Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

carthago

  • 1 Carthago

    Van Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > Carthago

  • 2 Carthago

    1.
    Carthāgo ( Karth-, and without asp. Kartāgo), ĭnis ( locat. Carthagini, like Tiburi, ruri, domi, etc., Plaut. Cas. prol. 71; Cic. Agr. 2, 33, 90; Liv. 28, 26, 1 sq.; 31, 11, 7 al.; cf. Schneid. Gr. 2. p. 236; Zumpt, Gr. § 63, note), f., (prop. new town: istam urbem Carthadam Elissa dixit, quod Phoenicum ore exprimit Civitatem Novam, Sol. c. 40 (27, 10 Bip.); cf. Gesen. Gesch. d. Hebr. Spr. and Schr. pp. 228 and 229; and Robinson, Lexic. s. v.).
    I.
    The city of Carthage, in Northern Africa (Gr. Karchêdôn), whose ruins are in the vicinity of Tunis; also with the app. Magna, Mel. 1, 7, 2; Plin. 5, 1, 1, § 4; 5, 4, 3, § 24; Cato ap. Serv. ad Verg. A. 4, 683 al. —Hence,
    B.
    Carthāgĭnĭensis (upon the Column. Rostr. CARTACINIENSIS), e, adj., Carthaginian:

    COPIAE, Column. Rostr.: res,

    Liv. 21, 2, 5 et saep.—Subst., a Carthaginian, Enn. Ann. 230 and 234 Vahl.; Cat. ap. Gell. 10, 24, 7.—
    II.
    Carthago, also with the appel. Nova, a large seaport town founded by the Carthaginians after the first Punic war, in Hispania Tarraconensis, New Carthage, now Cartagena, Liv. 26, 42, 2 and 6 sq.; Mel. 2, 6, 7:

    Nova,

    Liv. 21, 5, 4; Plin. 3, 3, 4, § 19.—Hence (cf. I.),
    B.
    Carthā-gĭnĭensis, e, adj., of or belonging to New Carthage:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 57, 2:

    conventus,

    Plin. 3, 3, 4, § 18.—In the form CARTHAGINENSIS, Inscr. Orell. 3040.
    2.
    Carthāgo ( Karth-), ĭnis, f., the daughter of the fourth Hercules, Cic. N. D. 3, 16, 42.

    Lewis & Short latin dictionary > Carthago

  • 3 carthago

    Latin-English dictionary > carthago

  • 4 Carthago

    n. Carthage, ancient city in northern Africa

    Holandés-inglés dicionario > Carthago

  • 5 Carthago

    Carthage

    Afrikaans-English dictionary > Carthago

  • 6 Delenda est carthago

    Latin Quotes (Latin to English) > Delenda est carthago

  • 7 Карфаген

    * * *
    Carthago, Carthage

    Новый русско-английский словарь > Карфаген

  • 8 Carthaginiensis

    1.
    Carthāgo ( Karth-, and without asp. Kartāgo), ĭnis ( locat. Carthagini, like Tiburi, ruri, domi, etc., Plaut. Cas. prol. 71; Cic. Agr. 2, 33, 90; Liv. 28, 26, 1 sq.; 31, 11, 7 al.; cf. Schneid. Gr. 2. p. 236; Zumpt, Gr. § 63, note), f., (prop. new town: istam urbem Carthadam Elissa dixit, quod Phoenicum ore exprimit Civitatem Novam, Sol. c. 40 (27, 10 Bip.); cf. Gesen. Gesch. d. Hebr. Spr. and Schr. pp. 228 and 229; and Robinson, Lexic. s. v.).
    I.
    The city of Carthage, in Northern Africa (Gr. Karchêdôn), whose ruins are in the vicinity of Tunis; also with the app. Magna, Mel. 1, 7, 2; Plin. 5, 1, 1, § 4; 5, 4, 3, § 24; Cato ap. Serv. ad Verg. A. 4, 683 al. —Hence,
    B.
    Carthāgĭnĭensis (upon the Column. Rostr. CARTACINIENSIS), e, adj., Carthaginian:

    COPIAE, Column. Rostr.: res,

    Liv. 21, 2, 5 et saep.—Subst., a Carthaginian, Enn. Ann. 230 and 234 Vahl.; Cat. ap. Gell. 10, 24, 7.—
    II.
    Carthago, also with the appel. Nova, a large seaport town founded by the Carthaginians after the first Punic war, in Hispania Tarraconensis, New Carthage, now Cartagena, Liv. 26, 42, 2 and 6 sq.; Mel. 2, 6, 7:

    Nova,

    Liv. 21, 5, 4; Plin. 3, 3, 4, § 19.—Hence (cf. I.),
    B.
    Carthā-gĭnĭensis, e, adj., of or belonging to New Carthage:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 57, 2:

    conventus,

    Plin. 3, 3, 4, § 18.—In the form CARTHAGINENSIS, Inscr. Orell. 3040.
    2.
    Carthāgo ( Karth-), ĭnis, f., the daughter of the fourth Hercules, Cic. N. D. 3, 16, 42.

