать, черпнуть, зачерпнуть
    4) nabrać (nałożyć, np. jedzenie) набрать, наложить
    5) nabrać (czego?) набрать (чего?)
    dostać, otrzymać (np. głosy) набрать (напр. голоса)
    nazbierać, uzbierać набрать (насобирать)
    wykręcić (numer telefonu) набрать (номер)
    napisać, przepisać набрать (текст)
    * * *
    nab|rać
    \nabraćiorę, \nabraćierze, \nabraćrany сов. 1. набрать;

    \nabrać w płuca powietrza набрать воздуха в лёгкие; \nabrać szybkości (pędu) набрать скорость;

    2. набухнуть, вздуться;

    wrzód \nabraćrał нарыв созрел;

    3. наложить, положить;

    \nabrać na talerz наложить на тарелку;

    4. разг. кинуть, надуть, обмануть;

    ● \nabrać chęci захотеть; \nabrać otuchy ободриться; \nabrać przekonania прийти к убеждению; \nabrać rozgłosu стать известным; нашуметь; \nabrać wagi приобрести вес; \nabrać wprawy приобрести навык, наловчиться; \nabrać tchu (oddechu) а) перевести дух;

    б) передохнуть, отдохнуть
    +

    2. wezbrać 3. nałożyć 4. naciągnąć

    * * *
    nabiorę, nabierze, nabrany сов.
    1) набра́ть

    nabrać w płuca powietrza — набра́ть во́здуха в лёгкие

    nabrać szybkości (pędu) — набра́ть ско́рость

    2) набу́хнуть, взду́ться

    wrzód nabrał — нары́в созре́л

    3) наложи́ть, положи́ть

    nabrać na talerz — наложи́ть на таре́лку

    4) разг. ки́нуть, наду́ть, обману́ть
    - nabrać otuchy
    - nabrać przekonania
    - nabrać rozgłosu
    - nabrać wagi
    - nabrać wprawy
    - nabrać tchu
    - nabrać oddechu
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > nabrać

См. также в других словарях:

  • Čech — auf dem Berg Říp Der Urvater Tschech (tschechisch Čech, tʃɛx) ist eine Sagengestalt, die das tschechische Volk in seine neue Heimat geführt haben soll. Der Sage nach hat …   Deutsch Wikipedia

  • Cech — Čech  Pour l’article homonyme, voir Petr Čech pour le footballeur.  Čech est une figure mythique selon laquelle les Tchèques portent leur nom. C est lui qui aurait fait venir les premiers Tchèques en Bohême, après un long parcours.… …   Wikipédia en Français

  • Cech — ist der Familienname von: John Cech (* 1944), amerikanischer Literaturwissenschaftler Thomas R. Cech (* 1947), amerikanischer Nobelpreisträger für Chemie Für Čech siehe auch: Čech, den sagenhaften Urvater der Tschechen Čech (Begriffsklärung), für …   Deutsch Wikipedia

  • Cech —   [setʃ], Thomas Robert, amerikanischer Biochemiker, * Chicago (Illinois) 8. 12. 1947; seit 1983 Professor für Chemie und Biochemie an der University of Colorado in Boulder. Cech und seine Mitarbeiter fanden 1981 bei der Untersuchung der… …   Universal-Lexikon

  • Cech [1] — Cech (spr. tschech), Svatopluk, tschech. Dichter, geb. 21. Febr. 1846 in Ostředek (Böhmen), studierte in Prag die Rechte, war Redakteur des »Pokrok«, später Mitredakteur des »Svétozor«, dann des »Lumir« (1873–1876), seit 1879 der »Květy« und in… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Cech [2] — Cech und Lech, zwei Brüder u. angebliche Stammväter der Böhmen (Tschechen), resp. Polen (Lechen) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Cech — Čech (spr. tschech), Svatopluk, tschech. Dichter, geb. 21. Febr. 1846 in Ostředek bei Beneschau, Mitredakteur der »Kvĕty«, Hauptvertreter der nationalen Richtung; schrieb Gedichte, namentlich Epen, Erzählungen, manches deutsch übersetzt. – Biogr …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Cech — (chĕk), Thomas Robert. Born 1947. American biochemist who shared a 1989 Nobel Prize in chemistry for his discoveries concerning the catalytic properties of RNA. * * * …   Universalium

  • Cech — Thomas Robert …   Scientists

  • Cech — Cech, Thomas …   Enciclopedia Universal

  • Čech —   [tʃɛx], Svatopluk, tschechischer Dichter, * Ostředek (Mittelböhmischer Kreis) 21. 2. 1846, ✝ Prag 23. 2. 1908; Jurist, dann Journalist, Redakteur der von ihm 1879 gegründeten Zeitschrift »Květy«; setzte sich in seinem fast alle Gattungen… …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»