Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

cōlis

  • 1 cōlis

        cōlis    see caulis.
    * * *
    stalk/stem; stem of a cabbage/lettuce/etc; cabbage/lettuce; quill; penis

    Latin-English dictionary > cōlis

  • 2 colis

    cōlis, is m. Cato = caulis

    Латинско-русский словарь > colis

  • 3 colis

    cōlis, s. caulis.

    lateinisch-deutsches > colis

  • 4 colis

    cōlis, s. caulis.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > colis

  • 5 colis

    cōlis, is, m., v. caulis.

    Lewis & Short latin dictionary > colis

  • 6 colis

    caulis (cōlis), is, m. [st2]1 [-] tige. [st2]2 [-] chou. [st2]3 [-] vrille, pousse de la vigne. [st2]4 [-] tuyau (de plume). [st2]5 [-] caulis = membrum virile: membre viril, queue.
    * * *
    caulis (cōlis), is, m. [st2]1 [-] tige. [st2]2 [-] chou. [st2]3 [-] vrille, pousse de la vigne. [st2]4 [-] tuyau (de plume). [st2]5 [-] caulis = membrum virile: membre viril, queue.
    * * *
        Colis, huius colis, m. g. Varro. Un rejecton du sarment de la vigne qui nouvellement naist et croist par chascun an.

    Dictionarium latinogallicum > colis

  • 7 caulis or cōlis

        caulis or cōlis m    [2 CAV-], a stalk, stem of a plant: (dictamni), V.—Esp., a cabbage - stalk, cabbage, colewort, C.: teneros caules, H.: Cole suburbano Dulcior, H.

    Latin-English dictionary > caulis or cōlis

  • 8 caulis

    (cōlis, cōles), is m.
    2) стержень, преим. капустный, кочерыжка, тж. капуста C, H etc.
    3) бот. усик (sc. palmitis Cato, Col)
    5) membrum virile LM, CC

    Латинско-русский словарь > caulis

  • 9 coles

    stalk/stem; stem of a cabbage/lettuce/etc; cabbage/lettuce; quill; penis

    Latin-English dictionary > coles

  • 10 caulis

    caulis (cōlis, cōlēs), is, m. (καυλός), I) der Stengel, Stiel, Strunk der Gewächse, brassicae, Cato: c. fabarum, Plin.: am Weinstock die Ranken, Plin. – bes. der Kohlstengel od. Kohl, Varr. LL., Cic. u.a. – II) übtr., v. ähnlich Gestaltetem: A) der Kiel der Feder, pinnarum caules omnium cavi, Plin. 11, 228. – B) das männliche Glied, Lucil. sat. 7, 22 M.: Nbf. colis, Cato r. r. 35, 2: Nbf. coles, Cels. 6, 18, 2 u. 7, 25, 1: Plur. coles, Varr. r. r. 1, 31. § 1 u. 2.

    lateinisch-deutsches > caulis

  • 11 colo [2]

    2. colo, coluī, cultum, ere ( aus *quelō, vgl. inquilinus ›Insasse‹, indogerm. Wz. *quel ›sich drehend herumbewegen‹; griech. πέλομαι, ich bin in Bewegung), I) im engern Sinne: a) (als t. t. des Landb.) pflegen, abwarten = bauen, bebauen, bearbeiten, α) m. Acc., einen Acker usw., agrum, agros, den A., die Ä. bebauen, dah. auch = Feldbau treiben, Cic. (dah. agrum colens, der Landmann, Ggstz. negotians, Sen.): arvum, Apul.: agrum in Tusculano, Liv.: agrum manibus suis, Eutr.: praedia studiose, Cic.: hortum exiguā stipe, Curt.: terram subigere et c. ad victum, Lact.: dura cultu (zu bebauen) haec plaga est, Liv.: u. im Pass., quod arari aut coli potest, Cic.: Alpes quidem habitari coli, Liv.: agellus, qui colebatur per unum villicum, Frontin. – Baumpflanzungen, Bäume usw., ne arva simul et vineta et oleas et arbustum colant, Quint.: c. vitem, Cic.: arbusculae manu cultae, künstlich gezogene, Fronto. Vgl. übh. 1. cultus, a, um. – u. (bei Dichtern) Früchte, fructus, Verg.: fruges, poma, Ov. – β) absol. = Feldbau treiben, sich mit Feldbau beschäftigen, duo spectasse colendo, Varr.: colendi haud facilem esse viam, Verg.