    Lewis & Short latin dictionary > Carthaginiensis

  • 9 Kartago

    1.
    Carthāgo ( Karth-, and without asp. Kartāgo), ĭnis ( locat. Carthagini, like Tiburi, ruri, domi, etc., Plaut. Cas. prol. 71; Cic. Agr. 2, 33, 90; Liv. 28, 26, 1 sq.; 31, 11, 7 al.; cf. Schneid. Gr. 2. p. 236; Zumpt, Gr. § 63, note), f., (prop. new town: istam urbem Carthadam Elissa dixit, quod Phoenicum ore exprimit Civitatem Novam, Sol. c. 40 (27, 10 Bip.); cf. Gesen. Gesch. d. Hebr. Spr. and Schr. pp. 228 and 229; and Robinson, Lexic. s. v.).
    I.
    The city of Carthage, in Northern Africa (Gr. Karchêdôn), whose ruins are in the vicinity of Tunis; also with the app. Magna, Mel. 1, 7, 2; Plin. 5, 1, 1, § 4; 5, 4, 3, § 24; Cato ap. Serv. ad Verg. A. 4, 683 al. —Hence,
    B.
    Carthāgĭnĭensis (upon the Column. Rostr. CARTACINIENSIS), e, adj., Carthaginian:

    COPIAE, Column. Rostr.: res,

    Liv. 21, 2, 5 et saep.—Subst., a Carthaginian, Enn. Ann. 230 and 234 Vahl.; Cat. ap. Gell. 10, 24, 7.—
    II.
    Carthago, also with the appel. Nova, a large seaport town founded by the Carthaginians after the first Punic war, in Hispania Tarraconensis, New Carthage, now Cartagena, Liv. 26, 42, 2 and 6 sq.; Mel. 2, 6, 7:

    Nova,

    Liv. 21, 5, 4; Plin. 3, 3, 4, § 19.—Hence (cf. I.),
    B.
    Carthā-gĭnĭensis, e, adj., of or belonging to New Carthage:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 57, 2:

    conventus,

    Plin. 3, 3, 4, § 18.—In the form CARTHAGINENSIS, Inscr. Orell. 3040.
    2.
    Carthāgo ( Karth-), ĭnis, f., the daughter of the fourth Hercules, Cic. N. D. 3, 16, 42.

    Lewis & Short latin dictionary > Kartago

  • 10 Карфаген должен быть разрушен

    1) General subject: Carthage must be destroyed

    Универсальный русско-английский словарь > Карфаген должен быть разрушен

  • 11 город-гос-во Карфаген

    Geography: Carthago (в Северной Африке, на терр. совр. Туниса)

    Универсальный русско-английский словарь > город-гос-во Карфаген

  • 12 Karthago

    n Carthage, Carthago
    * * *
    Kar|tha|go [kar'taːgo]
    nt -s
    Carthage
    * * *
    (das); Karthagos Carthage
    * * *
    (das); Karthagos Carthage

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > Karthago

  • 13 Карфаген

    ч іст. геогр.
    Carthago (м.-країна, Північна Африка)

    Українсько-англійський словник > Карфаген

  • 14 Kartaca

    n. Carthage, Carthago

    Turkish-English dictionary > Kartaca

  • 15 aemulus

        aemulus adj.    [2 IC-, AIC-], striving earnestly after, emulating, rivalling, vying with, emulous: laudis: studiorum: itinerum Herculis, L. — Envious, jealous, grudging, malicious: Triton, V.— As subst, a rival: alqm tamquam aemulum removere. — Of things, rivalling, comparable, similar: tibia tubae, H.: Carthago inperi Romani, S.
    * * *
    I
    aemula, aemulum ADJ
    envious, jealous, grudging, (things) comparable/equal (with/to)
    II
    rival, competitor, love rival; diligent imitator/follower; equal/peer

