-
1 castigatio
castīgātĭo, ōnis, f. [castigo], a correcting, chastising, punishment, correction, etc. (in good prose).A.Lit.1.In gen., of blows. etc. (rare, and always with gen.:2.fustium,
Dig. 1, 15, 3:flagellorum,
ib. 48, 19, 7.—Of verbal chastisement, reproof, etc. (class. and freq.):B.omnis et animad. versio et castigatio contumeliā vacare debet,
Cic. Off. 1, 25, 88; cf. id. ib. 1, 38, 137: admonitio frequens, interdum et castigatio, [p. 298] vindicta rarissima, Vell. 2, 114, 3; Quint. 1, 3, 14; 3, 8, 54:tacita,
Liv. 27, 10, 10; Sen. Ira, 1, 6, 1; 1, 15, 1; 2, 27, 3; id. Ep. 94, 36:censoria,
Plin. 18, 6, 7, § 32; Vulg. Psa. 72, 14.—In plur., Cic. Tusc. 4, 20, 45; Liv. 31, 46, 11 al.—With gen.:verborum,
Liv. 27, 15, 2.—Transf., in gardening, a trimming, lopping of plants, Plin. 17, 22, 35, § 173.—Of the exposure of their roots to the cold, Plin. 17, 28, 47, § 262.—II. -
2 castīgātiō
castīgātiō ōnis, f [castigo], a correcting, correction, censure, reproof: castigatio contumeliā vacare debet: tacita, L.: castigationibus adfici: verborum, L.* * *punishment; reprimand, reproof; pruning (trees/etc.); tempering (speech) (L+S) -
3 clēmēns
clēmēns entis (abl. -tī; rarely -te, L.), adj. with comp. and sup, mild, calm, gentle: clementissimus amnis, O.—Fig., calm, quiet, gentle, tranquil, kind: vita, T.: cupio me esse clementem: satis in disputando.—Mild, forbearing, indulgent, compassionate, merciful: animo clementi in illam, T: iudices: viro clemens misero peperci, H.: vir ab innocentiā clementissimus: legis interpres, L.: castigatio: clementior sententia, L.—Mitigated, qualified: rumor, S.* * *(gen.), clementis ADJmerciful/loving; lenient/mild/gentle; quiet/peaceful, easy, moderate; compliant -
4 praeteritus
praeteritus adj. [P. of praetereo], gone by, past, past and gone, departed: tempus: castigatio ob errorem praeteritum, L.: culpa, O.: praeteritā nocte, last night, Iu.— Plur n. as subst, the past: meminit praeteritorum.—Prov.: praeterita mutare non possumus.* * *praeterita, praeteritum ADJ -
5 deprensa
species of military punishment; (more than castigatio, less than ignominia) -
6 animadversio
ănĭmadversĭo, ōnis, f. [animadverto], the perception or observation of an object; consideration, attention (in good prose, most freq. in Cic.).I.In gen.:II.notatio naturae et animadversio peperit artem,
Cic. Or. 55, 183:hoc totum est sive artis sive animadversionis sive consuetudinis,
id. de Or. 2, 34, 147; so id. Fin. 1, 9, 30 al.—Hence, in reference to one's self, self-inspection, watchfulness:excitanda animadversio et diligentia, ut ne quid temere agamus,
Cic. Off. 1, 29, 103; and in gen. inquiry:quaestio atque animadversio in aliquem,
Liv. 21, 18. —Esp.A. B.Chastisement, punishment:animadversio Dollabellae in audaces servos,
Cic. Phil. 1, 2:paterna,
id. Rosc. Am. 24:omnis autem animadversio et castigatio contumeliā vacare debet,
