-
1 caligans
caligans, antis part. prés. de caligo. [st2]1 [-] sombre, obscur. [st2]2 [-] qui est plongé dans l'obscurité. [st2]3 [-] qui trouble la vue, qui donne le vertige.* * *caligans, antis part. prés. de caligo. [st2]1 [-] sombre, obscur. [st2]2 [-] qui est plongé dans l'obscurité. [st2]3 [-] qui trouble la vue, qui donne le vertige.* * *Caligans, Participium. Obscur.\Caligante animo. Plin. Ayant l'esprit esblouy. -
2 Macrotrema caligans
—1. LAT Macrotrema caligans Regan2. RUS макротрема-солдат f, полупроходной слитножаберник m3. ENG anadromous synbranchid4. DEU —5. FRA —VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Macrotrema caligans
-
3 caligo
I cālīgo, inis f.1) густой туман, испарения, мгла ( nox obruit caligine terras Lcr)humĭda c. exhalatur a terra PM — влажные испарения поднимаются с землиaltitudo oculis caliginem offundit L — от высоты темнеет в глазах (т. е. кружится голова)2) тьма, темнота, мрак (c. obscūra C; caeca V)alicui magnitudine sua inducĕre caliginem VP — затмить кого-л. своим величиемc. mentis Ctl — помрачение ума3) мрачные времена, бедственное положение (c. illorum temporum C; c. rei publicae C)II cālīgo, āvī, ātum, āre [ caligo I ]1) быть покрытым мраком, быть тёмнымoculi caligant Lcr, CC etc. — темнеет в глазах, но тж. (ср. 2.) CC глаза слепнут или зрение портится2) быть близоруким или подслеповатым (ср. 1.)c. ad videndum, quid sit Sen — не быть в состоянии видеть то, что естьcupiditas caligat ad aliquid Sen — жадность ослеплена чём-л.c. in sole погов. Q — не видеть среди бела дня, т. е. не понимать того, что ясно, как день3) блуждать впотьмах, потерять ориентировку (caligant vela carinae St)4) затуманивать, помрачать, затемнять, затмевать (итога caligans C); вызывать головокружение ( altae caligantes fenestrae J) -
4 caligo [2]
2. cālīgo, āvī, ātum, āre (1. caligo), I) intr.: A) finstern Nebeldunst-, Finsternis verbreiten, dunkeln Dampf aufsteigen lassen, amnes frigidis nebulis caligant, Col. 1, 5, 4. – omnis, quae umida circum caligat, nubes, Verg. Aen. 2, 605 sq.: aram tenui caligans vestiet umbra (Centaurus), Cic. Arat. 205. – dah. meton. = Schwindel erregen, schwindeln machen, caligantes fenestrae, Iuven. 6, 31. – B) in Dunkel gehüllt-, dunkel-, düster sein, 1) eig.: a) übh.: caligans lucus, Verg.: caligantes animarum examine campi, Stat. – b) insbes., v. den Augen, α) als augenblicklicher Zustand, caligant oculi, es wird dunkel vor den Augen, Lucr., Cels. u.a.: caligavit aspectus, es schwindelte dem Blick, Cypr. de laps. 8: u. so caligat in altis obtutus saxis, Sil. 3, 492. – v. Pers., caligant, Scribon. 184: lato Mucius caligat in hoste, es wird ihm dunkel vor den Augen, Sil. 1, 499. – β) als dauernder Zustand = ἀμβλυωπειν, trübe, blöde, schwach (an Sehkraft) sein, oculi eius caligaverant, er war schwachsichtig geworden, Vulg. 1. regg. 4, 15: caligare oculi non numquam ex lippidine consuerunt, es pflegt infolge der Augenentzündung eine Abnahme der Sehkraft sich einzustellen, Cels. 6, 6, 32: cuicumque oculi caligant, wo Schwäche der Augen eintritt, ibid. § 34: longinqua oculorum acies per intervalla media caligantium, Augen, die in die Weite sehen, aber für mittlere Entfernungen nichts taugen, Gell. 14, 1, 5: von Pers., schwachsichtig sein, Mart. 10, 4, 1. – 2) übtr.: a) im allg.: orbatae caligant vela carinae, irren im Finstern = wissen nicht, wohin sie sich wenden sollen, Stat. silv. 5, 3, 238. – b) insbes. von Pers., im Finstern tappen = der Einsicht ermangeln, vivere omnes beate volunt, sed ad pervidendum quid sit quod beatam vitam efficiat caligant, Sen.: ad quas (vires religionis) maxime etiamnum caligat humanum genus, Plin. – Sprichw., caligare in sole, bei hellem Tageslicht im Finstern tappen, d.i. bei der größten Klarheit nichts verstehen, Quint. 1, 2, 19. – II) (spätlat.) tr. in Dunkel hüllen, Fulgent. Virg. contin. p. 162 M. Chrysol. serm. 42 u.a. – / In guten Hdschrn. des Liv. auch calligo geschr., s. Alschefski Liv. 22, 5. p. 306.
