-
1 caerulus
caerulus, a, um, s. caeruleus.
-
2 caerulus
caerulus, a, um, s. caeruleus.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > caerulus
-
3 caerulans
caerulāns, antis (v. caerulus), dunkelfarbig, himmelblau, Musa caerulanti peplo circumlita (coni. circumdata), d.i. die Sternkunde, Fulg. mitol. 1. praef. p. 14, 11 H.
-
4 caeruleus
caeruleus u. caerulus, a, um (2. caelum), I) dunkelfarbig, dunkelblau, schwarzblau (griech. κυάνεος), als poet. Epitheton des Himmels, des Meeres u. sonstiger damit verwandter Gegenstände (vgl. Thiel Verg. Aen. 7, 198), a) v. Himmel, caeli caerula templa, Enn. fr., u. bl. caerula caeli od. bl. caerula, Lucr. u. Ov., die Bläue, der blaue Dom des Himmels: caerula mundi, v. Weltall, Lucr.: caeruleae bigae, das bläuliche Doppelgespann, Ps. Verg. cir. 38. – b) v. Meere u. v. darauf bezüglichen Pers.u. Dingen: ponti plaga, Lucr.: pontus, aequora, Catull.: mare, Cic. fr.: maris terga, Claud.: Propontis unda, Varr. fr.: campi, Plaut.: aquae, Ov.: u. bl. caerula, ōrum, n., die Bläue des Meeres (= das Meer), Enn. fr. – von Meergottheiten usw. (s. Thiel Verg. Aen. 7, 198 u. die Auslgg. zu Hor. epod. 13, 16), deus, Neptun, Ov.: mater (sc. Achillis), Thetis, Hor. u. Prop.: Psamathe, eine Meernymphe, Ov.: currus (Neptuni), Verg.: equi (Tritonis), Ov. – u. v. anderem zum Meere Gehörigen, puppis, Ov.: via, Plaut. u. Ov. – c) vom Wasser u. v. Flüssen u. darauf bezüglichen Dingen, aquae sunt caeruleae, Sen.: Thybris, Verg.: Addua, Sidon. ep.: amnis, Tibull.: lympha, guttae, Ov. – d) von andern Gegenständen, draco, serpens, Ov.: angues, Verg.: guttae (serpentis), Ov.: vestis, Iuven.: caesios oculos Minervae, caeruleos esse Neptuni, Cic.: Germanorum caerulei et truces oculi, Tac.: lumina Germani, Iuven.: dah. Germanorum pubes, blauäugige, Hor.: u. so Britanni, Mart.: color, Vitr.: color caerulo albidior, Plin. ep. 8, 20, 4. – subst., caeruleum, ī, n., α) übh., das Blaue, aliquid caerulei (im Regenbogen), Sen. n. qu. 1, 3, 4. – β) eine blaue Farbe, Stahlblau, sowohl natürliches als künstliches, Vitr. 7, 11, 1. Plin. 33, 162: dass. caerulum, ī, n., Solin. 15, 28 u. 20, 15. – II) poet. übtr.: A) dunkelgrün, prata, Enn.: cucumis, Prop.: arbor Palladis, Ov. – B) dunkel, dunkelgrau, schwärzlich, vitta, Verg.: infula, Inscr.: equi Plutonis, Ov.: nox, Stat.: panis, Iuven.: puppis (Charontis), Verg.: nubes, imber, Verg.
-
5 caerulosus
caerulōsus, a, um (caerulus), stark dunkelblau, Sedul, op. pasch. 3, 19, 1.
