-
1 colos
-
2 colos
colōs, ōris, m., s. color /.
-
3 colos
colōs, ōris, m., s. color ⇒. -
4 colōs
colōs see color.* * *color; pigment; shade/tinge; complexion; outward appearance/show; excuse/pretext -
5 colos
cŏlos, v. color init. -
6 COLOS
COLOS, Бр command off the line-of-sightEnglish-Russian dictionary of planing, cross-planing and slotting machines > COLOS
-
7 colos
[\colosat] (одно)дюймовый;\colos szeg — дюймовый гвоздь; дюймовка\colos deszka — дюймовая доска; дюймовка;
-
8 colós
n (m) colossusEl Colós de Rodes - The Colossus of Rhodes -
9 COLOS
Военный термин: command off the line-of-sight -
10 colós
coloso -
11 colos
Беларуска (лацінка)-рускі слоўнік і слоўнік беларускай кірыліцы > colos
-
12 colos-molos
оборванный, истрёпанный (о внешнем виде человека) -
13 coloso
colós -
14 command off the line-of-sight
COLOS, Бр command off the line-of-sightEnglish-Russian dictionary of planing, cross-planing and slotting machines > command off the line-of-sight
-
15 color
color, ōris, m. (vgl. occulere, celare), die Farbe, I) eig.: A) im allg., albus, Ggstz. niger, Lucr. u. Cic.: color caerulo albidior, viridi austerior et pressior, Plin. ep.: c. amethystinus, Suet.: ater, Ov. u. Plin.: aureus, Ov. u. Plin.: bonus, Varr., melior, Plin.: caeruleus, Caes.: candidus, Vitr. u. Ov.: coracinus, Vitr.: croceus, Gell.: furvus, Solin.: fuscus, Ov.: herbidus, Plin.: nativus, Plin.: naturalis, ICt.: piceus et niveus, Apul.: porraceus, Plin.: purpureus, Lucr., Vitr. u.a.: rufus, Scrib. u. Gell.: Tyrius, Hor.: viridis, Ov. u. Solin., viridior, Plin. ep.: c. aureus ignis, Lucr.: argenti, Hor. u. Plin.: vestium, Sen.: paenula od. tunica obsoleti coloris, Suet. u. Amm.: Iris mille trahens varios colores, Verg.: colorem ducere (von der Traube), sich färben, Farbe bekommen, Verg. – als Stoff zum Färben (Färbestoff), zum Malen, regionis natura minii et chrysocollae et aliorum colorum ferax, Flor. 4, 12, 60: colorem accipere, bibere, annehmen (v. der Wolle u. Stoffen), Plin.: ebenso colorem (colores) ducere, perbibere, Sen.: colorem inducere picturae, Plin.: navem pretiosis coloribus pingere, Sen.: colores terere, Plin. – B) insbes.: 1) die natürliche Farbe des Menschen, die Gesichtsfarbe, der Teint, a) im allg.: verus, Ter., Ggstz. fucatus, Hor.: albus, Ov.: exsanguis, Sall. u. Rut. Lup.: egregius, suavis, Cic.: colorem mutare, Hor., Quint. u. Curt., od. perdere, Ov., die Farbe (vor Scham, Furcht, Schmerz usw.) wechseln, -verlieren (vgl. crebra coloris mutatio, Cic.); aber colorem mutare auch = blaß werden (vom vielen Studieren), Sen. rhet.: c. non mansit ei, Verg.: c. excidit, Ov.: tales virgo dabat ore colores, so verfärbte sich ihr Gesicht, Verg.: colorem obtinere (als Ggstz. von mutare), Plaut.: im Bilde, ac ne carmen quidem sani coloris enituit, selbst nicht der Poesie blieb eine gesunde Lebensfrische, Petr. 2, 8. – Sprichw., homo nullius coloris, ein unbekannter Mensch, Plaut. Pseud. 1196. – b) prägn. = frische-, schöne Gesichtsfarbe, frischer-, schöner Teint, Schönheit, robur et colos, Liv. 28, 26, 14: nimium ne crede colori, Verg.: abiit corpusque colorque, Ov. – 2) Plur. colores, die Farbenpracht der Blumen, meton. = prangende Blumen, Prop. 1, 2, 9. Val. Flacc. 6, 492. – II) übtr.: A) im allg., die Farbe, der äußere Anstrich, das Äußere (= die äußere Beschaffenheit), civitatis, Cic.: vitae, Hor.: omnis Aristippum decuit c., ihn kleidete jede Farbe = er wußte sich in alle Verhältnisse, in jede Lage zu finden, Hor.: novimus quosdam, qui multis apud philosophum annis persederint et ne colorem quidem duxerint, u. nicht einmal den äußern Anstrich (eines Philosophen) angenommen = gar nichts gelernt haben, Sen.: captivi colore (unter der Maske eines G., scheinbar als G.) transivit, Amm. 26, 9, 6. – B) insbes.: 1) v. der Rede, Diktion, Ton und Farbe, das Kolorit (= der allgemeine Charakter, der Zuschnitt), Cic. u.a.: c. urbanitatis, Cic.: c. tragicus, Hor. – 2) prägn.: a) das hebende, lebhafte Kolorit, der Schmuck, χρῶμα, Cic.: verb. flos et color pigmentorum, Cic. – b) der äußere, täuschende Anstrich = das Beschönigen, dare colorem rebus turpibus, Quint.: dic aliquem colorem, Iuven. – / Nbf. colōs, ōris, m., Plaut. Men. 828 u. mil. 1179. Titin. com. 114. Lucr. 6, 208 u. 1072. Varr. sat. Men. 425. Sall. Cat. 15, 5. Liv. 28, 26, 14. Plin. 9, 149; 13, 98 u.a. Symm. ep. 1, 15; vgl. Serv. Verg. georg. 2, 256.
-
16 incurso
incurso, āre, āvi, ātum - intr. et tr. - - intr. qqf. avec dat. - [st1]1 [-] courir contre, se jeter sur. - incursare in hostem, Liv. 362, 14, 12: fondre sur l'ennemi. - fig. incursabit in te dolor meus, Cic. Att. 12, 41, 2: mon chagrin retombera sur toi. [st1]2 [-] heurter contre. - incursare rupibus, Ov. M. 14, 190: donner contre les rochers. - (lana) cui nullus alius colos incursaverit, Plin. 28, 111: laine que ne heurte aucune autre couleur. [st1]3 [-] fig. se présenter. - quae oculis incursant, Quint. 10, 3, 28: ce qui frappe les yeux, s'offre aux regards. - tr. - [st1]4 [-] fondre sur, attaquer. - agmen incursatum ab equitibus, Liv. 24, 41, 4: colonne assaillie par les cavaliers. [st1]5 [-] faire irruption dans. - incursare agros, Liv. 2, 48, 6: faire des incursions dans la campagne.* * *incurso, āre, āvi, ātum - intr. et tr. - - intr. qqf. avec dat. - [st1]1 [-] courir contre, se jeter sur. - incursare in hostem, Liv. 362, 14, 12: fondre sur l'ennemi. - fig. incursabit in te dolor meus, Cic. Att. 12, 41, 2: mon chagrin retombera sur toi. [st1]2 [-] heurter contre. - incursare rupibus, Ov. M. 14, 190: donner contre les rochers. - (lana) cui nullus alius colos incursaverit, Plin. 28, 111: laine que ne heurte aucune autre couleur. [st1]3 [-] fig. se présenter. - quae oculis incursant, Quint. 10, 3, 28: ce qui frappe les yeux, s'offre aux regards. - tr. - [st1]4 [-] fondre sur, attaquer. - agmen incursatum ab equitibus, Liv. 24, 41, 4: colonne assaillie par les cavaliers. [st1]5 [-] faire irruption dans. - incursare agros, Liv. 2, 48, 6: faire des incursions dans la campagne.* * *Incurso, incursas, incursare, Frequentatiuum. Plaut. Courir sur aucun pour le frapper.\Agros dicuntur milites incursare. Liu. Faire des courses sur le plat pays des ennemis, et piller ce qu'on trouve és champs et villages.\Incursare in aliquem. Liu. Luy courir sus.\Pugnis et calcibus aliquem incursare. Plaut. Luy courir sus, et le frapper de coups de poing et de pieds.\Dimicant inter se arietes aduersis cornibus incursantes. Plin. Heurtants, En heurtant.\Lana ouis nigrae, cui nullus alius color incursauerit. Pli. Qui n'est tachetee d'autre couleur, et est toute noire.\Incursabit in te dolor meus. Cic. Redondera sur toy, Tu en seras aussi marri que moy. -
17 color
color, ōris, m. (vgl. occulere, celare), die Farbe, I) eig.: A) im allg., albus, Ggstz. niger, Lucr. u. Cic.: color caerulo albidior, viridi austerior et pressior, Plin. ep.: c. amethystinus, Suet.: ater, Ov. u. Plin.: aureus, Ov. u. Plin.: bonus, Varr., melior, Plin.: caeruleus, Caes.: candidus, Vitr. u. Ov.: coracinus, Vitr.: croceus, Gell.: furvus, Solin.: fuscus, Ov.: herbidus, Plin.: nativus, Plin.: naturalis, ICt.: piceus et niveus, Apul.: porraceus, Plin.: purpureus, Lucr., Vitr. u.a.: rufus, Scrib. u. Gell.: Tyrius, Hor.: viridis, Ov. u. Solin., viridior, Plin. ep.: c. aureus ignis, Lucr.: argenti, Hor. u. Plin.: vestium, Sen.: paenula od. tunica obsoleti coloris, Suet. u. Amm.: Iris mille trahens varios colores, Verg.: colorem ducere (von der Traube), sich färben, Farbe bekommen, Verg. – als Stoff zum Färben (Färbestoff), zum Malen, regionis natura minii et chrysocollae et aliorum colorum ferax, Flor. 4, 12, 60: colorem accipere, bibere, annehmen (v. der Wolle u. Stoffen), Plin.: ebenso colorem (colores) ducere, perbibere, Sen.: colorem inducere picturae, Plin.: navem pretiosis coloribus pingere, Sen.: colores terere, Plin. – B) insbes.: 1) die natürliche Farbe des Menschen, die Gesichtsfarbe, der Teint, a) im allg.: verus, Ter., Ggstz. fucatus, Hor.: albus, Ov.: exsanguis, Sall. u. Rut. Lup.: egregius, suavis, Cic.: colorem mutare, Hor., Quint. u. Curt., od. perdere, Ov.,————die Farbe (vor Scham, Furcht, Schmerz usw.) wechseln, -verlieren (vgl. crebra coloris mutatio, Cic.); aber colorem mutare auch = blaß werden (vom vielen Studieren), Sen. rhet.: c. non mansit ei, Verg.: c. excidit, Ov.: tales virgo dabat ore colores, so verfärbte sich ihr Gesicht, Verg.: colorem obtinere (als Ggstz. von mutare), Plaut.: im Bilde, ac ne carmen quidem sani coloris enituit, selbst nicht der Poesie blieb eine gesunde Lebensfrische, Petr. 2, 8. – Sprichw., homo nullius coloris, ein unbekannter Mensch, Plaut. Pseud. 1196. – b) prägn. = frische-, schöne Gesichtsfarbe, frischer-, schöner Teint, Schönheit, robur et colos, Liv. 28, 26, 14: nimium ne crede colori, Verg.: abiit corpusque colorque, Ov. – 2) Plur. colores, die Farbenpracht der Blumen, meton. = prangende Blumen, Prop. 1, 2, 9. Val. Flacc. 6, 492. – II) übtr.: A) im allg., die Farbe, der äußere Anstrich, das Äußere (= die äußere Beschaffenheit), civitatis, Cic.: vitae, Hor.: omnis Aristippum decuit c., ihn kleidete jede Farbe = er wußte sich in alle Verhältnisse, in jede Lage zu finden, Hor.: novimus quosdam, qui multis apud philosophum annis persederint et ne colorem quidem duxerint, u. nicht einmal den äußern Anstrich (eines Philosophen) angenommen = gar nichts gelernt haben, Sen.: captivi colore (unter der Maske eines G., scheinbar als G.) transivit, Amm. 26, 9, 6. – B)————insbes.: 1) v. der Rede, Diktion, Ton und Farbe, das Kolorit (= der allgemeine Charakter, der Zuschnitt), Cic. u.a.: c. urbanitatis, Cic.: c. tragicus, Hor. – 2) prägn.: a) das hebende, lebhafte Kolorit, der Schmuck, χρῶμα, Cic.: verb. flos et color pigmentorum, Cic. – b) der äußere, täuschende Anstrich = das Beschönigen, dare colorem rebus turpibus, Quint.: dic aliquem colorem, Iuven. – ⇒ Nbf. colōs, ōris, m., Plaut. Men. 828 u. mil. 1179. Titin. com. 114. Lucr. 6, 208 u. 1072. Varr. sat. Men. 425. Sall. Cat. 15, 5. Liv. 28, 26, 14. Plin. 9, 149; 13, 98 u.a. Symm. ep. 1, 15; vgl. Serv. Verg. georg. 2, 256. -
18 exonero
ex-onero, āvī, ātum, āreа) выгружать, разгружать ( naves Pl); освобождать, избавлять ( aliquem metu L)e. aes alienum Dig — уплатить свои долгиб) опорожнять (stomachum Su; exoneratā vesīcā Pt)se e. — изливаться, впадать ( amnes in Padum sese exonerantes PM)e. colos O — разгрузить прялку, т. е. спрясть всёe. conscientiam (или fidem) suam QC, L — облегчить свою совестьв) выселять, удалять ( proximas in terras exonerari T)e. aliquem Pl — удалить (избавиться от) кого-л -
19 albico
albico, āvī, āre (albus; vgl. Prisc. 8, 30), I) tr. weißmachen, rivus a scopulo lapidoso albicatur, schäumt (weißlich), Varr. sat. Men. 75. – II) intr. ins Weiße spielen, weißlich sein, albicat lumen, *Enn. tr. 336 R.: nec prata canis albicant pruinis, Hor. carm. 1, 4, 4: crista ex nigro albicare incipit, Plin. 27, 40: oft Partiz. albicāns, ins Weiße spielend, weißlich, litus, Catull.: colos, Plin.: dente aper albicanti, Carm. epigr. 1522, 8: paleae ex rutilo albicantes, Col.