-
5 caligo
1. cālīgo, ginis, f., I) jeder bedeckende, verdüsternde Dunst, dichter-, starker Nebel, Dampf, Rauch u. dgl., fulvae nubis caligo crassa, Verg.: meridie nebula occepit... noctem insequentem eadem caligo obtinuit; sole orto est discussa, Liv. (vgl. Fabri Liv. 22, 5, 3. Mützell Curt. 4, 3 [14], 16): caligo, immodico terrae fervore excitata, lucem tegit, Curt.: caligo, quam circa umidi effuderant montes, Curt.: e terra fumidam exhalari caliginem (Dampf) certum est, Plin.: pingues multā caligine taedae, Lucr.: statim concidit crassiore caligine spiritu obstructo clausoque stomacho, Plin. ep. – Plur., (vites) quarum inter caligines uvae deflorescunt, Col. – II) meton., die alles bedeckende Dunkelheit, die Finsternis, A) eig.: 1) im allg.: tetrae tenebrae et caligo, Cic.: caligo tenebrarum, Amm.: c. obscura, Cic. poët.: caeca, Verg.: caliginem et tenebras et perpetuam noctem profundo incubantem mari, Curt. – 2) insbes., Dunkel vor den Augen: a) als augenblicklicher Zustand: oculorum cal. u. bl. cal., Verdunkelung der Augen, Flor, Schwindel, Cels. u.a.: cum altitudo oculis caliginem offudisset, den Blick schwindeln gemacht hatte, Liv.: alqd videre od. cernere quasi per caliginem, wie durch einen Nebel od. Flor, Cic.: u. so quasi per caliginem vidi Gitonem in crepidine semitae stantem, Petr. 9, 1. – Plur., caligines, Schwindelanfälle, Cels. 1, 3. p. 19, 33 D.,————vollst., oculorum caligines, Plin. 25, 158 u. ö. – b) (mediz. t. t.) als dauernder Zustand = ἀμβλυωπία, die Augenschwäche, Gesichtsschwäche, mit u. ohne oculorum, Cels. u.a.: oculi caligine quādam obducuntur, Ambros. – B) übtr.: 1) im allg.: alci magnitudine suā inducere caliginem, jmds. Ruhm durch seine Größe verdunkeln, Vell. 2, 36, 1. – 2) insbes.: a) geistiges Dunkel, Nebel, Flor, caecā mentem caligine consitus, Catull.: discussa est illa caligo, quam dixi, Cic.: sed ut opinor hic error et haec indoctorum animis offusa caligo est, quod tam longe retro respicere non possunt, Cic.: eademque (philosophia) ab animo tamquam ab oculis caliginem dispulit, ut omnia supera infera, prima ultima media videremus, Cic. – b) trüber Zustand, trübe Verhältnisse, Trübsal, temporum illorum, Cic.: superioris anni caligo et tenebrae, Cic.: ecce illa tempestas, caligo bonorum, tenebrae rei publicae, Cic.: quaedam scelerum offusa c., Quint.: numquam sibi tantum caliginis, tantum perturbationis offusum, Plin. ep.————————2. cālīgo, āvī, ātum, āre (1. caligo), I) intr.: A) finstern Nebeldunst-, Finsternis verbreiten, dunkeln Dampf aufsteigen lassen, amnes frigidis nebulis caligant, Col. 1, 5, 4. – omnis, quae umida circum caligat, nubes, Verg. Aen. 2, 605 sq.: aram tenui caligans vestiet umbra (Centaurus), Cic. Arat. 205. – dah. meton. = Schwindel erregen, schwindeln machen, caligantes fenestrae, Iuven. 