-
6 caerulans
caerulāns, antis (v. caerulus), dunkelfarbig, himmelblau, Musa caerulanti peplo circumlita (coni. circumdata), d.i. die Sternkunde, Fulg. mitol. 1. praef. p. 14, 11 H.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > caerulans
-
7 caeruleus
caeruleus u. caerulus, a, um (2. caelum), I) dunkelfarbig, dunkelblau, schwarzblau (griech. κυάνεος), als poet. Epitheton des Himmels, des Meeres u. sonstiger damit verwandter Gegenstände (vgl. Thiel Verg. Aen. 7, 198), a) v. Himmel, caeli caerula templa, Enn. fr., u. bl. caerula caeli od. bl. caerula, Lucr. u. Ov., die Bläue, der blaue Dom des Himmels: caerula mundi, v. Weltall, Lucr.: caeruleae bigae, das bläuliche Doppelgespann, Ps. Verg. cir. 38. – b) v. Meere u. v. darauf bezüglichen Pers.u. Dingen: ponti plaga, Lucr.: pontus, aequora, Catull.: mare, Cic. fr.: maris terga, Claud.: Propontis unda, Varr. fr.: campi, Plaut.: aquae, Ov.: u. bl. caerula, ōrum, n., die Bläue des Meeres (= das Meer), Enn. fr. – von Meergottheiten usw. (s. Thiel Verg. Aen. 7, 198 u. die Auslgg. zu Hor. epod. 13, 16), deus, Neptun, Ov.: mater (sc. Achillis), Thetis, Hor. u. Prop.: Psamathe, eine Meernymphe, Ov.: currus (Neptuni), Verg.: equi (Tritonis), Ov. – u. v. anderem zum Meere Gehörigen, puppis, Ov.: via, Plaut. u. Ov. – c) vom Wasser u. v. Flüssen u. darauf bezüglichen Dingen, aquae sunt caeruleae, Sen.: Thybris, Verg.: Addua, Sidon. ep.: amnis, Tibull.: lympha, guttae, Ov. – d) von andern Gegenständen, draco, serpens, Ov.: angues, Verg.: guttae (serpentis), Ov.: vestis, Iuven.: caesios oculos Minervae, caeruleos esse Neptuni, Cic.: Ger-————manorum caerulei et truces oculi, Tac.: lumina Germani, Iuven.: dah. Germanorum pubes, blauäugige, Hor.: u. so Britanni, Mart.: color, Vitr.: color caerulo albidior, Plin. ep. 8, 20, 4. – subst., caeruleum, ī, n., α) übh., das Blaue, aliquid caerulei (im Regenbogen), Sen. n. qu. 1, 3, 4. – β) eine blaue Farbe, Stahlblau, sowohl natürliches als künstliches, Vitr. 7, 11, 1. Plin. 33, 162: dass. caerulum, ī, n., Solin. 15, 28 u. 20, 15. – II) poet. übtr.: A) dunkelgrün, prata, Enn.: cucumis, Prop.: arbor Palladis, Ov. – B) dunkel, dunkelgrau, schwärzlich, vitta, Verg.: infula, Inscr.: equi Plutonis, Ov.: nox, Stat.: panis, Iuven.: puppis (Charontis), Verg.: nubes, imber, Verg.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > caeruleus
-
8 caerulosus
caerulōsus, a, um (caerulus), stark dunkelblau, Sedul, op. pasch. 3, 19, 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > caerulosus
См. также в других словарях:
cérulé — ⇒CÉRULÉ, ÉE, adj. Rare et littér. D un bleu vif, d un bleu d azur : • Quand il [l arbre] fut orné des oiseaux cérulés qui laissaient pendre leurs ailes, ses fruits parurent d une pourpre éclatante, tandis que l arbre semblait avoir poussé tout à… … Encyclopédie Universelle
COERULEUS Color — Graecis κυανοῦς, nihil aliud, quam purpura dilutior et pallidior est, Salmas. ad Tertullian. de Pallio. Alias apud Poetas, pro atro seu nigro. Statius. Theb. l. 4. v. 449. ubi de Infernalibus sacris, Tum fera caeruleis intexit cornua sertis, i. e … Hofmann J. Lexicon universale
Cerule — Cer ule, a. [L. caerulus, eguiv. to caeruleus.] Blue; cerulean. [Obs.] Dyer. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Cerulific — Cer u*lif ic, a. [L. caerulus dark blue + facere to make.] Producing a blue or sky color. [R.] [1913 Webster] || … The Collaborative International Dictionary of English
Nucleus medialis cerebelli — Der Nucleus fastigii (dt. Giebelkern), auch Nucleus medialis cerebelli, ist ein Kerngebiet im Kleinhirn. Inhaltsverzeichnis 1 Anatomie 1.1 Projektionen 2 Physiologie 3 Weblinks 4 Quellen … Deutsch Wikipedia
Vermis — Der Nucleus fastigii (dt. Giebelkern), auch Nucleus medialis cerebelli, ist ein Kerngebiet im Kleinhirn. Inhaltsverzeichnis 1 Anatomie 1.1 Projektionen 2 Physiologie 3 Weblinks 4 Quellen … Deutsch Wikipedia
Mesange — Mésange Nom vernaculaire ou nom normalisé ambigu : Le terme « Mésange » s applique, en français, à plusieurs taxons distincts. Mésange … Wikipédia en Français
Mésange — Nom vernaculaire ou nom normalisé ambigu : Le terme « Mésange » s applique en français à plusieurs taxons distincts. Mésange … Wikipédia en Français
Mésanges — Mésange Nom vernaculaire ou nom normalisé ambigu : Le terme « Mésange » s applique, en français, à plusieurs taxons distincts. Mésange … Wikipédia en Français
Chrysotus — gramineus Scientific classification Kingdom: Animalia … Wikipedia
cérulipenne — (sé ru li pè n ) adj. Terme de zoologie. Qui a les ailes bleues. ÉTYMOLOGIE Latin fictif caerulipenna, de caerulus, bleu, et penna, aile … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré