-
1 copulatus
copulatus copulatus, a, um связанный, соединённый -
2 cōpulātus
cōpulātus adj. with comp. [P. of copulo], joined, united, connected: quaedam (opp. simplicia): verba: nihil copulatius quam, etc.* * *Icopulata -um, copulatior -or -us, copulatissimus -a -um ADJclosely connected/associated/joined (blood/marriage); intimate; compound/complexIIconnecting/joining together -
3 copulatus
[st1]1 [-] copulātus, a, um: part. passé de copulo; joint, uni, associé. - copulati matrimonio, Dig.: unis par les liens du mariage. - copulatum verbum, Cic.: mot composé. - copulatius nihil est quam... Cic.: rien n'est plus étroitement uni que... [st1]2 [-] copulātŭs, ūs, m. (seul. à l'abl. copulatu): liaison, réunion.* * *[st1]1 [-] copulātus, a, um: part. passé de copulo; joint, uni, associé. - copulati matrimonio, Dig.: unis par les liens du mariage. - copulatum verbum, Cic.: mot composé. - copulatius nihil est quam... Cic.: rien n'est plus étroitement uni que... [st1]2 [-] copulātŭs, ūs, m. (seul. à l'abl. copulatu): liaison, réunion.* * *Copulatus, pen. prod. Participium. Cic. Accouplé, Conjoinct, Assemblé.\Simplicia et Copulata, opposita. Cic. Composez de plusieurs choses assemblees et unies ensemble.\Naturae copulatum. Cic. Conforme, Accordant, et semblable, ou retirant à nature.\Copulatus, Nomen ex participio. Cic. Nihil est copulatius, quam morum similitudo bonorum. Il n'y a rien si conjoinct et uni. -
4 copulatus
1. cōpulātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. copulo), verknüpft, verkettet, eng verbunden, a) übh.: quaedam sunt in rebus simplicia, quaedam copulata, Cic.: haec, quae dico, cogitatione (in der Theorie) inter se differunt, re (in der Praxis) quidem copulata sunt, Cic. – als rhet. t. t., verba copulata (Ggstz. simplicia), Cic. – subst., cōpulātum, ī, n. = συμπεπλεγμένον, ein verbundener Ausspruch, Gell. 16, 8, 10. – b) moralisch, nihil est amabilius nec copulatius, quam morum similitudo, nichts ist geeigneter, Liebe zu erwecken u. eine innigere Verbindung hervorzurufen, Cic. de off. 1, 56: ab ineunte aetate condiscipulatu et omnibus artibus copulatissimus amicus, Corp. inscr. Lat. 13, 2027.————————2. cōpulātus, Abl. ū, m. (copulo), die Verknüpfung, Arnob. adv. nat. 1, 2.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > copulatus
-
5 copulatus
1.cōpŭlātus, a, um, Part. and P. a., from copulo. [p. 468]2.cōpŭlātus, ūs, m. [copulo] (only in abl. sing.), a connecting or joining together:rationum consequentium,
Arn. 1, p. 2. -
6 copulatus [1]
1. cōpulātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. copulo), verknüpft, verkettet, eng verbunden, a) übh.: quaedam sunt in rebus simplicia, quaedam copulata, Cic.: haec, quae dico, cogitatione (in der Theorie) inter se differunt, re (in der Praxis) quidem copulata sunt, Cic. – als rhet. t. t., verba copulata (Ggstz. simplicia), Cic. – subst., cōpulātum, ī, n. = συμπεπλεγμένον, ein verbundener Ausspruch, Gell. 16, 8, 10. – b) moralisch, nihil est amabilius nec copulatius, quam morum similitudo, nichts ist geeigneter, Liebe zu erwecken u. eine innigere Verbindung hervorzurufen, Cic. de off. 1, 56: ab ineunte aetate condiscipulatu et omnibus artibus copulatissimus amicus, Corp. inscr. Lat. 13, 2027.
-
7 copulatus [2]
2. cōpulātus, Abl. ū, m. (copulo), die Verknüpfung, Arnob. adv. nat. 1, 2.