6, 31. – B) in Dunkel gehüllt-, dunkel-, düster sein, 1) eig.: a) übh.: caligans lucus, Verg.: caligantes animarum examine campi, Stat. – b) insbes., v. den Augen, α) als augenblicklicher Zustand, caligant oculi, es wird dunkel vor den Augen, Lucr., Cels. u.a.: caligavit aspectus, es schwindelte dem Blick, Cypr. de laps. 8: u. so caligat in altis obtutus saxis, Sil. 3, 492. – v. Pers., caligant, Scribon. 184: lato Mucius caligat in hoste, es wird ihm dunkel vor den Augen, Sil. 1, 499. – β) als dauernder Zustand = ἀμβλυωπειν, trübe, blöde, schwach (an Sehkraft) sein, oculi eius caligaverant, er war schwachsichtig geworden, Vulg. 1. regg. 4, 15: caligare oculi non numquam ex lippidine consuerunt, es pflegt infolge der Augenentzündung eine Abnahme der Sehkraft sich einzustellen, Cels. 6, 6, 32: cuicumque oculi caligant, wo Schwäche der Augen eintritt, ibid. § 34: longinqua oculorum acies per intervalla media caligantium, Augen, die in die Weite————sehen, aber für mittlere Entfernungen nichts taugen, Gell. 14, 1, 5: von Pers., schwachsichtig sein, Mart. 10, 4, 1. – 2) übtr.: a) im allg.: orbatae caligant vela carinae, irren im Finstern = wissen nicht, wohin sie sich wenden sollen, Stat. silv. 5, 3, 238. – b) insbes. von Pers., im Finstern tappen = der Einsicht ermangeln, vivere omnes beate volunt, sed ad pervidendum quid sit quod beatam vitam efficiat caligant, Sen.: ad quas (vires religionis) maxime etiamnum caligat humanum genus, Plin. – Sprichw., caligare in sole, bei hellem Tageslicht im Finstern tappen, d.i. bei der größten Klarheit nichts verstehen, Quint. 1, 2, 19. – II) (spätlat.) tr. in Dunkel hüllen, Fulgent. Virg. contin. p. 162 M. Chrysol. serm. 42 u.a. – ⇒ In guten Hdschrn. des Liv. auch calligo geschr., s. Alschefski Liv. 22, 5. p. 306. -
6 cālīgō
cālīgō —, —, āre [1 caligo], to steam, reek, darken: caligans (Centaurus): (nubes) umida circum Caligat, V.—Meton., to be dark, gloomy: caligans nigrā formidine lucus, V.: altae caligantesque fenestrae, dizzy, Iu.* * *Icaligare, caligavi, caligatus Vbe dark/gloomy/misty/cloudy; have bad vision; cloud; be blinded; be/make dizzyIImist/fog; darkness/gloom/murkiness; moral/intellectual/mental dark; dizziness -
7 caligo
1.cālīgo ( call-), ĭnis, f. [root cal-, cover; cf.: oc-culo, clam, cella], a thick atmosphere, a mist, vapor, fog (mostly poet. or in post-Aug. prose):II.suffundere caelum caligine,
Lucr. 6, 479; 6, 461; 6, 92:(ignis) piceă crassus caligine,
Verg. G. 2, 309; cf. id. A. 9, 36; Liv. 29, 27, 7:densa caligo occaecaverat diem,
id. 33, 7, 2; cf. Suet. Ner. 19:fumidam a terră exhalari caliginem,
Plin. 2, 42, 42, § 111:caligo aestuosa,
Col. 11, 2, 53 (for which, id. 11, 2, 57:nebulosus aestus): pruinae et caligo,
id. 3, 2, 4; cf. Pall. Febr. 9, 2.—Also in plur.:inter caligines,
Col. 3, 1, 7.—Hence,Transf.A.(Causa pro effectu.) Darkness, obscurity, gloom (produced by mist, fog, etc.; freq. with tenebrae;B.class. in prose and poetry): mi ob oculos caligo obstitit, Plaut Mil. 2, 4, 51: cum altitudo caliginem oculis obfudisset,
i. e. had caused dizziness, Liv. 26, 45, 3:erat in tantā calligine major usus aurium quam oculorum,
