-
1 caninus
canīnus, a, um (canis, s. Prisc. 2, 59), zum Hunde gehörig, Hunde-, hündisch, I) eig.: latratus, Val. Max.: adeps, Plin.: cadaver, Aur. Vict.: caput, Plin.: far, Speltbrot für die Hunde, Iuven.: lac, Ov. u. Plin.: lingua, Plin. (vgl. no. II, a): pellis, Scrib.: stercus, Iuven.: scaeva, das von dem Begegnen eines Hundes od. dessen Bellen entnommene günstige Augurium, Plaut. Cas. 973. – subst., canīna, ae, f. (sc. caro), Hundefleisch, Auct. inc. b. Varr. LL. 7, 31. – II) übtr., hundeähnlich, a) dem äußern Ansehen nach, dentes, Augen-, Spitzzähne, Cels.: urtica, Plin.: prandium, bei dem kein Wein getrunken wird, Varr. fr. – u. dem Tone nach = knurrend, lingua, Lucil. sat. 9, 29: littera, der Buchstabe R, Pers. 1, 109. – od. = bellend, vocis sonitus, Cael. Aur. acut. 3, 2, 8. – b) der Art, dem Charakter nach, α) = belfernd, bissig, ingenium, Hundenatur, Petr.: canino ritu, Lucil. fr.: bes. v. der Rede, facundia, Appius bei Sall. hist. fr. u. Spät.: eloquentia, Quint., forensis eloquentia, Hier.: studium, der Advokaten, Col.: latrare canina verba in foro, Ov.: libros, quos contra Iovinianum scripsi, canino dente rodere, Hier. – β) schamlos, zynisch, nuptiae, Hier. ep. 69, 2: philosophi, die Zyniker, Augustin. de civ. dei 14, 20: dah. caninae aequanimitatis stupor, Tert. de pat. 2.
-
2 caninus
canīnus, a, um (canis, s. Prisc. 2, 59), zum Hunde gehörig, Hunde-, hündisch, I) eig.: latratus, Val. Max.: adeps, Plin.: cadaver, Aur. Vict.: caput, Plin.: far, Speltbrot für die Hunde, Iuven.: lac, Ov. u. Plin.: lingua, Plin. (vgl. no. II, a): pellis, Scrib.: stercus, Iuven.: scaeva, das von dem Begegnen eines Hundes od. dessen Bellen entnommene günstige Augurium, Plaut. Cas. 973. – subst., canīna, ae, f. (sc. caro), Hundefleisch, Auct. inc. b. Varr. LL. 7, 31. – II) übtr., hundeähnlich, a) dem äußern Ansehen nach, dentes, Augen-, Spitzzähne, Cels.: urtica, Plin.: prandium, bei dem kein Wein getrunken wird, Varr. fr. – u. dem Tone nach = knurrend, lingua, Lucil. sat. 9, 29: littera, der Buchstabe R, Pers. 1, 109. – od. = bellend, vocis sonitus, Cael. Aur. acut. 3, 2, 8. – b) der Art, dem Charakter nach, α) = belfernd, bissig, ingenium, Hundenatur, Petr.: canino ritu, Lucil. fr.: bes. v. der Rede, facundia, Appius bei Sall. hist. fr. u. Spät.: eloquentia, Quint., forensis eloquentia, Hier.: studium, der Advokaten, Col.: latrare canina verba in foro, Ov.: libros, quos contra Iovinianum scripsi, canino dente rodere, Hier. – β) schamlos, zynisch, nuptiae, Hier. ep. 69, 2: philosophi, die Zyniker, Augustin. de civ. dei 14, 20: dah. caninae aequanimitatis stupor, Tert. de pat. 2. -
3 caninus (muscle)
caninus [muscle]Musculus m caninus (levator anguli oris), Eckzahnmuskel m -
4 canine
Caninus..., Eckzahn... -
5 зелёный древесный удав
adjgener. Grüne Hundskopfboa (Borallus caninus), Grüner Hundskopfschlinger (Borallus caninus)Универсальный русско-немецкий словарь > зелёный древесный удав
-
6 собакоголовый удав
adjgener. Grüne Hundskopfboa (Borallus caninus), Grüner Hundskopfschlinger (Borallus caninus) -
7 узкобрюхий собакоголовый удав
adjgener. Grüne Hundskopfboa (Borallus caninus), Grüner Hundskopfschlinger (Borallus caninus)Универсальный русско-немецкий словарь > узкобрюхий собакоголовый удав
-
8 canine tooth
Dens m caninus, Caninus m, Eckzahn m, Augenzahn m, Hakenzahn m, Spitzzahn m -
9 cynosbatos
cynosbatos, ī, f. (κυνόςβατος), I) die Hagerose(Rosa canina, L.), rein lat. sentis canis od. rubus caninus, Plin. 16, 179. Ps. Apul. herb. 87. – II) die Gichtbeere (Ribes nigrum, L.), Plin. 24, 121. – III) die Kaperstaude (Capparis spinosa, L.), Plin. 13, 127.
