Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

cĭthăroedus

  • 1 citharoedus

    cĭthăroedus, i, m. citharède (il chante en s'accompagnant de la cithare).    - [gr]gr. κιθαρῳδός.    - Cic. Mur. 13, 29; id. de Or. 2, 80, 325; id. Tusc. 5, 40, 116; * Hor. A. P. 355; Quint 1, 12, 3; 4, 1, 2; 11, 3, 88; Suet. Ner. 20, 21; 20, 22; 20, 41; id. Vit. 4; id. Dom. 4.    - non omnes qui habent citharam sunt citharoedi, Varr. R. 2, 1, 3, [prov.]: n’est pas citharède quiconque possède une cithare.
    * * *
    cĭthăroedus, i, m. citharède (il chante en s'accompagnant de la cithare).    - [gr]gr. κιθαρῳδός.    - Cic. Mur. 13, 29; id. de Or. 2, 80, 325; id. Tusc. 5, 40, 116; * Hor. A. P. 355; Quint 1, 12, 3; 4, 1, 2; 11, 3, 88; Suet. Ner. 20, 21; 20, 22; 20, 41; id. Vit. 4; id. Dom. 4.    - non omnes qui habent citharam sunt citharoedi, Varr. R. 2, 1, 3, [prov.]: n’est pas citharède quiconque possède une cithare.
    * * *
        Citharoedus. Cic. Joueur de harpe, Harpeur, Qui joue de la harpe et chante ensembleement.

    Dictionarium latinogallicum > citharoedus

  • 2 citharoedus

    citharoedus, ī, m. (κιθαρῳδός), der zur Zither singt, der Zitharöde, Zithersänger, Cic. u.a. – Sprichw., non omnes qui habent citharam sunt citharoedi, Varr. r. r. 2, 1, 3.

    lateinisch-deutsches > citharoedus

  • 3 citharoedus

    citharoedus, ī, m. (κιθαρῳδός), der zur Zither singt, der Zitharöde, Zithersänger, Cic. u.a. – Sprichw., non omnes qui habent citharam sunt citharoedi, Varr. r. r. 2, 1, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > citharoedus

  • 4 citharoedus

        citharoedus ī, m, κιτηαρῳδόσ, one who sings to the accompaniment of the cithara, C., H.
    * * *
    singer-musician; (with self accompaniment on cithara/lyre); harpist (Ecc)

    Latin-English dictionary > citharoedus

  • 5 citharoedus

    cĭthăroedus, i, m., = kitharôidos, one who plays on the cithara, accompanying it with the voice (diff. from citharista by the accompanying singing), Cic. Mur. 13, 29; id. de Or. 2, 80, 325; id. Tusc. 5, 40, 116; Varr. R. R. 2, 1, 3; * Hor. A. P. 355; Quint 1, 12, 3; 4, 1, 2; 11, 3, 88; Suet. Ner. 20, 21; 20, 22; 20, 41; id. Vit. 4; id. Dom. 4 al.—In fem.:

    CITHAROEDA, ae,

    she who plays on and sings to the cithara, Inscr. Orell. 2611.—
    b.
    Prov.:

    non omnes, qui habent citharam, sunt citharoedi,

    Varr. R. R. 2, 1, 3.
    * cĭthărus, i, m.
    , = kitharos, a fish of the sole kind, Plin. 32, 11, 53, § 146.

    Lewis & Short latin dictionary > citharoedus

  • 6 Citharoedus

    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Citharoedus

  • 7 citharoedus

    ī m. (греч.)
    певец, аккомпанирующий себе на кифаре, кифаред C, H, Q etc.

    Латинско-русский словарь > citharoedus

  • 8 Citharoedus ornatissimus

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Citharoedus ornatissimus

  • 9 Citharoedus reticulatus

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Citharoedus reticulatus

  • 10 citharus

    cĭthăroedus, i, m., = kitharôidos, one who plays on the cithara, accompanying it with the voice (diff. from citharista by the accompanying singing), Cic. Mur. 13, 29; id. de Or. 2, 80, 325; id. Tusc. 5, 40, 116; Varr. R. R. 2, 1, 3; * Hor. A. P. 355; Quint 1, 12, 3; 4, 1, 2; 11, 3, 88; Suet. Ner. 20, 21; 20, 22; 20, 41; id. Vit. 4; id. Dom. 4 al.—In fem.:

    CITHAROEDA, ae,

    she who plays on and sings to the cithara, Inscr. Orell. 2611.—
    b.
    Prov.:

    non omnes, qui habent citharam, sunt citharoedi,

    Varr. R. R. 2, 1, 3.
    * cĭthărus, i, m.
    , = kitharos, a fish of the sole kind, Plin. 32, 11, 53, § 146.

