Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

caligans+c

  • 1 caligans

    caligans, antis part. prés. de caligo. [st2]1 [-] sombre, obscur. [st2]2 [-] qui est plongé dans l'obscurité. [st2]3 [-] qui trouble la vue, qui donne le vertige.
    * * *
    caligans, antis part. prés. de caligo. [st2]1 [-] sombre, obscur. [st2]2 [-] qui est plongé dans l'obscurité. [st2]3 [-] qui trouble la vue, qui donne le vertige.
    * * *
        Caligans, Participium. Obscur.
    \
        Caligante animo. Plin. Ayant l'esprit esblouy.

    Dictionarium latinogallicum > caligans

  • 2 Macrotrema caligans

    2. RUS макротрема-солдат f, полупроходной слитножаберник m
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Macrotrema caligans

  • 3 caligo

    I cālīgo, inis f.
    1) густой туман, испарения, мгла ( nox obruit caligine terras Lcr)
    2) тьма, темнота, мрак (c. obscūra C; caeca V)
    alicui magnitudine sua inducĕre caliginem VP — затмить кого-л. своим величием
    3) мрачные времена, бедственное положение (c. illorum temporum C; c. rei publicae C)
    II cālīgo, āvī, ātum, āre [ caligo I ]
    1) быть покрытым мраком, быть тёмным
    oculi caligant Lcr, CC etc. — темнеет в глазах, но тж. (ср. 2.) CC глаза слепнут или зрение портится
    2) быть близоруким или подслеповатым (ср. 1.)
    c. ad videndum, quid sit Sen — не быть в состоянии видеть то, что есть
    cupiditas caligat ad aliquid Sen — жадность ослеплена чём-л.
    c. in sole погов. Q — не видеть среди бела дня, т. е. не понимать того, что ясно, как день
    3) блуждать впотьмах, потерять ориентировку (caligant vela carinae St)
    4) затуманивать, помрачать, затемнять, затмевать (итога caligans C); вызывать головокружение ( altae caligantes fenestrae J)

    Латинско-русский словарь > caligo

  • 4 caligo [2]

    2. cālīgo, āvī, ātum, āre (1. caligo), I) intr.: A) finstern Nebeldunst-, Finsternis verbreiten, dunkeln Dampf aufsteigen lassen, amnes frigidis nebulis caligant, Col. 1, 5, 4. – omnis, quae umida circum caligat, nubes, Verg. Aen. 2, 605 sq.: aram tenui caligans vestiet umbra (Centaurus), Cic. Arat. 205. – dah. meton. = Schwindel erregen, schwindeln machen, caligantes fenestrae, Iuven. 6, 31. – B) in Dunkel gehüllt-, dunkel-, düster sein, 1) eig.: a) übh.: caligans lucus, Verg.: caligantes animarum examine campi, Stat. – b) insbes., v. den Augen, α) als augenblicklicher Zustand, caligant oculi, es wird dunkel vor den Augen, Lucr., Cels. u.a.: caligavit aspectus, es schwindelte dem Blick, Cypr. de laps. 8: u. so caligat in altis obtutus saxis, Sil. 3, 492. – v. Pers., caligant, Scribon. 184: lato Mucius caligat in hoste, es wird ihm dunkel vor den Augen, Sil. 1, 499. – β) als dauernder Zustand = ἀμβλυωπειν, trübe, blöde, schwach (an Sehkraft) sein, oculi eius caligaverant, er war schwachsichtig geworden, Vulg. 1. regg. 4, 15: caligare oculi non numquam ex lippidine consuerunt, es pflegt infolge der Augenentzündung eine Abnahme der Sehkraft sich einzustellen, Cels. 6, 6, 32: cuicumque oculi caligant, wo Schwäche der Augen eintritt, ibid. § 34: longinqua oculorum acies per intervalla media caligantium, Augen, die in die Weite sehen, aber für mittlere Entfernungen nichts taugen, Gell. 14, 1, 5: von Pers., schwachsichtig sein, Mart. 10, 4, 1. – 2) übtr.: a) im allg.: orbatae caligant vela carinae, irren im Finstern = wissen nicht, wohin sie sich wenden sollen, Stat. silv. 5, 3, 238. – b) insbes. von Pers., im Finstern tappen = der Einsicht ermangeln, vivere omnes beate volunt, sed ad pervidendum quid sit quod beatam vitam efficiat caligant, Sen.: ad quas (vires religionis) maxime etiamnum caligat humanum genus, Plin. – Sprichw., caligare in sole, bei hellem Tageslicht im Finstern tappen, d.i. bei der größten Klarheit nichts verstehen, Quint. 1, 2, 19. – II) (spätlat.) tr. in Dunkel hüllen, Fulgent. Virg. contin. p. 162 M. Chrysol. serm. 42 u.a. – / In guten Hdschrn. des Liv. auch calligo geschr., s. Alschefski Liv. 22, 5. p. 306.