id. Off. 1, 25, 88; so id. Verr. 1, 17; id. Fin. 1, 10, 35: in proelium exarsere, ni valens animadversione paucorum oblitos jam Batavos imperii admonuisset, * Tac. H. 1, 64; Suet. Aug. 24; id. Calig. 11 al.—So of the punishment decreed by the censors for crime committed (usu. called nota censoria):notiones animadversionesque censorum,
Cic. Off. 3, 31, 111 B. and K.:censoriae,
id. Clu. 42, 119; cf. id. ib. 42, 117.—And by the dictator:dictatoria,
Vell. 2, 68, 5; cf. Suet. Tib. 19 Bremi. -
7 Clemens
1.clēmens, entis (abl. usu. -ti;I.but -te,
Liv. 1, 26, 8; Laber. ap. Macr. S. 2, 7, 3), adj. [etym. dub.; cf. lemures; and Germ. hold].Orig. (in the class. per. very rare), of the quiet, placid, pleasant state of the air, wind, or weather, mild, calm, soft, gentle ( = the class. placidus, quietus): undae clementi flamine pulsae, * Cat. 64, 272:B.clementior Auster vela vocat,
Stat. Th. 5, 468:aura Favoni,
Claud. Cons. Prob. Olyb. 272; cf. id. III. Cons. Hon. 165; Val. Fl. 6, 747:clementior dies,
Col. 11, 2, 2:clementior Arctos,
Sil. 1, 198:clementiores plagae (opp. Septentrio),
Pall. Febr. 12, 1.—Hence,Esp.1.Of the gentle motion of the sea, rivers, etc., placid, calm, etc.:2. II.mare,
Gell. 2, 21, 1:Pasitigris clementiore alveo praeterit, etc. (preced. by: praeceps inter saxa devolvitur),
Curt. 5, 3, 1:quā sit clementissimus amnis,
Ov. M. 9, 116.—Trop.A.Of a calm, unexcited, passionless state of mind, quiet, mild, gentle, tranquil, kind (syn.:2.placidus, lenis): clementem vocabo non in alieno dolore facilem, sed eum, qui cum suis stimulis exagitetur, non prosilit, etc.,
Sen. Clem. 1, 20, 3:egit semper vitam... clemens, placidus,
Ter. Ad. 5, 1, 10:vita urbana atque otium,
id. ib. 1, 1, 17 (cf. with Cic. Rab. Post. 7, 17:vita quieta atque otiosa): ille suam semper egit vitam in otio, in conviviis: clemens, placidus,
Ter. Ad. 5, 4, 10; Liv. 38, 17, 17 (cf. the passages under clementia, cited from Flor.):cupio, patres conscripti, me esse clementem: cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum videri,
Cic. Cat. 1, 2, 4:etsi satis clemens sum in disputando, tamen interdum soleo subirasci,
id. Fin. 2, 4, 12:(Arimphaeis) ritus clementes,
Plin. 6, 13, 14, § 35.—Transf. to animals. tame, domesticated: clementius genus columbarum [p. 353] (opp. agrestes), Varr. R. R. 3, 7, 2.—B.Specif.1.Mild in respect to the faults and failures of others, i. e. forbearing, indulgent, compassionate, merciful (class.; syn.: mitis, benignus, humanus, lenis, facilis, indulgens;* Hor.opp.: crudelis, inhumanus, asper al.): clementi (mi) animo ignoscet,
Plaut. Mil. 4, 6, 37; Ter. Hec. 3, 5, 22:judices et misericordes,
Cic. Planc. 13, 31; cf.C. 3, 11, 46; Tac. A. 2, 57:2.vir et contra audaciam fortissimus et ab innocentiā clementissimus,
Cic. Rosc. Am. 30, 85; Nep. Epam. 3, 2:legis interpres,
Liv. 1, 26, 8:dominus facilis et clemens,
Suet. Aug. 67:justa et clemens servitus,
Ter. And. 1, 1, 9:castigatio,
Cic. Off. 1, 38, 137:clementior sententia,
Liv. 8, 31, 8.—More unusual: rumor, i. e. non nimius, mild, mitigated, praos (acc. to Prisc. p. 1202 P.), Sall. J. 22, 1.—Poet. of places:I.pars (insulae) ratibus clemens,
