-
1 consocio
consocĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] unir, joindre, associer, allier, mettre en commun, partager. [st2]2 [-] comploter, s'entendre. - consociare mihi tecum licet, Plaut. Rud. 2, 6, 67: je peux m'entendre avec toi. - consociare furorem suum cum aliquo, Liv.: partager sa fureur avec qqn. - consociare se cum aliquo, Plaut.: se liguer avec qqn. - cum aliquo consociare consilia pestis alicujus, Cic. Red. in Sen. 7, 16: comploter la ruine de qqn. - centum Patres rem inter se consociant, Liv. 1, 17, 5: les cent sénateurs se partagent le pouvoir.* * *consocĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] unir, joindre, associer, allier, mettre en commun, partager. [st2]2 [-] comploter, s'entendre. - consociare mihi tecum licet, Plaut. Rud. 2, 6, 67: je peux m'entendre avec toi. - consociare furorem suum cum aliquo, Liv.: partager sa fureur avec qqn. - consociare se cum aliquo, Plaut.: se liguer avec qqn. - cum aliquo consociare consilia pestis alicujus, Cic. Red. in Sen. 7, 16: comploter la ruine de qqn. - centum Patres rem inter se consociant, Liv. 1, 17, 5: les cent sénateurs se partagent le pouvoir.* * *Consocio, consocias, consociare. Plaut. Associer, Bailler compaignon à quelqu'un.\Consociare arma cum populo aliquo. Liu. S'accompaigner et associer d'aucun pour faire la guerre.\Consociare consilia cum aliquo. Cic. Deliberer et adviser ensembleement avec luy de quelque affaire.\Consociare imperium. Liu. Allier et conjoindre la seigneurie des uns avec les autres. -
2 consocio
cōnsocio, āvī, ātum, āre, vergesellschaften, sozial, politisch vereinigen, eng od. innig verbinden (befreunden), Ggstz. dissociare; dah. auch gemeinschaftlich machen od. verabreden, mit jmd. teilen, jmd. mit in etw. hineinziehen, m. cum u. Abl., m. inter se, a) v. leb. Wesen: α) leb. Objj.: audaces, Tac.: animos eorum, Liv.: consociati di, die gemeinschaftlichen Bundesgottheiten, Liv. – numquam tam vehementer cum senatu consociati fuistis, Cic. – m. in od ad u. Akk., se in omnia belli pacisque consilia, sich ganz an seine Politik anschließen, Liv.: inter nos naturā ad civilem communitatem coniuncti et consociati sumus, Cic. – β) lebl. Objj.: regnum, imperium, Liv.: vocem, sich durch Sprechen gemein machen, Tac. ann. 13, 23. – arma cum Gallis, Liv.: consilia cum A. Gabinio, mit in s. Pl. hineinziehen, Cic.: u. so furorem cum alqo, mit in sein wütiges Gebaren h., Liv.: non cum malefico usum ullius rei, Phaedr.: cum iis, qui ad se tuendos venissent, omnia sibi esse consociata, Liv. – cum Themisto consociata res, Liv.: delecta ex iis et consociata forma, eine aus diesen Elementen mit Auswahl zusammengesetzte Staatsform, Tac. ann. 4, 33 in. – c. rem inter se, Liv. – mit Dat. (wem? = mit wem?), soporem morti consocians defecit et mortuus est, Vulg. iudic. 4, 21. – γ) absol.: vel consociare mihi quidem tecum licet, gute Brüderschaft machen, Plaut. rud. 551. – b) v. lebl. Subjj.: pinus et populus umbram consociare amant, Hor. carm. 2, 3, 10: m. Dat. (wem? = mit wem?), c. se pelago (von einem Flusse), Mela 2, 7, 16 (2. § 117): als gramm. t. t., aliis consociari verbis, Prisc. 18, 2: indicativo consociari, Prisc. 18, 90.