    lateinisch-deutsches > caligo [2]

  • 5 caligo

    1. cālīgo, ginis, f., I) jeder bedeckende, verdüsternde Dunst, dichter-, starker Nebel, Dampf, Rauch u. dgl., fulvae nubis caligo crassa, Verg.: meridie nebula occepit... noctem insequentem eadem caligo obtinuit; sole orto est discussa, Liv. (vgl. Fabri Liv. 22, 5, 3. Mützell Curt. 4, 3 [14], 16): caligo, immodico terrae fervore excitata, lucem tegit, Curt.: caligo, quam circa umidi effuderant montes, Curt.: e terra fumidam exhalari caliginem (Dampf) certum est, Plin.: pingues multā caligine taedae, Lucr.: statim concidit crassiore caligine spiritu obstructo clausoque stomacho, Plin. ep. – Plur., (vites) quarum inter caligines uvae deflorescunt, Col. – II) meton., die alles bedeckende Dunkelheit, die Finsternis, A) eig.: 1) im allg.: tetrae tenebrae et caligo, Cic.: caligo tenebrarum, Amm.: c. obscura, Cic. poët.: caeca, Verg.: caliginem et tenebras et perpetuam noctem profundo incubantem mari, Curt. – 2) insbes., Dunkel vor den Augen: a) als augenblicklicher Zustand: oculorum cal. u. bl. cal., Verdunkelung der Augen, Flor, Schwindel, Cels. u.a.: cum altitudo oculis caliginem offudisset, den Blick schwindeln gemacht hatte, Liv.: alqd videre od. cernere quasi per caliginem, wie durch einen Nebel od. Flor, Cic.: u. so quasi per caliginem vidi Gitonem in crepidine semitae stantem, Petr. 9, 1. – Plur., caligines, Schwindelanfälle, Cels. 1, 3. p. 19, 33 D.,
    ————
    vollst., oculorum caligines, Plin. 25, 158 u. ö. – b) (mediz. t. t.) als dauernder Zustand = ἀμβλυωπία, die Augenschwäche, Gesichtsschwäche, mit u. ohne oculorum, Cels. u.a.: oculi caligine quādam obducuntur, Ambros. – B) übtr.: 1) im allg.: alci magnitudine suā inducere caliginem, jmds. Ruhm durch seine Größe verdunkeln, Vell. 2, 36, 1. – 2) insbes.: a) geistiges Dunkel, Nebel, Flor, caecā mentem caligine consitus, Catull.: discussa est illa caligo, quam dixi, Cic.: sed ut opinor hic error et haec indoctorum animis offusa caligo est, quod tam longe retro respicere non possunt, Cic.: eademque (philosophia) ab animo tamquam ab oculis caliginem dispulit, ut omnia supera infera, prima ultima media videremus, Cic. – b) trüber Zustand, trübe Verhältnisse, Trübsal, temporum illorum, Cic.: superioris anni caligo et tenebrae, Cic.: ecce illa tempestas, caligo bonorum, tenebrae rei publicae, Cic.: quaedam scelerum offusa c., Quint.: numquam sibi tantum caliginis, tantum perturbationis offusum, Plin. ep.
