Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

campus+martius

  • 1 Campus Martius

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campus Martius

  • 2 campus

        campus ī, m    [SCAP-], a plain, field, open country, level place: campi patentes: virentes, H.: aequor campi, V.: in aequo campi, L.: campos peragrantes: redeunt iam gramina campis, H.: campi frumenti opulenti, L.: pigri, H.: planus lateque patens, O.: in campo sui facere potestatem, in the open field, N.: ut ignes in campo obstare queratur, in the open plain, H.: agros cum suis opimis campis: tantum campi, so vast a plain, V.: Aëris in campis latis, i. e. the Elysian fields, V.: campis atque Neptuno super, on land and sea, H.—Esp., a grassy plain in Rome, along the Tiber (dedicated to Mars; hence called Campus Martius), the place of assemblage for the people at the comitia centuriata, L.: quorum audaciam reieci in Campo: Descendat in Campum petitor, H.: consularibus comitiis consecratus; it was used for games, exercise, and military drills; hence, campus noster: ludere in campo, H.: uti Et ludis et post decisa negotia Campo, H.: Quantos virūm Campus aget gemitūs (at the funeral of Marcellus), V. — A level surface (of a sea, a rock, etc., poet.): campi liquentes, V.: campus aquae, O.: inmotā attollitur undā Campus (i. e. saxum), V.— Fig., a place of action, field, theatre, arena: aequitatis: magnus in re p.: campus Per quem magnus equos Auruncae flexit alumnus, i. e. the kind of composition practised by Lucilius ( satire), Iu.— The comitia held in the Campus Martius: fors domina Campi.
    * * *
    plain; level field/surface; open space for battle/games; sea; scope; campus

    Latin-English dictionary > campus

  • 3 Campus

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campus

  • 4 campus

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > campus

  • 5 Campus Esquilinus

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campus Esquilinus

  • 6 Campus Flaminius

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campus Flaminius

  • 7 Campus Sceleratus

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campus Sceleratus

  • 8 campester

    campester ( campestris, Cato ap. Prisc. p. 696 P.; Col. 3, 13, 8; 7, 2, 3; 3, 14, 1, is suspicious; v. Schneid. ad h. l.), tris, tre, adj. [id.].
    I.
    Of or pertaining to a level field, even, flat, level, champaign, opp. montanus and collinus; cf. Liv. 10, 2, 5; 40, 38, 2;

    40, 53, 3 al.: tria genera simplicia agrorum campestre, collinum et montanum,

    Varr. R. R. 1, 6, 2:

    campester locus,

    id. ib. § 6; cf.:

    vineae collinae et campestres,

    Col. 12, 21, 1:

    resina,

    Plin. 24, 6, 22, § 34:

    acer,

    id. 16, 15, 26, § 67 al.:

    locus,

    Col. 3, 13, 8:

    pars,

    id. 1, 2, 3. situs, id. 7, 2, 3:

    sationes,

    id. 11, 3, 21:

    positio,

    id. 1, 2, 4:

    culta,

    Plin. 25, 5, 18, § 39:

    campestres ac demissi loci,

    Caes. B. G. 7, 72:

    iter,

    id. B. C. 1, 66; Liv. 21, 32, 6:

    vici,

    id. 40, 58, 2:

    urbs,

    id. 23, 45, 10. oppidum, id. 27, 39, 12:

    barbari,

    dwelling in plains, id. 39, 53, 13; cf.

