-
1 caulis
caulis (cōlis, cōlēs), is, m. (καυλός), I) der Stengel, Stiel, Strunk der Gewächse, brassicae, Cato: c. fabarum, Plin.: am Weinstock die Ranken, Plin. – bes. der Kohlstengel od. Kohl, Varr. LL., Cic. u.a. – II) übtr., v. ähnlich Gestaltetem: A) der Kiel der Feder, pinnarum caules omnium cavi, Plin. 11, 228. – B) das männliche Glied, Lucil. sat. 7, 22 M.: Nbf. colis, Cato r. r. 35, 2: Nbf. coles, Cels. 6, 18, 2 u. 7, 25, 1: Plur. coles, Varr. r. r. 1, 31. § 1 u. 2.
-
2 caulis
caulis (cōlis, cōlēs), is, m. (καυλός), I) der Stengel, Stiel, Strunk der Gewächse, brassicae, Cato: c. fabarum, Plin.: am Weinstock die Ranken, Plin. – bes. der Kohlstengel od. Kohl, Varr. LL., Cic. u.a. – II) übtr., v. ähnlich Gestaltetem: A) der Kiel der Feder, pinnarum caules omnium cavi, Plin. 11, 228. – B) das männliche Glied, Lucil. sat. 7, 22 M.: Nbf. colis, Cato r. r. 35, 2: Nbf. coles, Cels. 6, 18, 2 u. 7, 25, 1: Plur. coles, Varr. r. r. 1, 31. § 1 u. 2. -
3 caulis
{Deutsch:} Stengel (m){Русский:} стебель (м) -
4 caulis reptans
{Deutsch:} kriechender Stengel (m){Русский:} ползучий стебель (м) -
5 acinosus
acinōsus, a, um (acinus), weinbeerartig, semen asari, Plin. 12, 47: caulis, Plin. 21, 109.
-
6 bipedalis
bipedālis, e (bis u. pedalis), zweifüßig, dem Maße nach, zweischuhig, trabes, Caes.: tegulae, Vitr.: caulis, Plin.: modulus, Hor.: erat (adulescentulus) bipedali minor, Suet. – subst., bipedāle, is, n. = bipeda, Corp. inscr. Lat. 15, 362.
-
7 caulator
-
8 cauliculus
cauliculus, in der Vulgärspr. cōliculus, ī, m. (Demin. v. caulis), der kleine, zarte Stengel der Gewächse, Sproß, Trieb, I) eig.: quicquid in cauliculo nascitur, qualis est cucurbita et cucumis, Cels.: col. brassicae, Cato: sambuci, Gargil.: col. viteus, Ranke, Varr.: caul. ferulaceus, Plin.: ramorum teneri cauliculi, der Feigen, Plin.: col. virens. Mart. – Synk. coliclus, Apic. 3, 81 sqq.; 4, 180: colicli malvarum, Apic. 5, 201. – II) übtr., als t. t. der Archit., der Stengel als Verzierung an den Kapitälen der Säulen, Vitr. 4, 1, 12 u.a.
-
9 coles
cōles, s. caulis.
-
10 colis
cōlis, s. caulis.
-
11 decaulesco
dē-caulēsco, ere (de u. caulis), einen Stengel bekommen, Plin. 19, 122.
-
12 facilitas
facilitās, ātis, f. (facilis), I) passiv = die Tunlichkeit, Leichtigkeit als Eigenschaft dessen, was sich leicht tun, bearbeiten usw. läßt, si f. soli est, wenn der Boden leicht zu bearbeiten ist, Plin.: picea tonsili facilitate, läßt sich leicht beschneiden, Plin.: caulis et folia eius facilitatem pariendi praestant, erleichtern das Gebären, Plin.: nec audendi facilitatem (den Umstand, daß man etwas leicht wagen kann) usque ad contemptum operis adduxeris, Quint.: fac. camporum, die für Passanten günstige Beschaffenheit, leichte Passage, Tac.: fac. corporis, körperliche Anlage, Sen. – II) aktiv: A) die Leichtigkeit als Eigenschaft dessen, dem etwas nicht schwer fällt, a) die Leichtigkeit im Auffassen, die leichte Auffassung, aetatis illius f., Quint.: suspectam facilitatem retractare, das leicht Hingeworfene, Quint. – b) die Leichtigkeit, Geläufigkeit, Gewandtheit im Vortrag, oris, Quint.: absol., Sen.: firma, Quint. – B) die Leichtigkeit als Eigenschaft dessen, der leicht zu etw. geneigt ist, 1) im allg., die Neigung zu etw., die Anlage (Ggstz. proclivitas, Hang zum Schlechten), s. Cic. Tusc. 4, 28. – 2) insbes.: a) im guten Sinne, die Leichtigkeit, sich nach den Wünschen und dem Willen anderer zu fügen, die Geneigtheit, Willigkeit, Willfährigkeit, Bereitwilligkeit, Gefälligkeit, Hingebung, Leutseligkeit, Umgänglichkeit, die Popularität (Ggstz. severitas, gravitas), oft verb. comitas et facilitas od. facilitasque, f. et humanitas, f. et lenitudo animi, Cic.: f. in audiendo, Cic.: f. sermonis, Cic.: f. credentis, das leicht zu befriedigende Ohr des Gläubigen, Tac. – b) im üblen Sinne, die Leichtigkeit, der Leichtsinn, Suet. Claud. 29, 2. – / Plur. facilitates angef. bei Quint. 9, 4, 97.
