Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

caen-

  • 21 cenatorium

    cēnātōrĭus ( caen- and coen-), a, um, adj. [id.], of or pertaining to dinner, or to the table (only post-Aug.):

    fames,

    Sid. Ep. 2, 9 fin.:

    vestis,

    Capitol. Max. Jun. 4.— Subst.: cēnātōrĭa, ōrum, n., dinner dress, Petr. 21, 5; Mart. 10, 87, 12; 14, 135 tit.; Dig. 32, 2, 34.—In sing. also cēnātōrĭ-um, ii, n., = cenatio, a dining-room, Inscr. Orell. 2493; cf. cenatorium, oikêma, deipnêtêrion, Gloss. Cyr.

    Lewis & Short latin dictionary > cenatorium

  • 22 cenatorius

    cēnātōrĭus ( caen- and coen-), a, um, adj. [id.], of or pertaining to dinner, or to the table (only post-Aug.):

    fames,

    Sid. Ep. 2, 9 fin.:

    vestis,

    Capitol. Max. Jun. 4.— Subst.: cēnātōrĭa, ōrum, n., dinner dress, Petr. 21, 5; Mart. 10, 87, 12; 14, 135 tit.; Dig. 32, 2, 34.—In sing. also cēnātōrĭ-um, ii, n., = cenatio, a dining-room, Inscr. Orell. 2493; cf. cenatorium, oikêma, deipnêtêrion, Gloss. Cyr.

    Lewis & Short latin dictionary > cenatorius

  • 23 cenaturio

    cēnātŭrĭo ( caen- and coen-), v. desid. [id.], to have an appetite for dinner, Mart. 11, 77, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > cenaturio

  • 24 cenatus

    cēnātus ( caen- and coen-), a, um, v. ceno fin.

    Lewis & Short latin dictionary > cenatus

  • 25 cenito

    cēnĭto ( caen- and coen-), āre, v. freq. [ceno], to dine often or much, to be accustomed to dine, to dine (rare but class.).
    (α).
    Absol.:

    si foris cenitarem,

    Cic. Fam. 7, 16, 2:

    apud aliquem,

    id. ib. 7, 9, 7; 9, 16, 7; Plin. 33, 11, 50, § 143; Suet. Aug. 76:

    in superiore parte aedium,

    Varr. L. L. 5, § 162 Müll.:

    nonnunquam et in publico,

    Suet. Ner. 27:

    cum aliquo,

    Val. Max. 2, 1, 2 al. — Pass. impers.: cenitatur, one dines:

    patentibus januis,

    Macr. S. 2, 13, 1.—
    (β).
    To dine upon; with acc.:

    epulas sacrificialis cum aliquo,

    App. M. 9, 1, p. 217.

    Lewis & Short latin dictionary > cenito

  • 26 ceno

    cēno ( caen- and coen-), āvi (e. g. Lucil. ap. Cic. Fin. 2, 8, 24: Plaut. Am. 1, 1, 154; Cic. Fam. 1, 2, 3; Suet. Aug. 64; id. Calig. 24 al.; acc. to Varr. ap. Gell. 2, 25, 7, also cenatus sum, but of that only the part. cenatus is in use; v. infra, and cf. poto and prandeo), ātum, 1, v. n. and a. [cena].
    I.
    Neutr., to take a meal, to dine, eat (class., and very freq.):

    libenter,

    Cato, R. R. 156, 1:

    cenavi modo, Plant. Am. 1, 1, 154: lepide nitideque,

    id. Cas. 3, 6, 32: bene, Lucil l. l.; cf. belle, Mart. 11, 34, 4:

    solus,

    id. 11, 35, 4 spes bene cenandi, Juv. 5, 166:

    bene, libenter, recte, frugaliter, honeste... prave, nequiter, turpiter,

    Cic. Fin. 2, 8, 25:

    melius,

    id. Tusc. 5, 34, 97:

    foris,

    Plaut. Men. 1, 2, 17; Mart. 12, 19:

    foras,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 19:

    lauto paratu,

    Juv. 14, 13 al.:

    apud aliquem,

    Plaut. Stich. 4, 1, 7; Cic. Fam. 1, 2, 3; Appius ap. Cic. de Or. 2, 60, 246; Suet. Caes. 39 al.:

    cum aliquo,

    Hor. Ep. 1, 7, 70; Suet. Calig. 24; Juv. 10, 235 al.:

    unā,

    Hor. S. 2, 8, 18; Suet. Aug. 64; id. Vit. Ter. 2:

    in litore,

    Quint. 7, 3, 31 et saep.—
    (β).
    Pass. impers.:

    cenaretur,

    Suet. Tib. 42:

    apud eum cenatum est,

    Nep. Att. 14, 1; so Liv. 2, 4, 5.—
    (γ).
    Part. perf.: cenatus, that has taken food, having dined (class.): cenatus ut pransus, ut potus, ut lotus, id est confectā coenā, Varr. ap. Non. p. 94, 14 sq.:

    cenati atque appoti,

    Plaut. Curc. 2, 3, 75:

    quid causae excogitari potest, cur te lautum voluerit, cenatum noluerit occidere,

    Cic. Deiot. 7, 20; Plaut. Aul. 2, 7, 6; Cic. Div. 1, 27, 57; id. Att. 2. 16, 1; Sall. J. 106, 4; Hor. S. 1, 10, 61 (cf. Zumpt, Gram. § 633).—
    II.
    Act.: aliquid, to make a meal of something, to eat, dine upon (so only poet. or in post-Aug. prose;

    esp. freq. in Plaut. and Hor.): cenam,

    Plaut. Rud. 2, 6, 24:

    coctum,

    id. Ps. 3, 2, 56:

    alienum,

    id. Pers. 4, 3, 4:

    aves,

    Hor. S. 2, 8, 27:

    aprum,

    id. ib. 2, 3, 235:

    olus,

    id. Ep. 1, 5, 2; 2, 2, 168:

    pulmenta,

    id. ib. 1, 18, 48:

    patinas omasi,

    id. ib. 1, 15, 34:

    pisces,

    id. S. 2, 8, 27:

    septem fercula,

    Juv. 1, 95:

    ostrea,

    id. 8, 85; Mart. 12, 17, 4:

    remedia,

    Plin. 24, 1, 1, § 4; 10, 51, 72, § 142:

    olla cenanda Glyconi,

    Pers. 5, 9.—
    B.
    Trop.:

    magnum malum,

    Plaut. As. 5, 2, 86: divorum adulteria, i. e. represents at table, Poët. ap. Suet. Aug. 70 (v. the passage in connection).—
    * C.
    Of time, to pass in feasting or banqueting:

    cenatae noctes,

    Plaut. Truc. 2, 2, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > ceno

  • 27 cenula

    cēnŭla ( caen- or coen-), ae, f. dim. [cena], a little dinner:

    hesterna,

    Cic. Tusc. 5, 32, 91:

    facere cenulas,

    id. Fam. 9, 24, 2; Suet. Claud. 21:

    parva,

    Mart. 5, 78 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > cenula

  • 28 coenaculum

    cēnācŭlum ( caen- and coen-), i, n. [cena], orig., a dining-room, usu. in an upper story; hence, an upper story, an upper room, a garret, attic (later, the dwelling of the poorer class of people):

    ubi cubabant cubiculum, ubi cenabant cenaculum vocitabant. Posteaquam in superiore parte cenitare coeperunt, superioris domūs universa cenacula dicta,

    Varr. L. L. 5, § 162 Müll.: cenacula dicuntur, ad quae scalis ascenditur (the Gr. huperôon), Paul. ex Fest. p. 54, 6 ib.; cf. Liv 39, 14; Cic. Agr 2, 35, 96; Vitr. 2, 8, 17; Quint. 6, 3, 64; Suet. Aug. 45; 78; Hor. Ep. 1, 1, 91; Juv. 10, 18; Suet. Vit. 7; Dig. 7, 1, 13, § 8; 8, 2, 41 pr.; 9, 3, 5, § 9; Inscr. Orell. 4323 sq.—
    II.
    Transf, like huperôon: maxima caeli, Enn. ap. Tert. adv. Val. 7 (Ann. v. 61 Vahl.); cf. in Plaut. humorously of the abode of Jupiter: in superiore qui habito cenaculo, Plaut Am. 3, 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > coenaculum

  • 29 coenatio

    cēnātĭo ( caen- and coen-), ōnis, f. [id.] (lit. an eating, dining), meton. (like cena, II. C.), a dining-room, a dining-hall (post-Aug. prose), Plin. Ep. 2, 17, 10 and 12; Plin. 36, 7, 12, § 60; Sen. Prov. 4, 9; id. Cons. ad Helv. 9, 2; id. Ep. 90, 9; 115, 8; id. Q. N. 4, 13, 7; Col. 1, 6, 2; Petr. 77, 4; Suet. Ner. 31 bis.; Juv. 7, 183; Mart. 2, 59, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > coenatio

