Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

cōntio

  • 1 contio

    cōntio, ōnis, f. (zsgz. aus *coventio; S. C. de Bacch. noch coventionid), die Zusammenkunft = die Versammlung der Gemeinde, sowohl der durch Heroldsruf von einem Magistrate berufenen Stadtgemeinde, um einen Vortrag anzuhören (in Rom zB. Empfehlung oder Widerratung eines Gesetzvorschlags [über den dann in den nächsten Komitien nach Tribus oder Zenturien abgestimmt wurde], Verlesung eingegangener Kriegsberichte u. dgl.), die Volksversammlung, als auch der durch ein Signal mit der Tuba vom Feldherrn entbotenen Soldatengemeinde im Lager, um eine Rede an sie zu halten, Belobigungen, Belohnungen u. Strafen zu erteilen u. dgl., die Soldatenversammlung, I) eig.: contio populi, Nep.: c. conventusque civium, Cic. – c. universa, Curt.: extrema, die ganz hinten in der Vers. Stehenden (Ggstz. qui proximi tribunali steterant), Liv. u. Suet. – diurna (Ggstz. c. nocturna), Liv.: legitima, Cic., od. legitime ab consule vocata, Liv.: togata et urbana, Liv.: turbulenta, Cic.: contiones civium seditiosae, Val. Max.: contiones seditiose concitatae, Cic. – clamor contionis, Cic. (vgl. clamor est totā contione ortus, Liv.): fremitus contionum od. concitatarum contionum, Quint. u. Val. Max.: illi fluctus contionum, Quint. – contionem vocare, Tac., od. advocare, Cic. u. Liv.: classico contionem advocare, Liv.: advocare contionem populi od. militum, Sall. u. Caes.: vocare od. advocare ad contionem (absol.), Liv.: vocare plebem od. exercitum ad contionem, Liv. u. Curt.: advocare populum in contionem, Liv.: convocare milites ad contionem, Suet.: convocare classico contionem, Sen.: convocare classico ad contionem (absol.), Liv.: me in vestram contionem convocaverunt, Cic. – contionem indicere subito, Val. Max. – contionem habere, Cic.: contionem Locrensium habere, Liv.: contionem habere maximam, Cic.: contionem habere de alqo, Cic. – contionem dimittere, Liv.: contionem summovere, Cic. – contionem differre, Liv.: contionem remittere (erlassen, auf sie verzichten), Liv.: novis semper certaminibus contiones turbare, Liv. – dare alci contionem, gewähren, verschaffen (vom Magistrate, der für jmd. eine V. veranstaltet), Cic. – producere alqm in contionem, jmd. in die V. einführen (damit er vor dem Volke seine Meinung abgebe od. ein Zeugnis ablege), Cic. u. Liv.: subducere in contionem alqm (v. Angeklagten), Liv.: procedere in contionem (v. den Konsuln), Liv.: prodire in contionem, Liv., in contionem populi, Nep.; vgl. in meam contionem (in die von mir berufene V.) prodeant, Cic.: ire od. adire ad contionem, Liv. u. Cic.: ex curia in contionem itur, Liv.: in contionem prosilire, Liv. – in contionem ascendere od. escendere, in die V. und zwar auf die Rednerbühne treten, in der V. (als Redner) auftreten, Liv. – contiones suas frequentare legibus agrariis, zu ihren V. viele Menschen herbeiziehen durch Ankündigung von A., Liv. – alqd in contione dicere, Cic.: litteras in contione recitare, Cic.: vel in contione legi posse (in einer öffentlichen V., öffentlich, vor jedermann), Cic.: in contione indicare m. folg. Akk. u. Infin., Curt.: in contione donare alqm, Cic.: in contione militum civitate donare alqm, Val. Max. – pro contione (vor der V., vor dem versammelten Volke od. vor dem versammelten Heere, s. Heräus Tac. hist. 4, 24, 16), zB. pro contione dicere, Auct. b. Afr.: so auch pro contione suadere ac dissuadere, Quint.: litteras od. epistulas pro contione recitare, Curt. u. Tac.: alqm pro contione donare atque laudare, Sall. – dagegen stabant pro contione (in der Weise einer V., als V.) legiones destrictis gladiis, Tac. ann. 1, 44. – legationes in contionis modum circumfusae, Liv.: cum circumfusa turba esset prope in contionis modum,... ait, Liv.

    II) meton., der vor dem versammelten Volke oder Heere gehaltene Vortrag, der Vortrag-, die Rede-, die Anrede (Ansprache) ans Volk od. ans Heer, contio libera et moderata, Liv.: c. saeva atque acerba, Liv.: contiones turbulentae Metelli, temerariae Appii, furiosissimae Publii, Cic.: c. funebris, Leichenrede, Cic. u. Quint.: contiones directae (Ggstz. oratio obliqua), Iustin. – m. contra u. Akk., haec contra Antonium c., Cic. ad Att. 14, 20, 4: in contione contra Catilinam, Quint. 5, 11, 42. – primae contioni alcis interesse, Val. Max.: alcis contionem legisse, Cic.: contionem habere, Cic.: contionem (od. contionem saevam atque acerbam) apud milites habere, Caes. u. Liv.: habere contiones in Caesarem graves. Caes.: contionem habere super ea re, Suet.: de mea salute principum civitatis celeberrimae et gratissimae contiones fuerunt, Cic.: dicere contra contionem Metelli, Quint. – u. (im Ggstz.) in contionibus eadem, quae in orationibus (gerichtl. Reden) vis est, Plin. ep.: ille contionibus (Volksreden), hic sermonibus (Gesprächen) melior, Quint. – / contio, nicht concio ist die Schreibung der Inschriften u. der besten Handschriften, dh. in fast alle neueren Texte aufgenommen, s. Fleckeisen, Fünfzig Artikel S. 14.

    lateinisch-deutsches > contio

  • 2 contio

    cōntio, ōnis, f. (zsgz. aus *coventio; S. C. de Bacch. noch coventionid), die Zusammenkunft = die Versammlung der Gemeinde, sowohl der durch Heroldsruf von einem Magistrate berufenen Stadtgemeinde, um einen Vortrag anzuhören (in Rom zB. Empfehlung oder Widerratung eines Gesetzvorschlags [über den dann in den nächsten Komitien nach Tribus oder Zenturien abgestimmt wurde], Verlesung eingegangener Kriegsberichte u. dgl.), die Volksversammlung, als auch der durch ein Signal mit der Tuba vom Feldherrn entbotenen Soldatengemeinde im Lager, um eine Rede an sie zu halten, Belobigungen, Belohnungen u. Strafen zu erteilen u. dgl., die Soldatenversammlung, I) eig.: contio populi, Nep.: c. conventusque civium, Cic. – c. universa, Curt.: extrema, die ganz hinten in der Vers. Stehenden (Ggstz. qui proximi tribunali steterant), Liv. u. Suet. – diurna (Ggstz. c. nocturna), Liv.: legitima, Cic., od. legitime ab consule vocata, Liv.: togata et urbana, Liv.: turbulenta, Cic.: contiones civium seditiosae, Val. Max.: contiones seditiose concitatae, Cic. – clamor contionis, Cic. (vgl. clamor est totā contione ortus, Liv.): fremitus contionum od. concitatarum contionum, Quint. u. Val. Max.: illi fluctus contionum, Quint. – contionem vocare, Tac., od. advocare, Cic. u. Liv.: classico contionem advocare,
    ————
    Liv.: advocare contionem populi od. militum, Sall. u. Caes.: vocare od. advocare ad contionem (absol.), Liv.: vocare plebem od. exercitum ad contionem, Liv. u. Curt.: advocare populum in contionem, Liv.: convocare milites ad contionem, Suet.: convocare classico contionem, Sen.: convocare classico ad contionem (absol.), Liv.: me in vestram contionem convocaverunt, Cic. – contionem indicere subito, Val. Max. – contionem habere, Cic.: contionem Locrensium habere, Liv.: contionem habere maximam, Cic.: contionem habere de alqo, Cic. – contionem dimittere, Liv.: contionem summovere, Cic. – contionem differre, Liv.: contionem remittere (erlassen, auf sie verzichten), Liv.: novis semper certaminibus contiones turbare, Liv. – dare alci contionem, gewähren, verschaffen (vom Magistrate, der für jmd. eine V. veranstaltet), Cic. – producere alqm in contionem, jmd. in die V. einführen (damit er vor dem Volke seine Meinung abgebe od. ein Zeugnis ablege), Cic. u. Liv.: subducere in contionem alqm (v. Angeklagten), Liv.: procedere in contionem (v. den Konsuln), Liv.: prodire in contionem, Liv., in contionem populi, Nep.; vgl. in meam contionem (in die von mir berufene V.) prodeant, Cic.: ire od. adire ad contionem, Liv. u. Cic.: ex curia in contionem itur, Liv.: in contionem prosilire, Liv. – in contionem ascendere od. escendere, in die V. und zwar auf die Rednerbühne treten, in
    ————
    der V. (als Redner) auftreten, Liv. – contiones suas frequentare legibus agrariis, zu ihren V. viele Menschen herbeiziehen durch Ankündigung von A., Liv. – alqd in contione dicere, Cic.: litteras in contione recitare, Cic.: vel in contione legi posse (in einer öffentlichen V., öffentlich, vor jedermann), Cic.: in contione indicare m. folg. Akk. u. Infin., Curt.: in contione donare alqm, Cic.: in contione militum civitate donare alqm, Val. Max. – pro contione (vor der V., vor dem versammelten Volke od. vor dem versammelten Heere, s. Heräus Tac. hist. 4, 24, 16), zB. pro contione dicere, Auct. b. Afr.: so auch pro contione suadere ac dissuadere, Quint.: litteras od. epistulas pro contione recitare, Curt. u. Tac.: alqm pro contione donare atque laudare, Sall. – dagegen stabant pro contione (in der Weise einer V., als V.) legiones destrictis gladiis, Tac. ann. 1, 44. – legationes in contionis modum circumfusae, Liv.: cum circumfusa turba esset prope in contionis modum,... ait, Liv.
    II) meton., der vor dem versammelten Volke oder Heere gehaltene Vortrag, der Vortrag-, die Rede-, die Anrede (Ansprache) ans Volk od. ans Heer, contio libera et moderata, Liv.: c. saeva atque acerba, Liv.: contiones turbulentae Metelli, temerariae Appii, furiosissimae Publii, Cic.: c. funebris, Leichenrede, Cic. u. Quint.: contiones directae (Ggstz. oratio obliqua), Iustin. – m. contra u. Akk., haec contra Anto-
    ————
    nium c., Cic. ad Att. 14, 20, 4: in contione contra Catilinam, Quint. 5, 11, 42. – primae contioni alcis interesse, Val. Max.: alcis contionem legisse, Cic.: contionem habere, Cic.: contionem (od. contionem saevam atque acerbam) apud milites habere, Caes. u. Liv.: habere contiones in Caesarem graves. Caes.: contionem habere super ea re, Suet.: de mea salute principum civitatis celeberrimae et gratissimae contiones fuerunt, Cic.: dicere contra contionem Metelli, Quint. – u. (im Ggstz.) in contionibus eadem, quae in orationibus (gerichtl. Reden) vis est, Plin. ep.: ille contionibus (Volksreden), hic sermonibus (Gesprächen) melior, Quint. – contio, nicht concio ist die Schreibung der Inschriften u. der besten Handschriften, dh. in fast alle neueren Texte aufgenommen, s. Fleckeisen, Fünfzig Artikel S. 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contio

  • 3 contio

    contĭo (less correctly concĭo), ōnis, f. [contr. from conventio, for which COVENTIO is written in S. C. Bacch.; v. conventio, and cf. Varr. L. L. 6, § 43 Müll.; Paul. ex Fest. p. 38, 4, and p. 113, 10 Müll.], a meeting, assembly that is called together by a magistrate or priest (cf.: contio significat conventum, non tamen alium quam eum qui a magistratu vel a sacerdote publico per praeconem convocatur, Paul. ex Fest. p. 38, 4; cf. contionor—In good prose).
    I.
    Prop.:

    advocat contionem, habet orationem talem consul,

    Cic. Sest. 12, 28; so,

    advocare contionem,

    id. Verr. 2, 3, 80, § 185; Sall. C. 57, 5; id. J. 33, 3; Liv. 8, 31, 1; Suet. Claud. 22 et saep.:

    advocare contionem populi,

    Sall. J. 84, 5:

    militum,

    Caes. B. C. 2, 32:

    advocare populum in contionem,

    Liv. 42, 33, 2:

    ad contionem advocavit,

    id. 4, 1, 6:

    plebem ad contionem vocare,

    id. 2, 2, 4; cf. Suet. Calig. 48:

    me in vestram contionem evocaverunt,

    Cic. Agr. 3, 4, 16:

    convocatis ad contionem militibus,

    Suet. Caes. 66:

    contionem habere,

    to hold a meeting, Liv. 29, 21, 7 (cf.:

    contionem habere, II. infra): in contione dicere,

    Cic. Or. 63, 213 sq.; of. id. ib. 50, 168; and id. de Or. 2, 59, 242:

    in contionem populi prodire,

    Nep. Them. 1, 3: quae ego de te in senatu egerim, quae in contionibus dixerim, Cic. Fam. 5, 2, 4; cf.

    so in opp. to the Senate,

    Tac. A. 4, 40 fin.:

    laudare aliquem pro contione,

    before the people, Sall. J. 8, 2; Liv. 7, 7, 3; 7, 10, 14 al.; Quint. 2, 4, 33; 4, 4, 8 al.:

    nunc in mille curias contionesque dispersam et dissipatam esse rempublicam,

    Liv. 2, 28, 4; 2, 23, 5:

    contio conventusque,

    Cic. Verr. 2, 4, 50, § 110:

    contio, quae ex imperitissimis constat,

    id. Lael. 25, 95:

    togata et urbana,

    Liv. 45, 37, 8:

    turbulentae,

    Quint. 5, 13, 39; cf.:

    in illis fluctibus contionum,

    id. 8, 6, 48; and:

    contionum procellae,

    id. 8, 6, 7:

    stabant pro contione legiones destrictis gladiis,

    in the manner of an assembly, Tac. A. 1, 44 Draeg. ad loc.—
    II.
    Meton., a discourse, oration before a public assembly:

    legi contionem tuam,

    Cic. Fam. 9, 14, 7; cf.:

    audiri jam et legi novas contiones,

    Tac. A. 5, 4 fin.:

    habere contionem... quā in oratione,

    Cic. Agr. 2, 1, 1; so,

    contionis habendae potestas,

    id. Fam. 5, 2, 7; Liv. 24, 22, 1:

    contionem apud milites habuit,

    Caes. B. C. 3, 73; so Liv. 44, 1, 9; cf. also id. 27, 13, 1; Caes. B. C. 2, 18:

    habuit super eā re contionem,

    Suet. Caes. 5:

    in contione contra Catilinam,

    Quint. 5, 11, 42:

    funebres tristes atque summissae,

    id. 11, 3, 153:

    ut Cicero dicit contra contionem Metelli,

    id. 9, 3, 50; cf. Gell. 18, 7, 7; and the few fragments of this oration of Cic. in Orell. IV. 2, p. 455 sq.; Quint. 12, 10, 70; cf. id. 3, 8, 65; 3, 8, 67.—Of the orations reported in a history:

    ille (sc. Thucydides) contionibus melior, hic (sc. Herodotus) sermonibus,

    Quint. 10, 1, 73; cf. id. 9, 4, 18; Plin. Ep. 1, 16, 4.—
    B.
    A place for speaking, a tribune, rostrum; mostly in the phrases in contionem ascendere or escendere:

    cum magistratum inieris et in contionem ascenderis,

    Cic. Fin. 2, 22, 74; id. Att. 4, 2, 3:

    in contionem escendit,

    Liv. 2, 7, 7 Weissenb. ad loc.; 3, 49, 4;

    5, 50, 8: Perseus in contionem processit Philippum secum filium habens,

    id. 44, 45, 8; cf.: contionem tria significare: locum suggestumque unde verba fierent,... coetum populi adsistentis, item orationem ipsam, Verr. Fl. ap. Gell. 18, 7, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > contio

  • 4 cōntiō

        cōntiō (not cōncio), ōnis, f    [for conventio], a meeting, assembly, convocation, gathering, audience: advocat contionem: habere, L.: populi, S.: militum, Cs.: plebem ad contionem vocare, L.: ut omnis contio audire posset: rem in contione agere: laudare alqm pro contione, before the people, S.: pro contione edixit, publicly, L.: circumfusa turba in contionis modum, L.: contio, quae ex imperitissimis constat. — A discourse, oration, public address, harangue, speech: contionem apud milites habere: hesterna: libera, L.: in Caesarem, Cs.: contra Antonium: de meā salute: in contionem ascendere, to come forward to speak: (populus) me in contionem vocavit, demanded a speech.
    * * *
    meeting/assembly; audience/speech; public opinion; parade addressed by general; sermon

    Latin-English dictionary > cōntiō

  • 5 contio

    contio contio, onis f собрание

    Латинско-русский словарь > contio

  • 6 contio

    cōntio, ōnis f. [из *. co-ventio]
    1) собрание (populi Sl; militum Cs)
    laudare aliquem pro contione Sl — хвалить кого-л. на собрании
    ascendere in contionem C, L — явиться на собрание с речью, подняться на трибуну
    dare alicui contionem L — дать кому-л. слово ( на собрании)

    Латинско-русский словарь > contio

  • 7 contio

    , onis f
      собрание, сходка; речь в собрании

    Dictionary Latin-Russian new > contio

  • 8 concio

    [st1]1 [-] concĭo: c. concieo. [st1]2 [-] concĭo (contĭo), ōnis, f. → c. contio.
    * * *
    [st1]1 [-] concĭo: c. concieo. [st1]2 [-] concĭo (contĭo), ōnis, f. → c. contio.
    * * *
        Concio, concionis, f. g. a Concio, concis. Assemblee de peuple.
    \
        Legitima concio. Cic. Assemblee deuement faicte.
    \
        Ascendere in concionem. Liu. Monter en chaire pour parler au peuple assemblé, Faire une oraison ou harangue.
    \
        Pro concione populi deierare. Suet. Jurer en pleine congregation et assemblee du peuple.
    \
        Concio. Cicero. L'oraison et la harangue de celuy qui parle à l'assemblee, Sermon, Preschement.
    \
        Concionem habere. Gellius. Faire une harangue au peuple, sans ce toutesfois que par icelle lon interrogue le peuple s'il veult ordonner quelque chose.

    Dictionarium latinogallicum > concio

  • 9 astrepo

    adstrĕpo (astrĕpo), ĕre, pŭi, pĭtum    - intr. qqf. tr. - faire du bruit avec, faire du bruit auprès, répondre (écho), répondre par des manifestation bruyantes, applaudir, faire écho aux paroles de qqn.    - si contio vocetur, illic quoque quae pauci incipiant reliquos adstrepere, Tac. An. 2, 12: une assemblée serait-elle appelée? Là aussi, (pensait César), les autres répéteraient ce que quelques-uns avaient commencé à dire.    - adstrepebat huic alacre vulgus, Tac. An. 12, 17: la foule lui manifestait bruyamment son enthousiasme.    - precibus surdas aures adstrepere, Plin. Pan. 26, 2: murmurer aux oreilles des prières inutiles.
    * * *
    adstrĕpo (astrĕpo), ĕre, pŭi, pĭtum    - intr. qqf. tr. - faire du bruit avec, faire du bruit auprès, répondre (écho), répondre par des manifestation bruyantes, applaudir, faire écho aux paroles de qqn.    - si contio vocetur, illic quoque quae pauci incipiant reliquos adstrepere, Tac. An. 2, 12: une assemblée serait-elle appelée? Là aussi, (pensait César), les autres répéteraient ce que quelques-uns avaient commencé à dire.    - adstrepebat huic alacre vulgus, Tac. An. 12, 17: la foule lui manifestait bruyamment son enthousiasme.    - precibus surdas aures adstrepere, Plin. Pan. 26, 2: murmurer aux oreilles des prières inutiles.
    * * *
        Astrepo, astrepis, pen. corr. astrepui, astrepitum, pen. cor. astrepere. Faire bruit des pieds.
    \
        Astrepere aures alicuius. Plin. Rompre les oreilles à quelcun de trop parler.

    Dictionarium latinogallicum > astrepo

  • 10 funebris

    funebris, e [funus] [st2]1 [-] funèbre, de funérailles. [st2]2 [-] funeste, pernicieux, mortel.    - fūnēbrĭa, ĭum, n.: rites funéraires, funérailles, obsèques.    - vestimenti aliquod genus funebris, Cic.: une sorte de vêtement de deuil.    - funebris contio, Cic.: oraison funèbre.    - funebre bellum, Hor. Vell.: le fléau de la guerre.    - funebria sacra, Ov.: les sacrifices humains.
    * * *
    funebris, e [funus] [st2]1 [-] funèbre, de funérailles. [st2]2 [-] funeste, pernicieux, mortel.    - fūnēbrĭa, ĭum, n.: rites funéraires, funérailles, obsèques.    - vestimenti aliquod genus funebris, Cic.: une sorte de vêtement de deuil.    - funebris contio, Cic.: oraison funèbre.    - funebre bellum, Hor. Vell.: le fléau de la guerre.    - funebria sacra, Ov.: les sacrifices humains.
    * * *
        Funebris, et hoc funebre, pe. cor. vt Funebris pompa. Quint. Convoy, Funebre d'un trespassé.
    \
        Funebria iusta. Liu. Les ceremonies qu'on faisoit à l'enterrement d'un trespassé.
    \
        Bellum funebre. Horat. Pleine de meurtres, Guerre cruelle, mortelle.
    \
        Epulum funebre. Cic. Banquet, ou Festin de funerailles.
    \
        Funebre vestimentum. Cic. Robbe de dueil.

    Dictionarium latinogallicum > funebris

  • 11 verus

    [st1]1 [-] vērus, a, um: a - vrai, véritable, réel.    - non quaero quae sit philosophia verissima, Cic. de Or. 3, 64: je ne recherche pas quel est le système philosophique le plus vrai.    - verus et germanus Metellus, Cic. Verr. 4, 147: un vrai, un pur Métellus.    - ut verum videretur in hoc illud... Cic. Br. 142: en sorte qu'on voyait se vérifier chez lui ce mot....    - veri Attici, Cic. Br. 286: des Attiques vrais, authentiques, d'origine.    - si verum est + prop. inf. Cic. Nat. 3, 77: s'il est vrai que.    - sin illa veriora, ut... Cic. Lael. 14: mais si cette autre opinion est plus vraie qui consiste à croire que...    - collegae ejus Pauli una... contio fuit, verior quam gratior populo, Liv. 22: son collègue Paul-Emile ne tint qu'une seule harangue, plus vraie qu'agréable au peuple. b - juste, raisonnable, fondé, légitime.    - verum est ut, Cic. Tusc. 3, 73: il est juste que.    - causa verissima, Cic. Ac. 2, 10: la cause la mieux fondée, la meilleure.    - crimen verissimum, Cic. Verr. 5, 158: accusation tout à fait fondée.    - verum est + inf.: il est juste de, il est bon de. c - régulier, correct (en parl. du langage). d - véridique, qui dit la vérité, sincère, franc.    - mei testes veri sunt, Cic. Verr. 5, 165: mes témoins sont véridiques.    - sum verus? Ter. And. 2, 5, 12: suis-je franc?    - verus Apollinis os, Ov.: la bouche infaillible d'Apollon. [st1]2 [-] Vērus, i, m.: Mart. Vérus (nom d'homme).
    * * *
    [st1]1 [-] vērus, a, um: a - vrai, véritable, réel.    - non quaero quae sit philosophia verissima, Cic. de Or. 3, 64: je ne recherche pas quel est le système philosophique le plus vrai.    - verus et germanus Metellus, Cic. Verr. 4, 147: un vrai, un pur Métellus.    - ut verum videretur in hoc illud... Cic. Br. 142: en sorte qu'on voyait se vérifier chez lui ce mot....    - veri Attici, Cic. Br. 286: des Attiques vrais, authentiques, d'origine.    - si verum est + prop. inf. Cic. Nat. 3, 77: s'il est vrai que.    - sin illa veriora, ut... Cic. Lael. 14: mais si cette autre opinion est plus vraie qui consiste à croire que...    - collegae ejus Pauli una... contio fuit, verior quam gratior populo, Liv. 22: son collègue Paul-Emile ne tint qu'une seule harangue, plus vraie qu'agréable au peuple. b - juste, raisonnable, fondé, légitime.    - verum est ut, Cic. Tusc. 3, 73: il est juste que.    - causa verissima, Cic. Ac. 2, 10: la cause la mieux fondée, la meilleure.    - crimen verissimum, Cic. Verr. 5, 158: accusation tout à fait fondée.    - verum est + inf.: il est juste de, il est bon de. c - régulier, correct (en parl. du langage). d - véridique, qui dit la vérité, sincère, franc.    - mei testes veri sunt, Cic. Verr. 5, 165: mes témoins sont véridiques.    - sum verus? Ter. And. 2, 5, 12: suis-je franc?    - verus Apollinis os, Ov.: la bouche infaillible d'Apollon. [st1]2 [-] Vērus, i, m.: Mart. Vérus (nom d'homme).
    * * *
        Verus, Adiectiuum. Terent. Vray.
    \
        Procul a vero. Ouid. Loing de verité.
    \
        Maiora vero. Tacit. Qui excedent verité.
    \
        Propius vero. Tacit. Plus approchant de verité.
    \
        Simile vero videbatur. Cic. Vraysemblable.
    \
        Insolens veri. Seneca. Qui n'est pas accoustumé d'ouir ou dire verité.
    \
        Patiens veri. Curtius. Qui endure qu'on luy die verité.
    \
        Similitudo veri. Cic. Verisimilitude.
    \
        - sed quid opus teneras mordaci radere vero Auriculas? Persius. Mais quel besoing est de fascher les gents en leur disant verité qui les pique, et reprenant leurs abus?
    \
        Concedere veris. Horat. Acquiescer à la verité, Confesser verité.
    \
        Exequi vera. Tacit. Dire verité.
    \
        Intendere vera. Tacit. Augmenter, En dire plus qu'il n'y en a.
    \
        Verum sit velim. Plaut. Je desire qu'il soit vray, Je vouldroye qu'il fust vray.
    \
        Verum, vel Verum id est: Responsio. Plaut. Captiones metuis. DI. verum. Il est vray.
    \
        Verum modo. Plaut. Pourveu qu'il soit vray.
    \
        Si quidem istuc impune habueris. PY. verum? Terent. Est il vray? Dict par moquerie.
    \
        Me quaerit? S. verum. Terent. Ouy vrayement.
    \
        Color verus. Terent. Couleur naturelle, Naifve.
    \
        Sum verus? Terent. Ne suis je pas veritable?
    \
        Labor verus. Virgil. Qu'une personne prend d'elle mesme.
    \
        Nuntius verus. Virgil. Veritable.
    \
        Nuptiae verae. Terent. Qui se font à bon escient, Qui ne sont point fainctes.
    \
        Negat verum esse, allici beneuolentiam cibo. Cic. Il nie qu'il soit juste et raisonnable de, etc.
    \
        Verior et verissimus. Plin. Cic. Plus vray, Tresvray.
    \
        Verius. Cic. Plus juste et raisonnable.

    Dictionarium latinogallicum > verus

  • 12 contionor

    contĭōnor, ātus, 1, v. dep. [contio].
    * I.
    To be convened or united in an assembly, to form an assembly:

    nunc illi vos, singuli universos contionantes timent,

    Liv. 39, 16, 4.— Far more freq.,
    II.
    (Acc. to contio, II.) To deliver an oration before an assembly of the people, to harangue, address:

    Dionysius contionari ex turri altā solebat,

    Cic. Tusc. 5, 20, 59; cf.:

    superiore e loco contionari,

    id. ib. 1, 49, 117:

    pro tribunali,

    Tac. A. 1, 61 fin.:

    apud milites,

    Caes. B. C. 1, 7; Suet. Aug. 27:

    ad populum,

    id. ib. 84:

    de Caesare,

    id. ib. 85:

    adversus aliquem,

    Liv. 9, 18, 7; and entirely absol.: cum Lepidus contionaretur, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 31, 4; so Liv. 1, 28, 2; Quint. 1, 10, 27; 3, 11, 13; 7, 6, 3; Tac. A. 11, 7; id. H. 1, 31; Suet. Caes. 33, 55; id. Rhet. 6.—With acc.:

    haec velut contionanti Minucio circum fundebatur tribunorum multitudo,

    Liv. 22, 14, 15.—Once with the acc. and inf. (cf. the foll.):

    C. Cato contionatus est, comitia haberi non siturum, etc.,

    declared before the people, Cic. Q. Fr. 2, 4, 6. —
    B.
    In gen., to say publicly, publish, make known, declare (very rare):

    caterva tota clarissimā concentione.. contionata est: huic vitae tuae, etc.,

    Cic. Sest. 55, 118; id. Tusc. 1, 49, 117:

    idem hoc futurum, etiam Sibylla contionata est,

    Lact. 4, 18, p. 292 Bip.

    Lewis & Short latin dictionary > contionor

  • 13 collecta

    collēcta, ae f. [ colligo II \]
    1) (sc. pecunia) сбор, складчина, взносы или пожертвования Vr, C etc.
    2) (sc. contio) (молитвенное) собрание Hier, Vlg

    Латинско-русский словарь > collecta

  • 14 concio

    I īvī, ītum, īre v. l. = concieo II concio, ōnis f. неправ. v. l. = contio

    Латинско-русский словарь > concio

  • 15 contionalis

    cōntiōnālis, e [ contio ]
    относящийся к народному собранию, свойственный народному собранию (genus dicendi, oratio Q; clamor C)

    Латинско-русский словарь > contionalis

  • 16 contionarius

    cōntiōnārius, a, um [ contio ]
    относящийся к народному собранию, находящийся на народном собрании ( populus C)
    Gracchi fistula или tibia c. AG — Гракхова дудка, задающая тон в народных собраниях