    Lewis & Short latin dictionary > citharus

  • 11 rideo

    rīdĕo, ēre, rīsi, rīsum - intr. et tr. - [st2]1 [-] rire, manifester sa joie, plaisanter, badiner. [st2]2 [-] rire amicalement, sourire à. [st2]3 [-] avec suj. de ch.: être riant, être agréable, être brillant, être orné, être fleuri. [st2]4 [-] se moquer de, rire de.    - alicui (ad aliquem) ridere: sourire à qqn.    - aliquem ridere (deridere, irridere): rire de qqn, se moquer de qqn, railler qqn.    - in aliqua re ridere: rire à propos de qqch.    - risisti de hoc (in hoc), Cic.: cela t'a fait rire.    - ridet tempestas, Lucr.: le ciel sourit.    - ridere in stomacho, Cic.: rire en soi-même, rire sous cape.    - ridet hic mihi angulus, Hor.: ce petit coin me plaît.    - muti silent neque me rident, Plaut. Capt. 3, 1, 21: pas un mot de leur part, pas un sourire à mon adresse.    - rideri: faire rire, prêter à rire.    - ridear, Ov.: on rirait de moi.    - ex his omnibus nihil magis ridetur quam... Cic.: de tout cela, rien ne prête plus à rire que...    - satius est rideri quam derideri, Petr.: il vaut mieux faire rire qu'être un objet de risée.    - citharoedus ridetur, chorda qui semper oberrat eadem, Hor.: on se moque du joueur de cithare qui bronche toujours sur la même corde.    - ridendus, a, um → ridendus.
    * * *
    rīdĕo, ēre, rīsi, rīsum - intr. et tr. - [st2]1 [-] rire, manifester sa joie, plaisanter, badiner. [st2]2 [-] rire amicalement, sourire à. [st2]3 [-] avec suj. de ch.: être riant, être agréable, être brillant, être orné, être fleuri. [st2]4 [-] se moquer de, rire de.    - alicui (ad aliquem) ridere: sourire à qqn.    - aliquem ridere (deridere, irridere): rire de qqn, se moquer de qqn, railler qqn.    - in aliqua re ridere: rire à propos de qqch.    - risisti de hoc (in hoc), Cic.: cela t'a fait rire.    - ridet tempestas, Lucr.: le ciel sourit.    - ridere in stomacho, Cic.: rire en soi-même, rire sous cape.    - ridet hic mihi angulus, Hor.: ce petit coin me plaît.    - muti silent neque me rident, Plaut. Capt. 3, 1, 21: pas un mot de leur part, pas un sourire à mon adresse.    - rideri: faire rire, prêter à rire.    - ridear, Ov.: on rirait de moi.    - ex his omnibus nihil magis ridetur quam... Cic.: de tout cela, rien ne prête plus à rire que...    - satius est rideri quam derideri, Petr.: il vaut mieux faire rire qu'être un objet de risée.    - citharoedus ridetur, chorda qui semper oberrat eadem, Hor.: on se moque du joueur de cithare qui bronche toujours sur la même corde.    - ridendus, a, um → ridendus.
    * * *
        Rideo, rides, risi, risum, ridere. Cic. Rire.
    \
        Ridere aliquem. Cic. Se moquer de luy.
    \
        Ab omni conuentu rideri. Horat. Estre moqué de toute l'assemblee.
    \
        Dulce Venus risit. Ouid. Doulcement.
    \
        Domus ridet argento. Horat. Reluist.

    Dictionarium latinogallicum > rideo

  • 12 citharoedicus

    a, um [ citharoedus ]
    относящийся к кифареду, кифаредический (ars PM, Su; habitus Su; vestis Dig)