    ————————
    2. cālīgo, āvī, ātum, āre (1. caligo), I) intr.: A) finstern Nebeldunst-, Finsternis verbreiten, dunkeln Dampf aufsteigen lassen, amnes frigidis nebulis caligant, Col. 1, 5, 4. – omnis, quae umida circum caligat, nubes, Verg. Aen. 2, 605 sq.: aram tenui caligans vestiet umbra (Centaurus), Cic. Arat. 205. – dah. meton. = Schwindel erregen, schwindeln machen, caligantes fenestrae, Iuven. 6, 31. – B) in Dunkel gehüllt-, dunkel-, düster sein, 1) eig.: a) übh.: caligans lucus, Verg.: caligantes animarum examine campi, Stat. – b) insbes., v. den Augen, α) als augenblicklicher Zustand, caligant oculi, es wird dunkel vor den Augen, Lucr., Cels. u.a.: caligavit aspectus, es schwindelte dem Blick, Cypr. de laps. 8: u. so caligat in altis obtutus saxis, Sil. 3, 492. – v. Pers., caligant, Scribon. 184: lato Mucius caligat in hoste, es wird ihm dunkel vor den Augen, Sil. 1, 499. – β) als dauernder Zustand = ἀμβλυωπειν, trübe, blöde, schwach (an Sehkraft) sein, oculi eius caligaverant, er war schwachsichtig geworden, Vulg. 1. regg. 4, 15: caligare oculi non numquam ex lippidine consuerunt, es pflegt infolge der Augenentzündung eine Abnahme der Sehkraft sich einzustellen, Cels. 6, 6, 32: cuicumque oculi caligant, wo Schwäche der Augen eintritt, ibid. § 34: longinqua oculorum acies per intervalla media caligantium, Augen, die in die Weite
    ————
    sehen, aber für mittlere Entfernungen nichts taugen, Gell. 14, 1, 5: von Pers., schwachsichtig sein, Mart. 10, 4, 1. – 2) übtr.: a) im allg.: orbatae caligant vela carinae, irren im Finstern = wissen nicht, wohin sie sich wenden sollen, Stat. silv. 5, 3, 238. – b) insbes. von Pers., im Finstern tappen = der Einsicht ermangeln, vivere omnes beate volunt, sed ad pervidendum quid sit quod beatam vitam efficiat caligant, Sen.: ad quas (vires religionis) maxime etiamnum caligat humanum genus, Plin. – Sprichw., caligare in sole, bei hellem Tageslicht im Finstern tappen, d.i. bei der größten Klarheit nichts verstehen, Quint. 1, 2, 19. – II) (spätlat.) tr. in Dunkel hüllen, Fulgent. Virg. contin. p. 162 M. Chrysol. serm. 42 u.a. – In guten Hdschrn. des Liv. auch calligo geschr., s. Alschefski Liv. 22, 5. p. 306.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > caligo