  • 30 coenatiuncula

    cēnātĭuncŭla ( caen- and coen-), ae, f. dim. [id.], a small dining-room, Plin. Ep. 4, 30, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > coenatiuncula

  • 31 coenatorius

    cēnātōrĭus ( caen- and coen-), a, um, adj. [id.], of or pertaining to dinner, or to the table (only post-Aug.):

    fames,

    Sid. Ep. 2, 9 fin.:

    vestis,

    Capitol. Max. Jun. 4.— Subst.: cēnātōrĭa, ōrum, n., dinner dress, Petr. 21, 5; Mart. 10, 87, 12; 14, 135 tit.; Dig. 32, 2, 34.—In sing. also cēnātōrĭ-um, ii, n., = cenatio, a dining-room, Inscr. Orell. 2493; cf. cenatorium, oikêma, deipnêtêrion, Gloss. Cyr.

    Lewis & Short latin dictionary > coenatorius

  • 32 coenaturio

    cēnātŭrĭo ( caen- and coen-), v. desid. [id.], to have an appetite for dinner, Mart. 11, 77, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > coenaturio

  • 33 coenatus

    cēnātus ( caen- and coen-), a, um, v. ceno fin.

    Lewis & Short latin dictionary > coenatus

  • 34 coeno

    cēno ( caen- and coen-), āvi (e. g. Lucil. ap. Cic. Fin. 2, 8, 24: Plaut. Am. 1, 1, 154; Cic. Fam. 1, 2, 3; Suet. Aug. 64; id. Calig. 24 al.; acc. to Varr. ap. Gell. 2, 25, 7, also cenatus sum, but of that only the part. cenatus is in use; v. infra, and cf. poto and prandeo), ātum, 1, v. n. and a. [cena].
    I.
    Neutr., to take a meal, to dine, eat (class., and very freq.):

    libenter,

    Cato, R. R. 156, 1:

    cenavi modo, Plant. Am. 1, 1, 154: lepide nitideque,

    id. Cas. 3, 6, 32: bene, Lucil l. l.; cf. belle, Mart. 11, 34, 4:

    solus,

    id. 11, 35, 4 spes bene cenandi, Juv. 5, 166:

    bene, libenter, recte, frugaliter, honeste... prave, nequiter, turpiter,

    Cic. Fin. 2, 8, 25:

    melius,

    id. Tusc. 5, 34, 97:

    foris,

    Plaut. Men. 1, 2, 17; Mart. 12, 19:

    foras,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 19:

    lauto paratu,

    Juv. 14, 13 al.:

    apud aliquem,

    Plaut. Stich. 4, 1, 7; Cic. Fam. 1, 2, 3; Appius ap. Cic. de Or. 2, 60, 246; Suet. Caes. 39 al.:

    cum aliquo,

    Hor. Ep. 1, 7, 70; Suet. Calig. 24; Juv. 10, 235 al.:

    unā,

    Hor. S. 2, 8, 18; Suet. Aug. 64; id. Vit. Ter. 2:

    in litore,

    Quint. 7, 3, 31 et saep.—
    (β).
    Pass. impers.:

    cenaretur,

    Suet. Tib. 42:

    apud eum cenatum est,

    Nep. Att. 14, 1; so Liv. 2, 4, 5.—
    (γ).
    Part. perf.: cenatus, that has taken food, having dined (class.): cenatus ut pransus, ut potus, ut lotus, id est confectā coenā, Varr. ap. Non. p. 94, 14 sq.:

    cenati atque appoti,

    Plaut. Curc. 2, 3, 75:

    quid causae excogitari potest, cur te lautum voluerit, cenatum noluerit occidere,

    Cic. Deiot. 7, 20; Plaut. Aul. 2, 7, 6; Cic. Div. 1, 27, 57; id. Att. 2. 16, 1; Sall. J. 106, 4; Hor. S. 1, 10, 61 (cf. Zumpt, Gram. § 633).—
    II.
    Act.: aliquid, to make a meal of something, to eat, dine upon (so only poet. or in post-Aug. prose;

    esp. freq. in Plaut. and Hor.): cenam,

    Plaut. Rud. 2, 6, 24:

    coctum,

    id. Ps. 3, 2, 56:

    alienum,

    id. Pers. 4, 3, 4:

    aves,

    Hor. S. 2, 8, 27:

    aprum,

    id. ib. 2, 3, 235:

    olus,

    id. Ep. 1, 5, 2; 2, 2, 168:

    pulmenta,

    id. ib. 1, 18, 48:

    patinas omasi,

    id. ib. 1, 15, 34:

    pisces,

    id. S. 2, 8, 27:

    septem fercula,

    Juv. 1, 95:

    ostrea,

    id. 8, 85; Mart. 12, 17, 4:

    remedia,

    Plin. 24, 1, 1, § 4; 10, 51, 72, § 142:

    olla cenanda Glyconi,

    Pers. 5, 9.—
    B.
    Trop.:

    magnum malum,

    Plaut. As. 5, 2, 86: divorum adulteria, i. e. represents at table, Poët. ap. Suet. Aug. 70 (v. the passage in connection).—
    * C.
    Of time, to pass in feasting or banqueting:

    cenatae noctes,

    Plaut. Truc. 2, 2, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > coeno

  • 35 coenositas

    coenōsĭtas, coenōsus, v. caen-.

    Lewis & Short latin dictionary > coenositas

  • 36 concaenatio

    con-cēnātĭo ( -caen-,-coen-), ōnis, f., a supping together, companionship at table; transl. of sundeipnon (like compotatio of sumposion), Cic. Sen. 13, 45; id. Fam. 9, 24, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > concaenatio

  • 37 concenatio

    con-cēnātĭo ( -caen-,-coen-), ōnis, f., a supping together, companionship at table; transl. of sundeipnon (like compotatio of sumposion), Cic. Sen. 13, 45; id. Fam. 9, 24, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > concenatio

См. также в других словарях:

  • Caen — Caen …   Deutsch Wikipedia

  • Caen HB — Club fondé le 27 mai 1993 Noms précédents …   Wikipédia en Français

  • Caen — Saltar a navegación, búsqueda Caen Escudo …   Wikipedia Español

  • Caen BC — Caen Basket Calvados Caen BC Club fondé en 1959 Couleurs Blanc et Bleu …   Wikipédia en Français

  • CAEN — CAEN, capital of the department of Calvados, France. The medieval Jewish community of Caen lived in the Rue des Juifs between Rue Desmoneux and the Rue de l Eglise Julien, in the vicinity of which a property called Jardin aux Juifs (perhaps the… …   Encyclopedia of Judaism

  • Caen —   [kã], Verwaltungssitz des Départements Calvados und Hauptstadt der Region Basse Normandie, Frankreich, 112 800 Einwohner; liegt 16 km von der Küste entfernt an der Mündung der Odon in die Orne, in der Campagne de Caen, einem fruchtbaren… …   Universal-Lexikon

  • CAEN — CAE Née de la coalescence de plusieurs villages dans la plaine marécageuse de l’Odon et de l’Orne, la ville de Caen (112 890 hab. en 1990) est la capitale de la région Basse Normandie. Si le château sur un promontoire est le signe de l’unité, les …   Encyclopédie Universelle

  • Caen — (spr. kāng), Hauptstadt des franz. Depart. Calvados, liegt 14 km vom Meer in einem reizenden Tal am Zusammenfluß des Odon und der Orne, die einen für Schiffe von 5 m Tiefgang fahrbaren, vom Außenhafen Ouistreham bis in die Stadt führenden Kanal… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Caen — (spr. Kang), 1) Arrondissement im franz. Departement Calvados; 201/6 QM., 143,000 Ew.; 2) Hauptstadt darin, an der Mündung des Odon in die Orne, die zur Fluthzeit Seeschiffe bis zur Stadt trägt. Gut gebaut, breite Straßen, schöne Gärten u.… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Caen — (spr. kāng), Hauptstadt des franz. Dep. Calvados, an dem durch Zusammenfluß von Odon und Orne entstandenen Hafenbassin, (1901) 44.524 E., Universität, Musikkonservatorium; Industrie …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Caen — (frz. Cang), Hauptstadt des Departements Calvados an der schiffbaren Orne, 45280 E., große Industrie in Spitzen aller Art. Strümpfen, Wollen u. Baumwollentuch, Leinen, Leder, Tapeten, Porzellan, Papier; lebhafter Land und Seehandel, Messe …   Herders Conversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»