accessible, Claud. B. Gild. 511.— Adv.: clē-menter.(Acc. to I. A.) Gently, softly, mildly:B.non desiit adsidue tremere Campania, clementius quidem, sed ingenti damno,
Sen. Q. N. 6, 31, 1:agitant venti oleas,
Pall. Nov. 5:spirant clementius Austri,
Stat. S. 2, 2, 27.—So of moderate, slow action gen.: Eu. Sequere sis. Ch. Sequor. Eu. Clementer quaeso;calces deteris,
Plaut. Merc. 5, 2, 111; so id. Stich. 4, 1, 26; id. Ep. 2, 2, 23. —(Acc. to I. B. 2.) By degrees, gradually, gently:II.clementer et molliter assurgens collis,
Col. 2, 2, 1; cf. Tac. A. 13, 38:editum jugum,
id. G. 1; Sil. 1, 274; Sen. Oedip. 280:accedere,
Tac. A. 12, 33; cf. in comp.:explorare, si quā Appennini juga clementius adirentur,
id. H. 3, 52.—(Acc. to II. A.) Quietly, placidly, tranquilly, calmly: accipere aliquid clementius aequo, * Lucr. 3, 314:B.si quid est factum clementer, ut dissolute factum criminer,
Cic. Verr. 2, 5, 8, § 19:leniter hominem clementerque accepit,
id. ib. 2, 4, 40, §86: ferre aliquid,
id. Att. 6, 1, 3:consolationes clementer admotae,
Plin. Ep. 5, 16, 11:quo id pacto fieri possit clementissime,
Plaut. Mil. 4, 3, 5:leo caudam clementer et blande movet,
Gell. 5, 14, 12.—(Acc. to II. B.) With forbearance, mildly, with indulgence:2.clementer et moderate jus dicere,
Caes. B. C. 3, 20:clementer a consule accepti,
Liv. 27, 15, 2:clementer ductis militibus,
i.e. peacefully, without plundering, id. 29, 2, 1.— Comp.:clementius tractare aliquem,
Plin. Ep. 8, 24, 5.— Sup.:clementissime scribere de aliquo,
Gell. 1, 18, 3:qui victoriā civili clementissime usus est,
Sen. Ira, 2, 23, 4.Clēmens, entis, m., a proper name, in later Lat. very freq.:Julius,
Tac. A. 1, 23; 1, 26; 15, 73; id. H. 1, 87; 2, 12:Arretinus,
id. ib. 4, 68; Suet. Dom. 11:Flavius,
id. ib. 15. -
8 clemens
1.clēmens, entis (abl. usu. -ti;I.but -te,
Liv. 1, 26, 8; Laber. ap. Macr. S. 2, 7, 3), adj. [etym. dub.; cf. lemures; and Germ. hold].Orig. (in the class. per. very rare), of the quiet, placid, pleasant state of the air, wind, or weather, mild, calm, soft, gentle ( = the class. placidus, quietus): undae clementi flamine pulsae, * Cat. 64, 272:B.clementior Auster vela vocat,
Stat. Th. 5, 468:aura Favoni,
Claud. Cons. Prob. Olyb. 272; cf. id. III. Cons. Hon. 165; Val. Fl. 6, 747:clementior dies,
Col. 11, 2, 2:clementior Arctos,
Sil. 1, 198:clementiores plagae (opp. Septentrio),
Pall. Febr. 12, 1.—Hence,Esp.1.Of the gentle motion of the sea, rivers, etc., placid, calm, etc.:2. II.mare,
Gell. 2, 21, 1:Pasitigris clementiore alveo praeterit, etc. (preced. by: praeceps inter saxa devolvitur),
Curt. 5, 3, 1:quā sit clementissimus amnis,
Ov. M. 9, 116.—Trop.A.Of a calm, unexcited, passionless state of mind, quiet, mild, gentle, tranquil, kind (syn.:2.placidus, lenis): clementem vocabo non in alieno dolore facilem, sed eum, qui cum suis stimulis exagitetur, non prosilit, etc.,
