-
21 spegnere una candela con un soffio
spegnere una candela con un soffioeine Kerze ausblasenDizionario italiano-tedesco > spegnere una candela con un soffio
22 tenere [oder reggere] la candela a qualcuno
tenere [oder reggere] la candela a qualcunofigurato bei jemandem die Anstandsdame spielenDizionario italiano-tedesco > tenere [oder reggere] la candela a qualcuno
23 Alegría secreta, candela muerta
[lang name="SpanishTraditionalSort"][los gustos son menores si no se comunican]Wer das Glück genießen will, muss es teilen, denn es wurde als Zwilling geboren. [Lord Byron]Proverbios, refranes y dichos españoles con sus equivalencias en alemán > Alegría secreta, candela muerta
24 Antes sin cena que sin candela
Eher noch ohne Abendbrot als ohne Licht.Antes son mis dientes que mis parientes.Proverbios, refranes y dichos españoles con sus equivalencias en alemán > Antes sin cena que sin candela
25 свеча
Candela, Kerze авто26 кандела
27 свеча
28 свеча с квадратного метра
Русско-немецкий светотехнический словарь > свеча с квадратного метра
29 кандела
30 кандела
31 candlepower
32 El que tiene cola de paja no debe acercarse al fuego
[lang name="SpanishTraditionalSort"]El que tiene culo de paja, no se arrima a la candela.[lang name="SpanishTraditionalSort"]El que tenga culo de paja, que no se acerque a la candela.Wer im Glashaus sitzt, soll nicht mit Steinen werfen.Wer von Stroh ist, muss sich vor dem Feuer hüten.Proverbios, refranes y dichos españoles con sus equivalencias en alemán > El que tiene cola de paja no debe acercarse al fuego
33 candelabrum
candēlābrum, brī, n. (candela), der Leuchter, Kandelaber, Cic. u.a.: in candelabro pendēre, Varr. sat. Men. 62. – / Nbf. candēlāber, brī, m., Arnob. 1, 59: candēlābrus, brī, m., Petr. 75, 10: Mask. Akk. candelabrum ardentem, Caecil. com. 111.
34 Candelifera
Candēlifera, ae, f. (candela u. fero), die Kerzenträgerin, eine Gottheit als Geburtshelferin, weil bei der Entbindung eine Kerze angezündet wurde, wahrscheinl. als sinnbildliche Darstellung des Lichts, an das das Kind durch die Geburt gelangt, Tert. ad nat. 2, 11.
35 funalis
fūnālis, e (funis), zum Seile ( zur Schnur) gehörig, I) adi.: stridor, der Schnur am Schleuderriemen (s. fundano. I), Prud. psych. 293. – Insbes.: a) = aus einem Seile (Stricke) bestehend, cereus, Wachsfackel, Cic. de sen. 44. Val. Max. 3, 6, 4: dass. candela, Serv. Verg. Aen. 11, 143. – b) = an der Leine gehend, -ziehend, funalis equus, griech. σειραφόρος ιππος, das Pferd, das an der Leine, nicht am Joche zieht, das (wie wir sagen) auf der Wildbahn geht, das »Handpferd, Nebenpferd«, deren jedes Viergespann zwei hatte (eins zur Rechten u. eins zur Linken der ζύγιοι, iugarii, d.i. der im Joch ziehenden), Hyg. fab. 183. Suet. Tib. 6, 4. Stab. Theb. 6, 462: laevus Arion funalis eat, Auson. epitaph. 31, 10 zw. – II) subst., fūnāle, is, n., die Fackel, Wachsfackel (vgl. Isid. orig. 19, 4, 1 u. 20, 10, 5), funalia lucida, Hor.: praelucere funalia iussit, Flor.: funalia ordine ducta, Art Kronleuchter, Claud.: dah. Sing. kollektiv = ein Kronleuchter, Ov. met. 12, 247. – übtr., die Leuchte, das Licht, tuae luculentae sapientiae funalia caliginare, Fulg. contin. Verg. p. 162 M.
36 subigo
subigo, ēgi, āctum, ere (sub u. ago), untertreiben, I) unter etwas hintreiben, unter od. nach etwas hinauftreiben, 1) eig.: sues in umbrosum locum, Varro: celsos sonipedes iugo, unter das J. treiben, anjochen, Sen. poët.; u. (im Bilde) Graecos vincere et sub iugum Macedonici imperii subigere, Iustin. – naves ad castellum, Liv.: classem ad moenia, Sil. – saxum contra ardua montis, Sil.: frondosum apicem ad sidera, Sil. – adverso flumine lembum remigio, hinaufarbeiten = rudern, Verg.: u. so bl. ratem conto, stromaufwärts treiben, Verg.: u. inde naves in flumine Vulturno comprehensas subigi ad id quod iam ante praesidii causā fecerat castellum iussit, Liv.