    b) = einen Ort bewohnen, wo wohnen, hausen, sich bleibend aufhalten, einen Ort häufig besuchen, α) m. Acc. des Ortes, v. Menschen, urbem, Cic.: regionem ultra Istrum iacentem, Curt.: Rheni ripam, Tac.: qui (homines) has nobiscum terras ab oriente ad occidentem colunt, Cic.: illi qui insulas colunt, die Inselbewohner, Liv.: Sicani aut Pelasgi, qui primi coluisse Italiam dicuntur, die Urbewohner It. gewesen sein sollen, Gell.: in prima coluisse Helicona iuventa, poet. = schon in früher Jugend gedichtet haben, Prop. – v. Gottheiten (vgl. Drak. Liv. 31, 30, 9), deos deasque veneror, qui hanc urbem colunt, Plaut.: Iuno regina, quae nunc Veios colis, Liv.: di, qui hanc urbem, hos sacratos lacus lucosque colitis, Liv. – v. Tieren, Hystrum cygnus Tanaimque colens, Sen. Agam. 715. – β) m. Acc. der Zeit, defessum vi colere aevom, Lucr. 5, 1143: pertaesum vi colere aevom, Lucr. 5, 1148. – γ) absol. (s. Drak. Liv. 38, 18, 12), hic, Plaut.: extra urbem et pomoerium, Apul.: circa utramque ripam Rhodani, Liv.: prope Oceanum adversus Gades, Liv.: quā vergit ad occidentem, Curt.: super Bosporum, Curt.: usque ad Albim, Tac.: citra Hiberum, Gell.: ultra Tanaim usque ad Thraciam, Curt.: ganz absol., colunt discreti ac diversi, Tac.: quae gentes colerent, da wohnten, Curt.: Antrona voluntate colentium recepit, der Bewohner, Einwohner, Liv.

    II) im weitern Sinne, Ggstz. neglegere, 1) physisch od. geistig pflegen, a) physisch, α) durch phys. Nahrung, verpflegen, milites arte (knapp), se opulenter, Sall. Iug. 85, 34. – β) durch phys. Abwartung u. äußern Schmuck, αα) Pflanzen, pflegen, coli utique non vult (lupinus), verlangt keine besondere Pflege, Plin. 18, 134. – ββ) eine Wohnung schön ausstatten, domos vivo, Petr. 71, 7. – γγ) abwarten, putzen, herausputzen, schmücken, alter se plus iusto colit, alter plus iusto neglegit; ille et crura, hic ne alas quidem vellit, Sen.: corpora, Ov.: capillos, Tibull.: formam augere colendo, Ov. – brachia et lacertos auro, Curt.: dexter lacertus armillā aureā cultus, Petr.: equis et armis decoribus cultus, Sall. fr.: u. im Bilde, ad similitudinem parietum suorum extrinsecus cultus, mit einem schönen äußern Anstrich, Sen. – γ) übh. durch mater. Förderung hegen, beglücken, bes. v. der Gottheit, terras, Verg.: genus hominum, Plaut.: terras hominumque genus, entrohen, entwildern, Hor.

    b) geistig pflegen, ausbilden, veredeln, genus orationis aequabile et temperatum, Cic. de off. 1, 3: ingenium singulari rerum militarium prudentiā, Vell. 2, 29, 5 ed. Kritz (Haase u. Halm excoluerat): pectus ingenuas per artes, Ov. art. am. 2, 121.

    2) übh. tätlich hegen u. pflegen, a) durch unablässiges Ausüben, Erstreben, etw. üben, betreiben, abwarten, sich mit etw. beschäftigen, einer Sache warten, huldigen, auf etw. halten, etw. im Auge behalten, aufrecht halten, erhalten od. zu erhalten suchen, nec victum nec vitam illam, Cic., vitam illam inopem, Ter.: brevem vitam, Plaut.: vino et victu vitam, Plaut.: vix vitam colo, Plaut. (s. Lorenz Plaut. most. 731. Wagner Ter. heaut. 136). – munus, officium, Cic.: diligentiam, Cic. – studium philosophiae a prima adulescentia, Cic.: studia vehementer, Cic.: voces Latinas subsicivo aut tumultuario studio, Gell.: artes liberales studiosissime, Suet.: artes pessumas, Sall.: disciplinam, Cic. – amicitiam, pietatem, amorem, Plaut. (s. Brix Plaut. mil. 101): amicitiam populi Romani, Sall.: amicitiam cum fide, Curt.: amicitias utilitatibus, Cic., od. utilitate, non fide, Iustin. – pacem, Liv.: ius religiose, Cornif. rhet.: fidem, Cic.: ius ac fas, Liv.: iustitiam et liberalitatem, Cic.: pietatem, Komik. u. Cic. poët. (s. Gronov Ter. Hec. 3, 4, 33): virtutem, Cic.: sapientiam, Cic. – alcis memoriam, Cic.: bonos mores, Sall. – beneficium acceptum, Liv.: aurum, dem G. frönen, ein Sklave des G. sein, Prop.