-
13 ferulaceus
ferulāceus, a, um, I) dem Pfriemenkraute ähnlich, genus, Plin.: caulis, Plin. – II) aus Pfriemenkraut gemacht, rudens, Plin. 34, 170.
-
14 iunceus
iunceus, a, um (iuncus), I) aus Binsen, Binsen-, vincula, Ov.: sporta, Colum.: cratis, Plin. – scherzh., nam mihi intus potione iunceā onerabo gulam, ich werde mir mit einem Binsenstrick die Kehle zuschnüren, Plaut. Stich. 639 G. – II) Binsen ähnlich, binsenartig, caulis, Plin. 25, 85. – bes., so schlank (zart) wie eine Binse, pectora, Prud. perist. 3, 132: tam etsi bonast natura, reddunt curaturā iunceam, Ter. eun. 316.
-
15 multicaulis
multicaulis, e (multus u. caulis), vielstengelig, Plin. 21, 94.
-
16 napocaulis
nāpocaulis, is, f. (nāpus u. caulis), Kohlrabi, Isid. orig. 17, 10, 9.
-
17 palmeus
-
18 torosus
-
19 unicaulis
ūnicaulis, e (unus u. caulis), einstengelig, Plin. 18, 57 u.a. Dynam. 2, 35.
-
20 acinosus
acinōsus, a, um (acinus), weinbeerartig, semen asari, Plin. 12, 47: caulis, Plin. 21, 109.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > acinosus
- 1
- 2
См. также в других словарях:
caulis — caulís s. n., pl. caulíse Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic CAÚLIS s.n. (bot.) Tulpina plantelor. [pron. ca u . / < lat. caulis]. Trimis de LauraGellner, 06.12.2004. Sursa: DN … Dicționar Român
caulis — /köˈlis or (Latin) kowˈlis/ noun (pl cauˈles / lēz or lās/) 1. The stem of a plant 2. One of the main stems at the angles of the Corinthian capital (architecture) ORIGIN: L caulis a stalk • • • caulescˈent adjective (of plants) having a stem… … Useful english dictionary
Caulis — Cau lis, n.; L. pl. {Caules}. [L., a stem.] (Bot.) An herbaceous or woody stem which bears leaves, and may bear flowers. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Caulis — (lat.), der Stängel, von der Wurzel gewöhnlich aufwärts strebender, Blätter u. Blumen tragender Theil an krautartigen Pflanzen; daher Cauliformis stängelförmig; Caulĭuns aus dem Stängel entspringend … Pierer's Universal-Lexikon
Caulis — (lat.), Stengel (s. Sproß) … Meyers Großes Konversations-Lexikon
caulis — [kô′lis] n. pl. caules [kô′lēz] 〚L: see HOLE〛 the main stem or stalk of a plant * * * … Universalium
caulis — [kô′lis] n. pl. caules [kô′lēz] [L: see HOLE] the main stem or stalk of a plant … English World dictionary
caulis — n.; pl. caules [L. caulis, stalk] (ARTHROPODA: Insecta) The funicle of the antenna; the corneous basal part of the jaws … Dictionary of invertebrate zoology
caulis — kaulomas statusas T sritis ekologija ir aplinkotyra apibrėžtis Augalo stiebo ir šakų (be lapų) visuma. atitikmenys: angl. caulis vok. Kauloma, f rus. каулома, f; ствол пальмы, m … Ekologijos terminų aiškinamasis žodynas
caulis — noun /ˈkɔːlɪs/ a) Each of the main stalks which support the volutes and helices of a Corinthian capital. b) The stalk of a plant, especially a herbaceous stem in its natural state … Wiktionary
caulis — /ˈkɔləs/ (say kawluhs) noun (plural caules /ˈkɔliz/ (say kawleez)) Botany the main stalk or stem of a plant, especially of a herbaceous plant. {Latin} …