-
1 consuete
cōnsuētē [ consuetus ]привычным образом, как обычно Amm -
2 consuete
cōnsuētē, Adv. (consuetus), wie gewöhnlich, Amm. 23, 2, 8. Cass. Fel. 1 u. 36.
-
3 consuete
cōnsuētē, Adv. (consuetus), wie gewöhnlich, Amm. 23, 2, 8. Cass. Fel. 1 u. 36.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consuete
-
4 consuete
consŭētē, adv., v. consuesco fin. -
5 consuete
in the usual/accustomed manner, as usual; according to custom -
6 lectulus
lectulus, ī, m. (Demin. v. lectus), die Lagerstatt, I) als Bett zum Schlafen, 1) im allg.: caelebs, eheloses, Cic.: obscenus, der Buhldirne, Sen. rhet.: lecti flexiles, Feldbetten, Amm.: in lectulis suis mori, Cic.: in lectulo precario mori, Sen. rhet. – 2) insbes.: das Braut- od. Ehebett, Mart. 10, 38, 7: vollst. lectulus genialis, Arnob. 4, 20: matrimonialis, Ps. Quint. decl. 1, 13. – II) das Ruhebett, Ruhelager, a) Sofa zum Studieren u. Schreiben (da die Römer dieses meist in liegender Stellung taten; vgl. Casaub. Suet. Aug. 78), lectulus meus, Cic.: uno in lectulo erudituli ambo, Catull.: iacēre in lectulo, Plin. ep.: nec, consuete, meum, lectule corpus habes, Ov. – b) das Speisesofa, statuite hic lectulos, Plaut.: lectulos iube sterni nobis, laß den Tisch decken, Ter.: stravit pelliculis haedinis lectulos Punicanos, Cic. – c) das Leichenbett, Paradebett, Tac. ann. 16, 11.
-
7 lectulus
lectulus, ī, m. (Demin. v. lectus), die Lagerstatt, I) als Bett zum Schlafen, 1) im allg.: caelebs, eheloses, Cic.: obscenus, der Buhldirne, Sen. rhet.: lecti flexiles, Feldbetten, Amm.: in lectulis suis mori, Cic.: in lectulo precario mori, Sen. rhet. – 2) insbes.: das Braut- od. Ehebett, Mart. 10, 38, 7: vollst. lectulus genialis, Arnob. 4, 20: matrimonialis, Ps. Quint. decl. 1, 13. – II) das Ruhebett, Ruhelager, a) Sofa zum Studieren u. Schreiben (da die Römer dieses meist in liegender Stellung taten; vgl. Casaub. Suet. Aug. 78), lectulus meus, Cic.: uno in lectulo erudituli ambo, Catull.: iacēre in lectulo, Plin. ep.: nec, consuete, meum, lectule corpus habes, Ov. – b) das Speisesofa, statuite hic lectulos, Plaut.: lectulos iube sterni nobis, laß den Tisch decken, Ter.: stravit pelliculis haedinis lectulos Punicanos, Cic. – c) das Leichenbett, Paradebett, Tac. ann. 16, 11.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lectulus
-
8 consuesco
consŭesco, suēvi, suētum, 3 (in the tempp. perff. the sync. forms prevail: consuesti, consuestis, consuerunt; consueram, etc.; consuero, etc.; consuerim, etc.; consuessem, etc.;I.consuesse. Thus also consuēmus = consuevimus,
Prop. 1, 7, 5), v. a. and n.Act., to accustom, inure, habituate a person or thing (ante-class. and postAug.):II.tum bracchia consuescunt firmantque lacertos,
Lucr. 6, 397:juvencum plostro aut aratro,
Col. 6, 2, 9:vitem largo umori,
id. Arb. 1, 5:semina falcem pati,
Plin. 17, 10, 14, § 70; in perf. part. pass. (mostly poet.): qui consuetus in armis Aevom agere, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 48 (Trag. Rel. v. 261 Rib.):gallus auroram vocare,
Lucr. 4, 713; so with inf., id. 5, 209; 6, 788:consueta domi catulorum blanda propago,
id. 4, 997 Lachm. N. cr.:copias habebat in Galliā bellare consuetas locis campestribus, Auct. B. Afr. 73, 2: quibus consueti erant uterque agrestibus ferramentis,
Liv. 1, 40, 5:socors genus mancipiorum otiis, campo consuetum,
Col. 1, 8, 2:proinde ut consuetus antehac,
Plaut. Stich. 5, 5, 18:populus si perperam est consuetus, etc.,
Varr. L. L. 9, § 5 Müll.:grex comparatus ex consuetis unā (capellis),
those accustomed to one another, id. R. R. 2, 3, 2.—Far more freq. in all periods,Neutr.A.To accustom one's self; and (esp. freq.) in temp. perf. (to have accustomed one's self, i. e.), to be accustomed, to be wont; constr. in gen. with the inf., rarely absol., with ad, the dat., or abl.(α).With inf.:(β).disjungamus nos a corporibus, id est, consuescamus mori,
Cic. Tusc. 1, 31, 75:versus multos uno spiritu pronuntiare,
id. de Or. 1, 61, 261: cum minus idoneis (verbis) uti consuescerem, id ib. 1, 34, 154; 1, 22, 99:alils parere suā vo luntate,
id. Inv. 1, 2, 3:qui mentiri solet pe jerare consuevit,
id. Rose. Com. 16, 46:paulatim Rhenum transire, etc.,
Caes. B. G. 1, 33:in Britanniam navigare,
id. ib. 3, 8:obsides accipere, non dare,
id. ib. 1, 14:quo magno cum periculo mercatores ire consuerant,
id. ib. 3, 1:quem ipse procuratorem relinquere antea consuesset,
Cic. Quint. 28, 87:consuesso deos immortales... his secundiores interdum res concedere, quos, etc.,
Caes. B. G. 1, 14 et saep.:quam rem pro magnis hominum officiis consuesse tribui docebat,
id. ib. 1, 43:qui reges consueris tollere,
Hor. S. 1, 7, 34:mulier quae cum eo vivere consuerat,
Nep. Alcib. 10, 6; Cels. 6, 6, 8; Suet. Tit. 34; id. Ner. 12.—Sometimes with ellips. of inf. (cf. b infra):quin eo (equo) quo consuevit libentius utatur (sc. uti),
Cic. Lael. 19, 68:eo die quo consuerat intervallo hostes sequitur (sc. sequi),
Caes. B. G. 1, 22.— Impers. (rare):sicuti in sollemnibus sacris fieri consuevit,
is wont, Sall. C. 22, 2. —Absol.:(γ).bene salutando consuescunt,
Plaut. As. 1, 3, 69 (cf. adsuescunt, id. ib. 1, 3, 65):pabulum quod dabis, amurcā conspergito, primo paululum, dum consuescant, postea magis,
Cato, R. R. 103:adeo in teneris consuescere multum est,
Verg. G. 2, 272.— Usu. with adv. of manner or time:si liberius, ut consuesti, agendum putabis,
Cic. Fam. 5, 12, 4: ut consuevi, Caes. ap. Cic. Att. 9, 16, 3:ut consuemus,
Prop. 1, 7, 5:sicut consuerat,
Suet. Caes. 73:quo minus pro capite et fortunis alterius, quemadmodum consuerunt, causam velint dicere,
Cic. Rosc. Am. 2, 5; id. Off. 2, 15, 55.—In Gr. attraction: cum scribas et aliquid agas eorum, quorum consuesti, gaudeo, Lucceius ap. Cic. Fam. 5, 14, 1.—With ad:(δ).ad aciem justam,
Quint. 2, 10, 8.—With abl.:(ε).quae (aves) consuevere libero victu,
Col. 8, 15 fin.; so id. 8, 13, 1; 10, 153.—With dat.:B.ne gravissimo dolori timore consuescerem,
Plin. Ep. 8, 23, 8.—To have carnal in tercourse with, to cohabit with, in an honorable, or more freq. in a dishonorable sense (freq. and class.); with aliquā or aliquo, with or without cum, Plaut. Cist. 1, 1, 89:quid illi... qui illā consuevit prior?