  • 6 cālīgō

        cālīgō —, —, āre    [1 caligo], to steam, reek, darken: caligans (Centaurus): (nubes) umida circum Caligat, V.—Meton., to be dark, gloomy: caligans nigrā formidine lucus, V.: altae caligantesque fenestrae, dizzy, Iu.
    * * *
    I
    caligare, caligavi, caligatus V
    be dark/gloomy/misty/cloudy; have bad vision; cloud; be blinded; be/make dizzy
    II
    mist/fog; darkness/gloom/murkiness; moral/intellectual/mental dark; dizziness

    Latin-English dictionary > cālīgō

  • 7 caligo

    1.
    cālīgo ( call-), ĭnis, f. [root cal-, cover; cf.: oc-culo, clam, cella], a thick atmosphere, a mist, vapor, fog (mostly poet. or in post-Aug. prose):

    suffundere caelum caligine,

    Lucr. 6, 479; 6, 461; 6, 92:

    (ignis) piceă crassus caligine,

    Verg. G. 2, 309; cf. id. A. 9, 36; Liv. 29, 27, 7:

    densa caligo occaecaverat diem,

    id. 33, 7, 2; cf. Suet. Ner. 19:

    fumidam a terră exhalari caliginem,

    Plin. 2, 42, 42, § 111:

    caligo aestuosa,

    Col. 11, 2, 53 (for which, id. 11, 2, 57:

    nebulosus aestus): pruinae et caligo,

    id. 3, 2, 4; cf. Pall. Febr. 9, 2.—Also in plur.:

    inter caligines,

    Col. 3, 1, 7.—Hence,
    II.
    Transf.
    A.
    (Causa pro effectu.) Darkness, obscurity, gloom (produced by mist, fog, etc.; freq. with tenebrae;

    class. in prose and poetry): mi ob oculos caligo obstitit, Plaut Mil. 2, 4, 51: cum altitudo caliginem oculis obfudisset,

    i. e. had caused dizziness, Liv. 26, 45, 3:

    erat in tantā calligine major usus aurium quam oculorum,

    id. 22, 5, 3 Weissenb.: noctem insequentem eadem calligc obtinuit;

    sole orto est discussa,

    id. 29, 27, 7:

    nox terram caligine texit,

    Lucr. 6, 853; 5, 649:

    caeca noctis,

    id. 4, 457:

    caecae umbra,

    id. 3, 305; cf. Verg. A. 3, 203:

    quam simul agnorunt inter caliginis umbras,

    Ov. M. 4, 455:

    ara obscurā caligine tecta,

    Cic. Arat. 194.—With tenebrae, Cic. Agr. 2, 17, 44; Curt. 9, 4, 18; Lampr. Comm. 16.—In later writers also with a gen.:

    caligo tenebrarum,

    Quint. Decl. 18, 7; cf. Sen. Agam. 472 Heins.;

    and inversely: tenebris illunae caliginis impeditus,

    App. M. 9, p. 214.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., mental blindness, dulness of perception:

    quod videbam equidem, sed quasi per caliginem: praestrinxerat aciem animi D. Bruti salus,

    Cic. Phil. 12, 2, 3; so id. Fin. 5, 15, 43: adhuc tamen [p. 270] per caliginem video, Plin. Ep. 5, 8, 8: caecā mentem caligine consitus, * Cat. 64, 207:

    Augustus... omnibus omnium gentium viris magnitudine suā inducturus caliginem,

    to throw into the shade, Vell. 2, 37, 1. —
    2.
    Of dark, difficult circumstances, calamity, affliction, gloom:

    vide nunc caliginem temporum illorum,

    Cic. Planc. 40, 96:

    superioris anni,

    id. post Red. in Sen. 3, 5:

    an qui etesiis, qui per cursum rectum regnum tenere non potuerunt, nunc caecis tenebris et caligine se Alexandriam perventuros arbitrati sunt?

    id. Agr. 2, 17, 44:

    illa omnis pecunia latuit in illā caligine ac tenebris, quae totam rem publicam tum occuparant,

    id. Verr. 2, 3, 76, § 177:

    ecce illa tempestas, caligo bonorum, tenebrae rei publicae,

    id. Prov. Cons. 18, 43:

    tantum caliginis, tantum perturbationis offusum,

    Plin. Ep. 3, 9, 16:

    quaedam scelerum offusa caligo,

    Quint. 9, 3, 47.—
    C.
    In medic. lang., as a disease of the eyes, dim-sightedness, weakness of the eyes, Cels. 6, 6, n. 32; Plin. 20, 7, 26, § 61; 20, 23, 95, § 254; 25, 13, 92, § 144; 32, 9, 31, § 97; 34, 11, 27, § 114; Scrib. Comp. 179.
    2.
    cālīgo, āre, v. n. [1. caligo].
    I.
    To emit vapor or steam, to steam, reek:

    amnes aestate vaporatis, hieme frigidis nebulis caligent,

    Col. 1, 5, 4:

    aram tenui caligans vestiet umbrā,

    Cic. Arat. 205 (449); cf.:

    omnem quae nunc Mortalis hebetat visus tibi et umida circum Caligat, nubem eripiam,