    b) durch Achtung u. Verehrung an den Tag legende Dienste, Gaben u. dgl., α) eine Gottheit usw. durch Gebete, Opfer u.a. Zeremonien, jmd. verehren, jmdm. seine Verehrung bezeigen, jmd. anbeten, jmdm. opfern, dienen, αα) m. Acc. der Gottheit usw., die man verehrt, deos, Cic.: suos deos aut novos aut alienigenas, Cic.: unum deum, Lact.: multos ac falsos deos, Lact.: deûm maxime Mercurium, Caes.: Apollinem eximiā religione, Curt.: Latonam per aras, Ov.: simulacrum menstruis supplicationibus, Suet.: patrem aris, pulvinaribus, flamine, Plin. pan.: regem divinis honoribus, Curt.: alqm ut deum, Cic.: imagines Narcissi et Pallantis inter Lares, Suet.: alqm od. nomen alcis inter deos, Curt.: deos putant quicquid colere coeperunt, arbores maxime, Curt. – im Passiv, cura pii dis sunt, et qui coluere coluntur, Ov.: Sol, qui colitur iuxta aedem Quirini, Quint.: quo cognomine is deus quadam in parte urbis colebatur, Suet.: Vitellia, quae multis locis pro numine coleretur, Suet.: id quod pro deo colitur, der Götze, Curt.: ubi pro deo vates anticus (= antiquus) colitur, Liv.: cum se templis et effigie numinum per flamines et sacerdotes coli vellet (v. Augustus), Tac. – ββ) m. Acc. des Ortes (Altars, Tempels), heilig halten, heilig verehren, sanctas aras, Ov.: aram ritu alcis dei, Liv.: Musarum delubra, Cic.: sacellum sanctissime, Nep.: sacrarium summā caerimoniā, Nep.: templum miro honore, Verg.: Bellonae templum tantā religione colitur, ut etc., Auct. b. Alex. – γγ) mit Acc. der Opfer, Zeremonien, Feste usw., die man verehrend, dienend besorgt, abwarten, abhalten, feiern, begehen, als heilig beachten, sacra Musarum, Ov.: u. (im Bilde) sacra litterarum, Quint.: religiones pie magis, quam magnifice, Liv.: festa caesā sue, Ov.: semper vestros honores, euch die schuldige Ehre erweisen, Verg.: morem sacrum, Verg. – β) Menschen, jmdm. dienen, seine Dienste weihen, durch Dienste, Gefälligkeiten aller Art seine Aufmerksamkeit, äußere Achtung und Verehrung an den Tag legen, jmd. äußerlich ehren, in Ehren halten, jmdm. Ehre erweisen, jmdm. seine Huldigung darbringen, huldigen, jmdm. den Hof machen, im üblen Sinne, jmdm. frönen, alqm, u. verb. alqm observare et colere, alqm diligenter observare et colere, alqm colere diligentissimeque observare, Cic. u.a. (s. Kritz Sall. Iug. 10, 8): u. mirifice alqm colere et amare, Cic.: alqm colere et diligere, Cic.: inter se colere ac diligere, Cic.: alqm aut ornare aut colere, Cic.: colere externos et adulari, Tac.: nomen ipsum (regis) colere venerarique, Curt. – alqm patris loco, in parentis loco, Cic.: socios, Liv., u. socios cum fide, Liv.: alqm maxime, Ter.: semper alqm, Cic.: semper domum alcis, Quint. – alqm donis, Liv., litteris, Nep., honoribus muneribusque, Liv.: alqm summā observantiā, Cic.: tantā veneratione pulcherrimum opus colebatur, Plin. ep. – Ggstz., eodem tempore servos despicis et colis, Sen.: amandos timet, quos colit violat, Sen.

    lateinisch-deutsches > colo [2]

  • 12 caulis

    caulis (cōlis), is, m. [st2]1 [-] tige. [st2]2 [-] chou. [st2]3 [-] vrille, pousse de la vigne. [st2]4 [-] tuyau (de plume). [st2]5 [-] caulis = membrum virile: membre viril, queue.
    * * *
    caulis (cōlis), is, m. [st2]1 [-] tige. [st2]2 [-] chou. [st2]3 [-] vrille, pousse de la vigne. [st2]4 [-] tuyau (de plume). [st2]5 [-] caulis = membrum virile: membre viril, queue.
    * * *
        Caulis, huius caulis, masc. g. Plin. La tige de l'herbe, le tronc, le gros, ce qui monte en hault.
    \
        Caulis vitis. Virgil. Les nouvelles branches de la vigne.
    \
        Vngere caules oleo. Horat. Mettre de l'huile dedens les choux.
    \
        Caules pennarum auium. Plin. Les tuyaux.
    \
        Caulis caudae. Plin. La verge de la queue, ou la tige.

    Dictionarium latinogallicum > caulis

  • 13 caulis

    caulis (cōlis, cōlēs), is, m. (καυλός), I) der Stengel, Stiel, Strunk der Gewächse, brassicae, Cato: c. fabarum, Plin.: am Weinstock die Ranken, Plin. – bes. der Kohlstengel od. Kohl, Varr. LL., Cic. u.a. – II) übtr., v. ähnlich Gestaltetem: A) der Kiel der Feder, pinnarum caules omnium cavi, Plin. 11, 228. – B) das männliche Glied, Lucil. sat. 7, 22 M.: Nbf. colis, Cato r. r. 35, 2: Nbf. coles, Cels. 6, 18, 2 u. 7, 25, 1: Plur. coles, Varr. r. r. 1, 31. § 1 u. 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > caulis

  • 14 colo

    1. cōlo, āvī, ātum, āre (colum), durchseihen, reinigen, läutern, ceram, mel, Col.: aurum, Apul.: poet., amnes, Fischnetze ausstellen, Manil. Vgl. colatus.
    ————————
    2. colo, coluī, cultum, ere ( aus *quelō, vgl. inquilinus ›Insasse‹, indogerm. Wz. *quel ›sich drehend herumbewegen‹; griech. πέλομαι, ich bin in Bewegung), I) im engern Sinne: a) (als t. t. des Landb.) pflegen, abwarten = bauen, bebauen, bearbeiten, α) m. Acc., einen Acker usw., agrum, agros, den A., die Ä. bebauen, dah. auch = Feldbau treiben, Cic. (dah. agrum colens, der Landmann, Ggstz. negotians, Sen.): arvum, Apul.: agrum in Tusculano, Liv.: agrum manibus suis, Eutr.: praedia studiose, Cic.: hortum exiguā stipe, Curt.: terram subigere et c. ad victum, Lact.: dura cultu (zu bebauen) haec plaga est, Liv.: u. im Pass., quod arari aut coli potest, Cic.: Alpes quidem habitari coli, Liv.: agellus, qui colebatur per unum villicum, Frontin. – Baumpflanzungen, Bäume usw., ne arva simul et vineta et oleas et arbustum colant, Quint.: c. vitem, Cic.: arbusculae manu cultae, künstlich gezogene, Fronto. Vgl. übh. 1. cultus, a, um. – u. (bei Dichtern) Früchte, fructus, Verg.: fruges, poma, Ov. – β) absol. = Feldbau treiben, sich mit Feldbau beschäftigen, duo spectasse colendo, Varr.: colendi haud facilem esse viam, Verg.
    b) = einen Ort bewohnen, wo wohnen, hausen, sich bleibend aufhalten, einen Ort häufig besuchen, α) m. Acc. des Ortes, v. Menschen, urbem, Cic.: regionem ultra Istrum iacentem, Curt.: Rheni
    ————
    ripam, Tac.: qui (homines) has nobiscum terras ab oriente ad occidentem colunt, Cic.: illi qui insulas colunt, die Inselbewohner, Liv.: Sicani aut Pelasgi, qui primi coluisse Italiam dicuntur, die Urbewohner It. gewesen sein sollen, Gell.: in prima coluisse Helicona iuventa, poet. = schon in früher Jugend gedichtet haben, Prop. – v. Gottheiten (vgl. Drak. Liv. 31, 30, 9), deos deasque veneror, qui hanc urbem colunt, Plaut.: Iuno regina, quae nunc Veios colis, Liv.: di, qui hanc urbem, hos sacratos lacus lucosque colitis, Liv. – v. Tieren, Hystrum cygnus Tanaimque colens, Sen. Agam. 715. – β) m. Acc. der Zeit, defessum vi colere aevom, Lucr. 5, 1143: pertaesum vi colere aevom, Lucr. 5, 1148. – γ) absol. (s. Drak. Liv. 38, 18, 12), hic, Plaut.: extra urbem et pomoerium, Apul.: circa utramque ripam Rhodani, Liv.: prope Oceanum adversus Gades, Liv.: quā vergit ad occidentem, Curt.: super Bosporum, Curt.: usque ad Albim, Tac.: citra Hiberum, Gell.: ultra Tanaim usque ad Thraciam, Curt.: ganz absol., colunt discreti ac diversi, Tac.: quae gentes colerent, da wohnten, Curt.: Antrona voluntate colentium recepit, der Bewohner, Einwohner, Liv.
    II) im weitern Sinne, Ggstz. neglegere, 1) physisch od. geistig pflegen, a) physisch, α) durch phys. Nahrung, verpflegen, milites arte (knapp), se opulenter, Sall. Iug. 85, 34. – β) durch phys. Abwartung u. äu-
    ————
    ßern Schmuck, αα) Pflanzen, pflegen, coli utique non vult (lupinus), verlangt keine besondere Pflege, Plin. 18, 134. – ββ) eine Wohnung schön ausstatten, domos vivo, Petr. 71, 7. – γγ) abwarten, putzen, herausputzen, schmücken, alter se plus iusto colit, alter plus iusto neglegit; ille et crura, hic ne alas quidem vellit, Sen.: corpora, Ov.: capillos, Tibull.: formam augere colendo, Ov. – brachia et lacertos auro, Curt.: dexter lacertus armillā aureā cultus, Petr.: equis et armis decoribus cultus, Sall. fr.: u. im Bilde, ad similitudinem parietum suorum extrinsecus cultus, mit einem schönen äußern Anstrich, Sen. – γ) übh. durch mater. Förderung hegen, beglücken, bes. v. der Gottheit, terras, Verg.: genus hominum, Plaut.: terras hominumque genus, entrohen, entwildern, Hor.
    b) geistig pflegen, ausbilden, veredeln, genus orationis aequabile et temperatum, Cic. de off. 1, 3: ingenium singulari rerum militarium prudentiā, Vell. 2, 29, 5 ed. Kritz (Haase u. Halm excoluerat): pectus ingenuas per artes, Ov. art. am. 2, 121.
    2) übh. tätlich hegen u. pflegen, a) durch unablässiges Ausüben, Erstreben, etw. üben, betreiben, abwarten, sich mit etw. beschäftigen, einer Sache warten, huldigen, auf etw. halten, etw. im Auge behalten, aufrecht halten, erhalten od. zu erhalten suchen, nec victum nec vitam illam, Cic., vitam illam inopem, Ter.: brevem vitam, Plaut.: vino et victu
    ————
    vitam, Plaut.: vix vitam colo, Plaut. (s. Lorenz Plaut. most. 731. Wagner Ter. heaut. 136). – munus, officium, Cic.: diligentiam, Cic. – studium philosophiae a prima adulescentia, Cic.: studia vehementer, Cic.: voces Latinas subsicivo aut tumultuario studio, Gell.: artes liberales studiosissime, Suet.: artes pessumas, Sall.: disciplinam, Cic. – amicitiam, pietatem, amorem, Plaut. (s. Brix Plaut. mil. 101): amicitiam populi Romani, Sall.: amicitiam cum fide, Curt.: amicitias utilitatibus, Cic., od. utilitate, non fide, Iustin. – pacem, Liv.: ius religiose, Cornif. rhet.: fidem, Cic.: ius ac fas, Liv.: iustitiam et liberalitatem, Cic.: pietatem, Komik. u. Cic. poët. (s. Gronov Ter. Hec. 3, 4, 33): virtutem, Cic.: sapientiam, Cic. – alcis memoriam, Cic.: bonos mores, Sall. – beneficium acceptum, Liv.: aurum, dem G. frönen, ein Sklave des G. sein, Prop.
    b) durch Achtung u. Verehrung an den Tag legende Dienste, Gaben u. dgl., α) eine Gottheit usw. durch Gebete, Opfer u.a. Zeremonien, jmd. verehren, jmdm. seine Verehrung bezeigen, jmd. anbeten, jmdm. opfern, dienen, αα) m. Acc. der Gottheit usw., die man verehrt, deos, Cic.: suos deos aut novos aut alienigenas, Cic.: unum deum, Lact.: multos ac falsos deos, Lact.: deûm maxime Mercurium, Caes.: Apollinem eximiā religione, Curt.: Latonam per aras, Ov.: simulacrum menstruis supplicationibus,
    ————
    Suet.: patrem aris, pulvinaribus, flamine, Plin. pan.: regem divinis honoribus, Curt.: alqm ut deum, Cic.: imagines Narcissi et Pallantis inter Lares, Suet.: alqm od. nomen alcis inter deos, Curt.: deos putant quicquid colere coeperunt, arbores maxime, Curt. – im Passiv, cura pii dis sunt, et qui coluere coluntur, Ov.: Sol, qui colitur iuxta aedem Quirini, Quint.: quo cognomine is deus quadam in parte urbis colebatur, Suet.: Vitellia, quae multis locis pro numine coleretur, Suet.: id quod pro deo colitur, der Götze, Curt.: ubi pro deo vates anticus (= antiquus) colitur, Liv.: cum se templis et effigie numinum per flamines et sacerdotes coli vellet (v. Augustus), Tac. – ββ) m. Acc. des Ortes (Altars, Tempels), heilig halten, heilig verehren, sanctas aras, Ov.: aram ritu alcis dei, Liv.: Musarum delubra, Cic.: sacellum sanctissime, Nep.: sacrarium summā caerimoniā, Nep.: templum miro honore, Verg.: Bellonae templum tantā religione colitur, ut etc., Auct. b. Alex. – γγ) mit Acc. der Opfer, Zeremonien, Feste usw., die man verehrend, dienend besorgt, abwarten, abhalten, feiern, begehen, als heilig beachten, sacra Musarum, Ov.: u. (im Bilde) sacra litterarum, Quint.: religiones pie magis, quam magnifice, Liv.: festa caesā sue, Ov.: semper vestros honores, euch die schuldige Ehre erweisen, Verg.: morem sacrum, Verg. – β) Menschen, jmdm. dienen, seine Dienste weihen, durch Dienste, Gefälligkeiten
    ————
    aller Art seine Aufmerksamkeit, äußere Achtung und Verehrung an den Tag legen, jmd. äußerlich ehren, in Ehren halten, jmdm. Ehre erweisen, jmdm. seine Huldigung darbringen, huldigen, jmdm. den Hof machen, im üblen Sinne, jmdm. frönen, alqm, u. verb. alqm observare et colere, alqm diligenter observare et colere, alqm colere diligentissimeque observare, Cic. u.a. (s. Kritz Sall. Iug. 10, 8): u. mirifice alqm colere et amare, Cic.: alqm colere et diligere, Cic.: inter se colere ac diligere, Cic.: alqm aut ornare aut colere, Cic.: colere externos et adulari, Tac.: nomen ipsum (regis) colere venerarique, Curt. – alqm patris loco, in parentis loco, Cic.: socios, Liv., u. socios cum fide, Liv.: alqm maxime, Ter.: semper alqm, Cic.: semper domum alcis, Quint. – alqm donis, Liv., litteris, Nep., honoribus muneribusque, Liv.: alqm summā observantiā, Cic.: tantā veneratione pulcherrimum opus colebatur, Plin. ep. – Ggstz., eodem tempore servos despicis et colis, Sen.: amandos timet, quos colit violat, Sen.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > colo