id. 22, 5, 3 Weissenb.: noctem insequentem eadem calligc obtinuit;sole orto est discussa,
id. 29, 27, 7:nox terram caligine texit,
Lucr. 6, 853; 5, 649:caeca noctis,
id. 4, 457:caecae umbra,
id. 3, 305; cf. Verg. A. 3, 203:quam simul agnorunt inter caliginis umbras,
Ov. M. 4, 455:ara obscurā caligine tecta,
Cic. Arat. 194.—With tenebrae, Cic. Agr. 2, 17, 44; Curt. 9, 4, 18; Lampr. Comm. 16.—In later writers also with a gen.:caligo tenebrarum,
Quint. Decl. 18, 7; cf. Sen. Agam. 472 Heins.;and inversely: tenebris illunae caliginis impeditus,
App. M. 9, p. 214.—Trop.1.In gen., mental blindness, dulness of perception:2.quod videbam equidem, sed quasi per caliginem: praestrinxerat aciem animi D. Bruti salus,
Cic. Phil. 12, 2, 3; so id. Fin. 5, 15, 43: adhuc tamen [p. 270] per caliginem video, Plin. Ep. 5, 8, 8: caecā mentem caligine consitus, * Cat. 64, 207:Augustus... omnibus omnium gentium viris magnitudine suā inducturus caliginem,
to throw into the shade, Vell. 2, 37, 1. —Of dark, difficult circumstances, calamity, affliction, gloom:C.vide nunc caliginem temporum illorum,
Cic. Planc. 40, 96:superioris anni,
id. post Red. in Sen. 3, 5:an qui etesiis, qui per cursum rectum regnum tenere non potuerunt, nunc caecis tenebris et caligine se Alexandriam perventuros arbitrati sunt?
id. Agr. 2, 17, 44:illa omnis pecunia latuit in illā caligine ac tenebris, quae totam rem publicam tum occuparant,
id. Verr. 2, 3, 76, § 177:ecce illa tempestas, caligo bonorum, tenebrae rei publicae,
id. Prov. Cons. 18, 43:tantum caliginis, tantum perturbationis offusum,
Plin. Ep. 3, 9, 16:quaedam scelerum offusa caligo,
Quint. 9, 3, 47.—In medic. lang., as a disease of the eyes, dim-sightedness, weakness of the eyes, Cels. 6, 6, n. 32; Plin. 20, 7, 26, § 61; 20, 23, 95, § 254; 25, 13, 92, § 144; 32, 9, 31, § 97; 34, 11, 27, § 114; Scrib. Comp. 179.2.cālīgo, āre, v. n. [1. caligo].I.To emit vapor or steam, to steam, reek:B.amnes aestate vaporatis, hieme frigidis nebulis caligent,
Col. 1, 5, 4:aram tenui caligans vestiet umbrā,
Cic. Arat. 205 (449); cf.:omnem quae nunc Mortalis hebetat visus tibi et umida circum Caligat, nubem eripiam,
Verg. A. 2, 606.—Transf.1.To be involved in darkness, to be dark, gloomy:2.caligare oculos,
darkness covers the eyes, Lucr. 3, 157; Verg. G. 4, 468; Stat. Th. 1, 95. —Poet.:II.altae caligantesque fenestrae,
dizzy, Juv. 6, 31.—Trop., of the understanding, to be blind, to be surrounded by darkness, to grope about:B.orbatae caligant vela carinae,
Stat. S. 5, 3, 238:caligare ad pervidendum,
Sen. Vit. Beat. 1, 1:virtus inhorrescit ad subita, et caligabit, si, etc.,
id. Ep. 57, 4; Plin. 30, 1, 1, § 2; Quint. Decl. 18 fin.:rex caligare alto in solio, nec pondera regni posse pati,
Sil. 14, 88.—Prov.:caligare in sole,
to grope in broad daylight, Quint. 1, 2, 19.—In medic. lang., of the eyes, to suffer from weakness, be weak, Cels. 6, 6, 32; Plin. 20, 22, 87, § 239; cf. id. 11, 37, 54, § 147.— Transf., of the person, to be dim-sighted:caligans Thyestes,