-
20 colus [1]
1. colus, ūs, f., zu κλώθω, ich spinne (auch heterokl. colus, colī, f., bes. im Abl. Sing. colo u. im Akk. Plur. colos; s. Charis. 21, 19. Prisc. 5, 33 u. 6, 85. Serv. Verg. Aen. 8, 409. Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 771 u. Georges, Lexik. d. lat. Wortf. S. 149), I) der Rocken, Spinnrocken, colus et fusus, Plin.: et colus et fusus, Ov.: colus et lana, Cic.: c. lanā amictus, Catull.: c. gravis lanā, Ov.: c. plena, Tibull.: c. vacuus, Ov.: muliebris coli forma, quo nentur lintea stamina, Amm.: purpuras colo nere, Iustin.: colo vitam tolerare, Verg.: colus vacuare, Sidon. poët.: als Attribut der Parzen, die den Lebensfaden abspinnen, Ov. am. 2, 6, 46. Fronto de nep. am. 2. p. 233, 8 N. Stat. Theb. 3, 224. – II) meton., der Faden Wolle, coli, quas indoctae nevere manus, Sen. Herc. Oet. 672: vom Lebensfaden, rumpere supremas colus, Val. Flacc. 6, 645. – / masc., Catull. 64, 311. Prop. 4, 1, 72 u. 4, 9, 48. Ov. am. 2, 6, 46. Amm. 23, 4, 14 (aber Tibull. 1, 3, 86 f.).
См. также в других словарях:
Colos — (* 1981 in Prizren; bürgerlich Atdhe Gashi) ist ein deutscher Rapper kosovo albanischer Herkunft. Er ist derzeit bei Mellowvibes Records unter Vertrag und ist wohnhaft in Berlin. Inhaltsverzeichnis 1 Biografie 2 Diskografie 2.1 Alben … Deutsch Wikipedia
colos — COLÓS, coloşi, s.m. 1. Statuie de o mărime extraordinară; p. ext. obiect de proporţii foarte mari. 2. Om, animal de mărime şi cu putere neobişnuite. [pl. şi: (n.) colosuri] – Din fr. colosse, lat. colossus. Trimis de hai, 13.09.2007. Sursa: DEX… … Dicționar Român
Colos — Freguesia de Portugal … Wikipedia Español
Colos — may refer to: Colos Parish, a parish in the municipality of Odemira, Portugal Colos (rapper), an Albanian rapper This disambiguation page lists articles associated with the same title. If an internal link led you here, you may wish to cha … Wikipedia
Colos — (Coles), niedrige u. sandige Landspitze im südlichen Peru (Südamerika), die weit herausragt in den Stillen Ocean … Pierer's Universal-Lexikon
Colos (Odemira) — Colos Wappen Karte … Deutsch Wikipedia
Colos (rapper) — Colos Birth name Atdhe Gashi Born 1981 (age 29–30) Prizren, Yugoslavia present day Kosovo Genres German hip hop Years active 2004–present … Wikipedia
Colos (Odemira) — Colos is a Portuguese parish in the municipality of Odemira. It has a population of 1,243 (2001) and an area of 106.29 km2 (41 sq mi). References v … Wikipedia
COLOS — Conceptual Learning of Science Europäisches Projekt mit Schwerpunkt objektorientiertem Lernen … Acronyms
colós — co|lós Mot Agut Nom masculí … Diccionari Català-Català
colós — s. m./s. n., pl. m. colóşi/n. colósuri … Romanian orthography