  • 15 caulis

    caulis ( cōlis, Cato, R. R. 35, 2; Varr. R. R. 1, 31, 2; 1, 41, 6; Col. 5, 6, 36; id. Arb. 9, 2; also in Hor. S. 2, 4, 15, the best MSS have colis; and coles, Cels. 6, 18, 2; cf. cauliculus), is, m., = kaulos, the stalk or stem of a plant:

    brassicae,

    Cato, R. R. 157, 2:

    cepae,

    Col. 11, 3, 21 and 58:

    fabarum,

    Plin. 18, 12, 30, § 120 et saep.:

    dictamni,

    Verg. A. 12, 413.—Of the vine, the tendrils, Cato, R. R. 33, 4; Col. 4, 7, 2.—
    B.
    kat exochên, a cabbage-stalk, a cabbage, colewort, Cic. N. D. 2, 47, 120; Hor. S. 1, 3, 116; 2, 4, 15; 2, 2, 62; 2, 3, 125; Col 10, 369; 12, 7, 5; Plin. 17, 24, 37, § 240.—
    II.
    Of things of a similar form.
    A.
    Pennae, a quill Plin. 11, 39, 94, § 228.—
    B.
    The stem or bony part of an ox ' s tail, Plin. 11, 50, 111, § 265.—
    C.
    In insects, a tube by which eggs are deposited, Plin. 11, 29, 35, § 101.—
    D.
    = membrum virile, Lucil. ap. Non. p. 399, 1:

    (coles),

    Cels. 6, 18, 2; cf. Serv. ad Verg. A. 12, 413.

    Lewis & Short latin dictionary > caulis

  • 16 coles

    cōles (cōlis), is m. CC = caulis

    Латинско-русский словарь > coles

  • 17 despicio

    dē-spicio, spēxī, spectum, ere (de u. specio), I) auf etwas herab-, niederblicken, -sehen (Ggstz. suspicere), A) eig.: a) intr.: ad te per impluvium tuum, Plaut.: de vertice montis in valles, Ov.: a summo caelo in aequora, Ov.: palmae despiciunt in terram, Col. – absol., vultus suspicientes et despicientes, Plin. – unpers., quā despici potest, Caes. – b) tr.: summo ab aethere terras iacentes, Ov.: omne nemus, Ov.: modo turilegos Arabas modo Indos, Ov.: varias gentes et urbes d. et oculis collustrare, Cic.: area a domino despici potest, Col.: evenisse, ut Circensium die puer de cenaculo pompam superne despiceret (mit ansah), Verr. Flacc. bei Macr. sat. 1, 5, 16: tollam altius tectum, non ut ego te despiciam, sed tu ne aspicias urbem eam, quam delere voluisti, Cic. de har. resp. 33. – v. Lebl., der Lage nach, populi, quos despicit arctos, Lucan. 1, 458: cubiculum aliis fenestris xystum, aliis despicit (hat die Aussicht auf) pratum, Plin. ep. 5, 6, 23. – B) übtr. als tr.: 1) auf etw. mit Verachtung herabsehen, etw. unter seiner Würde halten, verachten, verschmähen (Ggstz. suspicere, colere), dah. oft verb. despicere et contemnere alqm, Cic.: despicere ac pro nihilo putare alqd, Cic.: legionem propter paucitatem, Caes.: rei familiaris fructum, Nep.: ullum laborem aut munus, Caes.: eodem tempore despicis et colis servos, Sen.: quod di despicerentur, Verr. Flacc. fr. – Partic., a) despiciens u. despectus m. Genet., despiciens sui, Cic. de or. 2, 364: poet., despectus taedae, Sil. 8, 54. – b) dēspiciendus, a, um, verächtlich, Tac. ann. 12, 49. Ambros. de off. 1, 36, 181. – c) PAdi. dēspectus, a, um, s. bes. – 2) über etw. sich verächtlich äußern, cum Caesaris copias despiceret, Pompeii consilium summis laudibus efferret, Caes. b. c. 3, 87, 1. – II) (intr.) von etwas hinwegblicken, den Blick wenden, Cic. Rosc. Am. 22. – / Synkop. Infin. Perf. despexe, Plaut. mil. 553.

    lateinisch-deutsches > despicio

  • 18 notus [1]