    Латинско-русский словарь > citharoedicus

  • 13 Quandóque bonús dormítat Homérus

    Иногда и добрый наш Гомер дремлет.
    Гораций, "Наука поэзии", 351-59:
    ...ubi plúra nitént in cármine, nón ego páucis
    Óffendár maculís, quas áut incúria fúdit
    Áut humána parúm cavít natúra. Quíd érgo (e)st?
    Út scriptór si péccat idém librárius úsque,
    Quámvis ést monitús, veniá caret; út citharóedus
    Rídetúr, chordá qui sémper obérrat eádem:
    Síc mihi, quí multúm cessát, fit Chóerilus ílle,
    Quém bis térve bonúm cum rísu míror; et ídem
    Índignór quandóque bonús dormítat Homérus.
    Вот почему не сержусь я, когда в стихах среди блеска
    Несколько пятен мелькнут, плоды недостатка вниманья
    Или природы людской - в ней нет совершенства. Однако
    Плох тот книжный писец, который снова и снова,
    Как его ни учи, повторяет все ту же ошибку,
    Плох кифаред, на одной и той же фальшивящий ноте, -
    Так же плох и поэт нерадивый, подобно Херилу:
    Буду я рад, отыскав у него три сносные строчки,
    Но рассержусь, когда задремать случится Гомеру.
    (Перевод М. Гаспарова)
    Я позволяю и предоставляю право истцу хорошенько выспаться перед процессом, а затем явиться ко мне и представить подробный и юридически обоснованный отчет обо всем, что он видел во сне - Quandoque bonus dormitat Homerus. (Франсуа Рабле, Гаргантюа и Пантагрюэль.)
    Сказать: "quandoque bonus dormitat" дозволено Горацию. Мы с этим вполне согласны. Конечно, Гомер не судил бы так о Горации. Он не снизошел бы до этого. Орлу Гомеру показался бы очаровательным этот болтливый Колибри. Я понимаю, что приятно чувствовать свое превосходство и говорить: "Гомер ребячлив, Данте наивен", снисходительно улыбаясь по их адресу. Почему не унизить слегка этих бедных гениев? (Виктор Гюго, Из трактата "Вильям Шекспир".)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Quandóque bonús dormítat Homérus

  • 14 cithara

    cithara, ae, f. (κιθάρα, vom pers. ciar = vier, u. tar = Saite), die viersaitige Zither (verb. cithara fidesque, fides citharaque, zus. poet. = lyra, Verg. u. Hor.), ars citharae, Hyg.: citharae soni, Quint.: citharae cantus, Hor. u. Lact.: citharae et cantus peritus, Tac.: citharam tenens, Cornif. rhet.: citharā canere, Tac.: citharā cantare, Censor.: ad citharam canere laudes heroum ac deorum, Quint.: intendere citharam, Censor.: pulsare citharam, Apul. – sprichw., s. citharoedus. – meton., das Zitherspiel, Saitenspiel, citharae studium, Hor.: citharam docere alqm, Prop.

    lateinisch-deutsches > cithara

  • 15 citharoeda

    citharoeda, ae, f. (fem. zu citharoedus), die Zitharöde, Zithersängerin, Cassiod. in psalt. 4 extr. Corp. inscr. Lat. 6, 10125.

