Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

calamity

  • 1 ógæfa, hörmulegt slys

    Íslensk-ensk orðabók > ógæfa, hörmulegt slys

  • 2

    I)
    (gen. vár), f. woe, calamity, danger;
    þat er lítil vá, ’tis no great harm;
    e-m bregðr vá fyrir grön, one gets a sudden fright (brá þeim vá fyrir grön, er þeir sá Birkibeina).
    f. nook, corner = vrá.
    (váða), v. to blame (úkynnis þess vár þik engi maðr).
    from vega.
    * * *
    (vó, vo), f. n., gen. vár, 655 i. 2; [A. S. wâ; Engl. woe]:—woe, calamity, danger; þat er lítil vá, ‘tis no great harm, Hkv. a. 3, Hkr. i. 114 (in a verse); þú vaktir vá mikla, thou workest mickle woe, Am. 77; vá víkinga, the woe of vikings, Fms. xi. (in a verse); in prose only used in phrases or sayings, ok sofi yðr þó eigi öll vá héraðs-mönnum, Eb. 160: e-m bregðr vá fyrir grön, a woe passes by one’s beard, to suffer a shock or a sudden fright; brá þeim vá fyrir grön er þeir sá Birkibeina, Fms. viii. 350, v. l.; þá er oðrum vá fyrir dyrum er óðrum er inn komin, woe is it at one’s own door when it had entered the neighbour’s house, = Lat. tua res agitur…, Grett. 113 A; allit., vá ok vesöld, woe and misery, Stj. 40. Barl. 36, 61, 125; getnir til vár ok vesaldar, 655 i. 2;, see vár-kunn, vár-kynna.
    II. in some of the compds (see below), vá- may be a contraction of var- or van-, as in vá-ljúgr, vá-sjaldan, vá-lítill, vú-skeyttr.

    Íslensk-ensk orðabók >

  • 3 á-fall

    n. ‘on-fall,’ esp.
    1. a nautical term, of a ‘sea’ dashing over a ship, Bs. i. 422, Korm. 180, Nj. 267, Sks. 227, Fs. 113, 153; hence the phrase, liggja undir áföllum, of one in danger at sea.
    2. a law term, the laying on of a fine or the like; á. sekðar, Grág. i. 138.
    β. a condemnatory sentence in an Icel. court; ef þeir vilja á. dæma … vér dæmum á. honum, Grág. i. 67, 71, of the formula or summing up and delivering a sentence in court.
    3. metaph. and theol. = áfelli, a visitation, calamity, 623. 19, Magn. 470, II. E. i. 236.
    COMPD: áfallsdómr.

    Íslensk-ensk orðabók > á-fall

  • 4 á-felli

    n. a hardship, shock, calamity; þat á. ( spell) hafði legit á því fólki, at hver kona fæddi dauðan frumburð sinn er hon ól, Mar. 656; afskaplig á., Stj. 90 (also of a spell); þreynging ok á., 121; með hversu miklu á. ( injustice) Sigurðr konungr vildi heimta þetta mál af honum, Hkr. iii. 257; standa undir á., to be wider great lordship, Fms. iv. 146, vi. 147; með miklu á. (of insanity), vii. 150; þeir vóru sex vetr í þessu á., viz. in bondage, x. 225; hvert á. jarl hafði veitt honum, what penalties the earl bad laid upon him, Orkn. 284, Fms. iv. 310.
    β. damnation, condemnation, = áfall; nú vil ek at þú snúir eigi svá skjótt málinu til áfellis honum, Band. 4.
    COMPD: áfellisdómr.

    Íslensk-ensk orðabók > á-felli

  • 5 bar-dagi

    a, m., prop. a ‘battle day,’ cp. eindagi, máldagi, skildagi:
    1. a law term, a beating, flogging, thrashing; ef maðr lystr mann þrjú högg eðr þrim fleiri, þat heitir b. fullr, N. G. L. i. 73, Grág. ii. 155, Post. 656 B, Blas. 42.
    2. a fight, battle (very freq.) = orrosta, Eg. 745, Nj. 45, etc.: metaph. a calamity, scourge (theol.), Sks. 112, 328, Fms. v. 214, Bs. i. 70.
    COMPDS: bardagafrest, bardagafýst, bardagagjarn, bardagaguð, bardagagyðja, bardagalaust, bardagalist, bardagalykt, bardagamaðr, bardagastef.

    Íslensk-ensk orðabók > bar-dagi

  • 6 HAGA

    (að), v.
    1) to manage, arrange, with dat. (svá skulu vér haga inngöngu vorri);
    fénu var hagat til gæzlu, the money was taken into keeping;
    with adv., hvernig skulum vér þá til haga, how shall we arrange it;
    haga e-m til e-s, to turn out so and so for one (þat hagaði Ólafi til mikils harms);
    2) to suit, be suitable (skip með þeim farmi, sem ek veit vel hagar til Íslands).
    * * *
    að, [Hel. bihagan; Germ. behagen], to manage, arrange, with dat.; hversu hann skyldi haga verks-háttum sínum, Eb. 150; svá skulu vér haga inngöngu várri, at …, Fms. i. 16; en nú var oss því hægra at haga kostum þeirra eptir várri vild, vi. 261; at haga svá formælinu, at …, to put the words so, that …, 655 xi. 2; haga sér til sess, to take one’s seat, Ó. H. (in a verse); haga hálft yrkjum, to take the middle course, Am. 57; en fénu var hagat til gæzlu, the money was taken into keeping, Fms. iv. 31; þeim er sólina gerði, ok heiminum hagaði ok hann gerði, Fagrsk. 11.
    β. with adv., skal erkibiskup haga svá, at hann hafi lög, N. G. L. i. 145; hvernig skulum vér þá til haga, Fms. vi. 201;.
    γ. to conduct oneself, behave; þér hagit yðr verr en annarr lýðr, Stj. 430; ef vegandi hefir sér til óhelgi hagat, Grág. ii. 106; ef hann hagar annan veg ( does otherwise), ok verðr hann útlagr um þrem mörkum, K. Þ. K. 84.
    δ. with prep. til, to contrive; svarði hann eiða, at hann skyldi svá til haga, at …, Edda 26; bað Þórir svá til haga, at Egill sé ekki langvistum í mínu ríki, Eg. 237; hagaðu svá til, at þú vitir víst at Hrærekr komi aldregi síðan lífs til Noregs, Ó. H. 75; haga svá (til) sem Jökull vildi, Fs. 10.
    2. absol., haga e-m, to turn out so and so for one; en þetta sama hagaði honum til mikils háska, but this turned out to his great peril, Fms. viii. 17; þat hagar okkr til auðar, it falls luckily for us, Gísl. (in a verse); ok hagar þá siðleysi eigi vel fyrir manni, Sks. 280; oss þætti sem þér sé lítt til gamans hagat, Fas. ii. 225; ok hefir vætr meir til úyndis hagat, en þá, i. e. it was a sore calamity, Bs. i. 79; er sálinni hagar til mikils háska, which is fraught with much peril to the soul, Al. 163; þat hagaði Ólafi til mikils harms, Fms. x. 239; í þeim eyri sem okkr bezt hagaði, in the money which suited us best. D. N.; vil ek gefa þér skip þetta með þeim farmi, sem ek veit vel hagar til Íslands, with a cargo which I know is suitable for Iceland, Fms. vi. 305; en mér er eigi um at finna hann, þannig sem til hagat er, as matters stand, Orkn. 428.
    II. reflex. (rare), en það hagask svá til ( it so happened) at þeir gengu út fjórir, Sturl. i. 129 (where Bs. i. 434, berr svá til, at …).
    III. part., at höguðu, meet, fitting; eigi skiptir þá at höguðu til, ef …, ‘tis not fitting, if …, Fms. ii. 61; cp. at högum, Fs. 99, l. c., and 79 (bottom):—van-haga, impers. to lack, want.

    Íslensk-ensk orðabók > HAGA

  • 7 ílling

    f. evil, calamity; nauð ok í., Fms. x. 399, O. H. L. 61.

    Íslensk-ensk orðabók > ílling

  • 8 STRÍÐ

    n.
    1) distress, grief, affliction (sótti bæði at henni s. ok elli); hann bar þat með allmiklu stríði, he was very much afflicted by it; springa af stríði, to burst with grief;
    2) strife, war (þá varð s. mikit á Englandi).
    * * *
    n. [A. S. strîð, whence Engl. strife, by changing the ð into f; O. H. G. strît; Germ. streit]:—woe, grief, affliction, calamity; sótti bæði at henni stríð ok elli, Ld. 82; hann bar þat með allmiklu stríði, he was much afflicted by it, Fms. x. 239; springa af stríði, Ld. 230; síð léttir mér stríða, Edda (in a verse); stemma stríð manna, Brandkr. 60; munar-stríð, hug-stríð, Skv. 3. 38; aldr-stríð, of-stríð, a heavy grief. Helr.; af stríðum, Og. 28; mitt stríð er þat … stríð hafa staddan mik, Fms. vi. (in a verse); bíða stríð, Hallfred; æxta e-m stríð, Am. 102: poët., snáka stríð, ‘snake-bale,’ i. e. the winter, Fb. ii. 523 (in a verse).
    2. a strife, combat; hann gékk fyrstr í hvert stríð, Fms. iii. 17.
    II. war, strife, Lat. bellum; this sense occurs first at the end of the 13th century; þá varð stríð mikit á Englandi, Fms. x. 158; halda stríð við e-n, Stj. 435, v. l.; heyja stríð, to wage war; í stríði, Bs. i. 799; stríð milli Engla-konungs ok Frakka-konungs, ok hafði Engla-konungr sigr, Ann. 1340; lauk svá stríðinu, Fas. iii. 421.
    COMPDS: stríðsafli, stríðskostr, stríðsmaðr.

    Íslensk-ensk orðabók > STRÍÐ

  • 9

    I)
    (gen. vár), f. woe, calamity, danger;
    þat er lítil vá, ’tis no great harm;
    e-m bregðr vá fyrir grön, one gets a sudden fright (brá þeim vá fyrir grön, er þeir sá Birkibeina).
    f. nook, corner = vrá.
    (váða), v. to blame (úkynnis þess vár þik engi maðr).
    from vega.
    * * *
    1.
    f. = vrá, a cabin, nook, Hm. 25, Skv. 3. 29, Eb. 73 new Ed.
    2.
    ð, to blame; with gen., ókynnis þess vár (pres.) þik engi maðr, at þú gangir snemma at sofa, Hm. (a απ. λεγ., unless Ls. 52 be a parallel passage).

    Íslensk-ensk orðabók >

  • 10 vá-veifi

    n. ‘woe-waving’ fearful suddenness, as in the waving of a hand, always used of a visitation or calamity; at eigi dæi þeir með svá miklu v., Stj. 330; ek mun vega þá með skjótu v., 329.

    Íslensk-ensk orðabók > vá-veifi

  • 11 ættar-högg

    n. a family-blow, calamity, loss, Þórð. 48.

    Íslensk-ensk orðabók > ættar-högg

  • 12 ætt-geigr

    m. a family calamity or accident, Vápn. 5.

    Íslensk-ensk orðabók > ætt-geigr

  • 13 áfall

    * * *
    n.
    1) heazy sea (dashing over a ship);
    2) law term, imposition of a fine (á. sektar);
    3) = áfelli, calamity, visitation.

    Íslensk-ensk orðabók > áfall

  • 14 áfelli

    n. calamity; standa undir áfelli, to be under great hardship; hvert á. jarl hafði veitt honum, what penalties the earl had laid on him.

    Íslensk-ensk orðabók > áfelli

  • 15 bardagi

    * * *
    m.
    1) beating, thrashing;
    2) fight, battle (heyja, eiga bardaga við e-n);
    3) calamity, scourge.

    Íslensk-ensk orðabók > bardagi

  • 16 váböl

    Íslensk-ensk orðabók > váböl

  • 17 ættarhögg

    n. family blow, calamity.

    Íslensk-ensk orðabók > ættarhögg

  • 18 ættgeigr

    Íslensk-ensk orðabók > ættgeigr

См. также в других словарях:

  • Calamity — may refer to: * A disaster, a terrible event * Al Qaria (English: The Calamity ), the 101st sura of the Qur an * Calamity Jane, a nineteenth century American frontierwoman ** Calamity Jane (1953 film), a 1953 film based on the person * Calamity… …   Wikipedia

  • Calamity — Ca*lam i*ty .; pl. {Calamities}. [L. calamitas, akin to in columis unharmed: cf. F. calamit[ e]] 1. Any great misfortune or cause of misery; generally applied to events or disasters which produce extensive evil, either to communities or… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • calamity — I noun act of God, adverse fortune, adversity, affliction, bad fortune, blight, calamitas, cataclysm, catastrophe, clades, destruction, disaster, evil fortune, evil lot, evil luck, grievous harm, hardship, ill fortune, loss, major misfortune,… …   Law dictionary

  • calamity — early 15c., from M.Fr. calamite (14c.), from L. calamitatem (nom. calamitas) damage, loss, failure; disaster, misfortune, adversity, origin obscure. Early etymologists associated it with calamus straw, but it is perhaps from a lost root preserved …   Etymology dictionary

  • calamity — *disaster, catastrophe, cataclysm Analogous words: *accident, casualty, mishap: *misfortune, mischance, adversity, mishap: tribulation, visitation, affliction, *trial, cross: ruin, wreck (see RUIN) Antonyms: boon Contrasted words: fortune, luck… …   New Dictionary of Synonyms

  • calamity — [n] disaster; tragedy adversity, affliction, blue ruin*, cataclysm, catastrophe, collapse, cross, curtains, distress, downfall, hardship, holy mess*, misadventure, mischance, misfortune, mishap, reverse, ruin, scourge, the worst*, trial,… …   New thesaurus

  • calamity — ► NOUN (pl. calamities) ▪ an event causing great and sudden damage or distress. DERIVATIVES calamitous adjective calamitously adverb. ORIGIN Latin calamitas …   English terms dictionary

  • calamity — [kə lam′ətē] n. pl. calamities [MFr calamité < L calamitas: see CLASTIC] 1. deep trouble or misery 2. any extreme misfortune bringing great loss and sorrow; disaster SYN. DISASTER …   English World dictionary

  • calamity — n. 1) to avert; ward off a calamity 2) to survive a calamity 3) a calamity befalls smb. 4) a crushing, dire, great; national calamity * * * [kə læmɪtɪ] dire great national calamity ward off a calamity a crushing a calamity befalls smb …   Combinatory dictionary

  • calamity — [[t]kəlæ̱mɪti[/t]] calamities N VAR A calamity is an event that causes a great deal of damage, destruction, or personal distress. [FORMAL] He described drugs as the greatest calamity of the age. ...the calamity of war... It could only end in… …   English dictionary

  • calamity — UK [kəˈlæmətɪ] / US noun [countable/uncountable] Word forms calamity : singular calamity plural calamities a) an event that causes serious damage, or causes a lot of people to suffer, for example a flood or fire b) used humorously about something …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»