    1. nōtus, a, um, PAdi. (v. nosco), bekannt (Ggstz. ignotus), I) passiv = jmdm. bekannt, A) im allg.: 1) eig. (sowohl von dem, dem ich bekannt bin, als von dem, der mir bekannt ist), res nota, Cic.: noti atque insignes latrones, Cic.: miles (kollektiv) notus inter se, Liv.: urbibus notus et populis, stadt- und weltbekannt (Ggstz. ignotus plerisque et obscurus, v. Pers.), Sen.: voluptas, quae passeribus est nota omnibus, a nobis intellegi non potest? Cic.: tua nobilitas hominibus litteratis est notior, populo obscurior, Cic.: murus ab ingenio notior ille tuo, Prop. (vgl. Lachm. Prop. 4, 1, 9 über notus mit ab): si gloriā tangeris notiorem epistulae meae te facient, quam omnia ista, quae colis, Sen.: vita P. Sullae vobis notissima, Cic.: notissimi inter se, quia etc., sie kannten einander genau, weil usw., Liv. – alqd notum habere, kennen, wissen, Cic.: alqd notum facere alci, Cic.: de filia notum senatui fecit, Suet.: m. folg. Infin., et illud quidem etiam hic notum, avium voces volatusque interrogare, Tac. Germ. 10: notus minuisse labores, Sil. 12, 331; u. so Manil. 1, 31. – subst., a) nōtī, ōrum, m., Bekannte, gute Freunde (Ggstz. ignoti), Cic. u.a. – b) nōta, ōrum, n., Bekanntes, Offenkundiges, quid opust nota noscere? Plaut. mil. 636: Ggstz., quem nota pariter et occulta fallebant, Tac. hist. 1, 24 extr. – 2) übtr.: a) bekannt = freundschaftlich, notis compellat vocibus, Verg. Aen. 6, 499. – b) bekannt = gewöhnlich, ulmus, nota quae sedes fuerat columbis, Hor.: munera, Verg. – B) prägn.: a) ausgezeichnet, angesehen, berühmt (Ggstz. obscurus), gladiator, Suet.: pater familias, Suet.: scriptor, Hor.: Lesbos, Hor. – m. Genet. (wegen), paterni animi, Hor. carm. 2, 2, 6. – b) berüchtigt, mulier, Cic.: quod noti sunt, Cic. – II) aktiv = bekannt mit etwas, mit Genet., homo eius provinciae notus et non parum sciens, Auct. b. Hisp. 3. § 3: notus adeo eius domus, ut etc., Dict. 6, 7.

    lateinisch-deutsches > notus [1]

  • 19 coles

        Coles, huius colis, m. g. Celsus. Le membre viril.

    Dictionarium latinogallicum > coles

  • 20 colo

    [st1]1 [-] colo, ĕre, colŭi, cultum: - [abcl][b]a - tr. - cultiver. - [abcl]b - tr. et intr. - habiter, séjourner. - [abcl]c - soigner, entretenir, orner, parer. - [abcl]d - au fig. soigner (qqch), s'occuper de, pratiquer, exercer. - [abcl]e - protéger, veiller sur, s'intéresser à. - [abcl]f - honorer, vénérer, adorer. - [abcl]g - respecter (un homme), avoir des égards pour, montrer de la déférence, courtiser.[/b]    - colere suos agros, Cic.: cultiver ses champs.    - colere virtutem: pratiquer la vertu.    - colere artem: exercer un métier.    - colere pacem: respecter la paix.    - plebem colui: j’ai été dévoué aux plébéiens.    - aliquem observare et colere: entourer qqn d’égards et d’attentions.    - sacra privata colere: accomplir les sacrifices domestiques. [st1]2 [-] colo, āre, ātum [colum]: verser goutte à goutte, passer à l'étamine, filtrer, purifier.
    * * *
    [st1]1 [-] colo, ĕre, colŭi, cultum: - [abcl][b]a - tr. - cultiver. - [abcl]b - tr. et intr. - habiter, séjourner. - [abcl]c - soigner, entretenir, orner, parer. - [abcl]d - au fig. soigner (qqch), s'occuper de, pratiquer, exercer. - [abcl]e - protéger, veiller sur, s'intéresser à. - [abcl]f - honorer, vénérer, adorer. - [abcl]g - respecter (un homme), avoir des égards pour, montrer de la déférence, courtiser.[/b]    - colere suos agros, Cic.: cultiver ses champs.    - colere virtutem: pratiquer la vertu.    - colere artem: exercer un métier.    - colere pacem: respecter la paix.    - plebem colui: j’ai été dévoué aux plébéiens.    - aliquem observare et colere: entourer qqn d’égards et d’attentions.    - sacra privata colere: accomplir les sacrifices domestiques. [st1]2 [-] colo, āre, ātum [colum]: verser goutte à goutte, passer à l'étamine, filtrer, purifier.
    * * *
    I.
        Colo, colas, priore producta, colare. Plinius. Couler, Passer par un saz, ou estamine.
    II.
        Colo, colis, priore correpta, colui, cultum, colere. Terent. Avoir en honneur et reverence.
    \
        Colere et obseruare aliquem. Cic. Faire tout ce qu'on peult pour acquerir sa grace.
    \
        Deos colere. Ouid. Adorer.
    \
        Colere principem donis. Liu. Luy faire des dons et presens.
    \
        Lyra coli. Stat. Estre honoré par vers lyriques.
    \
        Memoria absentem colere. Cic. Avoir souvenance de luy.
    \
        Colere loco, vel in loco parentis. Cic. Honorer aucun autant que son pere.
    \
        Colere se. Plautus. Se orner, Se attifer, Se parer, Se faire coinct et joly.
    \
        Colere agrum, terram, etc. Cic. Labourer, Cultiver.
    \
        Colere vrbem. Cic. Habiter et demourer en une ville.
    \
        Helicona colere. Propert. Estudier en poesie.
    \
        Colere aequum et bonum. Plaut. Aller selon droict et raison, Aller à l'equité.
    \
        Colere et efficere. Cic. Faire.
    \
        AEuum colere. Lucret. Vivre.
    \
        Colere amicitias. Plaut. Faire office d'ami envers ses amis.
    \
        Veritate amicitia, fide societas, pietate propinquitas colitur. Cic. Est entretenue.
    \
        Aurum colere. Propert. Estre studieux d'or et d'argent, Faire son Dieu de son argent.
    \
        Colere, tueri, seruare communem conciliationem et consociationem generis humani. Cic. Entretenir.
    \
        Disciplinam colere. Cic. Labourer et travailler en quelque science.
    \
        Colere fidem. Cic. Estre fidele l'un à l'autre, Tenir sa promesse.
    \
        Ius colere vel iustitiam. Liu. Estre juste et droict, Ne faire tort à personne.
    \
        Martem colere. Sil. Hanter, ou aimer la guerre.
    \
        Memoriam alicuius colere. Cic. Avoir memoire et souvenance d'aucun, Ne le mettre point en oubli.
    \
        Militiam colere. Ouid. Hanter la guerre.
    \
        Mores populi alicuius colere. Plaut. Vivre à la maniere d'aucun peuple.
    \
        Officium suum colere. Plaut. Faire son debvoir.
    \
        Pectus colere per artes. Ouid. Apprendre les ars et science.
    \
        Pietatem colere. Plaut. Estre obeissant à son pere et à sa mere.
    \
        Pudorem et pudicitiam colere. Cic. Estre chaste et pudique en faict et en parolle.
    \
        Quaestum suum colere. Plaut. Estre soigneux de faire son prouffit, Cercher son prouffit et y estre attentif.
    \
        Religionem colere. Cic. Servir bien à Dieu.
    \
        Nunquam coluit testimoniorum religionem et fidem natio illa. Cic. Ceste nation ne se soulcia jamais de se parjurer, C'est un peuple qui est sans foy, qui n'ha jamais gardé foy ne loyaulté en tesmoignage.
    \
        Seditiones colere. Plin. iunior. S'addonner à faire seditions et mutinations.
    \
        Seruitutem apud aliquem colere. Plaut. Servir.
    \
        Studia colere. Cic. Se donner à l'estude.
    \
        Vitam colere. Plaut. Vivre.
    \
        Inter se colere. Cic. S'entrehanter.