-
8 copulatus
a, um [ copulo ]соединённый, связанныйnihil est copulatius, quam morum similitude C — ничто так не сближает, как сходство характеров -
9 copulo
cōpulo, āvī, ātum, āre (copula), als Band oder durch ein Band verknüpfen, I) eig.: zusammenkoppeln, zusammenschließen, -binden, eadem catena et custodiam (Verhaftete) et militem copulat, Sen. – m. cum u. Abl., c. alci cum alqo caput et corpus, Plaut.: c. hominem cum belua, Cic.: und (im Bilde) omnes cum fortuna copulati sumus; aliorum aurea catena est, aliorum laxa, aliorum arte et sordida, Sen. – m. ad u. Akk., caput animalis ad pedem, Veget. mul.: im Passiv mit Dat., altera ratis huic copulata est, Liv. – II) übtr.: 1) räumlich, eng verbinden, eng vereinigen, a) lebl. Objj.: hedera truncum et ramos pererrat vicinasque platanos transitu suo copulat, Plin. ep.: interdum insulae iunctae copulataeque et continenti similes sunt, Plin. ep. – m. Dat. od. inter se, zB. non auro res aurum copulat una, Lucr.: est etiam, quasi ut anellis hamisque plicata inter se quaedam possint coplata teneri, Lucr. – im Passiv, v. Örtl. utrimque Armeniae maiori Sophene copulatur, Plin. – b) Pers., zusammenbringen, vereinen, copulati in ius pervenimus, Cic. – m. cum u. Abl., cave siris cum filia mea copulari hanc, zusammenkomme, -treffe, Plaut. Epid. 401. – 2) durch irgend ein inneres Band verketten, verknüpfen, in Zusammenhang bringen (Ggstz. separare, divellere, distrahere, relaxare), a) lebl. Objj.: res a natura copulatas errore divellere, Cic.: cum (virtutes) ita copulatae conexaeque sint (verknüpft u. verwebt sind, ut omnes omnium participes sint nec alia ab alia possit separari, tamen proprium suum cuiusque munus est, Cic. – m. cum u. Abl., od. m. inter se, zB. honestatem cum voluptate, tamquam hominem cum belua, copulabis? Cic.: ut facetis quoque argumentis societas haec cum deo copuletur, Plin.: neque (orator) exquirat oratione, an haec (diese Meinungen) inter se iungi copularique possint, Cic. – So nun bes. α) als rhet. t. t., Wörter zu einem Satze verbinden, verba, Quint. 10, 6, 2; vgl. copulatus, no. a. – od. den Periodenbau eng verknüpfen, zusammenfügen, constructio verborum tum coniunctionibus copuletur tum dissolutionibus relaxetur, Cic. – od. zwei Wörter zu einem verschlingen = zusammenziehen, libenter etiam copulando verba iungebant, ut sodes pro si audes, sis pro si vis, Cic. – β) Angaben in Gedanken verknüpfen, vereinigen, mens (hominum), quae disiuncta coniungat et cum praesentibus futura copulet, Cic.: ne dividatis saeculum, et antiquos et veteres vocitetis oratores, quos eorundem hominum aures agnoscere ac velut coniungere et copulare potuerunt, Tac. dial. – γ) moral. Zustände eng verknüpfen, fester knüpfen, befestigen, collegii coniunctio non mediocre vinculum mihi quidem attulisse videtur ad voluntates nostras copulandas, Cic. – quin illi remittendo de summa quisque iuris mediis copularent concordiam, Liv. – b) Pers. durch irgend ein Band im Staats - oder Familienleben verknüpfen, eng –, innig verbinden, L. Sullam copulatum sibi quaestorem habere, Vell.: ita quodam uno vinculo copulavit eos (milites), ut nulla nec inter eos nec adversus ducem seditio exstiterit, Liv.: copulati matrimonio, ICt.: feminae plebeiis nuptiis copulatae, ICt. – m. cum u. Abl., equester ordo, qui tum cum senatu copulatus fuit, Cic.: ille sic se cum inimico meo copularat, ut etc., Cic.: secundae adversaeque res tuae copulavere nos tecum, Curt. – m. dopp. Acc., alcis filiam alci c. coniugem (als G.), Amm. 20, 11, 3. – / Synkop. Form coplata bei Lucr. 6, 1086 (1088). – Parag. Infin. copularier, Arnob. 6, 22.