    Scythae, Hor C. 3, 24, 9: hostis,

    fighting on a plain, Liv. 22, 18, 3 al. —
    B.
    Subst.: campe-strĭa, ĭum, n., a plain, flat land, level ground, Tac. G. 43:

    in campestribus,

    Plin. 6, 26, 30, § 118.—
    II.
    Relating to the Campus Martius.
    A.
    Of the athletic exercises held there:

    ludus,

    Cic. Cael. 5, 11:

    proelia,

    contests in the Campus, Hor. Ep. 1, 18, 54:

    exercitationes,

    Suet. Aug. 83; id. Ner. 10:

    decursio,

    id. Galb. 6 fin.:

    arma,

    used in the contests held there, Hor. A. P 379.— Hence,
    2.
    Subst.
    a.
    campestre, is, n. (sc. velamentum), a leather apron worn about the loins, a wrestling-apron (orig. of the combatants in the Field of Mars; hence the name): campestria Latinum verbum est, sed ex eo dictum, quod juvenes, qui exercebantur in Campo, pudenda operiebant;

    unde qui ita succincti sunt campestratos vulgus appellat, Aug. Civ Dei, 14, 17.—Also worn in hot weather under the toga, in place of the tunic,

    Hor. Ep. 1, 11, 18; Vulcat. Avid. Cass. 4 al.—
    b.
    campe-stres, ĭum, m., the deities who presided over contests, Inscr. Orell. 1358; 1794; 2101; Inscr. Don. 59, 5.—
    B.
    Pertaining to the comitia held in the Campus Martius:

    quaestus,

    Cic. Har. Resp. 20, 42: gratia. Liv. 7, 1, 2:

    res ex campestri certamine in senatum pervenit,

    id. 32, 7, 11:

    operae,

    Suet. Aug. 3:

    temeritas,

    Val. Max. 4, 1, n 14.

    Lewis & Short latin dictionary > campester

  • 9 campestre

    campester ( campestris, Cato ap. Prisc. p. 696 P.; Col. 3, 13, 8; 7, 2, 3; 3, 14, 1, is suspicious; v. Schneid. ad h. l.), tris, tre, adj. [id.].
    I.
    Of or pertaining to a level field, even, flat, level, champaign, opp. montanus and collinus; cf. Liv. 10, 2, 5; 40, 38, 2;

    40, 53, 3 al.: tria genera simplicia agrorum campestre, collinum et montanum,

    Varr. R. R. 1, 6, 2:

    campester locus,

    id. ib. § 6; cf.:

    vineae collinae et campestres,

    Col. 12, 21, 1:

    resina,

    Plin. 24, 6, 22, § 34:

    acer,

    id. 16, 15, 26, § 67 al.:

    locus,

    Col. 3, 13, 8:

    pars,

    id. 1, 2, 3. situs, id. 7, 2, 3:

    sationes,

    id. 11, 3, 21:

    positio,

    id. 1, 2, 4:

    culta,

    Plin. 25, 5, 18, § 39:

    campestres ac demissi loci,

    Caes. B. G. 7, 72:

    iter,

    id. B. C. 1, 66; Liv. 21, 32, 6:

    vici,

    id. 40, 58, 2:

    urbs,

    id. 23, 45, 10. oppidum, id. 27, 39, 12:

    barbari,

    dwelling in plains, id. 39, 53, 13; cf.

    Scythae, Hor C. 3, 24, 9: hostis,

    fighting on a plain, Liv. 22, 18, 3 al. —
    B.
    Subst.: campe-strĭa, ĭum, n., a plain, flat land, level ground, Tac. G. 43:

    in campestribus,

    Plin. 6, 26, 30, § 118.—
    II.
    Relating to the Campus Martius.
    A.
    Of the athletic exercises held there:

    ludus,

    Cic. Cael. 5, 11:

    proelia,

    contests in the Campus, Hor. Ep. 1, 18, 54:

    exercitationes,

    Suet. Aug. 83; id. Ner. 10:

    decursio,

    id. Galb. 6 fin.:

    arma,

    used in the contests held there, Hor. A. P 379.— Hence,
    2.
    Subst.
    a.
    campestre, is, n. (sc. velamentum), a leather apron worn about the loins, a wrestling-apron (orig. of the combatants in the Field of Mars; hence the name): campestria Latinum verbum est, sed ex eo dictum, quod juvenes, qui exercebantur in Campo, pudenda operiebant;

    unde qui ita succincti sunt campestratos vulgus appellat, Aug. Civ Dei, 14, 17.—Also worn in hot weather under the toga, in place of the tunic,

