Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

cōnsocio

  • 1 consocio

    consocĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] unir, joindre, associer, allier, mettre en commun, partager. [st2]2 [-] comploter, s'entendre.    - consociare mihi tecum licet, Plaut. Rud. 2, 6, 67: je peux m'entendre avec toi.    - consociare furorem suum cum aliquo, Liv.: partager sa fureur avec qqn.    - consociare se cum aliquo, Plaut.: se liguer avec qqn.    - cum aliquo consociare consilia pestis alicujus, Cic. Red. in Sen. 7, 16: comploter la ruine de qqn.    - centum Patres rem inter se consociant, Liv. 1, 17, 5: les cent sénateurs se partagent le pouvoir.
    * * *
    consocĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] unir, joindre, associer, allier, mettre en commun, partager. [st2]2 [-] comploter, s'entendre.    - consociare mihi tecum licet, Plaut. Rud. 2, 6, 67: je peux m'entendre avec toi.    - consociare furorem suum cum aliquo, Liv.: partager sa fureur avec qqn.    - consociare se cum aliquo, Plaut.: se liguer avec qqn.    - cum aliquo consociare consilia pestis alicujus, Cic. Red. in Sen. 7, 16: comploter la ruine de qqn.    - centum Patres rem inter se consociant, Liv. 1, 17, 5: les cent sénateurs se partagent le pouvoir.
    * * *
        Consocio, consocias, consociare. Plaut. Associer, Bailler compaignon à quelqu'un.
    \
        Consociare arma cum populo aliquo. Liu. S'accompaigner et associer d'aucun pour faire la guerre.
    \
        Consociare consilia cum aliquo. Cic. Deliberer et adviser ensembleement avec luy de quelque affaire.
    \
        Consociare imperium. Liu. Allier et conjoindre la seigneurie des uns avec les autres.

    Dictionarium latinogallicum > consocio

  • 2 consocio

    cōnsocio, āvī, ātum, āre, vergesellschaften, sozial, politisch vereinigen, eng od. innig verbinden (befreunden), Ggstz. dissociare; dah. auch gemeinschaftlich machen od. verabreden, mit jmd. teilen, jmd. mit in etw. hineinziehen, m. cum u. Abl., m. inter se, a) v. leb. Wesen: α) leb. Objj.: audaces, Tac.: animos eorum, Liv.: consociati di, die gemeinschaftlichen Bundesgottheiten, Liv. – numquam tam vehementer cum senatu consociati fuistis, Cic. – m. in od ad u. Akk., se in omnia belli pacisque consilia, sich ganz an seine Politik anschließen, Liv.: inter nos naturā ad civilem communitatem coniuncti et consociati sumus, Cic. – β) lebl. Objj.: regnum, imperium, Liv.: vocem, sich durch Sprechen gemein machen, Tac. ann. 13, 23. – arma cum Gallis, Liv.: consilia cum A. Gabinio, mit in s. Pl. hineinziehen, Cic.: u. so furorem cum alqo, mit in sein wütiges Gebaren h., Liv.: non cum malefico usum ullius rei, Phaedr.: cum iis, qui ad se tuendos venissent, omnia sibi esse consociata, Liv. – cum Themisto consociata res, Liv.: delecta ex iis et consociata forma, eine aus diesen Elementen mit Auswahl zusammengesetzte Staatsform, Tac. ann. 4, 33 in. – c. rem inter se, Liv. – mit Dat. (wem? = mit wem?), soporem morti consocians defecit et mortuus est, Vulg. iudic. 4, 21. – γ) absol.: vel consociare mihi quidem tecum licet, gute Brüderschaft machen, Plaut. rud. 551. – b) v. lebl. Subjj.: pinus et populus umbram consociare amant, Hor. carm. 2, 3, 10: m. Dat. (wem? = mit wem?), c. se pelago (von einem Flusse), Mela 2, 7, 16 (2. § 117): als gramm. t. t., aliis consociari verbis, Prisc. 18, 2: indicativo consociari, Prisc. 18, 90.