    Verg. A. 2, 606.—
    B.
    Transf.
    1.
    To be involved in darkness, to be dark, gloomy:

    caligare oculos,

    darkness covers the eyes, Lucr. 3, 157; Verg. G. 4, 468; Stat. Th. 1, 95. —
    2.
    Poet.:

    altae caligantesque fenestrae,

    dizzy, Juv. 6, 31.—
    II.
    Trop., of the understanding, to be blind, to be surrounded by darkness, to grope about:

    orbatae caligant vela carinae,

    Stat. S. 5, 3, 238:

    caligare ad pervidendum,

    Sen. Vit. Beat. 1, 1:

    virtus inhorrescit ad subita, et caligabit, si, etc.,

    id. Ep. 57, 4; Plin. 30, 1, 1, § 2; Quint. Decl. 18 fin.:

    rex caligare alto in solio, nec pondera regni posse pati,

    Sil. 14, 88.—Prov.:

    caligare in sole,

    to grope in broad daylight, Quint. 1, 2, 19.—
    B.
    In medic. lang., of the eyes, to suffer from weakness, be weak, Cels. 6, 6, 32; Plin. 20, 22, 87, § 239; cf. id. 11, 37, 54, § 147.— Transf., of the person, to be dim-sighted:

    caligans Thyestes,

    Mart. 10, 4, 1; Scrib. Comp. 184.

    Lewis & Short latin dictionary > caligo

  • 8 formido

    [st1]1 [-] formīdo, āre, āvi, ātum: - tr. - redouter, craindre.    - ne formida, Plaut.: n'aie pas peur.    - illum male formidabam, Plaut.: il m'inspirait une terrible crainte.    - ipse se cruciat, omnia formidat, Cic.: il se tourmente, il a peur de tout.    - si isti formidas credere, Plaut.: si tu as peur de lui faire crédit.    - formido ne...: je crains que... ne...    - formido ne hic me tibi arbitretur suasisse sibi ne crederes, Plaut. As.: je crains qu'il ne pense que je t'ai persuadé de ne pas avoir confiance en lui.    - formidare alicui rei, Plaut.: trembler pour qqch.    - auro formidat, Plaut.: il tremble pour son or. [st1]2 [-] formīdo, ĭnis, f.: - [abcl][b]a - peur, crainte, épouvante, effroi, terreur. - [abcl]b - épouvantail (employé pour la chasse), objet de terreur.[/b]    - formidinem injicere (inferre, facere, incutere): faire peur, causer de l'effroi.    - flagitium formidine audere, Tac.: risquer une infâmie pour une lâcheté.    - furum aviumque formido, Hor. S. 1, 8, 4: l'effroi des voleurs et des oiseaux.    - formidinum terror, Cic.: terreur des fantômes.    - Formido, Hyg.: la Peur (déesse).
    * * *
    [st1]1 [-] formīdo, āre, āvi, ātum: - tr. - redouter, craindre.    - ne formida, Plaut.: n'aie pas peur.    - illum male formidabam, Plaut.: il m'inspirait une terrible crainte.    - ipse se cruciat, omnia formidat, Cic.: il se tourmente, il a peur de tout.    - si isti formidas credere, Plaut.: si tu as peur de lui faire crédit.    - formido ne...: je crains que... ne...    - formido ne hic me tibi arbitretur suasisse sibi ne crederes, Plaut. As.: je crains qu'il ne pense que je t'ai persuadé de ne pas avoir confiance en lui.    - formidare alicui rei, Plaut.: trembler pour qqch.    - auro formidat, Plaut.: il tremble pour son or. [st1]2 [-] formīdo, ĭnis, f.: - [abcl][b]a - peur, crainte, épouvante, effroi, terreur. - [abcl]b - épouvantail (employé pour la chasse), objet de terreur.[/b]    - formidinem injicere (inferre, facere, incutere): faire peur, causer de l'effroi.    - flagitium formidine audere, Tac.: risquer une infâmie pour une lâcheté.    - furum aviumque formido, Hor. S. 1, 8, 4: l'effroi des voleurs et des oiseaux.    - formidinum terror, Cic.: terreur des fantômes.    - Formido, Hyg.: la Peur (déesse).
    * * *
        Formido, pen. prod. formidinis, foem. gen. Cic. Crainte.
    \
        Plenus formidinis homo. Cic. Plein de frayeur, Effrayé.
    \
        Nigra formidine caligans lucus. Virgil. Un bois obscur et tenebreux, faisant frayeur à cause de sa noirceur.
    \
        Perpetua soluent formidine terras. Virgilius. Delivreront de crainte.
    \
        Cassa formidine torpens. Lucret. De crainte vaine.
    \
        Formido, formidas, penul. prod. formidare. Cic. Craindre, Redoubter.
    \
        Formido mihi. Plaut. Je crains que mal ne m'advienne.
    \
        Formidat auro. Plaut. Il craind qu'on ne luy desrobbe son or.
    \
        Formido malum. Plautus, - formido male Ne ego nomen commutem meum. Plaut. J'ay grand paour que, etc.

