Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

caulis

  • 1 caulis

    caulis (cōlis, cōlēs), is, m. (καυλός), I) der Stengel, Stiel, Strunk der Gewächse, brassicae, Cato: c. fabarum, Plin.: am Weinstock die Ranken, Plin. – bes. der Kohlstengel od. Kohl, Varr. LL., Cic. u.a. – II) übtr., v. ähnlich Gestaltetem: A) der Kiel der Feder, pinnarum caules omnium cavi, Plin. 11, 228. – B) das männliche Glied, Lucil. sat. 7, 22 M.: Nbf. colis, Cato r. r. 35, 2: Nbf. coles, Cels. 6, 18, 2 u. 7, 25, 1: Plur. coles, Varr. r. r. 1, 31. § 1 u. 2.

    lateinisch-deutsches > caulis

  • 2 caulis

    caulis (cōlis, cōlēs), is, m. (καυλός), I) der Stengel, Stiel, Strunk der Gewächse, brassicae, Cato: c. fabarum, Plin.: am Weinstock die Ranken, Plin. – bes. der Kohlstengel od. Kohl, Varr. LL., Cic. u.a. – II) übtr., v. ähnlich Gestaltetem: A) der Kiel der Feder, pinnarum caules omnium cavi, Plin. 11, 228. – B) das männliche Glied, Lucil. sat. 7, 22 M.: Nbf. colis, Cato r. r. 35, 2: Nbf. coles, Cels. 6, 18, 2 u. 7, 25, 1: Plur. coles, Varr. r. r. 1, 31. § 1 u. 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > caulis

  • 3 caulis

    {Deutsch:} Stengel (m)
    {Русский:} стебель (м)

    Latein-Deutsch-Wörterbuch von Heilpflanzen > caulis

  • 4 caulis reptans

    {Deutsch:} kriechender Stengel (m)
    {Русский:} ползучий стебель (м)

    Latein-Deutsch-Wörterbuch von Heilpflanzen > caulis reptans

  • 5 acinosus

    acinōsus, a, um (acinus), weinbeerartig, semen asari, Plin. 12, 47: caulis, Plin. 21, 109.

    lateinisch-deutsches > acinosus

  • 6 bipedalis

    bipedālis, e (bis u. pedalis), zweifüßig, dem Maße nach, zweischuhig, trabes, Caes.: tegulae, Vitr.: caulis, Plin.: modulus, Hor.: erat (adulescentulus) bipedali minor, Suet. – subst., bipedāle, is, n. = bipeda, Corp. inscr. Lat. 15, 362.

    lateinisch-deutsches > bipedalis

  • 7 caulator

    caulātor, ōris, m., zum scherzh. Doppelsinn durch Zusammenziehung von cavillator (cauillator) wie von caulis gebildetes Wort, etwa Kohler, Plaut. truc. 683 (nach Spengels Vermutung).

    lateinisch-deutsches > caulator

  • 8 cauliculus

    cauliculus, in der Vulgärspr. cōliculus, ī, m. (Demin. v. caulis), der kleine, zarte Stengel der Gewächse, Sproß, Trieb, I) eig.: quicquid in cauliculo nascitur, qualis est cucurbita et cucumis, Cels.: col. brassicae, Cato: sambuci, Gargil.: col. viteus, Ranke, Varr.: caul. ferulaceus, Plin.: ramorum teneri cauliculi, der Feigen, Plin.: col. virens. Mart. – Synk. coliclus, Apic. 3, 81 sqq.; 4, 180: colicli malvarum, Apic. 5, 201. – II) übtr., als t. t. der Archit., der Stengel als Verzierung an den Kapitälen der Säulen, Vitr. 4, 1, 12 u.a.

    lateinisch-deutsches > cauliculus

  • 9 coles

    cōles, s. caulis.

    lateinisch-deutsches > coles

  • 10 colis

    cōlis, s. caulis.

    lateinisch-deutsches > colis

  • 11 decaulesco

    dē-caulēsco, ere (de u. caulis), einen Stengel bekommen, Plin. 19, 122.

    lateinisch-deutsches > decaulesco

  • 12 facilitas

    facilitās, ātis, f. (facilis), I) passiv = die Tunlichkeit, Leichtigkeit als Eigenschaft dessen, was sich leicht tun, bearbeiten usw. läßt, si f. soli est, wenn der Boden leicht zu bearbeiten ist, Plin.: picea tonsili facilitate, läßt sich leicht beschneiden, Plin.: caulis et folia eius facilitatem pariendi praestant, erleichtern das Gebären, Plin.: nec audendi facilitatem (den Umstand, daß man etwas leicht wagen kann) usque ad contemptum operis adduxeris, Quint.: fac. camporum, die für Passanten günstige Beschaffenheit, leichte Passage, Tac.: fac. corporis, körperliche Anlage, Sen. – II) aktiv: A) die Leichtigkeit als Eigenschaft dessen, dem etwas nicht schwer fällt, a) die Leichtigkeit im Auffassen, die leichte Auffassung, aetatis illius f., Quint.: suspectam facilitatem retractare, das leicht Hingeworfene, Quint. – b) die Leichtigkeit, Geläufigkeit, Gewandtheit im Vortrag, oris, Quint.: absol., Sen.: firma, Quint. – B) die Leichtigkeit als Eigenschaft dessen, der leicht zu etw. geneigt ist, 1) im allg., die Neigung zu etw., die Anlage (Ggstz. proclivitas, Hang zum Schlechten), s. Cic. Tusc. 4, 28. – 2) insbes.: a) im guten Sinne, die Leichtigkeit, sich nach den Wünschen und dem Willen anderer zu fügen, die Geneigtheit, Willigkeit, Willfährigkeit, Bereitwilligkeit, Gefälligkeit, Hingebung, Leutseligkeit, Umgänglichkeit, die Popularität (Ggstz. severitas, gravitas), oft verb. comitas et facilitas od. facilitasque, f. et humanitas, f. et lenitudo animi, Cic.: f. in audiendo, Cic.: f. sermonis, Cic.: f. credentis, das leicht zu befriedigende Ohr des Gläubigen, Tac. – b) im üblen Sinne, die Leichtigkeit, der Leichtsinn, Suet. Claud. 29, 2. – / Plur. facilitates angef. bei Quint. 9, 4, 97.