    lateinisch-deutsches > citharoeda

  • 16 disco

    dīsco, didicī, ere (zu διδάσκω), lernen, kennen lernen, I) durch Unterricht od. Gewöhnung od. Praxis etw. lernen, erlernen, kennenlernen, in od. über etw. sich unterrichten, etwas studieren (Ggstz. dediscere, verlernen, docere, lehren, dedocere, verlernen lassen), qui quod didicit id dediscit, einen Rückschritt macht, Plaut.: multa oportet discat atque dediscat, Cic.: disces docebisque artes, Sen.: hoc discunt omnes ante alpha et beta puellae, Iuven.: u. so d. elementa prima, Hor.: litteras (die Buchstaben), lesen lernen, Plaut.: litteras Graecas, Sall.: artem, Pompon. com. fr.: artes, Cic. u. Quint.: eas partes (Rolle), einstudieren, Ter.: ius, Augustin.: ius civile aut rem militarem, Jurist oder Soldat werden, Cic.: palaestram, Quint.: Persicum aruspicium, Catull.: primo textrinum, deinde litteras, Suet.: memoriter psalterium, auswendig lernen, Hieron. epist. 128, 3: discit crimina et vitas, erforscht, Verg.: discere nectaris sucos, schmecken lernen, kosten, Hor. – m. Ang. woher? von wem? woraus? durch Adv. od. durch de, ab, ex m. Abl., dum est unde ius civile discatur, adulescentes in disciplinam ei tradite, Cic.: ignara mariti puella unde disceret preces, vatem ni Musa dedisset, Hor.: inde vocabula prima, Lucr.: de te quidem haec didici omnia, Plaut.: coepit me obsecrare, ut sibi liceret discere id de me, Ter.: a quo multo plura didiceris quam de (von) Procilio, Cic.: ab eo Stoico dialecticam didicerat, Cic.: disce, puer, virtutem ex me, fortunam ex aliis, Verg.: id quod ex pluribus testibus prioribus actionibus didicistis, Cic.: quod tamen ex istis licuit mihi discere fastis, Ov. – m. Ang. bei wem? durch apud u. Akk., apud alqm litteras, Cic. ep. 9, 10, 3: cuius aliquid simile apud grammaticos puer didicerit, Quint. 2, 4, 1. – m. Ang. um welchen Preis? a quo decem milibus denariorum didicisse artem, quam edidit, Quint. 3, 1, 10. – m. Ang. wodurch? in castris per laborem usum militiae, Sall. Cat. 7, 4: quae illi litteris, ea ego militando didici, Sall. Iug. 85, 13: atque haec ut certis possemus discere (erkennen) signis, Verg. georg. 1, 351: v. lebl. Subjj., illae (pomiferae arbores) ab homine didicere blandos sapores adoptione et conubio, Plin. 16, 1. – m. folg. Infin., pingere, Varro fr.: texere (v. der Spinne), Plin.: saltare, Cic.: non caesim, sed punctim ferire, Veget. mil.: Latine loqui, Sall.: didicisse Getice Sarmaticeque loqui (Ggstz. didicisse Latine loqui), Ov.: discant cantare puellae, Ov.: vera dicere didici (habe gelernt, bin gewohnt), Plaut.: ferae hominem didicere (gewöhnten sich) pati, Lucan.: qui mori didicit, servire dediscit, Sen.: in minoribus navigiis rudem esse, quinqueremes autem maiores gubernare didicisse, Cic.: pater esse disce ab illis, qui vere sciunt, Ter.: cum Romanis bellare bonis malisque meis (unter guten u. üblen Erfahrungen für mich) didici, Liv.: von lebl. Subjj., nec varios discet mentiri lana colores, Verg. ecl. 4, 42. – m. Acc. u. Infin., bene qui didicere (wahrnahmen) deos securum agere aevom, Lucr. 5, 82 (vgl. Hor. sat. 1, 5, 101): disce tamen, veniens aetas, ubi Livia nunc est porticus, immensae tecta fuisse domus, Ov. fast. 6, 639: hi si didicerint non eadem omnibus esse honesta atque turpia etc., Nep. praef. § 3: sed hic forte a Platone didicerat deos nihil esse, Lact. 2, 4, 26: u. so usu od. experimento didicisse m. folg. Acc. u. Infin., Curt. 5, 1, 6. Frontin. 