-
10 latratus
lātrātus, ūs, m. (latro, āre), I) das Bellen der Hunde usw., gravis, Varro: vastus canorusque, Colum.: caninus, Val. Max.: canum (der Hunde), Sen. u.a.: latratu signum dare, Varro LL.: apros latratu turbare, Verg.: advenientem latratu conterrere, Colum.: latratu abstinere, nicht mehr bellen, Curt.: ingenti latratu intonuit (elephantus), Plin.: pro voce latratum edere (v. Menschen), Plin.: Plur., canum latratus, Ov.: terrifici latratus (canum), Solin.: venator cursu canis et latratibus instat, Verg. Aen. 12, 751: latratus edere, bellende Töne von sich geben (v. Menschen), Scrib. Larg.: tres latratus simul edere, dreimal anschlagen, Ov. – II) übtr., v. der Rede, das Belfern, Gebelfer, Gekläff, Gezänk, der Anwälte vor Gericht, inusitati foro latratus, Val. Max. 8, 3, 2: viles latratus, Amm. 30, 4, 13: der Tadler u. Neider, lividorum latratus (Plur.), Sidon. epist. 1, 1, 4: obtrectatorum meorum latratibus patens, Hieron. praef. in Pentateuch. init. (tom. 9. p. 179 ed. Migne): pervicaci latratu adversus dei praecepta rixantes, Augustin. epist. 29, 3: Wütender, latratus varii, Coripp. Ioann. 4, 356.
-
11 κυνός-βατος
κυνός-βατος, ἡ, Hagebuttenstrauch, rubus caninus; Theocr. 5, 92; Ath. II, 70 a u. A.