    Dictionarium latinogallicum > formido

  • 9 formīdō

        formīdō inis, f    fearfulness, fear, terror, dread, awe: tanta: formidinem suam alquibus inicere: mortis, H.: formidines opponantur: incommodorum.—Religious dread, reverence, awe: silva priscā formidine sacra, Ta.: saevi Martis, awe, V. —Person.: atra Formidinis ora, V.—That which produces fear, a frightful thing, fright, horror, terror: caligans nigrā formidine lucus, V.: defensoribus formidinem ostentare, i. e. to threaten, S.: quibus formidini essemus, S.—A scarecrow, bugbear: Cervum saeptum formidine pennae, V.: furum aviumque, H.
    * * *
    I
    formidare, formidavi, formidatus V
    dread, fear, be afraid of; be afraid for (the safety of) (w/DAT)
    II
    fear/terror/alarm; religious dread/awe; thing/reason which scares, bogy/horror; rope strung with feathers used by hunters to scare game

    Latin-English dictionary > formīdō

См. также в других словарях:

  • Macrotrema caligans — suaugtažiaunė praeivė statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Macrotrema caligans angl. anadromous synbranchid rus. макротрема солдат; полупроходной слитножаберник ryšiai: platesnis terminas – suaugtažiaunės… …   Žuvų pavadinimų žodynas

  • Kiemenschlitzaale — Ostasiatischer Kiemenschlitzaal (Monopterus albus) Systematik Ctenosquamata Ac …   Deutsch Wikipedia

  • Synbranchidae — Kiemenschlitzaale Ostasiatischer Kiemenschlitzaal (Monopterus albus) Systematik Reihe: Knochenfische (Osteichthyes) …   Deutsch Wikipedia

  • Семейство Слитножаберниковые или Ложноугревые (Synbranchidae) —          Тело у слитножаберниковых голое, грудных и брюшных плавников нет (грудные бывают только у зародышей, в икре), а спинной и анальный редуцированы до кожных гребней, без лучей. Слитножа берники дышат в значительной мере непосредственно… …   Биологическая энциклопедия

  • СЛИТНОЖАБЕРНИКООБРАЗНЫЕ — (Synbranchiformes), отряд лучеперых (см. ЛУЧЕПЕРЫЕ РЫБЫ) рыб. Полифилетическая группа, близкая к окунеобразным (см. ОКУНЕОБРАЗНЫЕ). Обитают в пресных и солоноватых водах Австралии, Южной и Восточной Азии, в тропиках Африки и Америки. Объединяет… …   Энциклопедический словарь

  • Synbranchidae —   Anguilas de lodo Monopterus albus …   Wikipedia Español

  • Медведицы — У этого термина существуют и другие значения, см. Медведица. ? Медведицы …   Википедия

  • Longitarsus ballotae — ? Longitarsus ballotae Научная классификация Царство: Животные Тип: Членистоногие Класс: Насекомые …   Википедия

  • Pterostichus — Pterostichus …   Wikipédia en Français

  • Список видов златок рода Agrilus — Приложение к статье Agrilus В роде Agrilus около 3000 видов. Список видов Agrilus abantiades Descarpentries Villiers, 1963 Agrilus abditus Horn, 1891 Agrilus abdominalis Saunders, 1874 Agrilus abductus Horn, 1891 Agrilus abeillei (Théry, 1905)… …   Википедия

  • INTERCISA Dies apud. Claud — Panegyr. Olybrii et Prabini Carm. 1. v. 171. Ante Thyestaeis iterum conterrita mensis Intercisa dies refugos vertetur in ortus: Et Stat. Theb. l. 2. v. 184. Non fugeret diras lux intercisa Mycenas: intertupta est tenebris, et abrupto Sole, ut… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»