1, 10, 1. – mit folg. indir. Fragesatz, prius disce, quid sit vivere, Ter.: disce, quae censet amiculus, höre auf den Rat eines guten Freundes, Hor.: dominae potentia quae sit, hinc disce, meae, Ov.: quae virtus et quanta, boni, sit vivere parvo, discite, Hor.: plures discent quem ad modum haec fiant, quam quem ad modum his resistatur, Cic.: unde sit infamis, quare male fortibus undis Salmacis enervet tactosque remolliat artus, discite, Ov.: discite, femineis quid tela virilia praestent, Ov.: cum discere velim, an sententias dividi, an iri in singulas oportuerit, Plin. ep. 8, 14, 24: se experiendo didicisse, quam arduum, quam subiectum fortunae regendi cuncta onus, Tac. ann. 1, 11. – absol., ita didicisse (so gewöhnt sein, es so gewohnt sein) m. folg. ut u. Konj., se ita a patribus maioribusque suis didicisse, ut etc., Caes. b.G. 1, 13, 6. – m. Abl. des Instrum. womit? (auf, in usw.), disco fidibus, Cic. de sen. 26: armis, Sen. contr. 9 (4). praef. § 4. – m. Nomin. des Berufs, fac discat citharoedus aut choraules, Mart. 5, 56, 9. – m. Adv., disc. Latine, Quint. 1, 1, 13. – ganz absol., homines dum docent discunt, Sen.: valent pueri, studiose discunt, diligenter docentur, Cic. ad Q. fr. 3, 3, 1: pueri ad praescriptum discunt (lernen schreiben), Quint.: docta didici, ich habe Unterricht erhalten u. derselbe ist nicht an mir verloren gegangen, Plaut.: quam ob rem disces tu quidem a principe huius aetatis philosophorum et disces quam diu voles, Cic.: ipse in Aegypto natus didicit a Ctesidemo (war ein Schüler des Kt.), Plin.: quos discentes vita defecit, Cic.: discendi aut visendi causā maria transmittere, Cic.: studiosos discendi erudire atque docere, Cic.: cupiditas discendi, Liv. u. Sen.: discendi cupido, Apul.: studium discendi, discendi et docendi, Cic.: voluntas discendi, Cic.: ad discendum promptus (puer), Quint.: puer discens, ein Lehrling, Lehrbursche, eines Barbiers, Petron. 94, 14: eines Schusters, Ulp. dig. 9, 2, 5. § 3: Partiz. subst., discentes, Schüler, Lehrlinge, Lehrburschen, Liv. 6, 25, 9. Sen. de clem. 1, 16, 2. Suet. gr. 7 u. (Ggstz. magistri) Col. 1. praef. § 4: discentes speclariarii, Corp. inscr. Lat. 6, 8659. – 2) insbes.: a) als jurist. t.t., discere causam, sich über die Sache unterrichten, sich mit dem Stande der Sache bekannt machen, den Stand der Sache kennen lernen (v. Rechtsanwalt), Cic. de or. 2, 100. Sen. contr. 10. praef. 2. Quint. prooem. § 22 u. 10, 7, 20: causam ab od. ex alqo, Cic. de or. 2, 140. Quint. 12, 8, 6. – b) prägn., didicisse, studiert haben, Cic. de or. 2, 4; Brut. 249; or. 146. – II) kennen lernen = zur Kunde gelangen von usw., 1) im allg., a) jmd.: me peritus discet Hiber Rhodanique potor. Hor. carm. 2, 20, 20: u. prägn., quem legis expertes Latinae Vindelici didicēre nuper, zu ihrem Schaden kennen gelernt, Hor. carm. 4, 14, 8. – b) einen Ort: quae mundi pars est, quam ille vincendo non didicerit, Manl. Statian. bei Vopisc. Prob. 12, 3: m. dopp. Acc. (etw. als usw.), Aegyptum totam didici levem pendulam, Hadrian. bei Vopisc. Saturn. 8, 1. – 2) eine Tatsache in Erfahrung bringen, erfahren, quae didici, dixi omnia, Plaut.: haec ubi rex didicit, Ov.: quod ubi primum didicit Demaratus, Iustin. – m. folg. Acc. u. Infin., bene ubi discimus consilium quoi cecidisse, hominem catum eum declaramus, Plaut.: discit cum omni equitatu Litaviccum ad sollicitandos Aeduos profectum, Caes.: quos cum tantā celeritate venire rex didicisset, Iustin.: animadverti enim et didici ex tuis litteris te omnibus in rebus habuisse rationem, ut mihi consuleres, Cic. – mit folg. indir. Fragesatz, donec aliquem ex legatis misisset, a quo disceret senatus, quantum in Etruria belli esset, Liv. 10, 35, 17. – absol., ut quidem didici ego, Plaut. Poen. prol. 122. – / Partiz. Fut. akt. disciturus, Apul. fr. 10 bei Prisc. 10, 19 (wo auch Supin. discitum ohne Beleg).