    Hor. Ep. 1, 11, 18; Vulcat. Avid. Cass. 4 al.—
    b.
    campe-stres, ĭum, m., the deities who presided over contests, Inscr. Orell. 1358; 1794; 2101; Inscr. Don. 59, 5.—
    B.
    Pertaining to the comitia held in the Campus Martius:

    quaestus,

    Cic. Har. Resp. 20, 42: gratia. Liv. 7, 1, 2:

    res ex campestri certamine in senatum pervenit,

    id. 32, 7, 11:

    operae,

    Suet. Aug. 3:

    temeritas,

    Val. Max. 4, 1, n 14.

    Lewis & Short latin dictionary > campestre

  • 10 campestres

    campester ( campestris, Cato ap. Prisc. p. 696 P.; Col. 3, 13, 8; 7, 2, 3; 3, 14, 1, is suspicious; v. Schneid. ad h. l.), tris, tre, adj. [id.].
    I.
    Of or pertaining to a level field, even, flat, level, champaign, opp. montanus and collinus; cf. Liv. 10, 2, 5; 40, 38, 2;

    40, 53, 3 al.: tria genera simplicia agrorum campestre, collinum et montanum,

    Varr. R. R. 1, 6, 2:

    campester locus,

    id. ib. § 6; cf.:

    vineae collinae et campestres,

    Col. 12, 21, 1:

    resina,

    Plin. 24, 6, 22, § 34:

    acer,

    id. 16, 15, 26, § 67 al.:

    locus,

    Col. 3, 13, 8:

    pars,

    id. 1, 2, 3. situs, id. 7, 2, 3:

    sationes,

    id. 11, 3, 21:

    positio,

    id. 1, 2, 4:

    culta,

    Plin. 25, 5, 18, § 39:

    campestres ac demissi loci,

    Caes. B. G. 7, 72:

    iter,

    id. B. C. 1, 66; Liv. 21, 32, 6:

    vici,

    id. 40, 58, 2:

    urbs,

    id. 23, 45, 10. oppidum, id. 27, 39, 12:

    barbari,

    dwelling in plains, id. 39, 53, 13; cf.

    Scythae, Hor C. 3, 24, 9: hostis,

    fighting on a plain, Liv. 22, 18, 3 al. —
    B.
    Subst.: campe-strĭa, ĭum, n., a plain, flat land, level ground, Tac. G. 43:

    in campestribus,

    Plin. 6, 26, 30, § 118.—
    II.
    Relating to the Campus Martius.
    A.
    Of the athletic exercises held there:

    ludus,

    Cic. Cael. 5, 11:

    proelia,

    contests in the Campus, Hor. Ep. 1, 18, 54:

    exercitationes,

    Suet. Aug. 83; id. Ner. 10:

    decursio,

    id. Galb. 6 fin.:

    arma,

    used in the contests held there, Hor. A. P 379.— Hence,
    2.
    Subst.
    a.
    campestre, is, n. (sc. velamentum), a leather apron worn about the loins, a wrestling-apron (orig. of the combatants in the Field of Mars; hence the name): campestria Latinum verbum est, sed ex eo dictum, quod juvenes, qui exercebantur in Campo, pudenda operiebant;

    unde qui ita succincti sunt campestratos vulgus appellat, Aug. Civ Dei, 14, 17.—Also worn in hot weather under the toga, in place of the tunic,

    Hor. Ep. 1, 11, 18; Vulcat. Avid. Cass. 4 al.—
    b.
    campe-stres, ĭum, m., the deities who presided over contests, Inscr. Orell. 1358; 1794; 2101; Inscr. Don. 59, 5.—
    B.
    Pertaining to the comitia held in the Campus Martius:

    quaestus,

    Cic. Har. Resp. 20, 42: gratia. Liv. 7, 1, 2:

    res ex campestri certamine in senatum pervenit,

    id. 32, 7, 11:

    operae,

    Suet. Aug. 3:

    temeritas,

    Val. Max. 4, 1, n 14.