    lateinisch-deutsches > consocio

  • 3 consocio

    cōnsocio, āvī, ātum, āre, vergesellschaften, sozial, politisch vereinigen, eng od. innig verbinden (befreunden), Ggstz. dissociare; dah. auch gemeinschaftlich machen od. verabreden, mit jmd. teilen, jmd. mit in etw. hineinziehen, m. cum u. Abl., m. inter se, a) v. leb. Wesen: α) leb. Objj.: audaces, Tac.: animos eorum, Liv.: consociati di, die gemeinschaftlichen Bundesgottheiten, Liv. – numquam tam vehementer cum senatu consociati fuistis, Cic. – m. in od ad u. Akk., se in omnia belli pacisque consilia, sich ganz an seine Politik anschließen, Liv.: inter nos naturā ad civilem communitatem coniuncti et consociati sumus, Cic. – β) lebl. Objj.: regnum, imperium, Liv.: vocem, sich durch Sprechen gemein machen, Tac. ann. 13, 23. – arma cum Gallis, Liv.: consilia cum A. Gabinio, mit in s. Pl. hineinziehen, Cic.: u. so furorem cum alqo, mit in sein wütiges Gebaren h., Liv.: non cum malefico usum ullius rei, Phaedr.: cum iis, qui ad se tuendos venissent, omnia sibi esse consociata, Liv. – cum Themisto consociata res, Liv.: delecta ex iis et consociata forma, eine aus diesen Elementen mit Auswahl zusammengesetzte Staatsform, Tac. ann. 4, 33 in. – c. rem inter se, Liv. – mit Dat. (wem? = mit wem?), soporem morti consocians defecit et mortuus est, Vulg. iudic. 4, 21. – γ) absol.: vel consociare mihi quidem tecum licet, gute Brüder-
    ————
    schaft machen, Plaut. rud. 551. – b) v. lebl. Subjj.: pinus et populus umbram consociare amant, Hor. carm. 2, 3, 10: m. Dat. (wem? = mit wem?), c. se pelago (von einem Flusse), Mela 2, 7, 16 (2. § 117): als gramm. t. t., aliis consociari verbis, Prisc. 18, 2: indicativo consociari, Prisc. 18, 90.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consocio

  • 4 consocio

    cōn-socio, āvī, ātum, āre
    объединять ( audaces T); соединять, сдружить ( animos aliquorum L)
    se c. in omnia alicujus belli pacisque consilia L — целиком присоединиться к чьей-л. политике
    consilia cum aliquo c. C — вовлечь кого-л. в свои начинания (приобщить кого-л. к своим планам)
    c. cum aliquo L etc. — заключить с кем-л. союз
    c. injuriam cum aliquo C — совместно с кем-л. нанести обиду
    pinus et pōpulus umbram c. amant поэт. Hсосна и тополь любят сливать свои тени
    soporem morti c. Vlg — соединить сон со смертью, т. е. умереть во сне

    Латинско-русский словарь > consocio

  • 5 consocio

    consociare, consociavi, consociatus V
    associate/join/unite (in), share; bring in close relation/alliance/partnership

    Latin-English dictionary > consocio

  • 6 consocio

    con-sŏcĭo, āvi, ātum, 1, v. a., to make common, to share with one, to associate, join, unite, connect (class.; most freq. in Cic., Livy, and Tac.; not in Quint. or Suet.); constr. with cum, with inter se, or with acc. only.
    (α).
    With cum:

    nec vero rectum est, cum amicis consociare aut conjungere injuriam,

    Cic. Fin. 3, 21, 71; Phaedr. 4, 11, 21:

    consilia cum aliquo,

    Cic. Red. in Sen. 7, 16; Liv. 28, 27, 13; cf.:

    cum Themisto res consociata,

    agreed upon, id. 24, 24, 2:

    furorem suum cum cive,

    id. 28, 25, 12:

    omnia cum iis,

    id. 23, 44, 2; cf. id. 25, 18, 10; Tac. A. 15, 67:

    numquam major vester consensus in ullā causā fuit, numquam tam vehementer cum senatu consociati fuistis,