    lateinisch-deutsches > disco

  • 17 eicio

    ē-icio, iēcī, iectum, ere (ex u. iacio), herauswerfen, -jagen, -stoßen, -stürzen, wie εκβάλλειν, I) im allg.: 1) eig.: a) v. Pers.: alqm hinc, Ter.: alqm ex oppido, Caes.: alqm in alto de navi, Cic.: alqm de balneo, Petron.: hominem de paradiso, Lact.: sessores veteres urbe insulāque, Nep.: alqm domo suā, Cic.: castris eici, Sen. rhet.: alcis cruentum cadaver domo, Cic.: multos sedibus ac fortunis, Cic.: cadavera cellis, Hor.: mit dopp. Acc., alqm Capuā praecipitem, Cic. Sest. 9. – m. Ang. wohin? = heraus- und hinwerfen, -stürzen, alqm in viam, Cic.: vestimenta in ignem, Nep.: se in terram e navi, Cic. – b) v. Lebl., heraus-, auswerfen, v. Meere, v. den Fluten usw., magnos fluctus, Lucr.: undam, Ov.: beluam, Curt.: proventum optimum frumentorum de horreo (v. einer Wasserflut), Augustin.: sucinum ad promunturia, Plin.: mare extra litus eiectum, Sen. – v. Feuer usw., cavo spumas aëno (v. Feuer), Ov.: sol lumen eicit, Hyg.: eiectis extra vitalibus auris, Lucr.: im Bilde, o fortunatam rem publicam, si quidem hanc sentinam urbis huius eiecerit, Cic. Cat. 2, 7. – 2) übtr.: ex animo curam, verbannen, Plaut.: u. so amorem ex corde, Ter., amorem ex animo, Cic.: istum ab se amorem, Lucil.: horum memoriam ex animis suis, Liv.: superstitionis stirpes omnes, ausrotten, Cic. – quae (voluptates) subito se non numquam profundunt atque eiciunt universae, mit aller Gewalt hervorbrechen (sich Bahn brechen), Cic. Cael. 75. – poet., eiectus die, des Augenlichtes beraubt, Stat. Theb. 4, 617. – II) insbes.: A) nach oben od. unten von sich geben, a) nach oben, α) ausstoßen, vocem, Cic.: vocem pectore ab imo, Lucr. – β) aus dem Munde auswerfen, ausspeien, eic. χολών ἄκρατον, Cic.: eic. sanguinem, Plin.: elleboro accepto quidquid in visceribus haerebit eiecturum deiecturumque, nach oben u. nach unten von sich geben, Sen. – b) nach unten auswerfen, semen suis sedibus, Lucr.: calculos per urinam, Suet.: partum, abortieren, Val. Max. (u. so absol., Ulp. dig. 9, 2, 27. § 22). – B) als milit. t. t., a) heraus-, hinauswerfen, heraus-, hinaustreiben, cohortes, Caes. b. c. 2, 19, 5. – b) eic. se, heraus-, hervorstürzen, heraus-, hervorbrechen, se ex oppido, Caes.: subito se ex silvis, Caes.: se ex navibus ad tuenda aedificia, Auct. b. Alex.: se portā, Liv.: se foras, Liv.: se in agros, Liv. – C) verstoßend herauswerfen, a) aus dem Hause, aus einem Besitztum vertreiben, verdrängen, verstoßen, alqm domo, Plaut. u. Cic.: alqm foras aedibus, Plaut.: absol., damnato et eiecto, ist er verurteilt u. aus dem Besitz verdrängt, Cic. Rosc. Am. 6. – bes. die Gattin verstoßen, mit u. ohne domo, Cic. – b) aus der Heimat, aus dem Staate verstoßen, vertreiben, verbannen, alqm domo, Caes.: alqm a suis dis penatibus, Cic.: edicto (durch ein E.) alqm ex patria, Cic.: alqm e civitate od. e re publica, Cic. u. Nep.: alqm civitate, Sall. fr.: alqm in exsilium, Cic. u.a.: oft bl. eicere alqm, Cic., Caes. u.a.: vgl. Bremi Nep. Lys. 1, 5. – c) jmd. aus einem Kollegium, aus dem Senate stoßen, alqm de collegio, Cic.: alqm e senatu, Cic. u. Liv., od. de senatu, Liv., u. bl. senatu, Plin. ep.; vgl. Fabri Sall. Cat. 23, 1. – D) als naut. t. t., a) Schiffe rasch, notgedrungen landen lassen, mit den Schiffen anlegen, naves eo, Caes.: navem in terram, Caes.: naves ad Chium, Liv. – b) im Passiv von Schiffen u. Schiffbrüchigen, wenn sie ans Land geworfen werden, stranden (vgl. die Auslgg. zu Ov. her. 7, 89), classis ad Baleares eicitur, Liv.: eici in litore, Caes. u. Ov.: plures naves apud insulas eiectae sunt, Tac.: eiecta naufragorum manus, Cic.: litore eiectus, Verg.: u. so bl. eiectus, ein ans Land Geworfener, ein Schiffbrüchiger, Cic. u.a. – E) einen Leichnam unbeachtet u. unbestattet hinaus-, hinwerfen, ne corpus eiciatur, Cic.: dah. cadaver eiectum, ein unbeachtet liegender, elender, Cic. – F) als mediz. t. t., einen Zahn usw. herausreißen, herausbrechen, mit Gewalt od. Anstrengung herausnehmen, dentes, Cels.: totum os, Cels.: quo facilius eiciatur infans (mortuus), Cels. – G) aus sich hervorwerfen, d.i. 1) herausstrecken, linguam, Cic. de or. 2, 266. Stat. Theb. 2, 681. – 2) (mit dem Nbbgr. des Erzeugens) hervortreiben, vitem ex se, Varro r. r. 1, 31, 1. – 3) aus-, verrenken, verstauchen, armum, Verg. Aen. 10, 894: articulamentum, Scrib.: membrum, cervicem, Veget. mul.: coxas, Hyg. – Partiz. subst., ēiecta, ōrum, n., Verrenkungen, Veget. mul. 3, 46. – H) wie εκβάλλειν, einen öffentlich im Theater aufgetretenen Künstler, der mißfällt, durch Pochen, Pfeifen od. Zischen zum Abtreten nötigen, auspochen, auszischen (der allgem. Ausdr. für die genaueren explodere, exsibilare), derisus et contemptus eicitur (citharoedus), Cornif. rhet.: a multitudine et populo non modo catervae et concentus (ganze Sängerchöre), sed etiam ipsi singuli discrepantes eiciuntur, Cic.: eicere et actorem et carmen, Sen. ep. 115, 15: od. auch einen Zuschauer im Theater, cantorum ipsorum vocibus eiciebatur, Cic. Sest. 118. – dah. übtr., mit Anspielung auf die Theatersitte, etw. verwerfen, mißbilligen, quod tamen non eicio, Cic.: eoque magis id (diese Angabe) eiectum est, quod etc., Cic.: Cynicorum ratio tota est eicienda, Cic.: u. verb. mit explodere (zus. = gänzlich verwerfen, gänzlich od. höchlich mißbilligen), zB. quod tum explosum et eiectum est, Cic.: iam explosae eiectaeque sententiae Pyrrhonis, Aristonis, Erilli, Cic. – / eicit, zweisilbig, Lucr. 3, 875 (877); 4, 1264 (1272).