Sen. Clem. 1, 20, 3:egit semper vitam... clemens, placidus,
Ter. Ad. 5, 1, 10:vita urbana atque otium,
id. ib. 1, 1, 17 (cf. with Cic. Rab. Post. 7, 17:vita quieta atque otiosa): ille suam semper egit vitam in otio, in conviviis: clemens, placidus,
Ter. Ad. 5, 4, 10; Liv. 38, 17, 17 (cf. the passages under clementia, cited from Flor.):cupio, patres conscripti, me esse clementem: cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum videri,
Cic. Cat. 1, 2, 4:etsi satis clemens sum in disputando, tamen interdum soleo subirasci,
id. Fin. 2, 4, 12:(Arimphaeis) ritus clementes,
Plin. 6, 13, 14, § 35.—Transf. to animals. tame, domesticated: clementius genus columbarum [p. 353] (opp. agrestes), Varr. R. R. 3, 7, 2.—B.Specif.1.Mild in respect to the faults and failures of others, i. e. forbearing, indulgent, compassionate, merciful (class.; syn.: mitis, benignus, humanus, lenis, facilis, indulgens;* Hor.opp.: crudelis, inhumanus, asper al.): clementi (mi) animo ignoscet,
Plaut. Mil. 4, 6, 37; Ter. Hec. 3, 5, 22:judices et misericordes,
Cic. Planc. 13, 31; cf.C. 3, 11, 46; Tac. A. 2, 57:2.vir et contra audaciam fortissimus et ab innocentiā clementissimus,
Cic. Rosc. Am. 30, 85; Nep. Epam. 3, 2:legis interpres,
Liv. 1, 26, 8:dominus facilis et clemens,
Suet. Aug. 67:justa et clemens servitus,
Ter. And. 1, 1, 9:castigatio,
Cic. Off. 1, 38, 137:clementior sententia,
Liv. 8, 31, 8.—More unusual: rumor, i. e. non nimius, mild, mitigated, praos (acc. to Prisc. p. 1202 P.), Sall. J. 22, 1.—Poet. of places:I.pars (insulae) ratibus clemens,
accessible, Claud. B. Gild. 511.— Adv.: clē-menter.(Acc. to I. A.) Gently, softly, mildly:B.non desiit adsidue tremere Campania, clementius quidem, sed ingenti damno,
Sen. Q. N. 6, 31, 1:agitant venti oleas,
Pall. Nov. 5:spirant clementius Austri,
Stat. S. 2, 2, 27.—So of moderate, slow action gen.: Eu. Sequere sis. Ch. Sequor. Eu. Clementer quaeso;calces deteris,
Plaut. Merc. 5, 2, 111; so id. Stich. 4, 1, 26; id. Ep. 2, 2, 23. —(Acc. to I. B. 2.) By degrees, gradually, gently:II.clementer et molliter assurgens collis,
Col. 2, 2, 1; cf. Tac. A. 13, 38:editum jugum,
id. G. 1; Sil. 1, 274; Sen. Oedip. 280:accedere,
Tac. A. 12, 33; cf. in comp.:explorare, si quā Appennini juga clementius adirentur,
id. H. 3, 52.—(Acc. to II. A.) Quietly, placidly, tranquilly, calmly: accipere aliquid clementius aequo, * Lucr. 3, 314:B.si quid est factum clementer, ut dissolute factum criminer,
Cic. Verr. 2, 5, 8, § 19:leniter hominem clementerque accepit,
id. ib. 2, 4, 40, §86: ferre aliquid,
id. Att. 6, 1, 3:consolationes clementer admotae,
Plin. Ep. 5, 16, 11:quo id pacto fieri possit clementissime,
Plaut. Mil. 4, 3, 5:leo caudam clementer et blande movet,
Gell. 5, 14, 12.—(Acc. to II. B.) With forbearance, mildly, with indulgence:2.clementer et moderate jus dicere,
Caes. B. C. 3, 20:clementer a consule accepti,
Liv. 27, 15, 2:clementer ductis militibus,
i.e. peacefully, without plundering, id. 29, 2, 1.— Comp.:clementius tractare aliquem,
