Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

calceāmentum

  • 21 callum

    callum, i, n. ( callus, i, m., Cels. 5, 18, 36; 5, 26, 31 al.; Domit. Mars. ap. Charis. p. 55; plur. calli, Scrib. Comp. 37; 205; Suet. Aug. 80) [cf. Gr. kalamê; Lat. culmus, culmen].
    I.
    The hardened, thick skin upon animal bodies:

    fere res omnes aut corio sunt Aut etiam conchis aut callo aut cortice tectae,

    Lucr. 4, 935:

    calceamentum solorum callum,

    Cic. Tusc. 5, 32, 90:

    pedum,

    Plin. 22, 25, 60, § 127; cf. id. 9, 35, 54, § 108.— Plur., Suet. Aug. 80.—Hence,
    B.
    Meton.
    1.
    The hard flesh of certain animals:

    aprugnum,

    Plaut. Poen. 3, 2, 2; id. Pers. 2, 5, 4; for which absol. callum, id. Capt. 4, 3, 4; id. Ps. 1, 2, 33:

    manus elephanti,

    Plin. 8, 10, 10, § 31:

    locustarum,

    id. 9, 30, 50, § 95.—
    2.
    The hard skin or the hard flesh of plants:

    uvarum,

    Plin. 14, 1, 3, § 14:

    pirorum ac malorum,

    id. 15, 28, 34, § 116:

    fungorum,

    id. 22, 23, 47, § 96:

    foliorum,

    id. 16, 22, 34, § 82; Pall. Mart. 10, 28 al.—
    3.
    The hard covering of the soil:

    terrae,

    Plin. 17, 5, 3, § 33; 19, 2, 11, § 33; 31, 4, 30, § 53; also, of the hardness of salt:

    salis,

    id. 16, 12, 23, § 56.—
    II.
    Trop., hardness, callousness, insensibility, stupidity (rare;

    most freq. in Cic.): ipse labor quasi callum quoddam obducit dolori,

    renders callous to pain, Cic. Tusc. 2, 15, 36; 3, 22, 53; id. Fam. 9, 2, 3:

    ducere,

    Sen. Cons. ad Marc. 8, 2:

    inducere,

    Quint. 12, 6, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > callum

  • 22 callus

    callum, i, n. ( callus, i, m., Cels. 5, 18, 36; 5, 26, 31 al.; Domit. Mars. ap. Charis. p. 55; plur. calli, Scrib. Comp. 37; 205; Suet. Aug. 80) [cf. Gr. kalamê; Lat. culmus, culmen].
    I.
    The hardened, thick skin upon animal bodies:

    fere res omnes aut corio sunt Aut etiam conchis aut callo aut cortice tectae,

    Lucr. 4, 935:

    calceamentum solorum callum,

    Cic. Tusc. 5, 32, 90:

    pedum,

    Plin. 22, 25, 60, § 127; cf. id. 9, 35, 54, § 108.— Plur., Suet. Aug. 80.—Hence,
    B.
    Meton.
    1.
    The hard flesh of certain animals:

    aprugnum,

    Plaut. Poen. 3, 2, 2; id. Pers. 2, 5, 4; for which absol. callum, id. Capt. 4, 3, 4; id. Ps. 1, 2, 33:

    manus elephanti,

    Plin. 8, 10, 10, § 31:

    locustarum,

    id. 9, 30, 50, § 95.—
    2.
    The hard skin or the hard flesh of plants:

    uvarum,

    Plin. 14, 1, 3, § 14:

    pirorum ac malorum,

    id. 15, 28, 34, § 116:

    fungorum,

    id. 22, 23, 47, § 96:

    foliorum,

    id. 16, 22, 34, § 82; Pall. Mart. 10, 28 al.—
    3.
    The hard covering of the soil:

    terrae,

    Plin. 17, 5, 3, § 33; 19, 2, 11, § 33; 31, 4, 30, § 53; also, of the hardness of salt:

    salis,

    id. 16, 12, 23, § 56.—
    II.
    Trop., hardness, callousness, insensibility, stupidity (rare;