    lateinisch-deutsches > eicio

  • 18 refert

    rēfert, rētulit, rēferre, v. n. u. impers. (aus der Zusammenschreibung, nicht Zusammensetzung, von rēs und fert entstanden und verwandt mit der Redensart ex re est, daher, wie συμφέρει, conducit =) es ist zuträglich von seiten des Interesses (res), es liegt daran, ist daran gelegen, es dient, verschlägt usw., wobei die Person oder Sache, der an etwas gelegen ist, in der Regel durch meā, tuā, nostrā, vestrā, cuiā, selten durch ad m. Akk. od. durch bl. Acc. od. durch den Genet., das, woran gelegen ist, in der Regel durch das Neutrum eines Pronomens, wie id, illud, quid, od. durch einen Subjektsatz od. durch ein bestimmtes Substantiv im Nominativ, endlich wieviel? daran gelegen ist, durch Advv. od. einen Genet. pretii ausgedrückt wird, a) hoc meā refert: quid id meā refert? Plaut.: quid id refert tuā? Plaut.: tuā istuc refert maxime, Plaut.: id meā minime refert, Ter.: non ascripsi id, quod tuā nihil referebat, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz, tuā refert nil, utrum illaec fecerint, quando haec aberit, Ter.: quid meā refert, hae Athenis nataene an Thebis sient? Plaut. – b) bl. meā refert: Do. hae (tabellae) quid ad me? To. Immo ad te attinet et tuā refert, Plaut. – m. folg. indir. Fragesatz, quid tuā refert, quicum istuc venerit? Plaut.: non plus suā referre, quam si etc., Cic. – c) bl. hoc refert: quid retulit? Ter.: a quibus servis? refert enim magno opere id ipsum, Cic. – m. Acc. u. Infin., mit vorhergehendem allg. Pronomen, primum illud parvi refert nos publicanis amissis vectigalia postea victoriā recuperare, Cic.: m. Infin. ohne vorherg. allg. Pronomen, meminero, sed quid meminisse id refert? Plaut.: neque refert videre, quid dicendum sit, nisi etc., Cic.: parvi retulit non suscepisse, Ter.: mit Infin. Pass., iam nec mutari pabula refert, Verg.: parvi refert abs te ipso ius dici aequabiliter, nisi etc., Cic. – mit ut u. Konj. als Subjekt, m. vorherg. allg. Pronomen, illud permagni referre arbitror, ut ne scientem sentiat te id sibi dare, Ter. heaut. 467: ohne vorherg. allg. Pronomen, tantum retulerit, ut in transferendis seminibus similem statum caeli locique observemus, Colum. 3, 9, 7. – m. Fragesätzen als Subjekt, m. vorherg. allg. Pronomen, ne illud quidem refert, consul an dictator an praetor spoponderit, Liv. – ohne vorherg. allg. Pronomen, quid enim refert, quā me ratione cogatis? Cic.: ipsi enim animi magni refert, quali in corpore locati sint, Cic.: referre arbitrabatur, cuiusmodi victoria esset futura, Auct. b. Afr.: nec minimo sane discrimine refert, quo gestu lepores et quo gallina secetur, Iuven.: quid refert, utrum voluerim fieri, an gaudeam factum? Cic.: utrum sit aureum poculum an crystallinum an murreum an Tiburtinus calix an manus concava, nihil refert, Sen.: quia parvulum referret, an idem displiceret, quibus non idem placuisset, Plin. ep.: quae (aves) pascantur necne, quid refert? Cic. – d) refert m. einem bestimmten Substantiv als Subjekt, usque adeo magni refert studium atque voluptas, Lucr. 4, 981 (984): multum tamen in iis refert et locorum natura, Plin. 11, 267; u. so Plin. 7, 42; 18, 187 u. 317: nolim te ignorare unius syllabae discrimen quantum referat, Front. ep. ad M. Caes. 4, 3. p. 64, 11 sq. N. – e) refert m. Ang. der Pers. od. Sache, hinsichtlich deren etwas von Wichtigkeit ist, α) durch ad m. Akk.: quam ad rem istuc refert? Plaut.: te ex puella prius percontari volo, quae ad rem referunt, Plaut. – m. folg. indir. Fragesatz als Subjekt, quid id ad me aut ad meam rem refert, Persae quid rerum gerant? Plaut.: refert enim ad fructus, quemadmodum vicinus in confinio consitum agrum habeat, Varro. – β) durch Dat., gew. m. folg. Infin. usw. als Subjekt: quoi rei id te assimulare retulit? Plaut.: dic, quid referat intra naturae fines viventi, iugera centum an mille aret? Hor.: non referre dedecori, si citharoedus demoveretur et tragoedus succederet, Tac. – γ) durch Genet.: faciendum aliquid, quod illorum magis, quam suā retulisse videretur, Sall. Iug. 111, 1. – gew. mit folg. Infin. od. mit folg. ut u. Konj. od. mit folg. indir. Fragesatz als Subjekt, quem non insignire humanitatis plurimum refert, Plin. ep. 8, 22, 4: ipsius ducis hoc referre videtur, ut, qui fortis erit, sit felicissimus idem, Iuven. 16, 58 sq.: quorum (neglegentium) nihil refert, ubi litium cardo vertatur, Quint. 12, 8, 2: plurimum refert compositionis, quae quibus anteponas Quint. 9, 4, 44: neque refert cuiusquam Punicas Romanasve acies laetius extuleris, Tac. ann. 4, 33. – f) ganz absol.: bona Seiani ablata aerario, ut in fiscum cogerentur, tamquam referret, als ob das etwas ausmachte, Tac. ann. 6, 2.