Plin. Ep. 8, 24, 5.— Sup.:clementissime scribere de aliquo,
Gell. 1, 18, 3:qui victoriā civili clementissime usus est,
Sen. Ira, 2, 23, 4.Clēmens, entis, m., a proper name, in later Lat. very freq.:Julius,
Tac. A. 1, 23; 1, 26; 15, 73; id. H. 1, 87; 2, 12:Arretinus,
id. ib. 4, 68; Suet. Dom. 11:Flavius,
id. ib. 15. -
9 clementer
1.clēmens, entis (abl. usu. -ti;I.but -te,
Liv. 1, 26, 8; Laber. ap. Macr. S. 2, 7, 3), adj. [etym. dub.; cf. lemures; and Germ. hold].Orig. (in the class. per. very rare), of the quiet, placid, pleasant state of the air, wind, or weather, mild, calm, soft, gentle ( = the class. placidus, quietus): undae clementi flamine pulsae, * Cat. 64, 272:B.clementior Auster vela vocat,
Stat. Th. 5, 468:aura Favoni,
Claud. Cons. Prob. Olyb. 272; cf. id. III. Cons. Hon. 165; Val. Fl. 6, 747:clementior dies,
Col. 11, 2, 2:clementior Arctos,
Sil. 1, 198:clementiores plagae (opp. Septentrio),
Pall. Febr. 12, 1.—Hence,Esp.1.Of the gentle motion of the sea, rivers, etc., placid, calm, etc.:2. II.mare,
Gell. 2, 21, 1:Pasitigris clementiore alveo praeterit, etc. (preced. by: praeceps inter saxa devolvitur),
Curt. 5, 3, 1:quā sit clementissimus amnis,
Ov. M. 9, 116.—Trop.A.Of a calm, unexcited, passionless state of mind, quiet, mild, gentle, tranquil, kind (syn.:2.placidus, lenis): clementem vocabo non in alieno dolore facilem, sed eum, qui cum suis stimulis exagitetur, non prosilit, etc.,
Sen. Clem. 1, 20, 3:egit semper vitam... clemens, placidus,
Ter. Ad. 5, 1, 10:vita urbana atque otium,
id. ib. 1, 1, 17 (cf. with Cic. Rab. Post. 7, 17:vita quieta atque otiosa): ille suam semper egit vitam in otio, in conviviis: clemens, placidus,
Ter. Ad. 5, 4, 10; Liv. 38, 17, 17 (cf. the passages under clementia, cited from Flor.):cupio, patres conscripti, me esse clementem: cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum videri,
Cic. Cat. 1, 2, 4:etsi satis clemens sum in disputando, tamen interdum soleo subirasci,
id. Fin. 2, 4, 12:(Arimphaeis) ritus clementes,
Plin. 6, 13, 14, § 35.—Transf. to animals. tame, domesticated: clementius genus columbarum [p. 353] (opp. agrestes), Varr. R. R. 3, 7, 2.—B.Specif.1.Mild in respect to the faults and failures of others, i. e. forbearing, indulgent, compassionate, merciful (class.; syn.: mitis, benignus, humanus, lenis, facilis, indulgens;* Hor.opp.: crudelis, inhumanus, asper al.): clementi (mi) animo ignoscet,
Plaut. Mil. 4, 6, 37; Ter. Hec. 3, 5, 22:judices et misericordes,
Cic. Planc. 13, 31; cf.C. 3, 11, 46; Tac. A. 2, 57:2.vir et contra audaciam fortissimus et ab innocentiā clementissimus,
Cic. Rosc. Am. 30, 85; Nep. Epam. 3, 2:legis interpres,
Liv. 1, 26, 8:dominus facilis et clemens,
Suet. Aug. 67:justa et clemens servitus,
Ter. And. 1, 1, 9:castigatio,
Cic. Off. 1, 38, 137:clementior sententia,
Liv. 8, 31, 8.—More unusual: rumor, i. e. non nimius, mild, mitigated, praos (acc. to Prisc. p. 1202 P.), Sall. J. 22, 1.—Poet. of places:I.pars (insulae) ratibus clemens,