    most freq. in Cic.): ipse labor quasi callum quoddam obducit dolori,

    renders callous to pain, Cic. Tusc. 2, 15, 36; 3, 22, 53; id. Fam. 9, 2, 3:

    ducere,

    Sen. Cons. ad Marc. 8, 2:

    inducere,

    Quint. 12, 6, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > callus

  • 23 iteratus

    1.
    ĭtĕro, āvi, ātum, 1, v. a., to do a thing a second time, to repeat (syn.: duplico, repeto).
    I.
    In gen.:

    quae audistis, si eadem hic iterem,

    Plaut. Poen. 4, 2, 99. —

    Also pleonastically: bis iterare,

    Plaut. Ps. 1, 3, 154; and:

    iterum iterare,

    id. Rud. 4, 8, 1:

    itera dum eadem ista mihi, non enim satis intellego,

    Cic. Att. 14, 14, 1:

    cum duplicantur iteranturque verba,

    id. Or. 39, 135; id. Part. Or. 6, 21:

    ne jam dicta iteremus,

    Col. 8, 8, 3:

    saepe iterando eadem, perculit tandem,

    Liv. 1, 45, 2:

    clamor segnius saepe iteratus,

    id. 4, 37, 9; Suet. Aug. 86:

    pugnam,

    to renew, Liv. 6, 32:

    praelium,

    Just. 29, 4, 1; cf.

    of games, etc.: quibusdam iteratus,

    Suet. Ner. 23:

    ubi Phoebus iteraverit ortus,

    has risen a second time, Ov. F. 6, 199:

    quotiensque puer Eheu dixerat, haec resonis iterabat vocibus Eheu,

    id. M. 3, 496: cursus [p. 1008] relictos, Hor. C. 1, 34, 4:

    aequor,

    to embark again upon, id. ib. 1, 7, 32:

    vitam morte,

    to be restored to life by way of death, Plin. 7, 55, 56, § 190:

    legationem,

    to renew, send a second time, Just. 18, 1, 1:

    multiplicem tenues iterant thoraca catenae,

    double it, make it thicker, Stat. Th. 12, 775:

    calceamentum,

    to wear twice, Lampr. Heliog. 32:

    mulierem,

    id. ib. 24: muricibus Tyriis iteratae vellera lanae, dipped or dyed twice, or repeatedly, Hor. Epod. 12, 21:

    tumulum,

    to reconstruct, Tac. A. 2, 7:

    iterata vulnera,

    repeated, Stat. S. 1, 2, 84.—
    II.
    In partic.
    A.
    In agriculture, to plough a second time:

    agrum,

    Cic. de Or. 2, 30 fin.; cf.:

    siccitatibus censeo, quod jam proscissum est, iterare,

    Col. 2, 4, 4:

    locus diligenter fossione iterandus,

    id. 11, 3, 12:

    sarrituram,

    Plin. 18, 27, 67, § 254; id. 18, 29, 71, § 295; 19, 4, 20, § 60.—
    B.
    To repeat, rehearse, relate:

    haec ubi Telebois ordine iterarunt,

    Plaut. Am. 1, 1, 56:

    dum mea facta itero,

    id. Cas. 5, 2, 5: scribere bellum et quae in eo gesta sunt iterare, Sempron. Asell. ap. Gell. 5, 18:

    cantare rivos atque truncis Lapsa cavis iterare mella,

    to celebrate, Hor. C. 2, 19, 11:

    sic iterat voces,

    id. Ep. 1, 18, 12.— Hence,
    1.
    ĭtĕrātus, i, m., a soldier who had been discharged (honestā missione dimissus) and was again recalled to service, Inscr. Orell. 3463. —
    2.
    ĭtĕrātō, adv., again, once more (post-class.):

    vinci,

    Just. 5, 4, 2:

    quaerentibus de persona regis,

    id. 11, 7, 11:

    navali proelio iterato congredi,

    id. 15, 2, 6 al.:

    si postea eum iterato reum non fecerit,

    Dig. 48, 16, 17; Tert. adv. Jud. 13.
    2.
    ĭtĕrō, adv., v. iterum init.