    Lewis & Short latin dictionary > campestres

  • 11 campestria

    campester ( campestris, Cato ap. Prisc. p. 696 P.; Col. 3, 13, 8; 7, 2, 3; 3, 14, 1, is suspicious; v. Schneid. ad h. l.), tris, tre, adj. [id.].
    I.
    Of or pertaining to a level field, even, flat, level, champaign, opp. montanus and collinus; cf. Liv. 10, 2, 5; 40, 38, 2;

    40, 53, 3 al.: tria genera simplicia agrorum campestre, collinum et montanum,

    Varr. R. R. 1, 6, 2:

    campester locus,

    id. ib. § 6; cf.:

    vineae collinae et campestres,

    Col. 12, 21, 1:

    resina,

    Plin. 24, 6, 22, § 34:

    acer,

    id. 16, 15, 26, § 67 al.:

    locus,

    Col. 3, 13, 8:

    pars,

    id. 1, 2, 3. situs, id. 7, 2, 3:

    sationes,

    id. 11, 3, 21:

    positio,

    id. 1, 2, 4:

    culta,

    Plin. 25, 5, 18, § 39:

    campestres ac demissi loci,

    Caes. B. G. 7, 72:

    iter,

    id. B. C. 1, 66; Liv. 21, 32, 6:

    vici,

    id. 40, 58, 2:

    urbs,

    id. 23, 45, 10. oppidum, id. 27, 39, 12:

    barbari,

    dwelling in plains, id. 39, 53, 13; cf.

    Scythae, Hor C. 3, 24, 9: hostis,

    fighting on a plain, Liv. 22, 18, 3 al. —
    B.
    Subst.: campe-strĭa, ĭum, n., a plain, flat land, level ground, Tac. G. 43:

    in campestribus,

    Plin. 6, 26, 30, § 118.—
    II.
    Relating to the Campus Martius.
    A.
    Of the athletic exercises held there:

    ludus,

    Cic. Cael. 5, 11:

    proelia,

    contests in the Campus, Hor. Ep. 1, 18, 54:

    exercitationes,

    Suet. Aug. 83; id. Ner. 10:

    decursio,

    id. Galb. 6 fin.:

    arma,

    used in the contests held there, Hor. A. P 379.— Hence,
    2.
    Subst.
    a.
    campestre, is, n. (sc. velamentum), a leather apron worn about the loins, a wrestling-apron (orig. of the combatants in the Field of Mars; hence the name): campestria Latinum verbum est, sed ex eo dictum, quod juvenes, qui exercebantur in Campo, pudenda operiebant;

    unde qui ita succincti sunt campestratos vulgus appellat, Aug. Civ Dei, 14, 17.—Also worn in hot weather under the toga, in place of the tunic,

    Hor. Ep. 1, 11, 18; Vulcat. Avid. Cass. 4 al.—
    b.
    campe-stres, ĭum, m., the deities who presided over contests, Inscr. Orell. 1358; 1794; 2101; Inscr. Don. 59, 5.—
    B.
    Pertaining to the comitia held in the Campus Martius:

    quaestus,

    Cic. Har. Resp. 20, 42: gratia. Liv. 7, 1, 2:

    res ex campestri certamine in senatum pervenit,

    id. 32, 7, 11:

    operae,

    Suet. Aug. 3:

    temeritas,

    Val. Max. 4, 1, n 14.