-
3 consocio
cōnsocio, āvī, ātum, āre, vergesellschaften, sozial, politisch vereinigen, eng od. innig verbinden (befreunden), Ggstz. dissociare; dah. auch gemeinschaftlich machen od. verabreden, mit jmd. teilen, jmd. mit in etw. hineinziehen, m. cum u. Abl., m. inter se, a) v. leb. Wesen: α) leb. Objj.: audaces, Tac.: animos eorum, Liv.: consociati di, die gemeinschaftlichen Bundesgottheiten, Liv. – numquam tam vehementer cum senatu consociati fuistis, Cic. – m. in od ad u. Akk., se in omnia belli pacisque consilia, sich ganz an seine Politik anschließen, Liv.: inter nos naturā ad civilem communitatem coniuncti et consociati sumus, Cic. – β) lebl. Objj.: regnum, imperium, Liv.: vocem, sich durch Sprechen gemein machen, Tac. ann. 13, 23. – arma cum Gallis, Liv.: consilia cum A. Gabinio, mit in s. Pl. hineinziehen, Cic.: u. so furorem cum alqo, mit in sein wütiges Gebaren h., Liv.: non cum malefico usum ullius rei, Phaedr.: cum iis, qui ad se tuendos venissent, omnia sibi esse consociata, Liv. – cum Themisto consociata res, Liv.: delecta ex iis et consociata forma, eine aus diesen Elementen mit Auswahl zusammengesetzte Staatsform, Tac. ann. 4, 33 in. – c. rem inter se, Liv. – mit Dat. (wem? = mit wem?), soporem morti consocians defecit et mortuus est, Vulg. iudic. 4, 21. – γ) absol.: vel consociare mihi quidem tecum licet, gute Brüder-————schaft machen, Plaut. rud. 551. – b) v. lebl. Subjj.: pinus et populus umbram consociare amant, Hor. carm. 2, 3, 10: m. Dat. (wem? = mit wem?), c. se pelago (von einem Flusse), Mela 2, 7, 16 (2. § 117): als gramm. t. t., aliis consociari verbis, Prisc. 18, 2: indicativo consociari, Prisc. 18, 90.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consocio
-
4 consocio
cōn-socio, āvī, ātum, āreобъединять ( audaces T); соединять, сдружить ( animos aliquorum L)se c. in omnia alicujus belli pacisque consilia L — целиком присоединиться к чьей-л. политикеc. vocem T — вступать в разговорconsilia cum aliquo c. C — вовлечь кого-л. в свои начинания (приобщить кого-л. к своим планам)c. regnum L — разделить царскую властьc. cum aliquo L etc. — заключить с кем-л. союзc. injuriam cum aliquo C — совместно с кем-л. нанести обидуpinus et pōpulus umbram c. amant поэт. H — сосна и тополь любят сливать свои тениsoporem morti c. Vlg — соединить сон со смертью, т. е. умереть во сне -
5 consocio
consociare, consociavi, consociatus Vassociate/join/unite (in), share; bring in close relation/alliance/partnership -
6 consocio
con-sŏcĭo, āvi, ātum, 1, v. a., to make common, to share with one, to associate, join, unite, connect (class.; most freq. in Cic., Livy, and Tac.; not in Quint. or Suet.); constr. with cum, with inter se, or with acc. only.(α).With cum:(β).nec vero rectum est, cum amicis consociare aut conjungere injuriam,
Cic. Fin. 3, 21, 71; Phaedr. 4, 11, 21:consilia cum aliquo,
Cic. Red. in Sen. 7, 16; Liv. 28, 27, 13; cf.:cum Themisto res consociata,
agreed upon, id. 24, 24, 2:furorem suum cum cive,
id. 28, 25, 12:omnia cum iis,
id. 23, 44, 2; cf. id. 25, 18, 10; Tac. A. 15, 67:numquam major vester consensus in ullā causā fuit, numquam tam vehementer cum senatu consociati fuistis,
Cic. Phil. 4, 5, 12:ubi sese sudor cum unguentis consociavit,
Plaut. Most. 1, 3, 121:consociare mihi tecum licet,
to enter into partnership with, id. Rud. 2, 6, 67.—With inter se:(γ).centum Patres rem inter se consociant,
Liv. 1, 17, 5; Cic. Fin. 3, 20, 66.—With dat. (very rare):(δ).consociare se pelago, of a river,
Mel. 2, 7, 16.—With acc. only (so most freq.):motus,
Lucr. 2, 111:regnum,
Liv. 1, 13, 4:imperium,
id. 8, 4, 6:formam reipublicae,
Tac. A. 4, 33:audaces,
id. ib. 14, 58:vocem,
id. ib. 13, 23:seria,
id. ib. 14, 4:animos eorum,
Liv. 2, 1, 5: pinus et populus Umbram consociare amant, * Hor. C. 2, 3, 10:accusatorum atque indicum consociati greges,
Cic. Par. 6, 2, 46:(sidera) tria consociata,
Ov. F. 2, 246:Ariarathes in omnia belli pacisque se consociaverat consilia,
Liv. 42, 29, 4.—Hence, consŏcĭātus, a, um, P. a., united, agreeing, harmonious (very rare):dii,
Liv. 1, 45, 2.—* Sup.:consociatissima voluntas,
Cic. Fam. 3, 3, 1.— Comp. and adv. not in use. -
7 consociatus
consociātus, a, um part. passé de consocio; uni intimement, réuni, associé, qui est d'accord.* * *consociātus, a, um part. passé de consocio; uni intimement, réuni, associé, qui est d'accord.* * *Consociatus, pen. prod. Participium. Cic. Associé, Allié. -
8 consociatio
cōnsociātio, ōnis f. [ consocio ]объединение, общественный союз, общественно-политическая связь (totius generis hominum consiliatio et c. C; gentis L) -
9 consociatus
-
10 consociabilis
cōnsociābilis, e (consocio), vereinbar, passend, Ambros. epist. 7. § 1.