-
10 copulo
cōpulo, āvī, ātum, āre (copula), als Band oder durch ein Band verknüpfen, I) eig.: zusammenkoppeln, zusammenschließen, -binden, eadem catena et custodiam (Verhaftete) et militem copulat, Sen. – m. cum u. Abl., c. alci cum alqo caput et corpus, Plaut.: c. hominem cum belua, Cic.: und (im Bilde) omnes cum fortuna copulati sumus; aliorum aurea catena est, aliorum laxa, aliorum arte et sordida, Sen. – m. ad u. Akk., caput animalis ad pedem, Veget. mul.: im Passiv mit Dat., altera ratis huic copulata est, Liv. – II) übtr.: 1) räumlich, eng verbinden, eng vereinigen, a) lebl. Objj.: hedera truncum et ramos pererrat vicinasque platanos transitu suo copulat, Plin. ep.: interdum insulae iunctae copulataeque et continenti similes sunt, Plin. ep. – m. Dat. od. inter se, zB. non auro res aurum copulat una, Lucr.: est etiam, quasi ut anellis hamisque plicata inter se quaedam possint coplata teneri, Lucr. – im Passiv, v. Örtl. utrimque Armeniae maiori Sophene copulatur, Plin. – b) Pers., zusammenbringen, vereinen, copulati in ius pervenimus, Cic. – m. cum u. Abl., cave siris cum filia mea copulari hanc, zusammenkomme, -treffe, Plaut. Epid. 401. – 2) durch irgend ein inneres Band verketten, verknüpfen, in Zusammenhang bringen (Ggstz. separare, divellere, distrahere, relaxare), a) lebl. Objj.: res a natura copulatas errore divellere, Cic.: cum (vir-————tutes) ita copulatae conexaeque sint (verknüpft u. verwebt sind, ut omnes omnium participes sint nec alia ab alia possit separari, tamen proprium suum cuiusque munus est, Cic. – m. cum u. Abl., od. m. inter se, zB. honestatem cum voluptate, tamquam hominem cum belua, copulabis? Cic.: ut facetis quoque argumentis societas haec cum deo copuletur, Plin.: neque (orator) exquirat oratione, an haec (diese Meinungen) inter se iungi copularique possint, Cic. – So nun bes. α) als rhet. t. t., Wörter zu einem Satze verbinden, verba, Quint. 10, 6, 2; vgl. copulatus, no. a. – od. den Periodenbau eng verknüpfen, zusammenfügen, constructio verborum tum coniunctionibus copuletur tum dissolutionibus relaxetur, Cic. – od. zwei Wörter zu einem verschlingen = zusammenziehen, libenter etiam copulando verba iungebant, ut sodes pro si audes, sis pro si vis, Cic. – β) Angaben in Gedanken verknüpfen, vereinigen, mens (hominum), quae disiuncta coniungat et cum praesentibus futura copulet, Cic.: ne dividatis saeculum, et antiquos et veteres vocitetis oratores, quos eorundem hominum aures agnoscere ac velut coniungere et copulare potuerunt, Tac. dial. – γ) moral. Zustände eng verknüpfen, fester knüpfen, befestigen, collegii coniunctio non mediocre vinculum mihi quidem attulisse videtur ad voluntates nostras copulandas, Cic. – quin illi remittendo de summa quisque iuris mediis copularent concor-————diam, Liv. – b) Pers. durch irgend ein Band im Staats - oder Familienleben verknüpfen, eng –, innig verbinden, L. Sullam copulatum sibi quaestorem habere, Vell.: ita quodam uno vinculo copulavit eos (milites), ut nulla nec inter eos nec adversus ducem seditio exstiterit, Liv.: copulati matrimonio, ICt.: feminae plebeiis nuptiis copulatae, ICt. – m. cum u. Abl., equester ordo, qui tum cum senatu copulatus fuit, Cic.: ille sic se cum inimico meo copularat, ut etc., Cic.: secundae adversaeque res tuae copulavere nos tecum, Curt. – m. dopp. Acc., alcis filiam alci c. coniugem (als G.), Amm. 20, 11, 3. – ⇒ Synkop. Form coplata bei Lucr. 6, 1086 (1088). – Parag. Infin. copularier, Arnob. 6, 22. -
11 coplatus
-
12 copulate
cōpulātē [ copulatus ]в связи, соединённо AG -
13 copulate
cōpulātē, Adv. (copulatus), verbunden, Gell. 10, 24, 1. Macr. sat. 1, 4, 20.
-
14 copulatim
cōpulātim, Adv. (copulatus), verbunden, Diom. 407, 4.