    Latin-English dictionary > aemulus

  • 16 contrā

        contrā adv. and praep.    [comp. of com-; see 1 cum].    I.adv., of position, in opposition, opposite, face to face, in front, on the other side: signum contra animo finivit, i. e. mentally drew a line, L.: stare, Iu.: ulmus erat contra, in front, O.: consistere, to make front, Cs.: positā Hispaniā, opposite, Ta.: intueri, in the face, L.: oscula non pervenientia contra, so as to meet, O.—Fig., of actions, in turn, in return, back, on the other hand, likewise: Audi nunc, in turn, T.: Mettius Tullo gratulatur, contra Tullus Mettium adloquitur, L.: at tibi contra Evenit, ut, etc., you have your reward, H.: cui latrans contra senex (i. e. respondit), Ph.: si scias quod donum huic dono contra comparet, what counter-gift, T.: Facere contra huic aegre, T.: tibi contra gratiam Referre, T. — Of opposition or strife, in opposition, on the other side: obniti contra sufficere, to have strength to resist, V.: pugnare, O.: vociferans, L.: pauca accipe contra, H.: contra feriundi copia, making a counter-attack, S.: quid, si de litteris corruptis contra venit? as his accuser: est contra iudicatum, an adverse decision: licere, to compete, Cs.: nihil quod contra peterent, to compete for: qui contra fecerit, the transgressor.—With verbs of saying, in opposition, on the other side, in answer: cum contra dicturus Hortensius esset, as opposing counsel: contra qui dicit, the opponent: cum nemo contra diceret, denied it: nihil contra disputabo priusquam dixerit, make no objection: quid contra reus? says in reply: contra dicentibus inimicis, Cs.: quid contra dicerem meditabar, how to reply: id quod contra diceretur refellere, the objections: quod in eā causā contra dicendum est: dicitur contra, nullum esse testamentum, the objection is made: respondit nec contra dici quin, etc., there was no objection, L.— Reversely, in an opposite manner, the contrary, the opposite: in stultitiā contra est, with fools the reverse is true: quod contra est, S.: utrumque contra accidit: alia probabilia, contra alia dicimus, improbable: cognoscere quid boni utrisque aut contra esset (i. e. mali), S. — On the contrary, on the other hand, conversely: tu contra obicies: Romanus conserere pugnam velle, contra eludere Poenus, L.: iusta omnia decora sunt, iniusta contra indecora: ut hi miseri, sic contra illi beati quos, etc.: imperavi nihil, et contra patribus parui, but on the contrary: non enim tua culpa est... contraque summa laus: at contra: sed contra: contra autem: falso queritur quod, etc.: nam contra, etc., S.: quin contra, nay on the contrary, L.—Followed by atque or ac, contrary to, different from, otherwise than: simulacrum, contra atque ante fuerat, ad orientem convertere: contra atque esset dictum, Cs.: si haec contra ac dico essent omnia: contra ac ratus erat, S.: contra quam fas erat, contrary to the divine law: contra quam ipse censnisset, contrary to its own resolution.    II. Praep., with acc. (in prose before its case, except sometimes a rel. pron.), of position, before, against, facing, towards, opposite to, contrary to, over against: insulae latus est contra Galliam, Cs.: pacatis contra insulam suam terris, L.: Carthago Italiam contra, V.—Opposite, towards, against, facing, over against: contra vos in contione consistere, to face you: a fronte contra hostem, Cs.: Albanos contra legionem conlocat, L.: quos agmina contra Procurrunt, V.: contra hanc Romam altera Roma, a rival to.—Fig., in answer to, in reply to: contra ea facturos clamitabat, etc., Cs.: contra ea aiebat, etc., L.: contra postulata nuntios mittit, S.: Quae contra breviter fata est vates, V.—With valere, to weigh against, counterbalance, avail against: hac ratio contra omne ius iurandum valet: contrane lucrum nil valere Pauperis ingenium? H. —Of opposition or strife, against, with, in hostility to, as the enemy of: contra Caesarem gerere bellum: arma contra senatum tuli: armis contendere contra populum R., Cs.: contra Crustuminos profectus, marched against, L.: nihil se contra Sequanos consili inire, take hostile measures against, Cs.: contra salutem urbis incitari: paratus contra eum: agere contra hominem, plead against: nihil satis firmum contra Metellum, S.: contra difficultates providere, S.: vi contra vim resistere, L.: defensio contra vim: contra me sentire, hold an unfavorable opinion: quem contra veneris antea, for whose adversary you were counsel: pugnandum contra morbum: (provinciam) contra Caesarem retenturi, as the enemy of: eae res contra nos faciunt, make against.—Against, in opposition to, as the opponent of: tibi contra nos dicendum putes: contra iuris consultos dicere, against their opinions: contra caput dicere, to plead against life: contra Epicurum dictum est, in reply to: consuetudo contra deos disputandi, i. e. against the existence.—Against, injurious to, unfavorable to, to the disadvantage of: nihil contra me fecit odio mei: aliquid contra Caesarem Pompeio suadere: contra se ipse misericors, to his own injury, Ph.: contra valetudinis commodum laborare.—Esp., of offences, against, in violation of: pecuniam contra leges auferre: contra fas: contra ius gentium, L.: contra verecundiam, in disregard of: contra rem p. fecisse, to have been guilty of treason: vim eam contra rem p. factam decernere, L.: contra morem facere: quod contra legem esset: contra fidem. — Of opposition in thought, contrary to, opposite to, the reverse of: sed mihi contra ea videtur, the contrary seems true, S.: contra ea Caesar putabat, otherwise, Cs.: contra ea benigne, on the other hand, L.: cuius a me corpus crematum est, quod contra decuit ab illo meum (sc. cremari), whereas: quod contra oportebat delicto dolere, correctione gaudere, while, on the contrary.—With an abstract noun, contrary to, beyond, against: contra omnium opinionem (i. e. contra ac rati erant), Cs.: contra opinionem Iugurthae, against the expectation, S.: cetera contra spem salva invenit, L.: contra timorem animi praemia sceleris adeptus, S.
    * * *
    I
    facing, face-to-face, in the eyes; towards/up to; across; in opposite direction; against, opposite, opposed/hostile/contrary/in reply to; directly over/level; otherwise, differently; conversely; on the contrary; vice versa
    II
    against, facing, opposite; weighed against; as against; in resistance/reply to; contrary to, not in conformance with; the reverse of; otherwise than; towards/up to, in direction of; directly over/level with; to detriment of