2) übtr., in od. zu etw. gegen seinen Willen durch äußere oder innere Nötigung hindrängen, vermögen, dazu bringen, zwingen, a) in einen Zustand, eine Lage: plerique omnes subiguntur sub suum (st. eius) iudicium, Naev. bell. Pun. fr. inc. 7 (p. 18 Vaklen). – gew. m. ad od. in u. Akk., Volscos ad deditionem, Liv.: nos ad necessitatem dedendi res, Liv.: hostes in deditionem, Curt.: post tot urbes vi captas aut metu subactas in deditionem, Liv. Vgl. Drak. Liv. 9, 41, 3. – b) zu einem Tun od. Lassen, mit folg. Infin. od. Acc. u. Infin., vis subigit verum fateri, Plaut.: meā vi subacta est facere, Plaut.: glebas subigas (me) proscindere ferro, Lucil. fr.: Tarquiniensem metu subegerat frumentum exercitui praebere, Liv.: subigitque fateri, quae etc., Verg.: aut metus aut iniuria te subegit, genus poenae novum decernere, Sall.: ambitio multos mortales falsos fieri subegit, Sall. Vgl. Dietsch Sall. Cat. 10, 5. Otto Tac. ann. 1, 39. A. 16. Drak. Sil. 1, 635. – m. folg. ut u. Konj., nec tu me quidem umquam subiges redditum, ut reddam tibi, Plaut.: haec verba subigunt me, uti mores barbaros discam, Plaut.: necessitas me subigit, ut te rogitem, Plaut.: ut ederet socios, subigi non potuit, Tac.: ut relinquant patriam atque cives, nullam vim umquam subacturam, Liv. – absol., nam eum pater eius subegit, Plaut.: non meā culpā saepe ad vos oratum mitto, sed vis Iugurthae subigit, Sall.: metu subactus Romulo rem aperit, Liv.: multitudine periclitantium subactus, sich gedrungen fühlend, Tac.: insidiis subactus, durch verräterischen Angriff dazu gedrängt, Verg.
II) prägn., wie κατεργάζομαι, niederarbeiten, 1) eig.: zerarbeiten, durcharbeiten, aufarbeiten, zurechtarbeiten, corium pilis, Cato: carnem in ipsis pecudum ferarumque coriis manibus pedibusque, mürbe machen, Mela: in cote secures, abreiben, schärfen, Verg.: parietes candelā linteisque puris, bohnen, Vitr.: pressā manu terga, tüchtig abreiben, Colum.: digitis opus, glatt streichen, schlichten, Ov.: pontum remis, aufwühlen, Val. Flacc. – So nun bes.: a) den Boden durcharbeiten, aufarbeiten, aufgraben, auf lockern, terrae solum, Lucr.: terram, Sen. u. Lact.: segetes aratris, Cic. fr.: agrum bipalio, Colum.: terras fissione glebarum, Cic.: humus subacta atque pura, Cic.: terrae gremium mollitum atque subactum, Cic.: scrobes subactae, aufgelockerte, lockere, Verg. Vgl. Moser Cic. de legg. 2, 45. p. 300. – b) eine Masse kneten, farinam, Cato: lutum inter manus, farinam calcibus, Mela: panem, Plin. – c) einen Stoff mit einer Flüssigkeit zurechtmachen, anmachen, abkochen, farina ex aqua frigida subacta, Cels.: calx ex oleo subacta, Vitr.: rosae folia ex passo (Rosinenwein) subacta, Cels. – d) im obszönen Sinne = unterkriegen, ancillam, Auson. epigr. 142, 2; vgl. (im Doppelsinne mit no. 2, c) Suet. Caes. 49, 4.
2) übtr.: a) zähmend, bildend zurechtarbeiten = α) Tiere zähmen, schulen, vitulos, Colum.: crocodilos, Solin.: belua facilis ad subigendum, Cic. – β) Menschen usw., tüchtig (gründlich) durchbilden, einüben, schulen, ipsi a pueris eruditi artibus militiae, tot subacti atque durati bellis, Liv.: alci rei consuetudine aures populi, durch G. für etwas heranbilden, Varro LL.: im Bilde, subacto mihi ingenio opus est, ut agro non semel arato, sed novato et iterato, Cic. de or. 2, 131. – b) jmd. physisch od. moralisch hart mitnehmen, mürbe machen, beugen, niederbeugen, vexari et subigi multo acrius (militem Romanum) quam Veientes, Liv.: victi malis subactique bello, Liv.: Cimbri et Teutoni simili inopiā subacti, Caes.: non adversa res ingentem eorum animum subegit, quin, quae virtute ceperant, simul cum anima retinerent, Ps. Sall. de rep. 2, 10, 7. – absol., mors amici subigit, Acc. tr. 316. – c) ein Volk, einen Staat, ein Land durch Waffengewalt unterkriegen, unterjochen, knechten, zu Paaren treiben, Priami patriam Pergamum armis equis exercitu, Plaut.: dimidiam partem nationum usque omnium intra viginti dies, Plaut.: populos armis, Cic.: omnes gentes Hispaniae bello, Nep.: isto bello non recreatus (wiedergeboren) neque restitutus, sed subactus (geknechtet) oppressusque populus Romanus est, Cic.: reges magni bello domiti, nationes ferae et populi ingentes vi subacti, Sall.: u. so bl. sub. maximas bellicosissimasque gentes, Nep.: urbes atque nationes, Sall.: verb. ipsos vincere ac subigere, Cic.: Galliam devincere subigereque, Hirt. b.G. – Partiz. subst., victi ac subacti, Cic. Font. 26 (36).