    lateinisch-deutsches > facilitas

  • 13 ferulaceus

    ferulāceus, a, um, I) dem Pfriemenkraute ähnlich, genus, Plin.: caulis, Plin. – II) aus Pfriemenkraut gemacht, rudens, Plin. 34, 170.

    lateinisch-deutsches > ferulaceus

  • 14 iunceus

    iunceus, a, um (iuncus), I) aus Binsen, Binsen-, vincula, Ov.: sporta, Colum.: cratis, Plin. – scherzh., nam mihi intus potione iunceā onerabo gulam, ich werde mir mit einem Binsenstrick die Kehle zuschnüren, Plaut. Stich. 639 G. – II) Binsen ähnlich, binsenartig, caulis, Plin. 25, 85. – bes., so schlank (zart) wie eine Binse, pectora, Prud. perist. 3, 132: tam etsi bonast natura, reddunt curaturā iunceam, Ter. eun. 316.

    lateinisch-deutsches > iunceus

  • 15 multicaulis

    multicaulis, e (multus u. caulis), vielstengelig, Plin. 21, 94.

    lateinisch-deutsches > multicaulis

  • 16 napocaulis

    nāpocaulis, is, f. (nāpus u. caulis), Kohlrabi, Isid. orig. 17, 10, 9.

    lateinisch-deutsches > napocaulis

  • 17 palmeus

    palmeus, a, um (palma), I) eine Palme (Querhand) hoch, caulis, Plin. 26, 95. – II) von od. aus Palmen, tabulae, Vitr.: tegetes, Colum.: vinum, Plin.

    lateinisch-deutsches > palmeus

  • 18 torosus

    torōsus, a, um (torus), muskulös, fleischig, collum, Ov.: cervix torosa, torosior, Colum.: übtr., caulis (herbae), fleischig, Plin.: virgula, knotig, dick, Sen.: so auch clava, Albin.: dictio, Sidon. epist. 8, 16, 2.

    lateinisch-deutsches > torosus

  • 19 unicaulis

    ūnicaulis, e (unus u. caulis), einstengelig, Plin. 18, 57 u.a. Dynam. 2, 35.

    lateinisch-deutsches > unicaulis

  • 20 acinosus

    acinōsus, a, um (acinus), weinbeerartig, semen asari, Plin. 12, 47: caulis, Plin. 21, 109.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > acinosus

См. также в других словарях:

  • caulis — caulís s. n., pl. caulíse Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  CAÚLIS s.n. (bot.) Tulpina plantelor. [pron. ca u . / < lat. caulis]. Trimis de LauraGellner, 06.12.2004. Sursa: DN  …   Dicționar Român

  • caulis — /köˈlis or (Latin) kowˈlis/ noun (pl cauˈles / lēz or lās/) 1. The stem of a plant 2. One of the main stems at the angles of the Corinthian capital (architecture) ORIGIN: L caulis a stalk • • • caulescˈent adjective (of plants) having a stem… …   Useful english dictionary

  • Caulis — Cau lis, n.; L. pl. {Caules}. [L., a stem.] (Bot.) An herbaceous or woody stem which bears leaves, and may bear flowers. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Caulis — (lat.), der Stängel, von der Wurzel gewöhnlich aufwärts strebender, Blätter u. Blumen tragender Theil an krautartigen Pflanzen; daher Cauliformis stängelförmig; Caulĭuns aus dem Stängel entspringend …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Caulis — (lat.), Stengel (s. Sproß) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • caulis — [kô′lis] n. pl. caules [kô′lēz] 〚L: see HOLE〛 the main stem or stalk of a plant * * * …   Universalium

  • caulis — [kô′lis] n. pl. caules [kô′lēz] [L: see HOLE] the main stem or stalk of a plant …   English World dictionary

  • caulis — n.; pl. caules [L. caulis, stalk] (ARTHROPODA: Insecta) The funicle of the antenna; the corneous basal part of the jaws …   Dictionary of invertebrate zoology

  • caulis — kaulomas statusas T sritis ekologija ir aplinkotyra apibrėžtis Augalo stiebo ir šakų (be lapų) visuma. atitikmenys: angl. caulis vok. Kauloma, f rus. каулома, f; ствол пальмы, m …   Ekologijos terminų aiškinamasis žodynas

  • caulis — noun /ˈkɔːlɪs/ a) Each of the main stalks which support the volutes and helices of a Corinthian capital. b) The stalk of a plant, especially a herbaceous stem in its natural state …   Wiktionary

  • caulis — /ˈkɔləs/ (say kawluhs) noun (plural caules /ˈkɔliz/ (say kawleez)) Botany the main stalk or stem of a plant, especially of a herbaceous plant. {Latin} …  

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»