    Lewis & Short latin dictionary > campestria

  • 12 campestris

    campester ( campestris, Cato ap. Prisc. p. 696 P.; Col. 3, 13, 8; 7, 2, 3; 3, 14, 1, is suspicious; v. Schneid. ad h. l.), tris, tre, adj. [id.].
    I.
    Of or pertaining to a level field, even, flat, level, champaign, opp. montanus and collinus; cf. Liv. 10, 2, 5; 40, 38, 2;

    40, 53, 3 al.: tria genera simplicia agrorum campestre, collinum et montanum,

    Varr. R. R. 1, 6, 2:

    campester locus,

    id. ib. § 6; cf.:

    vineae collinae et campestres,

    Col. 12, 21, 1:

    resina,

    Plin. 24, 6, 22, § 34:

    acer,

    id. 16, 15, 26, § 67 al.:

    locus,

    Col. 3, 13, 8:

    pars,

    id. 1, 2, 3. situs, id. 7, 2, 3:

    sationes,

    id. 11, 3, 21:

    positio,

    id. 1, 2, 4:

    culta,

    Plin. 25, 5, 18, § 39:

    campestres ac demissi loci,

    Caes. B. G. 7, 72:

    iter,

    id. B. C. 1, 66; Liv. 21, 32, 6:

    vici,

    id. 40, 58, 2:

    urbs,

    id. 23, 45, 10. oppidum, id. 27, 39, 12:

    barbari,

    dwelling in plains, id. 39, 53, 13; cf.

    Scythae, Hor C. 3, 24, 9: hostis,

    fighting on a plain, Liv. 22, 18, 3 al. —
    B.
    Subst.: campe-strĭa, ĭum, n., a plain, flat land, level ground, Tac. G. 43:

    in campestribus,

    Plin. 6, 26, 30, § 118.—
    II.
    Relating to the Campus Martius.
    A.
    Of the athletic exercises held there:

    ludus,

    Cic. Cael. 5, 11:

    proelia,

    contests in the Campus, Hor. Ep. 1, 18, 54:

    exercitationes,

    Suet. Aug. 83; id. Ner. 10:

    decursio,

    id. Galb. 6 fin.:

    arma,

    used in the contests held there, Hor. A. P 379.— Hence,
    2.
    Subst.
    a.
    campestre, is, n. (sc. velamentum), a leather apron worn about the loins, a wrestling-apron (orig. of the combatants in the Field of Mars; hence the name): campestria Latinum verbum est, sed ex eo dictum, quod juvenes, qui exercebantur in Campo, pudenda operiebant;

    unde qui ita succincti sunt campestratos vulgus appellat, Aug. Civ Dei, 14, 17.—Also worn in hot weather under the toga, in place of the tunic,

    Hor. Ep. 1, 11, 18; Vulcat. Avid. Cass. 4 al.—
    b.
    campe-stres, ĭum, m., the deities who presided over contests, Inscr. Orell. 1358; 1794; 2101; Inscr. Don. 59, 5.—
    B.
    Pertaining to the comitia held in the Campus Martius:

    quaestus,

    Cic. Har. Resp. 20, 42: gratia. Liv. 7, 1, 2:

    res ex campestri certamine in senatum pervenit,

    id. 32, 7, 11:

    operae,

    Suet. Aug. 3:

    temeritas,

    Val. Max. 4, 1, n 14.

    Lewis & Short latin dictionary > campestris

  • 13 comitium

    cŏm-ĭtĭum, ii, n. [locus a coëundo, id est insimul veniendo, est dictus, Paul. ex Fest. p. 38, 12 Müll.; cf. Varr. L. L. 5, § 155 id.: comitium ab eo quod coibant eo comitiis curiatis, et litium causā].
    I.
    In sing., the place for the assembling of the Romans voting by the curiœ situated near the Forum, and separated from it by the ancient Rostra, but sometimes considered as a part of the Forum in a more extended sense (hence, in Dion. Halic. ho kratistos and o epiphanestatos tês agoras topos: IN COMITIO AVT IN FORO, XII. Tab. ap. Auct. Her. 2, 13, 20; Cic. Sest. 35, 75; id. Verr. 2, 1, 22, § 58; id. Brut. 84, 289; Liv. 1, 36, 5; 27, 36, 8; 10, 24, 18; Plaut. Curc. 4, 1, 9 et saep.; cf. Dict. of Antiq.—
    B.
    Transf., any place of assembly out of Rome;