37 κανδηλο-σβέστης
κανδηλο-σβέστης, ὁ, der das Licht, candela, auslöscht, Schol. Nic. Ther. 763.
38 свеча
* * *свеча́ f (Npl. st., G -е́й) Kerze, Licht n; Zäpfchen n;свечо́й kerzengerade* * *свеч|а́<-и́>ж1. (све́чка) Kerze fигра́ сто́ит свеч es lohnt sich* * *n2) Av. Chandelle (фигуры пилотажа)3) sports. Kerze (в баскетболе: вид передачи мяча, в гимнастике: стойка на лопатках)39 в кассегреновском фокусе
prepos.astr. am CandelaУниверсальный русско-немецкий словарь > в кассегреновском фокусе
40 в фокусе Кассегрена
prepos.astr. am CandelaСтраницыСм. также в других словарях:
Candéla — Candela Pour les articles homonymes, voir Candela (homonymie) … Wikipédia en Français
candela — [ kɑ̃dela ] n. f. • 1949; mot lat. « chandelle » ♦ Phys. Unité d intensité lumineuse (symb.cd). Candela par mètre carré : unité de luminance lumineuse (cd/m 2). On écrirait mieux candéla. ● candela nom féminin … Encyclopédie Universelle
candela — (Del lat. candēla). 1. f. vela (ǁ cilindro o prisma de cera). 2. candelero (ǁ para sostener velas). 3. Flor del castaño, de la encina o del alcornoque. 4. Claro que deja el fiel de la balanza cuando se inclina a la cosa que se pesa. 5. coloq.… … Diccionario de la lengua española
candelă — CÁNDELĂ, candele, s.f. 1. Lampă cu ulei, care se pune la icoane sau la morminte sau care servea, în trecut, la iluminat. 2. Unitate de măsură pentru calcularea intensităţii unui izvor de lumină. 3. Stâlp rotund de lemn, întrebuinţat pentru… … Dicționar Român
CANDELA (F.) — CANDELA FELIX (1910 ) Architecte mexicain d’origine espagnole. Né à Madrid où il fait ses études à l’École supérieure d’architecture, Candela émigre au Mexique en 1939 après avoir été interné dans un camp de réfugiés en France. Héritier spirituel … Encyclopédie Universelle
Candela — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos de este término, véase Candela (desambiguación). candela Estándar: Unidades básicas del Sistema Internacional Magnitud: Intensidad luminosa Símbolo … Wikipedia Español
CANDELA — quid proprie, vide infra, Lucerna. At pro lucerna olearia, apud recentioris aevi Scriptores passim; sicut κανδήλα Graecis usurpatur. Sophronius Patriarch. Hierosolymit Τοῦ τῆς κανδηλας ἐλάιου ἄνω πρὸ τῶ τοῦ Σωτῆρος ἐικόνος ἀπτο μένης λαβών. Et… … Hofmann J. Lexicon universale
candela — sustantivo femenino 1. Cilindro de cera que sirve para alumbrar. Sinónimo: cirio, vela. 2. Lumbre, fuego: ¿Me das candela? 3. Área: física Unidad de intensidad luminosa … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
candela — /kan dela/ s.f. [lat. candēla, der. di candēre essere bianco, splendere ]. [cilindro di cera, stearina, sego, contenente un lucignolo di fibra vegetale che, acceso, dà fiamma e luce] ▶◀ (non com.) bugia, (non com.) moccolo, (region.) stearica.… … Enciclopedia Italiana
candela — candela, repartir candela expr. pegar, golpear. ❙ «...frente de Teruel donde se repartía candela por todo lo alto.» Rafael García Serrano, Diccionario para un macuto … Diccionario del Argot "El Sohez"
candela — n. the basic unit of luminous intensity adopted under the System International d Unites. Syn: candle, cd, standard candle. [WordNet 1.5] … The Collaborative International Dictionary of English
Перевод: со всех языков на немецкий
с немецкого на все языки- С немецкого на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Аймара
- Албанский
- Английский
- Арабский
- Болгарский
- Вьетнамский
- Датский
- Иврит
- Индонезийский
- Испанский
- Итальянский
- Йоруба
- Каталанский
- Кечуа
- Корейский
- Латинский
- Латышский
- Майя
- Немецкий
- Нидерландский
- Норвежский
- Пенджабский
- Польский
- Румынский, Молдавский
- Русский
- Словацкий
- Словенский
- Суахили
- Тамильский
- Турецкий
- Украинский
- Финский
- Французский
- Хорватский
- Чешский
- Шведский
- Эстонский