accessible, Claud. B. Gild. 511.— Adv.: clē-menter.(Acc. to I. A.) Gently, softly, mildly:B.non desiit adsidue tremere Campania, clementius quidem, sed ingenti damno,
Sen. Q. N. 6, 31, 1:agitant venti oleas,
Pall. Nov. 5:spirant clementius Austri,
Stat. S. 2, 2, 27.—So of moderate, slow action gen.: Eu. Sequere sis. Ch. Sequor. Eu. Clementer quaeso;calces deteris,
Plaut. Merc. 5, 2, 111; so id. Stich. 4, 1, 26; id. Ep. 2, 2, 23. —(Acc. to I. B. 2.) By degrees, gradually, gently:II.clementer et molliter assurgens collis,
Col. 2, 2, 1; cf. Tac. A. 13, 38:editum jugum,
id. G. 1; Sil. 1, 274; Sen. Oedip. 280:accedere,
Tac. A. 12, 33; cf. in comp.:explorare, si quā Appennini juga clementius adirentur,
id. H. 3, 52.—(Acc. to II. A.) Quietly, placidly, tranquilly, calmly: accipere aliquid clementius aequo, * Lucr. 3, 314:B.si quid est factum clementer, ut dissolute factum criminer,
Cic. Verr. 2, 5, 8, § 19:leniter hominem clementerque accepit,
id. ib. 2, 4, 40, §86: ferre aliquid,
id. Att. 6, 1, 3:consolationes clementer admotae,
Plin. Ep. 5, 16, 11:quo id pacto fieri possit clementissime,
Plaut. Mil. 4, 3, 5:leo caudam clementer et blande movet,
Gell. 5, 14, 12.—(Acc. to II. B.) With forbearance, mildly, with indulgence:2.clementer et moderate jus dicere,
Caes. B. C. 3, 20:clementer a consule accepti,
Liv. 27, 15, 2:clementer ductis militibus,
i.e. peacefully, without plundering, id. 29, 2, 1.— Comp.:clementius tractare aliquem,
Plin. Ep. 8, 24, 5.— Sup.:clementissime scribere de aliquo,
Gell. 1, 18, 3:qui victoriā civili clementissime usus est,
Sen. Ira, 2, 23, 4.Clēmens, entis, m., a proper name, in later Lat. very freq.:Julius,
Tac. A. 1, 23; 1, 26; 15, 73; id. H. 1, 87; 2, 12:Arretinus,
id. ib. 4, 68; Suet. Dom. 11:Flavius,
id. ib. 15. -
10 deprensa
dēprensa, ae, f. [deprehendo], a species of military punishment, more severe than castigatio, but milder than ignominia, Paul. ex Fest. p. 71, 15 Müll. -
11 monitio
mŏnĭtĭo, ōnis, f. [moneo], a reminding, admonishing, advice, admonition, warning (rare but class.): objurgatio post turpe factum castigatio: monitio vero est ante commissum, Paul. ex Fest. p. 196 Müll.: monitio acerbitate, objurgatio contumeliā careat, * Cic. Lael. 24, 89; Suet. Tib. 18:volebat credi, monitione ejus futura praenoscere,
id. Ner. 56:ut ne monitione quidem proficiant,
Sen. Ep. 94, 39:officii,
Col. 11, 1, 30.—In plur., Col. 11, 1, 6. -
12 objurgatio
objurgātĭo, ōnis, f. [objurgo], a chiding, reproving, reproof, rebuke, reprehension (class.): objurgatio post turpe factum castigatio; monitio vero est ante commissum, Paul. ex Fest. p. 196 Müll.:ut objurgatio contumeliā careat,
Cic. Lael. 24, 89:tum objurgatio, si est auctoritas, tum admonitio quasi lenior objurgatio,
id. de Or. 2, 83, 339:objurgationes etiam non numquam incidunt necessariae, in quibus utendum est fortasse et vocis contentione majore et verborum gravitate acriori,
id. Off. 1, 38, 136:aut castigatione aut objurgatione dignum putare,