Ter. Ad. 4, 5, 32:quācum tot consuesset annos,
id. Hec. 4. 1, 40:mulieres quibuscum iste consuerat,
Cic. Verr. 2, 5, 12, § 30; Plaut. Am. 5, 1, 70; Caecil. ap. Gell. 2, 23, 10; cf.in a double sense,
Plaut. As. 3, 3, 113; id. Capt. 4, 2, 88.—Hence, consŭētus (in the poets trisyl.), a, um, P. a.; of inanim. things which one is accustomed to, commonly employs, uses, possesses, etc., used, accustomed; usual, ordinary, wonted, customary (mostly poet.;not in Cic.): amor,
Ter. And. 1, 1, 108:antra,
Verg. G, 4, 429:cubilia,
Ov. M. 11, 259:lectus,
id. Tr. 3, 3, 39:in auras,
id. M. 2, 266:pectora,
id. ib. 13, 491: canistris, * Juv. 5, 74:finis,
Ov. H. 20, 242 al.:labores, pericula,
Sall. J. 85, 7:libido,
id. ib. 15, 3:numerus,
Vulg. Exod. 5, 18; id. Num. 16, 29.— Sup.:consuetissima cuique Verba,
Ov. M. 11, 638.—
См. также в других словарях:
consuete — … Useful english dictionary
Targa Tenco — Die Targa Tenco ist eine italienische Auszeichnung, welche jedes Jahr anlässlich der Verleihung des Tenco Preises vergeben wird. Seit 1984 zeichnet der Club Tenco mit ihr nationale Liedermacher aus. Die Targa Tenco wird in folgenden Kategorien… … Deutsch Wikipedia
LECTULUS — apud Ovid. Trist. l. 1. Eleg. x. v. 37. Non haec in nostris, ut quondam, scribimus hortis, Nec consuete meum, lectule corpus habes. Et Cic. de Orat, l. 3. Cum debitâ operâ quiescentibus aliis in eam exhedram venisset, in qua Crassus lectulo… … Hofmann J. Lexicon universale
consueto — con·su·è·to agg., s.m. 1a. agg. CO abituale, solito: dedicarsi alle occupazioni consuete, svegliarsi all ora consueta Sinonimi: abituale, di prammatica, di rito, normale, quotidiano, rituale, solito, tradizionale, usuale. Contrari: anomalo,… … Dizionario italiano
piccolezza — pic·co·léz·za s.f. CO 1. l essere o apparire piccolo, l avere dimensioni inferiori a quelle consuete: la piccolezza di una stanza, di un oggetto Contrari: smisuratezza. 2. fig., aspetto di importanza trascurabile, fattore di poco conto, inezia:… … Dizionario italiano
ritagliare — ri·ta·glià·re v.tr. CO 1. tagliare di nuovo o di più: vorrei ritagliare ancora un po i capelli 2. ricavare da un foglio di carta, da un tessuto, da un pelle, ecc., una figura determinata tagliandone i contorni: ritagliare una figura da un… … Dizionario italiano
slittare — slit·tà·re v.intr. 1. (avere) BU andare in slitta 2. (essere) CO di veicoli, scivolare su una superficie umida o viscida: slittare sull asfalto bagnato | di ruote, girare a vuoto, non fare presa 3. (essere) BU di persona o animale, scivolare 4.… … Dizionario italiano
sorpassare — sor·pas·sà·re v.tr. AD 1. passare al di sopra; spec. di strada, valicare: in quel punto la ferrovia sorpassa il fiume | superare, eccedere una determinata misura: l acqua sorpassava il livello di guardia, sorpassare qcn. o qcs. in altezza |… … Dizionario italiano
variante — va·riàn·te p.pres., agg., s.f., s.m. 1. p.pres., agg. → variare 2. s.f. CO versione alternativa rispetto a un originale: un auto prodotta in più varianti, un proverbio, un detto diffuso in numerose varianti regionali | variazione, modifica di… … Dizionario italiano
licenza — {{hw}}{{licenza}}{{/hw}}s. f. 1 Permesso: domandare, ottenere, dare, accordare licenza | Prendersi –l, permettersi. 2 Permesso di assentarsi dal servizio, per recarsi a casa o altrove, concesso ai militari: andare in –l. 3 Autorizzazione di fare… … Enciclopedia di italiano
sviamento — {{hw}}{{sviamento}}{{/hw}}s. m. 1 Deviazione. 2 Allontanamento dalle consuete occupazioni; SIN. Distrazione | Allontanamento dalla retta via; SIN. Traviamento … Enciclopedia di italiano