Mart. 10, 4, 1; Scrib. Comp. 184. -
8 formido
[st1]1 [-] formīdo, āre, āvi, ātum: - tr. - redouter, craindre. - ne formida, Plaut.: n'aie pas peur. - illum male formidabam, Plaut.: il m'inspirait une terrible crainte. - ipse se cruciat, omnia formidat, Cic.: il se tourmente, il a peur de tout. - si isti formidas credere, Plaut.: si tu as peur de lui faire crédit. - formido ne...: je crains que... ne... - formido ne hic me tibi arbitretur suasisse sibi ne crederes, Plaut. As.: je crains qu'il ne pense que je t'ai persuadé de ne pas avoir confiance en lui. - formidare alicui rei, Plaut.: trembler pour qqch. - auro formidat, Plaut.: il tremble pour son or. [st1]2 [-] formīdo, ĭnis, f.: - [abcl][b]a - peur, crainte, épouvante, effroi, terreur. - [abcl]b - épouvantail (employé pour la chasse), objet de terreur.[/b] - formidinem injicere (inferre, facere, incutere): faire peur, causer de l'effroi. - flagitium formidine audere, Tac.: risquer une infâmie pour une lâcheté. - furum aviumque formido, Hor. S. 1, 8, 4: l'effroi des voleurs et des oiseaux. - formidinum terror, Cic.: terreur des fantômes. - Formido, Hyg.: la Peur (déesse).* * *[st1]1 [-] formīdo, āre, āvi, ātum: - tr. - redouter, craindre. - ne formida, Plaut.: n'aie pas peur. - illum male formidabam, Plaut.: il m'inspirait une terrible crainte. - ipse se cruciat, omnia formidat, Cic.: il se tourmente, il a peur de tout. - si isti formidas credere, Plaut.: si tu as peur de lui faire crédit. - formido ne...: je crains que... ne... - formido ne hic me tibi arbitretur suasisse sibi ne crederes, Plaut. As.: je crains qu'il ne pense que je t'ai persuadé de ne pas avoir confiance en lui. - formidare alicui rei, Plaut.: trembler pour qqch. - auro formidat, Plaut.: il tremble pour son or. [st1]2 [-] formīdo, ĭnis, f.: - [abcl][b]a - peur, crainte, épouvante, effroi, terreur. - [abcl]b - épouvantail (employé pour la chasse), objet de terreur.[/b] - formidinem injicere (inferre, facere, incutere): faire peur, causer de l'effroi. - flagitium formidine audere, Tac.: risquer une infâmie pour une lâcheté. - furum aviumque formido, Hor. S. 1, 8, 4: l'effroi des voleurs et des oiseaux. - formidinum terror, Cic.: terreur des fantômes. - Formido, Hyg.: la Peur (déesse).* * *Formido, pen. prod. formidinis, foem. gen. Cic. Crainte.\Plenus formidinis homo. Cic. Plein de frayeur, Effrayé.\Nigra formidine caligans lucus. Virgil. Un bois obscur et tenebreux, faisant frayeur à cause de sa noirceur.\Perpetua soluent formidine terras. Virgilius. Delivreront de crainte.\Cassa formidine torpens. Lucret. De crainte vaine.\Formido, formidas, penul. prod. formidare. Cic. Craindre, Redoubter.\Formido mihi. Plaut. Je crains que mal ne m'advienne.\Formidat auro. Plaut. Il craind qu'on ne luy desrobbe son or.\Formido malum. Plautus, - formido male Ne ego nomen commutem meum. Plaut. J'ay grand paour que, etc. -