    Lewis & Short latin dictionary > iteratus

  • 24 itero

    1.
    ĭtĕro, āvi, ātum, 1, v. a., to do a thing a second time, to repeat (syn.: duplico, repeto).
    I.
    In gen.:

    quae audistis, si eadem hic iterem,

    Plaut. Poen. 4, 2, 99. —

    Also pleonastically: bis iterare,

    Plaut. Ps. 1, 3, 154; and:

    iterum iterare,

    id. Rud. 4, 8, 1:

    itera dum eadem ista mihi, non enim satis intellego,

    Cic. Att. 14, 14, 1:

    cum duplicantur iteranturque verba,

    id. Or. 39, 135; id. Part. Or. 6, 21:

    ne jam dicta iteremus,

    Col. 8, 8, 3:

    saepe iterando eadem, perculit tandem,

    Liv. 1, 45, 2:

    clamor segnius saepe iteratus,

    id. 4, 37, 9; Suet. Aug. 86:

    pugnam,

    to renew, Liv. 6, 32:

    praelium,

    Just. 29, 4, 1; cf.

    of games, etc.: quibusdam iteratus,

    Suet. Ner. 23:

    ubi Phoebus iteraverit ortus,

    has risen a second time, Ov. F. 6, 199:

    quotiensque puer Eheu dixerat, haec resonis iterabat vocibus Eheu,

    id. M. 3, 496: cursus [p. 1008] relictos, Hor. C. 1, 34, 4:

    aequor,

    to embark again upon, id. ib. 1, 7, 32:

    vitam morte,

    to be restored to life by way of death, Plin. 7, 55, 56, § 190:

    legationem,

    to renew, send a second time, Just. 18, 1, 1:

    multiplicem tenues iterant thoraca catenae,

    double it, make it thicker, Stat. Th. 12, 775:

    calceamentum,

    to wear twice, Lampr. Heliog. 32:

    mulierem,

    id. ib. 24: muricibus Tyriis iteratae vellera lanae, dipped or dyed twice, or repeatedly, Hor. Epod. 12, 21:

    tumulum,

    to reconstruct, Tac. A. 2, 7:

    iterata vulnera,

    repeated, Stat. S. 1, 2, 84.—
    II.
    In partic.
    A.
    In agriculture, to plough a second time:

    agrum,

    Cic. de Or. 2, 30 fin.; cf.:

    siccitatibus censeo, quod jam proscissum est, iterare,

    Col. 2, 4, 4:

    locus diligenter fossione iterandus,

    id. 11, 3, 12:

    sarrituram,

    Plin. 18, 27, 67, § 254; id. 18, 29, 71, § 295; 19, 4, 20, § 60.—
    B.
    To repeat, rehearse, relate:

    haec ubi Telebois ordine iterarunt,

    Plaut. Am. 1, 1, 56:

    dum mea facta itero,

    id. Cas. 5, 2, 5: scribere bellum et quae in eo gesta sunt iterare, Sempron. Asell. ap. Gell. 5, 18:

    cantare rivos atque truncis Lapsa cavis iterare mella,

    to celebrate, Hor. C. 2, 19, 11:

    sic iterat voces,

    id. Ep. 1, 18, 12.— Hence,
    1.
    ĭtĕrātus, i, m., a soldier who had been discharged (honestā missione dimissus) and was again recalled to service, Inscr. Orell. 3463. —
    2.
    ĭtĕrātō, adv., again, once more (post-class.):

    vinci,

    Just. 5, 4, 2:

    quaerentibus de persona regis,

    id. 11, 7, 11:

    navali proelio iterato congredi,

    id. 15, 2, 6 al.:

    si postea eum iterato reum non fecerit,

    Dig. 48, 16, 17; Tert. adv. Jud. 13.
    2.
    ĭtĕrō, adv., v. iterum init.