    Cic. Phil. 4, 5, 12:

    ubi sese sudor cum unguentis consociavit,

    Plaut. Most. 1, 3, 121:

    consociare mihi tecum licet,

    to enter into partnership with, id. Rud. 2, 6, 67.—
    (β).
    With inter se:

    centum Patres rem inter se consociant,

    Liv. 1, 17, 5; Cic. Fin. 3, 20, 66.—
    (γ).
    With dat. (very rare):

    consociare se pelago, of a river,

    Mel. 2, 7, 16.—
    (δ).
    With acc. only (so most freq.):

    motus,

    Lucr. 2, 111:

    regnum,

    Liv. 1, 13, 4:

    imperium,

    id. 8, 4, 6:

    formam reipublicae,

    Tac. A. 4, 33:

    audaces,

    id. ib. 14, 58:

    vocem,

    id. ib. 13, 23:

    seria,

    id. ib. 14, 4:

    animos eorum,

    Liv. 2, 1, 5: pinus et populus Umbram consociare amant, * Hor. C. 2, 3, 10:

    accusatorum atque indicum consociati greges,

    Cic. Par. 6, 2, 46:

    (sidera) tria consociata,

    Ov. F. 2, 246:

    Ariarathes in omnia belli pacisque se consociaverat consilia,

    Liv. 42, 29, 4.—Hence, consŏcĭātus, a, um, P. a., united, agreeing, harmonious (very rare):

    dii,

    Liv. 1, 45, 2.—
    * Sup.:

    consociatissima voluntas,

    Cic. Fam. 3, 3, 1.— Comp. and adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > consocio

  • 7 consociatus

    consociātus, a, um part. passé de consocio; uni intimement, réuni, associé, qui est d'accord.
    * * *
    consociātus, a, um part. passé de consocio; uni intimement, réuni, associé, qui est d'accord.
    * * *
        Consociatus, pen. prod. Participium. Cic. Associé, Allié.

    Dictionarium latinogallicum > consociatus

  • 8 consociatio

    cōnsociātio, ōnis f. [ consocio ]
    объединение, общественный союз, общественно-политическая связь (totius generis hominum consiliatio et c. C; gentis L)

    Латинско-русский словарь > consociatio

  • 9 consociatus

    1. cōnsociātus, a, um
    part. pf. к consocio
    2. adj.

    Латинско-русский словарь > consociatus

  • 10 consociabilis

    cōnsociābilis, e (consocio), vereinbar, passend, Ambros. epist. 7. § 1.

    lateinisch-deutsches > consociabilis

  • 11 consociatim

    cōnsociātim, Adv. (consocio), vereint, Amm. 15, 11, 3.

    lateinisch-deutsches > consociatim

  • 12 consociatio

    cōnsociātio, ōnis, f. (consocio), die soziale Vereinigung, die soziale od. politische enge Verbindung, a) übh., c. hominum, Cic. de off. 1, 100: communis totius generis hominum conciliatio et consociatio, ibid. 1, 149: communitas consociatioque humana, ibid. 1, 157: c. gentis eius, Liv. 40, 5, 10. – übtr., v. Lebl., c. sinistra siderum, Firm. math. 6, 12. – b) verbotene akademische Verbindung, Verbrüderung, Cod. Theod. 14, 9, 1 (Plur.).

    lateinisch-deutsches > consociatio

  • 13 consociatus

    cōnsociātus, a, um, PAdi. (v. consocio), innig verbunden, consociatissima voluntas, vollkommene Übereinstimmung unserer Gesinnung, Cic. ep. 3, 3, 1.