-
12 глазной зуб
-
13 клык
n1) gener. Bleckzahn, Eckzahn, Fangzahn (зверя), Haken (дикого кабана), Hauzahn, Häuer, Spitzzahn, Reißzahn, Stoßzahn2) geol. Eckzahn (Vert.), (Vert.) Haken, Hakenzahn (Vert.), Hundszahn (Vert.), Stoßzahn (Vert.), Winkelzahn (Vert.)3) zool. Raffzahn4) anat. Echzahn5) auto. Horn (напр., рамы), Hörn (напр. рамы)6) hunt. Gewaff, Hauer (дикого кабана)7) paleont. dens caninus8) avunc. Hauer (человека) -
14 cynosbatos
cynosbatos, ī, f. (κυνόςβατος), I) die Hagerose(Rosa canina, L.), rein lat. sentis canis od. rubus caninus, Plin. 16, 179. Ps. Apul. herb. 87. – II) die Gichtbeere (Ribes nigrum, L.), Plin. 24, 121. – III) die Kaperstaude (Capparis spinosa, L.), Plin. 13, 127.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cynosbatos
-
15 latratus
lātrātus, ūs, m. (latro, āre), I) das Bellen der Hunde usw., gravis, Varro: vastus canorusque, Colum.: caninus, Val. Max.: canum (der Hunde), Sen. u.a.: latratu signum dare, Varro LL.: apros latratu turbare, Verg.: advenientem latratu conterrere, Colum.: latratu abstinere, nicht mehr bellen, Curt.: ingenti latratu intonuit (elephantus), Plin.: pro voce latratum edere (v. Menschen), Plin.: Plur., canum latratus, Ov.: terrifici latratus (canum), Solin.: venator cursu canis et latratibus instat, Verg. Aen. 12, 751: latratus edere, bellende Töne von sich geben (v. Menschen), Scrib. Larg.: tres latratus simul edere, dreimal anschlagen, Ov. – II) übtr., v. der Rede, das Belfern, Gebelfer, Gekläff, Gezänk, der Anwälte vor Gericht, inusitati foro latratus, Val. Max. 8, 3, 2: viles latratus, Amm. 30, 4, 13: der Tadler u. Neider, lividorum latratus (Plur.), Sidon. epist. 1, 1, 4: obtrectatorum meorum latratibus patens, Hieron. praef. in Pentateuch. init. (tom. 9. p. 179 ed. Migne): pervicaci latratu adversus dei praecepta rixantes, Augustin. epist. 29, 3: Wütender, latratus varii, Coripp. Ioann. 4, 356.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > latratus
-
16 собачий хромис
-
17 κυνόςβατος
κυνός-βατος, ἡ, Hagebuttenstrauch, rubus caninus
См. также в других словарях:
Caninus — Жанр Грайндкор Дэтграйнд Страна … Википедия
Caninus — [lateinisch (dens) caninus »zum Hund gehöriger (Zahn)«] der, /...ni, Dẹns caninus, der Eckzahn (Zähne) … Universal-Lexikon
Canīnus — (lat.), hündisch; daher Canina, hundartige Thiere; Canina litera, der Buchstab R, s.d.; Canina convulsio, Hundskrampf; C. rabies, Hundswuth; C. appetītus, Hundshunger … Pierer's Universal-Lexikon
Caninus — Eckzahn Oberkiefer (OK), Unterkiefer (UK) Lage der Eckzähne (rot) Als Eckzähne (lat. Dens caninus, Plural Dentes canini, oft auch nur kurz Canini) bezeichnet man die Zähne von Sä … Deutsch Wikipedia
Caninus — Ca|ni|nus 〈m.; Gen.: , Pl.: ni|ni; Anat.〉 Eckzahn [Etym.: <lat. caninus »bissig«] … Lexikalische Deutsches Wörterbuch
caninus — cani̱nus, ...na, ...num [zu lat. canis = Hund]: zum Hund gehörend, Hunds...; z. B. in der Fügung ↑Dens caninus … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke
Caninus — Cani̱nus m; , ...ni: übl. Kurzbez. für ↑Dens caninus … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke
Caninus — Ca|ni|nus [k...] der; , ...ni <verkürzt aus lat. dens caninus »Hundszahn« zu canis »Hund«> Eckzahn (Zahnmed.) … Das große Fremdwörterbuch
Caninus (band) — Caninus is a deathgrind band formed as a side project by Most Precious Blood guitarist Justin Brannan, Rachel Rosen, drummer Colin Thundercurry and two pit bull terriers, Budgie and Basil. [cite web|url=http://www.mtv.com/news/articles/1525305/200… … Wikipedia
caninus muscle — noun A facial muscle of the mouth. Syn: caninus, levator anguli oris, levator anguli oris muscle … Wiktionary
Caninus (1) — 1Caninus, (23. März), ein Bekenner des Glaubens bei Canisium, von dem übrigens nichts Näheres bekannt ist … Vollständiges Heiligen-Lexikon