-
1 confessio
cōnfessio, ōnis, f. (confiteor), das Eingeständnis, Zugeständnis, das Geständnis, I) eig.: a) übh., Cic. u.a.: alqm ad confessionem compellere, Suet.: confessio cruciatu exprimitur, Suet.: ea confessionem faciunt (legen ab), non defensionem, Cato fr. – m. subj. Genet. od. Pron. poss., c. illorum, Cic.: c. vultus ac vocis, Quint.: confessione suā urgeri, Cic.: im Plur., Lentulus patefactus indiciis et confessionibus suis, Cic. Cat. 3, 15: se ipsos turpissimis confessionibus produnt, Plin. ep. 8. 18, 3. – m. obj. Genet., c. simplex veritatis, Val. Max.: simplex veri erroris, Cels.: c. inscitiae suae, Quint.: c. errati sui, Cic.: c. facti, Cic.: c. pecuniae captae, Cic.: adducere alqm ad ignorationis confessionem, Cic.: exprimere ab alqo confessionem culpae, Liv.: tormentis exprimere confessionem cogitati facinoris, Suet.: im Plur., ad iudices indicia, litteras, confessiones communis exitii deferre, Cic. Sest. 145. – m. subj. u. obj. Genet., Rhodiensium culpae c., Gell. 6 (7), 3, 24. – m. Ang. in betreff wessen? man eingesteht, durch de u. Abl., immo si actionem stultissimasque de se, nefarias de patre confessiones audisses? Cael. in Cic. ep. 8, 8, 2: ipsorum de somno piscium confessio, Plin. 9, 18. – b) als rhet. Figur, Quint. 9, 2, 17; 12, 1, 33. – II) übtr., das Eingeständnis, Geständnis, Bekenntnis (bes. der Furcht, der Schwäche), das man durch eine Tatsache ablegt, die Anerkennung (s. Fabri Liv. 21, 40, 2), tacitā confessione victus, Liv.: c. fidei, Glaubensbekenntnis, Eccl.: timoris confessionem (hosti) exprimere, Liv. – m. folg. Acc. u. Infin., ea erat confessio (hierin lag das G.) caput rerum Romam esse, Liv.: confessionem factam (man habe das G. abgelegt, habe eingestanden, anerkannt) populi quam consulis maiestatem vimque maiorem esse, Liv.
-
2 confessio
cōnfessio, ōnis, f. (confiteor), das Eingeständnis, Zugeständnis, das Geständnis, I) eig.: a) übh., Cic. u.a.: alqm ad confessionem compellere, Suet.: confessio cruciatu exprimitur, Suet.: ea confessionem faciunt (legen ab), non defensionem, Cato fr. – m. subj. Genet. od. Pron. poss., c. illorum, Cic.: c. vultus ac vocis, Quint.: confessione suā urgeri, Cic.: im Plur., Lentulus patefactus indiciis et confessionibus suis, Cic. Cat. 3, 15: se ipsos turpissimis confessionibus produnt, Plin. ep. 8. 18, 3. – m. obj. Genet., c. simplex veritatis, Val. Max.: simplex veri erroris, Cels.: c. inscitiae suae, Quint.: c. errati sui, Cic.: c. facti, Cic.: c. pecuniae captae, Cic.: adducere alqm ad ignorationis confessionem, Cic.: exprimere ab alqo confessionem culpae, Liv.: tormentis exprimere confessionem cogitati facinoris, Suet.: im Plur., ad iudices indicia, litteras, confessiones communis exitii deferre, Cic. Sest. 145. – m. subj. u. obj. Genet., Rhodiensium culpae c., Gell. 6 (7), 3, 24. – m. Ang. in betreff wessen? man eingesteht, durch de u. Abl., immo si actionem stultissimasque de se, nefarias de patre confessiones audisses? Cael. in Cic. ep. 8, 8, 2: ipsorum de somno piscium confessio, Plin. 9, 18. – b) als rhet. Figur, Quint. 9, 2, 17; 12, 1, 33. – II) übtr., das Eingeständnis, Geständnis, Bekenntnis (bes. der Furcht, der Schwäche), das man durch eine Tatsa-————che ablegt, die Anerkennung (s. Fabri Liv. 21, 40, 2), tacitā confessione victus, Liv.: c. fidei, Glaubensbekenntnis, Eccl.: timoris confessionem (hosti) exprimere, Liv. – m. folg. Acc. u. Infin., ea erat confessio (hierin lag das G.) caput rerum Romam esse, Liv.: confessionem factam (man habe das G. abgelegt, habe eingestanden, anerkannt) populi quam consulis maiestatem vimque maiorem esse, Liv.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > confessio
-
3 confessio