    Dictionarium latinogallicum > colo

См. также в других словарях:

  • colis — [ kɔli ] n. m. • 1723; it. colli, plur. de collo, « charges portées sur le cou » → coltiner ♦ Objet, produit emballé destiné à être expédié et remis à qqn. ⇒ ballot, caisse, paquet. Faire, ficeler un colis. Envoyer, expédier un colis. Livraison d …   Encyclopédie Universelle

  • COLIS — apud Melam, l. 3. c. 7. ab Indo ad Gangem Palibothri: a Gange, ad Colida Nysi; Graece Κωλὶς et Κωλιὰς: promontor. est Indiae intra Gangem νοτιώτατον seu maxime Meridionale; cuius quoque Festus Avienus meminit, Colis et ipsa dehinc cetosi vergit… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • colis — statusas T sritis informatika apibrėžtis Nesisteminis ilgio vienetas, lygus 2,54 cm, vartojamas JAV. Europoje vartojamas tik atskirais atvejais, kai susiduriama su iš JAV atėjusiais gaminiais. Pavyzdžiui, spausdintuvo raiška matuojama taškų… …   Enciklopedinis kompiuterijos žodynas

  • colis — ou coli (ko li) s. m. Terme de commerce. Caisse, ballot de marchandises expédiées.    Tout objet remis à une entreprise de transport. ÉTYMOLOGIE    Ital. colli, charges, pluriel de collo, cou (voy. cou), parce que la charge se porte sur le cou …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • colis — torticolis …   Dictionnaire des rimes

  • colis — cólis dkt …   Bendrinės lietuvių kalbos žodyno antraštynas

  • colis — statusas T sritis Standartizacija ir metrologija apibrėžtis Nesisteminis D. Britanijos ir JAV ilgio matavimo vienetas, lygus 0,0254 m. atitikmenys: angl. inch vok. Zoll, m rus. дюйм, m pranc. pouce, m …   Penkiakalbis aiškinamasis metrologijos terminų žodynas

  • colis — statusas T sritis chemija apibrėžtis Nesisteminis D. Britanijos ir JAV ilgio vienetas (1 in = 0,0254 m). santrumpa( os) in atitikmenys: angl. inch rus. дюйм …   Chemijos terminų aiškinamasis žodynas

  • colis — statusas T sritis fizika atitikmenys: angl. inch vok. Zoll, m rus. дюйм, m pranc. pouce, m …   Fizikos terminų žodynas

  • Colis — Sur les autres projets Wikimedia : « Colis », sur le Wiktionnaire (dictionnaire universel) Un colis est un paquet emballé et portant les nom et adresse du destinataire de façon à être acheminé par les services de la poste ou par un …   Wikipédia en Français

  • COLIS — n. m. Caisse, ballot, toutes marchandises en expédition. Expédier, recevoir vingt colis, trente colis. Colis postal …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»