9 formīdō
formīdō inis, f fearfulness, fear, terror, dread, awe: tanta: formidinem suam alquibus inicere: mortis, H.: formidines opponantur: incommodorum.—Religious dread, reverence, awe: silva priscā formidine sacra, Ta.: saevi Martis, awe, V. —Person.: atra Formidinis ora, V.—That which produces fear, a frightful thing, fright, horror, terror: caligans nigrā formidine lucus, V.: defensoribus formidinem ostentare, i. e. to threaten, S.: quibus formidini essemus, S.—A scarecrow, bugbear: Cervum saeptum formidine pennae, V.: furum aviumque, H.* * *Iformidare, formidavi, formidatus Vdread, fear, be afraid of; be afraid for (the safety of) (w/DAT)IIfear/terror/alarm; religious dread/awe; thing/reason which scares, bogy/horror; rope strung with feathers used by hunters to scare game
См. также в других словарях:
Macrotrema caligans — suaugtažiaunė praeivė statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Macrotrema caligans angl. anadromous synbranchid rus. макротрема солдат; полупроходной слитножаберник ryšiai: platesnis terminas – suaugtažiaunės… … Žuvų pavadinimų žodynas
Kiemenschlitzaale — Ostasiatischer Kiemenschlitzaal (Monopterus albus) Systematik Ctenosquamata Ac … Deutsch Wikipedia
Synbranchidae — Kiemenschlitzaale Ostasiatischer Kiemenschlitzaal (Monopterus albus) Systematik Reihe: Knochenfische (Osteichthyes) … Deutsch Wikipedia
Семейство Слитножаберниковые или Ложноугревые (Synbranchidae) — Тело у слитножаберниковых голое, грудных и брюшных плавников нет (грудные бывают только у зародышей, в икре), а спинной и анальный редуцированы до кожных гребней, без лучей. Слитножа берники дышат в значительной мере непосредственно… … Биологическая энциклопедия
СЛИТНОЖАБЕРНИКООБРАЗНЫЕ — (Synbranchiformes), отряд лучеперых (см. ЛУЧЕПЕРЫЕ РЫБЫ) рыб. Полифилетическая группа, близкая к окунеобразным (см. ОКУНЕОБРАЗНЫЕ). Обитают в пресных и солоноватых водах Австралии, Южной и Восточной Азии, в тропиках Африки и Америки. Объединяет… … Энциклопедический словарь
Synbranchidae — Anguilas de lodo Monopterus albus … Wikipedia Español
Медведицы — У этого термина существуют и другие значения, см. Медведица. ? Медведицы … Википедия
Longitarsus ballotae — ? Longitarsus ballotae Научная классификация Царство: Животные Тип: Членистоногие Класс: Насекомые … Википедия
Pterostichus — Pterostichus … Wikipédia en Français
Список видов златок рода Agrilus — Приложение к статье Agrilus В роде Agrilus около 3000 видов. Список видов Agrilus abantiades Descarpentries Villiers, 1963 Agrilus abditus Horn, 1891 Agrilus abdominalis Saunders, 1874 Agrilus abductus Horn, 1891 Agrilus abeillei (Théry, 1905)… … Википедия
INTERCISA Dies apud. Claud — Panegyr. Olybrii et Prabini Carm. 1. v. 171. Ante Thyestaeis iterum conterrita mensis Intercisa dies refugos vertetur in ortus: Et Stat. Theb. l. 2. v. 184. Non fugeret diras lux intercisa Mycenas: intertupta est tenebris, et abrupto Sole, ut… … Hofmann J. Lexicon universale