    Латинско-русский словарь > contionarius

  • 17 contionor

    cōntiōnor, ātus sum, ārī depon. [ contio ]
    1) составлять собрание, собираться L
    2) произносить речь ( в народном собрании) (adversus aliquem L; ad populum Su; apud milites Cs; ex turri alta C)
    3) объявлять всенародно, обнародовать, извещать публично, возвещать
    contionatus est se non siturum C — он заявил, что не позволит
    4) предвещать (hoc futurum Sibylla contionata est Lact)

    Латинско-русский словарь > contionor

  • 18 contiuncula

    Латинско-русский словарь > contiuncula

  • 19 conventio

    ōnis f. [ convenio ]
    1) сближение, встреча ( amor concupiecentia conventionis est Boët)
    2) (= contio) народное собрание (ad conventionem vocare, ire Vr)
    3) соглашение, договор, сделка L, PJ, T
    in manum (viri) c. G — переход под власть мужа, т. е. выход замуж (по чисто римскому обычаю, в порядке confarreatio, coëmptio или usus)
    4) вызов в суд или привлечение к судебной ответственности Dig, CJ

    Латинско-русский словарь > conventio

  • 20 ecclesia

    ecclēsia, ae f. (греч. ; лат. contio)
    1) народное собрание (в греч. республиках)
    bulē et e. PJ (лат. senatus populusque) — (греческие) сенат и народ
    2) собрание, сходка Aus
    3) церковь Vop, Eccl

    Латинско-русский словарь > ecclesia

См. также в других словарях:

  • Contio — (lateinisch; ursprüngliche Form conventio, von convenire, „zusammenkommen“) war in der römischen Republik eine informelle Versammlung des Volkes. Sie wurde von einem Magistrat einberufen, der dem Volk bestimmte Nachrichten mitteilen oder… …   Deutsch Wikipedia

  • Contio —    • Contio          (из conventio), народное собрание, созванное магистратом с целью объявления или доклада о чем нибудь народу, в отличие от comitia, где народ собирался для постановления решения (Gell. 13, 14); также собрание войска, если оно… …   Реальный словарь классических древностей

  • contio — index assembly, harangue Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Contio — Con|tio [k...] die; , ...tiones [...ne:s] <aus gleichbed. lat. contio> im alten Rom eine von 1Magistraten (1 a) zu Meinungsäußerungen einberufene Volksversammlung, die im Gegensatz zu den ↑Komitien keine Beschlüsse fassen konnte …   Das große Fremdwörterbuch

  • Contio — Cọntio   [lateinisch] die, /...ti ones, in der römischen Republik eine von Magistraten zu Meinungsäußerungen einberufene Volksversammlung, die im Gegensatz zu den Komitien keine Beschlüsse fassen konnte …   Universal-Lexikon

  • Трибутные комиции — (лат. comitia tributa)  один из видов народного собрания в Древнем Риме. В раннюю эпоху проводились как плебейские собрания по трибам (территориальным округам), которые созывались на Капитолии, Форуме или Марсовом поле. Со II века до… …   Википедия

  • List of mobile weapons — This is a list of mobile suits, mobile pods, mobile armors, mobile dolls, and mobile fighters from the highly popular mecha anime Gundam . The general term for a group of the different types and styles of mobile units is known as mobile weapons.… …   Wikipedia

  • List of Gundam Universal Century mobile units — This is a list of fictional Mobile Weapon from the Universal Century timeline of the Gundam anime metaseries. See the units individual pages, where available, for detailed information. See Mobile Suit Variations for the MSV models.See MS X for… …   Wikipedia

  • Komitialgesandter — Comitia (lateinischer Plural von Comitium, „Versammlungsort“) war im antiken Rom die Bezeichnung für eine Volksversammlung. In diesen Versammlungen (deutsch: Komitien) wurde das Ergebnis einer Wahl oder Abstimmung nicht aufgrund einzelner Stimmen …   Deutsch Wikipedia

  • Сomitia tributa — Трибутные комиции (лат. comitia tributa)  один из видов народного собрания в Древнем Риме. В раннюю эпоху проводились как плебейские собрания по трибам (территориальным округам), которые созывались на Капитолии, Форуме или Марсовом поле. Со II… …   Википедия

  • conción — (del lat. «contĭo, ōnis», discurso; ant.) f. *Sermón. * * * conción. (Del lat. contĭo, ōnis, discurso). f. desus. sermón (ǁ discurso religioso) …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»