    Lewis & Short latin dictionary > itero

  • 25 tentipellium

    tentĭpellĭum, ii, n. [tendo-pellis], that which stretches out a skin or hide, a hidestretcher, leather-stretcher.
    I.
    Lit.:

    tentipellium Artorius putat esse calceamentum ferratum, quo pelles extenduntur, indeque Afranium dixisse in Promo. pro manibus credo habere ego illos tentipellium,

    Fest. p. 364 Müll.; cf. Mart. 9, 73, 1. —
    * II.
    Transf.: Titinnium ait Verrius existimare id (sc. tentipellium) medicamentum esse, quo rugae extenduntur, cum dicat: tentipellium inducitur, rugae in ore extenduntur, cum ille tropikôs dixerit, Fest. p. 364 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > tentipellium

См. также в других словарях:

  • calceamentum — /kal si ə menˈtəm/ noun A red silk embroidered sandal forming part of the insignia of the Holy Roman Empire ORIGIN: L calceāmentum a shoe …   Useful english dictionary

  • CAMPAGI — Principum sive Imperatorum Romanor. calceamenta erant, cultu, pretiô coloreque ab aliorum distincta. Iul. Capitolin. in Maximine Iun. c. 2. Calceamentum eius, i. e. campagum regium, quidam posuerunt, Trebell. Pollio in Gallien. c. 16. caligas… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NUDIPEDALIA — ludi quidam seu spectacula Lacedaemone instituta, An. ab Urb. Cond. 82. quae nudis pedibus a sacerdotibus celebrabantur. Graecis Γυμνοποδίαι. Idem festum, apud reliquos quoque Graecos, Romanos, Barbaros, fuit in usu. Tertullain. Apologet. c. 40.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OSA — vox recentioris aevi, Germanis et Cambrobritannis Hosen, Gallis Heuse et Houseaux, Iralis vosa, apud Ioh. de Ianua genus quoddam calcenmenti, dicitur ab Os, ossit, quod primo de coriis boum Osae factae sunt. Paulus Warnefridus l. 4. c. 23. Postea …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VIR — avex vi, quod viribus praestet; an a Virtute; an ex Hebraeo Gap desc: Hebrew per aphaeresin; an a Vireo? quatuor modis intelligitur, Sexu, quô nascitur ut masculus sit; Aetate, quâ differt a puero; Lege, quâ maritus; Animô, quô in suo etiam sexu… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Мода в Древнем Риме — Император Октавиан Август в тоге. Музей Пия Климента …   Википедия

  • ANNULI — originis incertae; fabulae illorum vetustatem a rupe Caucatea repetunt et Promethei vincula eo detorquent. Troianis certe temporibus usum Annuli fuisse ignoratum, Plinius affirmat, hâc ratione ductus, quod Homerus eorum nullam fecerit mentionem,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARZIA — apud Iul. Capitolin. in Maximinis, c. 2. Nam quum esset Maximinus pedum octo et prope semis, calceamentum eius, i. e. campagum regium, quidam in luco, qui est inter Aquileiam et Arciam, posuerunt, etc. Reg. et Palat, habent Arciam: videtur loci… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BAXEA — calceus fuit virilis, imo Philosophicus, qui cum pallio sumebatur, idem ac crepida. Apuleius l. 11. Nec deerat, qui palliô baculôque et baxeis, et hircino barbitiô Philosophum fingeret. Idem alibi, de Sacerdote Aegyptio: Inducit iuvenem quendam… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CALIGA Maximini — Proverb. apud Romanos, de quo sic Iul. Capitolin. Quum esset Maximinus pedum octo et prope semis, calceamentum eius, i. e. campagum regium, quidam in luco, qui est inter Aquileiam et Arziam, posuerunt, quod constet pede maius fuisse hominis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CAMPACUS sen CAMPAGUS — CAMPACUS, sen CAMPAGUS ὐπο τὸν καμπῆς, a flexura vocatus, quod multas καμπὰς et decusses in calceando feceret, ex corrigiarum alligaturis, apud recentioris aevi Scriptores dictus est calceus Patriciorum et Senatorum, solô colore ab Imperatorio… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»