    so of the Ephoreum at Sparta,

    Nep. Ages. 4, 2.—
    C.
    Trop.:

    quod (es) esset animi vestibulum et orationis janua et cogitationum comitium,

    App. Mag. 7, p. 278, 1; so, sacri pectoris, Mam. Grat. Act. ad Jul. 15.—
    II.
    Plur.: cŏmĭtĭa (access. form cŏmĭtĭae, Fratr. Arval. ap. Marin. p. 43; Gloss. Labb. p. 33), the assembly of the Romans for electing magistrates, etc., the comitia. —The comitia were of three kinds.
    1.
    Comitia curiata, the most ancient, voting by curiæ, held in the comitium (v. I.), gradually restricted by,
    2.
    The Comitia centuriata, the proper assembly of the populus Romanus, voting by centuries, instituted by Servius Tullius, continuing through the whole time of the republic, commonly held in the Campus Martius (not in the comitium, as is asserted by many from the similarity of the name; cf.

    campus, II.),

    Gell. 15, 27, 2 sqq.; Cic. Agr. 2, 11, 27; id. Dom. 14, 38; Liv. 5, 52, 15; cf. Cic. Leg. 3, 19, 44.—
    3.
    Comitia tributa, voting by tribes, and commonly held in the Forum, but in choosing magistrates, freq. in the Campus Martius, convened for the first time in the trial of Coriolanus, two years after the introduction of the office of tribune of the people. In them the inferior magistrates (ædiles, tribunes of the people, quæstors), and, later, the Pontifex Maximus also, were chosen, Cic. Leg. 3, 19, 45; id. Agr. 2, 11, 27; Liv. 2, 58, 1; 2, 60, 4; Gell. 15, 27, 3; cf.

    Dict. of Antiq.—Upon the comitia calata, v. 1, calo.—The usual t. t. for holding such comitia is: comitia habere,

    Cic. Div. 2, 18, 43; freq. in all periods;

    they were designated according to the magistrates who were to be chosen in them, as consularia,

    Cic. Verr. 1, 6, 17; id. Mur. 18, 38:

    praetoria,

    Liv. 10, 22, 8:

    tribunicia,

    Cic. Att. 1, 1, 1; Liv. 6, 39, 11:

    militaria,

    Liv. 3, 51, 8:

    quaestoria,

    Cic. Fam. 7, 30, 1; cf.

    also: comitia consulum,

    Liv. 3, 20, 8; and:

    comitia fiunt regi creando,

    id. 1, 35, 1:

    edicere comitia consulibus creandis,

    id. 3, 37, 5:

    comitia conficere,

    Cic. Fam. 10, 36, 12:

    differre,

    Liv. 6, 37, 12:

    dimittere,

    Cic. Att. 1, 14, 5:

    ducere,

    id. ib. 4, 15, 7:

    inire,

    Suet. Vesp. 5.—
    B.
    Transf., of other elections, out of Rome, Cic. Verr. 2, 2, 52, § 129; Liv. 42, 43, 7; Tab. Heracl. v. 24 sq.—
    C.
    Trop.:

    ibo intro, ubi de capite meo sunt comitia, i. e.,

    where my fate is deciding, Plaut. Aul. 4, 7, 20:

    Pseudulus mihi centuriata capitis habuit comitia,

    id. Ps. 4, 7, 134:

    meo illic nunc sunt capiti comitia,

    id. Truc. 4, 3, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > comitium

  • 14 Campi Aleii

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campi Aleii

  • 15 Campi Lapidei

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campi Lapidei

  • 16 Campi Macri

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campi Macri

  • 17 Campi Magni

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campi Magni

  • 18 Campi Veteres

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campi Veteres

  • 19 comitia

        comitia ōrum, n    [plur. of comitium], the Roman people in assembly, comitia curiata, of the patricians, held in the comitium, mainly to ratify or veto decrees of the senate: comitia fierent regi creando, L.; later only for taking the auspices, C. —Centuriata, the general assembly of the Roman people (usu. in the Campus Martius, instituted by Servius Tullius, and continued throughout the republic): consularia, for electing consuls: edicere comitia consulibus creandis, L. — Tributa, usu. in the Forum, but for choosing magistrates often in the Campus Martius, C., L.—Tribunicia, for electing tribunes of the plebs, L.: quaestoria. — An election: comitiis factis.