    lateinisch-deutsches > refert

  • 19 tragoedus

    tragoedus, ī, m. (τραγῳδός), der tragische Schauspieler (Ggstz. comoedus), Plaut., Cic. u.a.: citharoedus et tragoedus, Tac. – / Iuppiter Tragoedus, eine Statue Jupiters (hatte ihren Namen von dem vicus Tragoedus, an dem sie stand), Suet. Aug. 57, 1. – Quint. 1, 8, 6 jetzt tragoediae.

    lateinisch-deutsches > tragoedus

  • 20 cithara

    cithara, ae, f. (κιθάρα, vom pers. ciar = vier, u. tar = Saite), die viersaitige Zither (verb. cithara fidesque, fides citharaque, zus. poet. = lyra, Verg. u. Hor.), ars citharae, Hyg.: citharae soni, Quint.: citharae cantus, Hor. u. Lact.: citharae et cantus peritus, Tac.: citharam tenens, Cornif. rhet.: citharā canere, Tac.: citharā cantare, Censor.: ad citharam canere laudes heroum ac deorum, Quint.: intendere citharam, Censor.: pulsare citharam, Apul. – sprichw., s. citharoedus. – meton., das Zitherspiel, Saitenspiel, citharae studium, Hor.: citharam docere alqm, Prop.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cithara

См. также в других словарях:

  • CITHAROEDUS — seu Citharista, qui citharâ canit. Horum apud vereres habitus cultusque notabilis fuit. Lacerua aurata, non multum chlamydis dissimilis, illis peculiariter tribuitur, a Iuvenal. Sat. 10. v. 212. Et quibus aurata mos est fulgere lacernâ. Iisdem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Citharoedus — spalvotieji jūrų drugeliai statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas gentis atitikmenys: lot. Citharoedus rus. цитароеды ryšiai: platesnis terminas – šeriadantinės siauresnis terminas – rudadryžis jūrų drugelis siauresnis terminas –… …   Žuvų pavadinimų žodynas

  • Citharoedus meyeri — Poisson papillon de Meyer Poisson papillon de Meyer …   Wikipédia en Français

  • Citharoedus ornatissimus — Poisson papillon orné Poisson papillon orné …   Wikipédia en Français

  • Citharoedus ornatissimus — rudadryžis jūrų drugelis statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Citharoedus ornatissimus angl. clown butterfly fish rus. коричневополосый цитароед ryšiai: platesnis terminas – spalvotieji jūrų drugeliai …   Žuvų pavadinimų žodynas

  • Citharoedus reticulatus — tinklinis jūrų drugelis statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Citharoedus reticulatus angl. reticulated butterfly fish rus. сетчатый цитароед ryšiai: platesnis terminas – spalvotieji jūrų drugeliai …   Žuvų pavadinimų žodynas

  • Apollo Citharoedus — An Apollo Citharoedus designates a statue or other image of Apollo with cithara (lyre), including: *the Apollo of Mantua * Apollo Citharoedus , example at the Vatican Museums * Pothos , restored as Apollo Citharoedus , from a Greek original by… …   Wikipedia

  • Apollo Citharoedus (Vatican) — Apollo Citharoedus (Cithara playing Apollo), also known as Apollo Musagetes ( Apollo, Leader of the Muses ) is a 2nd century AD colossal marble statue of Apollo by an unknown Roman artist. It is a major example of the Apollo Citharoedus statue… …   Wikipedia

  • CHAERIS Citharoedus — sive tibicen nihili, de quo Aristoph. initio Acharnens. eiusque Schol. p. 371. B. Fuit vero Thebanus, de quo plura, p. 413. F. 1. Item p. 582. A. in Aves, ubi addit, quod sponte conviviis se ingesserit …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Apollo Citharoedus — In der Antikensammlung Berlin im Pergamonmuseum befindet sich eine Statue des Typs Apollo Kitharoidos[1]. Es handelt sich um eine römische Kopie eines griechischen Originals, vermutlich aus dem 2. Jahrhundert n. Chr. Inhaltsverzeichnis …   Deutsch Wikipedia

  • Chaetodon — Temporal range: 28–0 Ma …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»