-
11 consociatim
cōnsociātim, Adv. (consocio), vereint, Amm. 15, 11, 3.
-
12 consociatio
cōnsociātio, ōnis, f. (consocio), die soziale Vereinigung, die soziale od. politische enge Verbindung, a) übh., c. hominum, Cic. de off. 1, 100: communis totius generis hominum conciliatio et consociatio, ibid. 1, 149: communitas consociatioque humana, ibid. 1, 157: c. gentis eius, Liv. 40, 5, 10. – übtr., v. Lebl., c. sinistra siderum, Firm. math. 6, 12. – b) verbotene akademische Verbindung, Verbrüderung, Cod. Theod. 14, 9, 1 (Plur.).
-
13 consociatus
cōnsociātus, a, um, PAdi. (v. consocio), innig verbunden, consociatissima voluntas, vollkommene Übereinstimmung unserer Gesinnung, Cic. ep. 3, 3, 1.
-
14 consocietas
cōnsocietās, ātis, f. (consocio), die enge Verbindung, Augustin. mus. 5, 7, 15.
-
15 consociabilis
cōnsociābilis, e (consocio), vereinbar, passend, Ambros. epist. 7. § 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consociabilis
-
16 consociatim
cōnsociātim, Adv. (consocio), vereint, Amm. 15, 11, 3.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consociatim
-
17 consociatio
cōnsociātio, ōnis, f. (consocio), die soziale Vereinigung, die soziale od. politische enge Verbindung, a) übh., c. hominum, Cic. de off. 1, 100: communis totius generis hominum conciliatio et consociatio, ibid. 1, 149: communitas consociatioque humana, ibid. 1, 157: c. gentis eius, Liv. 40, 5, 10. – übtr., v. Lebl., c. sinistra siderum, Firm. math. 6, 12. – b) verbotene akademische Verbindung, Verbrüderung, Cod. Theod. 14, 9, 1 (Plur.).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consociatio
-
18 consociatus
cōnsociātus, a, um, PAdi. (v. consocio), innig verbunden, consociatissima voluntas, vollkommene Übereinstimmung unserer Gesinnung, Cic. ep. 3, 3, 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consociatus
-
19 consocietas
cōnsocietās, ātis, f. (consocio), die enge Verbindung, Augustin. mus. 5, 7, 15.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consocietas
-
20 cōnsociātiō
cōnsociātiō ōnis, f [consocio], a union, association: hominum: gentis, L.* * *association, union; associating, uniting
- 1
- 2
См. также в других словарях:
consocio — /kon sɔtʃo/ s.m. [dal lat. tardo consocius, der. di socius socio , col pref. con ] (f. a ). [chi è socio con altri in un associazione] ▶◀ associato, consociato, membro, socio … Enciclopedia Italiana
consocio — consocio, cia sustantivo asociado, socio. * * * Sinónimos: ■ copropietario, asociado, copartícipe, socio … Diccionario de sinónimos y antónimos
consócio — s. m. 1. Membro de uma sociedade em relação aos outros sócios. 2. Colega. ‣ Etimologia: latim consocius, a, um, ligado, unido … Dicionário da Língua Portuguesa
consocio — consocio, cia sustantivo masculino,f. 1. Uso/registro: restringido. Persona que pertenece a la misma sociedad que otra persona: Todos los hermanos son consocios de la empresa … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
consocio — consocio, cia (Del lat. consocĭus). m. y f. Socio con respecto a otro u otros … Diccionario de la lengua española
consocio — ► sustantivo Socio con respecto a otro u otros. * * * consocio, a (del lat. «consocĭus») n. Persona que forma sociedad con otra o que pertenece a la misma asociación que otra determinada. ≃ Socio. * * * consocio, cia. (Del lat. consocĭus). m. y f … Enciclopedia Universal
consocio — con·sò·cio s.m. CO socio insieme ad altri in una società {{line}} {{/line}} DATA: 1723. ETIMO: dal lat. tardo consŏcĭu(m), v. anche socio … Dizionario italiano
consocio — {{hw}}{{consocio}}{{/hw}}s. m. (f. a ; pl. f. cie ) Chi è socio insieme con altri in una società o sim … Enciclopedia di italiano
consocio — pl.m. consoci sing.f. consocia pl.f. consocie … Dizionario dei sinonimi e contrari
consocio — s. m. socio, membro, consociato … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
con- — ► prefijo Componente de palabra procedente del lat. cum, que expresa cooperación, agregación: ■ confluir; congregar. * * * con (del lat. «cum»; var. «co , com ») Elemento prefijo que expresa *participación o cooperación: ‘consocio, conllevar,… … Enciclopedia Universal