    Latin-English dictionary > contrā

  • 17 situs

        situs adj.    [P. of sino], placed, set, lying, situate: Romuli lituus, cum situs esset in curiā Saliorum, etc.: in ore sita lingua est: in ipsis penetralibus (Britanniae), Ta.—Of places, lying, situate: locus in mediā insulā: in quo (sinu) sita Carthago est, L.: urbes in orā Asiae, N.—Of the dead, laid out, ready for burial: Ea (mater) sita erat exadvorsum, T.— Laid at rest, buried, interred: hic est ille situs: C. Mari sitae reliquiae: (Aeneas) situs est... super Numicum fluvium, L. —Fig., placed, situated, fixed, present, ready: Peiore res loco non potis est esse quam in quo nunc sita est, T.: quae ceteris in artibus aut studiis sita sunt: (voluptates) in medio sitas esse dicunt, within the reach of all.—Lying, resting, dependent: In te spes omnis nobis sitast, T.: adsensio quae est in nostrā potestate sita: situm in nobis, as far as lies in us: est situm in nobis, ut, etc.: qui omnem vim divinam in naturā sitam esse censet: in armis omina sita, S.: iam si pugnandum est, quo consilio, in temporibus situm est.
    * * *
    I
    sita, situm ADJ
    laid up, stored; positioned, situated; centered (on)
    II
    situation, position, site; structure; neglect, disuse, stagnation; mould

    Latin-English dictionary > situs

  • 18 stirps

        stirps (rarely stirpis, once stirpēs, L.), pis, f or (poet.) m    [STER-].—Of plants, the lower part of the trunk, stock, stem, stalk, root: terra stirpes amplexa: ut tantum modo per stirpīs alantur suas: sceptrum in silvis imo de stirpe recisum, V.: domos avium cum stirpibus imis Eruit, V.— Of hair: vellere ab stirpe capillos, by the roots, Pr., Tb.— A plant, shrub ; usu. plur: stirpium naturae: in seminibus est causa arborum et stirpium. —Of persons, a stem, stock, race, family, lineage: ignoratio stirpis et generis: qui sunt eius stirpis: divina, V.: Herculis stirpe generatus: ab stirpe socius atque amicus populi R., S.— A scion, offspring, descendant, progeny: quibus stirpes deesset, L.: stirps et genus omne futurum, V.: stirpis virilis ex novo matrimonio fuit, a son, L.—Fig., a root, source, origin, foundation, beginning, cause: altae stirpes stultitiae: populum a stirpe repetere: malorum omnium: gentis, L.: Carthago ab stirpe interiit, utterly, S.— Inborn character, nature: non ingenerantur hominibus mores a stirpe generis: nondum exoletā stirpe gentis, L.
    * * *
    I II
    stock, plant; race, lineage; character