    Latin-English dictionary > comitia

  • 20 campester

        campester tris, tre, adj.    [campus], of a level field, even, flat, level: loci, Cs.: iter, L.: munitiones, field-works, Cs.: Scythae, dwelling on plains, H.: hostis, fighting on the open plain, L.— Plur n. as subst: pauca campestrium insederunt, little of the level country, Ta.: ludus. — Of the Campus Martius: arma, used in the games, H.: certamen, i. e. of the comitia, L.: gratia, among the voters, L. —As subst n. (sc. velamentum), a wrestling-apron (worn by athletes), H.
    * * *
    campestris, campestre ADJ
    level, even, flat, of level field; on open plain/field; plain-dwelling

    Latin-English dictionary > campester

См. также в других словарях:

  • Campus Martius — Campus Martĭus, Marsfeld, der Platz für Waffenübungen und Volksversammlungen im alten Rom, am l. Tiberufer im nördl. Teil der Stadt …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Campus Martius — Campus Martius, das Marsfeld in Rom, der Waffenübungsplatz …   Herders Conversations-Lexikon

  • Campus Martius — /kamˈpəs märˈshəs, kamˈpŭs märˈti ŭs/ (Latin) noun A grassy plain used by the ancient Romans for athletic games, military drill, etc ORIGIN: Field of Mars …   Useful english dictionary

  • Campus Martius — For the pioneer fortification at Marietta, Ohio, see : For the park in Detroit, Michigan, see Campus Martius Park , which covers a smaller section of the original area, bears the same name. The Ancient Roman ageBefore the founding of Rome, The… …   Wikipedia

  • Campus Martius — Lagekarte der Tiefebene Das westliche Marsfeld während der Anti …   Deutsch Wikipedia

  • CAMPUS Martius — I. CAMPUS Martius etiam nomen est, quo insigniri solet amplior planities iuxta maiores Urbes, in qua incolae armorum exercitio opram dabant, instar Camporum Martiorum iuxta Romam, quorum 8. fuisse P. Victor auctor est. Vide Marlianum, Topograph.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Campus Martius — Sp Márso laũkas Ap Campus Martius lotyniškai L ist. vt. C Italijoje …   Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė

  • Campus Martius Park — Infobox park park=Campus Martius Park image size=225px caption=Soldiers and Sailors Monument in Campus Martius type=Municipal (City of Detroit) location=Detroit coordinates=coord|42|19|53|N|83|2|48|W| size=convert|1.2|acre|ha|lk=on opened=1850;… …   Wikipedia

  • Campus Martius — ▪ field, Rome, Italy English  Field of Mars        in ancient Rome, a floodplain of the Tiber River, the site of the altar of Mars and the temple of Apollo in the 5th century BC. Originally used primarily as a military exercise ground, it was… …   Universalium

  • Martius — may refer to: an adjectival form of the theonym Mars in Latin: Campus Martius, the Field of Mars in ancient Rome Martius, the month of March; see Roman calendar Telo Martius, an ancient name for Toulon, France People named Martius: Carl Friedrich …   Wikipedia

  • Campus (Begriffsklärung) — Campus (lat. campus – Feld) ist die Bezeichnung für die Gesamtanlage einer Hochschule oder ähnlichen Institution, das heißt das Gelände mit mehreren zusammengehörenden Gebäuden/Einrichtungen. Campus steht außerdem für: CAMPUS (Datenbank), eine… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»