-
15 copulate
cōpulātē, Adv. (copulatus), verbunden, Gell. 10, 24, 1. Macr. sat. 1, 4, 20.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > copulate
-
16 copulatim
cōpulātim, Adv. (copulatus), verbunden, Diom. 407, 4.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > copulatim
-
17 cōpulō
cōpulō āvī, ātus, āre [copula], to couple, bind, tie together, join, connect, unite: hominem cum beluā: altera ratis huic copulata est, L.: copulati in ius pervenimus, face to face. — Fig., to join, connect, unite: verba: voluntates nostras, to unite: concordiam, L.: futura cum praesentibus: se cum inimico: naturae copulatum somnium.* * *copulare, copulavi, copulatus V TRANSconnect, join physically, couple; bind/tie together, associate, unite, ally -
18 copulor
copulari, copulatus sum V DEPconnect, join physically, couple; bind/tie together, associate, unite, ally -
19 Составной
- compositus; copulatus; multiplex;• составная часть - componens, tis, m;
-
20 copla
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Nephrochirus copulatus — Nephrochirus copulatus … Wikipédia en Français
Copulate — Cop u*late, a. [L. copulatus, p. p. of copulare to couple, fr. copula. See {Copula}.] 1. Joined; associated; coupled. [Obs.] Bacon. [1913 Webster] 2. (Gram.) Joining subject and predicate; copulative. F. A. March. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
copulate — intransitive verb ( lated; lating) Etymology: Latin copulatus, past participle of copulare to join, from copula Date: 1630 to engage in sexual intercourse • copulation noun • copulatory adjective … New Collegiate Dictionary
List of Oonopidae species — This page lists all described species of the spider family Oonopidae as of June 23, 2008.Anophthalmoonops Anophthalmoonops Benoit, 1976 * Anophthalmoonops thoracotermitis Benoit, 1976 AngolaAntoonops Antoonops Fannes Jocqué, 2008 * Antoonops… … Wikipedia
copulate — copulatory /kop yeuh leuh tawr ee, tohr ee/, adj. v. /kop yeuh layt /; adj. /kop yeuh lit/, v., copulated, copulating, adj. v.i. 1. to engage in sexual intercourse. adj. 2. connected; joined. [1375 1425; late ME < L copulatus bound together. See… … Universalium
Список родов и видов Oonopidae — Список родов и видов пауков Oonopidae (по состоянию на 4 мая 2006 года). Перечень видов Oonopidae Anophthalmoonops Benoit, 1976 Anophthalmoonops thoracotermitis Benoit, 1976 (Angola) Aprusia Simon, 1893 Aprusia strenuus Simon, 1893 (Sri Lanka)… … Википедия
TUSCANIENSES — Plin. l. 3. c. 5. populi Hetruriae, quorum urbs Tuscania. Toscanella, Episcopalis, inter Castrum ad Occasum et Viterbium ad Ortum, ac inter Montem Physconem ad Boream et Cornuetum ad Austrum 10. mill. pass. dissita, ad Mattham fluvium. Cuius… … Hofmann J. Lexicon universale
VALENTIA Altera — Ptolem. Valence, colonia et urbs Galliae Narbonensis, ad Rhodanum fluvium, in Delphinatu Viennensi. 14. leuc. in Meridiem, Avenionem versus 23. Valentino Episcopatui Diensis hodie copulatus est, Ferrar. Baudrando urbs est culta et ampla Galliae,… … Hofmann J. Lexicon universale
ԲԱՂՅՕԴ — (ի, ից.) NBH 1 429 Chronological Sequence: 6c, 13c ա. ԲԱՂՅՕԴ σύναρθρος articulo copulatus որ եւ ԲԱՂԱՅՕԴ. (վրիպակաւ՝ Բաղօդ). Յօդակից. կից ընդ յօդիցս՝ ս, դ, ն. կամ ըստ յն. ὀ, ἠ, τό որ ընդունի ʼի սկիզբն զյօդքս. *Ի դերանուանցս են որ անբաղյօդք են, եւ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՅԱՐԱԿԻՑ — (կցի, ցաց.) NBH 2 0342 Chronological Sequence: Unknown date, 10c, 11c, 13c ա. συναπτός, συναφθείς, συνήμμενος, συνᾴδων connexus, copulatus, adunatus, adhaerens, cohaerens, consonans. Յարեալ կցեալ. կից. կցորդ. զօդեալ. բարոյապէս միաւորեալ. բարեկամ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
copulate — early 15c., to join, from L. copulatus, pp. of copulare join together, couple, bind, link, unite, from copula band, tie, link, from PIE *ko ap , from *ko(m) together + *ap to take, reach. Sexual sense attested from 1630s. Related: Copulated;… … Etymology dictionary