confessĭo, ōnis, f. aveu, confession, attestation, témoignage, reconnaissance, déclaration.* * *confessĭo, ōnis, f. aveu, confession, attestation, témoignage, reconnaissance, déclaration.* * *Confessio, Verbale. Cic. Confession.\Confessione illius aeui, optimus et sine aemulo agricola. Cato. Plin. Par le dire et confession de ceulx qui estoyent de ce temps là.\Arguere aliquem sua confessione. Tacit. Debatre par raison.\Indubitatas confessiones habere. Plin. Quand chascun le confesse sans doubte. -
4 confessio
confessĭo, ōnis, f. [confiteor], a confession, acknowledgment.I.In gen. (in good prose; esp. freq. in Cic. and Quint.), with gen. obj.:II.errati sui,
Cic. Div. 1, 17, 33:ignorationis,
id. Ac. 1, 12, 44; cf.:inscitiae suae,
Quint. 2, 11, 2:captae pecuniae,
Cic. Clu. 53, 148:culpae,
Liv. 21, 18, 5; 36, 27, 6:paenitentiae,
Quint. 11, 1, 76:vitiorum,
Tac. A. 2, 33:facinoris,
Suet. Tib. 19. —In plur.:cum ad vos indicia, litteras, confessiohes communis exitii detuli,
Cic. Sest. 69, 145.—With acc. and inf.:ea erat confessio caput rerum Romam esse,
Liv. 1, 45, 3; so id. 2, 7, 7; 42, 47, 8 al.—With pron. pers.:sua,
Cic. Verr. 2, 4, 47, § 104; 2, 5, 64, § 166;Liv 28, 40, 11: confessionibus suis,
Cic. Cat. 3, 6, 15.—With gen. subj.:illorum,
Cic. Verr. 2, 5, 40, § 103:inimicorum,
id. Red. Quir. 1, 1:omnium,
Vell. 2, 43:illa Ciceronis,
Quint. 11, 1, 44:adversarii,
id. 4, 4, 4; cf.ipsorum,
Plin. 9, 7, 6, § 18 al.: extera corporum indubitatas confessiones habent, i. e. proofs of the healing power (of assafœtida), id. 22, 23, 49, § 103.—With de and abl.: immo si actionem stultissimasque de se, nefarias de patre confessiones audisses? Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 2:ipsorum de somno piscium confessio,
Plin. 9, 7, 6, § 18.—With abstr. subjects: ea confessionem faciunt, non defensionem, Cato ap. Gell. 7, 3, 15.—Esp.A.As a fig. of speech, Quint. 9, 2, 17; 12, 1, 33.—B.In eccl. Lat.1.A creed, avowal of belief:2. (α).fidei, Greg. M. Ep. 7, 5: nostra,
Vulg. Heb. 3, 1.—In gen., Vulg. Rom. 10, 10.—(β).Esp., an acknowledgment of Christ under torture; and hence, transf., torture, suffering for religion's sake, Lact. Mort. Pers. 1 init. -
5 confessio
confessio confessio, onis f признание -
6 confessio
confessio confessio, onis f сознание -
7 cōnfessiō
cōnfessiō ōnis, f [confiteor], a confession, acknowledgment: sua: servorum: confessionibus ipsius patefacta parricidia: ignorationis: captae pecuniae: culpae, L.: ea erat confessio caput rerum Romam esse, L.: tacita, L.* * *confession, creed, avowal of belief/faith; acknowledgement of Christ; suffering; confession, acknowledgement; (act implying) admission (of guilt); proof, token; praise, thanksgivng; (Vulgate) -
8 Confessio
Deutsch-Englisch Fachwörterbuch Architektur und Bauwesen > Confessio
-
9 confessio
confessio ( confession) ARCH Confessio f, Konfessio f (Grabraum unter dem Altar frühchristlicher Kirchen)English-German dictionary of Architecture and Construction > confessio
-
10 confessio
cōnfessio, ōnis f. [ confiteor ]1) сознание, признание (errati sui, pecuniae captae C; veritatis VM)ea erat c. caput rerum Romam esse L — это было признанием главенства Рима над (италийскими) государствами2) (тж. c. fidei) исповедание веры Eccl3) (тж. pl.) исповедь Eccl -
11 confessio
subst. confession -
12 confessió
confesión -
13 confessio
сознание, а) признание (1. 13 pr. D. 11, 1. 6§ 5 D. 42, 2);suae confessioni stare, письменное признание своей вины, obviare, обещание (?мплпг?б) (1. 25 § 4 D. 22, 3. 1. 20 § 1 D. 39, 5);) показание свидетеля = professio (1. 8 pr. C. 9, 12); с) исповедание: augurum ei vatum prava conf. (1. 5 C. 9, 18);
religiosa conf. (l. 4 C. Th. 9, 16).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > confessio
-
14 Confessio
-
15 confessio
, onis fсознание, признание; исповедь; исповедание -
16 Confessio Augustana