    Latin-English dictionary > stirps

  • 19 succingō or sub-cingō

        succingō or sub-cingō nxī, nctus, ere,    to gird below, tuck up, gird, gird about, girdle: crure tenus medio tunicas, Iu.: succincta anus, i. e. with tucked-up skirt, O.: succincta comas pinus, i. e. with foliage gathered at the top (the trunk being bare), O.—To gird on, put on with a girdle, attire: Succincta pharetrā, V.: pallā succincta cruentā, V.: pugione succinctus, Anton. ap. C.—To surround, furnish, provide, equip, fit out: succinctam latrantibus inguina monstris, V.: Carthago succincta portibus: succinctus armis legionibusque, L.: patriā papyro, Iu.

    Latin-English dictionary > succingō or sub-cingō

  • 20 altus

    1.
    altus, a, um, participle from alo., lit., grown or become great, great (altus ab alendo dictus, Paul. ex Fest. p. 7 Müll.; cf. the Germ. gross with the Engl. grow), a polar word meaning both high and deep.
    A.
    Seen from below upwards, high.
    I.
    Lit.: IN ALTOD MARID PVCNANDOD, etc., Columna Duilii; so, maria alta, Liv. Andron. ap. Macr. S. 6, 5, 10; id. ib. ap. Prisc. p. 725 P.: aequor, Pac. ap. Varr. L. L. 7, § 23 Müll.: parietes, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44:

    sub ramis arboris altae,

    Lucr. 2, 30:

    acervus,

    id. 3, 198 al.:

    columellam tribus cubitis ne altiorem,

    Cic. Leg. 2, 26, 66:

    altior illis Ipsa dea est colloque tenus supereminet omnes,

    taller, Ov. M. 3, 181:

    altis de montibus,

    Verg. E. 1, 83:

    umbras Altorum nemorum,

    Ov. M. 1, 591 al. —With the acc. of measure:

    clausi lateribus pedem altis,

    a foot high, Sall. H. Fragm. 4, 39 Gerl.; cf. Lind. C. Gr. I. p. 215.—With gen.:

    triglyphi alti unius et dimidiati moduli, lati in fronte unius moduli,

    Vitr. 4, 3:

    majorem turrim altam cubitorum CXX.,

    id. 10, 5:

    alta novem pedum,

    Col. 8, 14, 1:

    singula latera pedum lata tricenum, alta quinquagenum,

    Plin. 36, 13, 19, § 4.—
    II.
    Trop., high, lofty, elevated, great, magnanimous, high-minded, noble, august, etc.:

    altissimus dignitatis gradus,

    Cic. Phil. 1, 6, 14; so id. Clu. 55; id. Dom. 37.—Of mind or thought:

    te natura excelsum quendam videlicet et altum et humana despicientem genuit,

    Cic. Tusc. 2, 4, 11:

    homo sapiens et altā mente praeditus,

    highminded, id. Mil. 8:

    qui altiore animo sunt,

    id. Fin. 5, 20, 57 al. —So of gods, or persons elevated in birth, rank, etc.;

    also of things personified: rex aetheris altus Juppiter,

    Verg. A. 12, 140:

    Apollo,

    id. ib. 10, 875:

    Caesar,

    Hor. C. 3, 4, 37:

    Aeneas, i. e. deā natus,

    id. S. 2, 5, 62:

    Roma,

    Ov. Tr. 1, 3, 33:

    Carthago,

    Prop. 2, 1, 23 al. —Of the voice, high, shrill, loud, clear:

    Conclamate iterum altiore voce,

    Cat. 42, 18:

    haec fatus altā voce,

    Sen. Troad. 196:

    altissimus sonus,

    Quint. 11, 3, 23 (cf.:

    vox magna,

    Ov. Tr. 4, 9, 24; Juv. 4, 32).— Subst.: altum, i, n., a height:

    sic est hic ordo (senatorius) quasi propositus atque editus in altum,

    on high, Cic. Verr. 2, 3, 41, § 98:

    aedificia in altum edita,

    Tac. H. 3, 71:

    quidquid in altum Fortuna tulit, ruitura levat,

    Sen. Agam. 100.—Esp.
    (α).
    (Sc. caelum.) The height of heaven, high heaven, the heavens:

    ex alto volavit avis,

    Enn. Ann. 1, 108:

    haec ait, et Maiā genitum demisit ab alto,

    Verg. A. 1, 297.—Still more freq.,
    (β).
    (Sc. mare.) The high sea, the deep, the sea: rapit ex alto navīs velivolas, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 1, 224:

    ubi sumus provecti in altum, capiunt praedones navem illam, ubi vectus fui,

    Plaut. Mil. 2, 1, 39; so id. Men. 1, 2, 2; id. Rud. prol. 66; 2, 3, 64:

    terris jactatus et alto,

    Verg. A. 1, 3:

    in altum Vela dabant,

    id. ib. 1, 34:

    collectae ex alto nubes,

    id. G. 1, 324:

    urget ab alto Notus,

    id. ib. 1, 443 al.:

    alto mersā classe,

    Sil. 6, 665:

    ab illā parte urbis navibus aditus ex alto est,

    Cic. Verr. 2, 5, 32:

    in alto jactari,

    id. Inv. 2, 31, 95:

    naves nisi in alto constitui non poterant,

    Caes. B. G. 4, 24:

    naves in altum provectae,

    id. ib. 4, 28: scapha in altum navigat, Sall. Fragm.—So in the plur.:

    alta petens,

    Verg. A. 7, 362.— Trop.:

    quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,

    Plaut. As. 1, 3, 6:

    imbecillitas... in altum provehitur imprudens,

    Cic. Tusc. 4, 18, 42:

    te quasi quidam aestus ingenii tui in altum abstraxit,

    id. de Or. 3, 36, 145.—
    B.
    Seen from above downwards, deep, profound.
    I.
    Lit. (hence sometimes opp. summus): Acherusia templa alta Orci, salvete, Enn. ap. Varr. L. L. 7, 2, 81; Cic. Tusc. 1, 21, 48:

    quom ex alto puteo sursum ad summum escenderis,

    Plaut. Mil. 4, 4, 14:

    altissimae radices,

    Cic. Phil. 4, 5:

    altae stirpes,

    id. Tusc. 3, 6, 13:

    altissima flumina,

    Caes. B. C. 3, 77:

    altior aqua,

    id. ib. 1, 25:

    alta theatri Fundamenta,

    Verg. A. 1, 427:

    gurgite in alto,

    in the deep whirlpool, id. E. 6, 76:

    altum vulnus,

    id. A. 10, 857; Petr. 136; Sen. Troad. 48:

    altum totā metitur cuspide pectus,

    Sil. 4, 292; so id. 6, 580 al.:

    unde altior esset Casus,

    Juv. 10, 106.—With the abl. of measure:

    faciemus (scrobes) tribus pedibus altas,

    Pall. Jan. 10, 3.—
    II.
    Trop. (more freq. in and after the Aug. per.), deep, profound:

    somno quibus est opus alto,

    Hor. S. 2, 1, 8; so Liv. 7, 35:

    sopor,

    Verg. A. 8, 27:

    quies,

    id. ib. 6, 522:

    silentium,

    id. ib. 10, 63; Quint. 10, 3, 22:

    altissima tranquillitas,

    Plin. Ep. 2, 1:

    altissima eruditio,

    id. ib. 4, 30:

    altiores artes,

    Quint. 8, 3, 2.— Subst.: altum, i, n., the depth, i. e. what is deep or far removed:

    ex alto dissimulare,

    Ov. Am. 2, 4, 16:

    non ex alto venire nequitiam, sed summo, quod aiunt, animo inhaerere,

    Sen. Ira, 1, 16 med. al.—Hence, ex alto repetere, or petere, in discourse, to bring from far; as P. a., farfetched:

    quae de nostris officiis scripserim, quoniam ex alto repetita sunt,

    Cic. Fam. 3, 5:

    quid causas petis ex alto?

    Verg. A. 8, 395 (cf.:

    alte repetere in the same sense,

    Cic. Sest. 13; id. Rep. 4, 4, and v. al. infra).—
    C.
    Poet., in reference to a distant (past) time: cur vetera tam ex alto appetissis discidia, Agamemno? Att. ap. Non. 237, 22 (altum: vetus, antiquum, Non.); cf. Verg. G. 4, 285.—With the access. idea of venerable (cf. antiquus), ancient, old:

    genus alto a sanguine Teucri,

    Verg. A. 6, 500:

    Thebanā de matre nothum Sarpedonis alti,

    id. ib. 9, 697;

    genus Clauso referebat ab alto,

    Ov. F. 4, 305:

    altā gente satus,

    Val. Fl. 3, 202:

    altis inclitum titulis genus,

    Sen. Herc. Fur. 338.— Adv.: altē, and very rarely altum, high, deep (v. supra, altus, P. a. init.).
    A.
    High, on high, high up, from on high, from above (v. altus, P. a., A.).
    I.
    Lit.:

    alte ex tuto prospectum aucupo,

    Att. Trag. Rel. p. 188 Rib.:

    colomen alte geminis aptum cornibus,

    id. ib. p. 221:

    alte jubatos angues,

    Naev. ib. p. 9:

    jubar erigere alte,

    Lucr. 4, 404:

    roseā sol alte lampade lucens,

    id. 5, 610:

    in vineā ficos subradito alte, ne eas vitis scandat,

    Cato, R. R. 50:

    cruentum alte extollens pugionem,

    Cic. Phil. 2, 12, 28: non animadvertis cetarios escendere in malum alte, ut perspiciant pisces? Varr. ap. Non. 49, 15:

    (aër) tollit se ac rectis ita faucibus eicit alte,

    Lucr. 6, 689:

    dextram Entellus alte extulit,

    Verg. A. 5, 443:

    alte suras vincire cothurno,

    high up, id. ib. 1, 337:

    puer alte cinctus,

    Hor. S. 2, 8, 10, and Sen. Ep. 92:

    unda alte subjectat arenam,

    Verg. G. 3, 240:

    Nihil tam alte natura constituit, quo virtus non possit eniti,

    Curt. 7, 11, 10: alte maesti in terram cecidimus, from on high, Varr. ap. Non. 79, 16:

    eo calcem cribro succretam indito alte digitos duo,

    to the height of two fingers, Cato, R. R. 18, 7; so Col. R. R. 5, 6, 6.— Comp.:

    quae sunt humiliora neque se tollere a terrā altius possunt,

    Cic. Tusc. 5, 13, 37:

    tollam altius tectum,

    id. Har. Resp. 15, 33:

    altius praecincti,

    Hor. S. 1, 5, 5:

    pullus in arvis altius ingreditur,

    Verg. G. 3, 75:

    caput altius effert,

    id. ib. 3, 553:

    altius atque cadant imbres,

    id. E. 6, 38 ubi v. Forb.:

    altius aliquid tenere,

    Sen. Q. N. 1, 5.— Sup.: [p. 96] cum altissime volāsset (aquila), Suet. Aug. 94.—
    II.
    Trop.:

    alte natus,

    Albin. 1, 379 (cf.: altus Aeneas, supra, P. a., A. II.):

    alte enim cadere non potest,

    Cic. Or. 28, 98:

    video te alte spectare,

    id. Tusc. 1, 34, 82; id. Rep. 6, 23, 25.— Comp.:

    altius se efferre,

    Cic. Rep. 6, 23, 25; 3, 3, 4:

    altius irae surgunt ductori,

    Verg. A. 10, 813:

    altius aliquid agitare,

    Cels. 1 prooem.:

    attollitur vox altius,

    Quint. 11, 3, 65:

    verbis altius atque altius insurgentibus,

    id. 8, 4, 27.— Sup.:

    Ille dies virtutem Catonis altissime illuminavit,

    Vell. 2, 35:

    ingenium altissime adsurgit,

    Plin. Ep. 8, 4.—
    B.
    Deep, deeply (v. altus, P. a. B.).
    I.
    Lit.:

    ablaqueato ficus non alte,

    Cato, R. R. 36:

    ferrum haud alte in corpus descendere,

    Liv. 1, 41:

    alte vulnus adactum,

    Verg. A. 10, 850; Ov. M. 6, 266; Curt. 4, 6, 18; Cels. 5, 26, 30:

    timidum caput abdidit alte,

    Verg. G. 3, 422:

    alte consternunt terram frondes,

    deeply strew, id. A. 4, 443:

    ut petivit Suspirium alte!

    Plaut. Cist. 1, 1, 58 (cf.:

    ingentem gemitum dat pectore ab imo,

    Verg. A. 1, 485):

    inter cupam pertundito alte digitos primorīs tres,

    Cato, R. R. 21, 2:

    minimum alte pedem,

    Col. de Arb. 30.— Comp.:

    ne radices altius agant,

    Col. 5, 6, 8:

    terra altius effossa,

    Quint. 10, 3, 2:

    cum sulcus altius esset impressus,

    Cic. Div. 2, 23, 50:

    frigidus imber Altius ad vivum persedit, Verg G. 3, 441: tracti altius gemitus,

    Sen. Ira, 3, 4, 2.— Sup.:

    (latronibus gladium) altissime demergo,

    App. M. 2, 32.—
    II.
    Trop., deeply, profoundly, far, from afar:

    privatus ut altum Dormiret,

    Juv. 1, 16:

    alte terminus haerens,

    Lucr. 1, 77:

    longo et alte petito prooemio respondere,

    Cic. Clu. 21, 58:

    ratio alte petita,

    Quint. 11, 1, 62:

    alte et a capite repetis, quod quaerimus,

    Cic. Leg. 1, 6, 18; id. Rep. 4, 4, 4; id. Sest. 13, 31.— Comp.:

    qui altius perspiciebant,

    had a deeper insight, Cic. Verr. 1, 7, 19:

    quae principia sint, repetendum altius videtur,

    must be sought out more deeply, id. Off. 1, 16:

    altius repetitae causae,

    Quint. 11, 1, 62:

    de quo si paulo altius ordiri ac repetere memoriam religionis videbor,

    Cic. Verr. 4, 105:

    Hisce tibi in rebus latest alteque videndum,

    Lucr. 6, 647:

    altius supprimere iram,

    Curt. 6, 7, 35:

    altius aliquem percellere,

    Tac. A. 4, 54:

    altius metuere,

    id. ib. 4, 41:

    altius animis maerere,

    id. ib. 2, 82:

    cum verbum aliquod altius transfertur,

    Cic. Or. 25, 82:

    Altius omnem Expediam primā repetens ab origine famam,

    Verg. G. 4, 285;

    so,

    Tac. H. 4, 12:

    altius aliquid persequi,

    Plin. 2, 23, 31, § 35:

    hinc altius cura serpit,

    id. 4, 11, 13, § 87.— Sup.:

    qui vir et quantus esset, altissime inspexi,

    Plin. Ep. 5, 15, 5.
    2.
    altus, ūs, m. [alo], a nourishing, support:

    terrae altu,

    Macr. S. 1, 20 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > altus

См. также в других словарях:

  • Carthago — Série Logo de la série Scénario Christophe Bec Dessin …   Wikipédia en Français

  • Carthāgo [1] — Carthāgo (griech. Karchedon, C. vetus [im Gegensatz zu dem später von den Carthagern gegründeten Carthago nova in Spanien, s. Cartagena] a. Geogr.), 1) Gebiet in Zeugitana (Afrika), begrenzt im W. vom Fluß Tuca od. Rubricatus, im O. vom… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Carthago — (Gesch.). C. wurde nach Einigen 50 Jahre nach Troja s Zerstörung von einem gewissen Tzeros od. Karchedon; nach Andern um 150 nach Troja s Fall; nach gewöhnlicher Sage 878 v. Chr. von einer phönicischen Königstochter, Dido (Elissa), gegründet u.… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Carthāgo [2] — Carthāgo (n. Geogr.), 1) Vorgebirge in Tunis (Nordküste von Afrika); 2) Hauptstadt der Grafschaft Smith im Staate Tennessee (Vereinigte Staaten von Nordamerika), am Cumberland River, Akademie …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Carthago — Carthāgo, s. Karthago. C. nova, s. Cartagena …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Carthago — CARTHAGO, ĭnis, (⇒ Tab. XVII.) des tyrischen Herkules Tochter, Cicer. de N.D. lib. III. p. 1197. von der die Stadt Karthago den Namen bekommen, welches so zu verstehen ist, daß diese von einer Colonie Tyrier erbauet worden, Herkules aber… …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Carthago — Die Ruinen von Karthago Lage von Karthago und karthagischer Machtbereich um 264 v. Chr …   Deutsch Wikipedia

  • CARTHAGO — I. CARTHAGO Filia Herculis, Cicer. l. 3. de Nat. Deorum. Quartus Hercules Iovis est, qui Tyri maxime colitur, eius Carthaginem filiam ferunt. II. CARTHAGO Graecis Καρχηδὼν, urbs Africae totius celeberrima: Romanique imperii aliquando aemula, a… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Carthago Nova — Saltar a navegación, búsqueda Carthago Nova es el nombre latino de la ciudad de Cartagena desde su conquista romana hasta la dominación bizantina en el siglo VI d. C., cuando cambió su nombre por el de Carthago Spartaria. Teatro Romano… …   Wikipedia Español

  • Carthago Spartaria — Saltar a navegación, búsqueda Hispania bizantina …   Wikipedia Español

  • Carthago delenda est — Saltar a navegación, búsqueda La situación de Cartago en el Norte de África Carthago delenda est (Cartago debe ser destruida) es una famosa locución latina. La frase es atribuida a Catón el Viejo que según fuentes antiguas,[1 …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»