    lateinisch-deutsches > consociatus

  • 14 consocietas

    cōnsocietās, ātis, f. (consocio), die enge Verbindung, Augustin. mus. 5, 7, 15.

    lateinisch-deutsches > consocietas

  • 15 consociabilis

    cōnsociābilis, e (consocio), vereinbar, passend, Ambros. epist. 7. § 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consociabilis

  • 16 consociatim

    cōnsociātim, Adv. (consocio), vereint, Amm. 15, 11, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consociatim

  • 17 consociatio

    cōnsociātio, ōnis, f. (consocio), die soziale Vereinigung, die soziale od. politische enge Verbindung, a) übh., c. hominum, Cic. de off. 1, 100: communis totius generis hominum conciliatio et consociatio, ibid. 1, 149: communitas consociatioque humana, ibid. 1, 157: c. gentis eius, Liv. 40, 5, 10. – übtr., v. Lebl., c. sinistra siderum, Firm. math. 6, 12. – b) verbotene akademische Verbindung, Verbrüderung, Cod. Theod. 14, 9, 1 (Plur.).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consociatio

  • 18 consociatus

    cōnsociātus, a, um, PAdi. (v. consocio), innig verbunden, consociatissima voluntas, vollkommene Übereinstimmung unserer Gesinnung, Cic. ep. 3, 3, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consociatus

  • 19 consocietas

    cōnsocietās, ātis, f. (consocio), die enge Verbindung, Augustin. mus. 5, 7, 15.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consocietas

  • 20 cōnsociātiō

        cōnsociātiō ōnis, f    [consocio], a union, association: hominum: gentis, L.
    * * *
    association, union; associating, uniting

    Latin-English dictionary > cōnsociātiō

См. также в других словарях:

  • consocio — /kon sɔtʃo/ s.m. [dal lat. tardo consocius, der. di socius socio , col pref. con ] (f. a ). [chi è socio con altri in un associazione] ▶◀ associato, consociato, membro, socio …   Enciclopedia Italiana

  • consocio — consocio, cia sustantivo asociado, socio. * * * Sinónimos: ■ copropietario, asociado, copartícipe, socio …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • consócio — s. m. 1. Membro de uma sociedade em relação aos outros sócios. 2. Colega.   ‣ Etimologia: latim consocius, a, um, ligado, unido …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • consocio — consocio, cia sustantivo masculino,f. 1. Uso/registro: restringido. Persona que pertenece a la misma sociedad que otra persona: Todos los hermanos son consocios de la empresa …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • consocio — consocio, cia (Del lat. consocĭus). m. y f. Socio con respecto a otro u otros …   Diccionario de la lengua española

  • consocio — ► sustantivo Socio con respecto a otro u otros. * * * consocio, a (del lat. «consocĭus») n. Persona que forma sociedad con otra o que pertenece a la misma asociación que otra determinada. ≃ Socio. * * * consocio, cia. (Del lat. consocĭus). m. y f …   Enciclopedia Universal

  • consocio — con·sò·cio s.m. CO socio insieme ad altri in una società {{line}} {{/line}} DATA: 1723. ETIMO: dal lat. tardo consŏcĭu(m), v. anche socio …   Dizionario italiano

  • consocio — {{hw}}{{consocio}}{{/hw}}s. m.  (f. a ; pl. f. cie ) Chi è socio insieme con altri in una società o sim …   Enciclopedia di italiano

  • consocio — pl.m. consoci sing.f. consocia pl.f. consocie …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • consocio — s. m. socio, membro, consociato …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • con- — ► prefijo Componente de palabra procedente del lat. cum, que expresa cooperación, agregación: ■ confluir; congregar. * * * con (del lat. «cum»; var. «co , com ») Elemento prefijo que expresa *participación o cooperación: ‘consocio, conllevar,… …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»