Confessio Augustana (лат.) f = = лютера́нское вероиспове́дание -
17 Confessio Augustana
лат. f = = -
18 Confessio extrajudicialis in se nulla est; et quod nullum est, nоn potest adminiculari
внесудебные признания сами по себе ничего не стоят, а то, что ничего по стоит, не может служить опоройЛатинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Confessio extrajudicialis in se nulla est; et quod nullum est, nоn potest adminiculari
-
19 Confessio Belgica
Религия: Бельгийское вероисповедание -
20 Confessio extrajudicialis in se nulla est; et quod nullum est, non potest adminiculari
лат. внесудебные признания сами по себе ничего не стоят, а то, что ничего по стоит, не может служить опоройАнгло-русский универсальный дополнительный практический переводческий словарь И. Мостицкого > Confessio extrajudicialis in se nulla est; et quod nullum est, non potest adminiculari
См. также в других словарях:
confessio — (izg. konfèsio) m DEFINICIJA 1. priznanje, ispovijest, osobito ispovijedanje neke vjere [confessio augustana; confessio helvetica] 2. arhit. a. grob mučenika ili sveca b. kripta ili oltar gdje se čuva tijelo mučenika ili sveca ETIMOLOGIJA lat … Hrvatski jezični portal
Confessio — (lat.), Geständnis (s.d.), Bekenntnis; C. judicialis, gerichtliches; extrajudicialis, außergerichtliches; legitima, rechtsgültiges; pura, reines, uneingeschränktes; qualificata, bedingtes; spontanea, freiwilliges; vi extorta, mit Gewalt… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Confessio — hieß in den alten christlichen Kirchen die Gruft des Märtyrers, die sich unterhalb des Altares (s.d.) befand … Lexikon der gesamten Technik
Confessio — Confessĭo (lat.), Geständnis, Bekenntnis; C. Augustāna, Augsburgische Konfession (s.d.); C. Helvetĭca, reform. Glaubensbekenntnis von 1536 und 1564 … Kleines Konversations-Lexikon
Confessio — Rom, San Marco, Hauptaltar mit Confessio Confessio ist das lateinische Wort für Bekenntnis; siehe Konfession. In der Architektur ist das unveränderte lateinische Wort ein Fachausdruck des Kirchenbaus. Es bezeichnet das Heiligengrab unter dem… … Deutsch Wikipedia
CONFESSIO — I. CONFESSIO Graece ἐξομολόγησις, inter Paenitentiae actus, quâ peccatum suum lapsi publice confitebantur, memoratur Cypriano, l. 3. Ep. 14. Agunt paenitentiam iustô tempore et secundum disciplinae ordinem ad exomologesin veniunt, et per manus… … Hofmann J. Lexicon universale
Confessio — Con|fẹs|sio 〈f.; , si|o|nes; Theol.〉 1. Bekenntnis des Glaubens, Bekenntnisschrift 2. Sündenbekenntnis, Beichte [lat., „Eingeständnis, Bekenntnis“] * * * Confẹssio [lateinisch »Bekenntnis«] die, /...si ones, 1) christliche Theologie:… … Universal-Lexikon
confessio — /kanfes(hXi)yow/ A confession. Confessio in judicio, a confession made in or before a court. Confessio facta in judicio omni probatione major est Xkanfes(hXi)yow fcekta in juwdish(i)yow omniy prabeyshiyowniy meyjar est/ A confession made in court … Black's law dictionary
confessio — /kanfes(hXi)yow/ A confession. Confessio in judicio, a confession made in or before a court. Confessio facta in judicio omni probatione major est Xkanfes(hXi)yow fcekta in juwdish(i)yow omniy prabeyshiyowniy meyjar est/ A confession made in court … Black's law dictionary
Confessio — Con|fes|sio [k...] die; , ...ones [...ne:s] <aus lat. confessio »Geständnis, Bekenntnis« zu confiteri »eingestehen«>: 1. a) Sünden , Glaubensbekenntnis; b) Bekenntnisschrift [der Reformationszeit], z. B. Augustana, Helvetica; vgl.… … Das große Fremdwörterbuch
Confessio Amantis — ( The Lover s Confession ) is a 33,000 line Middle English poem by John Gower, which uses the confession made by an ageing lover to the chaplain of Venus as a frame story for a collection of shorter narrative poems. According to its prologue, it… … Wikipedia