id. Att. 3, 10, 3; id. Off. 3, 21, 81:deliciarum,
id. Cael. 11, 27:sui,
Quint. 11, 3, 49:objurgationes (opp. laudationes),
Sen. Ep. 94, 39. -
13 verberatio
I.Lit.:II.flagellorum castigatio, vinculorum verberatio,
Dig. 48, 19, 7; 47, 10, 5, § 1.—Trop., chastisement, punishment: mirificam mi verberationem cessationis epistulā dedisti, i. e. satisfaction, amends (with reference to an expression previously used: verberavi te cogitationis tacito convicio), Q. Cic. ap. Cic. Fam. 16, 27, 1 Orell. N. cr.; cf. id. ib. 16, 26, 1.
См. также в других словарях:
Castigatĭo — (lat.), Züchtigung; daher Castigiren, züchtigen, kasteien … Pierer's Universal-Lexikon
Castigatio — Castigatio, lat., Züchtigung. C. paterna, die väterliche Strafgewalt. Castigiren, züchtigen, strafen … Herders Conversations-Lexikon
castigatio — index correction (punishment), punishment Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Giovanni Camillo Glorioso — di Gifuni (près de Salerne), né en 1572, mort en 1643, est un mathématicien et astronome italien, ami de Marino Ghetaldi, et successeur de Galilée à Pise, puis à Padoue. Sommaire 1 Biographie 2 Œuvres 3 Sources … Wikipédia en Français
castigación — (del lat. «castigatĭo, ōnis») f. Castigo. * * * castigación. (Del lat. castigatĭo, ōnis). f. castigo (ǁ pena de un delito o falta) … Enciclopedia Universal
Kastigation — Kas|ti|ga|ti|on 〈f. 20; veraltet〉 Züchtigung [<lat. castigatio „Züchtigung“; → kasteien] * * * Kas|ti|ga|ti|on, die; , en [lat. castigatio, zu: castigare, ↑kasteien] (veraltet): Züchtigung … Universal-Lexikon
Unglück — 1. Allein vnglück vnd armut ist vor den Neidhard gut. – Gruter, III, 4; Lehmann, II, 33, 21; Simrock, 7478. 2. Alles Vnglück fahet sich in Gottes namen an (in nomine Domini). – Gruter, III, 4; Henisch, 1697, 30; Petri, II, 8; Blum, 2; Eiselein,… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Roman legion — For other uses, see legion The Roman Legion (from Latin legio military levy, conscription, from legere to choose ) is a term that can apply both as a transliteration of legio ( conscription or army ) to the entire Roman army and also, more… … Wikipedia
Castigation — (from the Latin castigatio), chastisement (via the French châtiment), or chiding is the infliction of severe (moral or corporal) punishment. One who administers a castigation is a castigator or chastiser. In earlier times, castigation… … Wikipedia
Giovanni de' Marignolli — (Latin: John Marignolli; English: John of Marignola), a notable traveller to the Far East in the fourteenth century (fl. 1338–53), born probably before 1290, and sprung from a noble family in Florence. The family is long extinct, but a street… … Wikipedia
Sbaralea — Giovanni or Gian Giacinto Sbaraglia (1687 1764), otherwise Joannes Hyacinthus Sbaralea, was a historian of the Franciscan Order. Works include Supplementum et castigatio ad scriptores trium ordinum S. Francisi and Bullarium Franciscanum (in four… … Wikipedia