-
1 capitalis
căpĭtālis, e, adj. [caput].I.Relating to or belonging to the head. In this signif. extant only in the subst. capital, a headdress of priests, Varr. L. L. 5, § 130 Müll.; but, capital linteum quoddam, quo in sacrificiis utebantur, Paul. ex Fest. p. 48 ib. —II.Transf.A.Relating to life, by which life is endangered, capital:2.periculum,
peril of life, Plaut. Trin. 4, 3, 81; id. Rud. 2, 3, 19:caedis,
id. Most. 2, 2, 44:morbus,
endangering life, dangerous, Gell. 16, 13, 5.—Esp. freq. as jurid. t. t. of those crimes which are punishable by death or by the loss of civil rights, capital, v. Dig. 21, 1, 23, § 2; 48, 1, 2:(α).accusare aliquem rei capitalis,
of a capital crime, Cic. Verr. 2, 2, 28, § 68:qui in vinculis essent damnati rei capitalis,
id. Sen. 12, 42:cui rei capitalis dies dicta sit,
Liv. 3, 13, 4:reus rerum capitalium,
Cic. Verr. 2, 2, 39, § 95:manifesti rerum capitalium,
Sall. C. 52 fin.:rerum capitalium condemnati,
id. ib. 36, 2:damnati,
Tac. A. 1, 21 fin.:in rerum capitalium quaestionibus,
Cic. Verr. 2, 2, 28, § 68:crimen,
id. ib. 2, 5, 9, § 23; Tac. A. 3, 60: facinora, Cic. poët. N. D. 1, 6, 13; cf.flagitia,
Ter. Ad. 4, 7, 5:maleficia,
Dig. 48, 8, 18 pr.:judex rei capitalis,
Quint. 7, 3, 33; Curt. 6, 8, 25; Cic. Dom. 30, 78:capitalium rerum vindices,
Sall. C. 55 al.:fraudem admittere,
Cic. Rab. Perd. 9, 26:causae,
Quint. 8, 3, 14:judicia,
id. 4, 1, 57:noxa,
Liv. 3, 55, 5:poenā afficere aliquem,
Suet. Caes. 48:condemnare,
id. Dom. 14:animadversione punire,
id. Aug. 24:supplicio incesta coërcere,
id. Dom. 8:capitale nullum exemplum vindictae,
Plin. 29, 1, 8, § 18:supplicium,
Curt. 3, 2, 17:capitalis locus ubl si quid violatum. est, caput violatoris expiatur,
Fest. p. 50:judicium trium virorum capitalium,
who had charge of the prisons and of executions, Cic. Or. 46, 156; Liv. 39, 14, 10; 25, 1, 10; cf. id. 32, 26, 17; and the joke of Cic. Fam. 7, 13, 2.—Also subst.: căpĭtal (postAug. sometimes căpĭtāle, as also in poorer MSS. of earlier authors), plur. capitalia, a death ( real or civil), banishment, etc., in consequence of crime:capital = facinus quod capitis poenā luitur,
Fest. p. 37: capital kephalikê timôria, Vet. Gloss.Capital facere, Plaut. Men. 1, 1, 16; id. Merc. 3, 4, 26: scimus capital esse irascier, Lucil. ap. Non. p. 38, 17:(β).quique non paruerit capital esto,
Cic. Leg. 2, 8, 21; id. Inv. 2, 31, 96:praesidio decedere apud Romanos capital esse,
Liv. 24, 37, 9 Gronov.; Mel. 1, 9, 7 Tzschuck; Curt. 8, 4, 17; 8, 9, 34; Quint. 9, 2, 67:degredi viā capital leges fecere,
Plin. 12, 14, 32, § 63; 10, 23, 31, § 62; Just. 2, 7, 8; Suet. Calig. 24 Oud. and Wolf; Sil. 13, 155; cf. Front. 4, 6, 3 Oud.—Capitale:(γ).capitale est obicere anteacta,
Quint. 9, 2, 67; Tac. Agr. 2.—Plur.:b.capitalia: capitalia vindicanto,
Cic. Leg. 3, 3, 6:capitalia ausi plerique,
Liv. 26, 40, 17; Suet. Tib. 58.—Trop.:B.inimicus,
a mortal enemy, Plaut. Poen. 4, 2, 57:hostis,
a deadly enemy, Cic. Cat. 2, 2, 3:adversarius,
id. Fin. 4, 12, 31:odium,
id. Lael. 1, 2:ira,
Hor. S. 1, 7, 13:inimicitiae,
Dig. 17, 1, 23, § 25:minae, Cod. 2, 20, 7: oratio,
very pernicious, dangerous, Cic. Off. 2, 21, 73:capitalis et pestifer Antonii reditus,
id. Phil. 4, 1, 3:totius autem injustitiae nulla capitalior quam eorum, etc.,
id. Off. 1, 13, 41:nulla capitalior pestis quam, etc.,
id. Sen. 12, 39.—That is at the head, chief, first in something, pre-eminent, distinguished (rare): capitale vocamus Ingenium sollers (as we often use capital), Ov. F. 3, 839:2.Siculus ille (sc. Philistus) capitalis, creber, acutus, etc.,
a writer of the first rank, Cic. Q. Fr. 2, 11 (13), 4: jocus, a capital joke, Treb. XXX. Tyrann. 10. — Comp.:hoc autem erat capitalior, quod, etc.,
more important, Cic. Verr. 2, 2, 70, § 170.—Hence, adv.: căpĭtālĭter, mortally, capitally:lacessere,
Plin. Ep. 1, 5, 4:odisse,
mortally, Amm. 21, 16, 11.—Esp.,As judicial t. t., of punishments, capitally, so as to affect life or citizenship, Cod. Th. 3, 14, 1; Veg. Mil. 2, 22. -
2 capitālis
capitālis e, adj. with comp. [caput], of the head, chief, foremost, pre - eminent, distinguished: Ingenium, O.: ille, a writer of the first rank: erat capitalior, quod, etc., more distinguished.—In law, of life, involving life, capital: accusare alquem rei capitalis, of a capital crime: cui rei capitalis dies dicta sit, L.: reus rerum capitalium: flagitia, T.: noxa, L.: iudicium trium virorum capitalium, who had charge of the prisons and of executions.—Fig., deadly, pernicious, irreconcilable, bitter: flagitia, outrageous, T.: hostis, a deadly enemy: ira, H.: oratio, dangerous: nulla capitalior pestis.* * *capitale, capitalior -or -us, capitalissimus -a -um ADJof/belonging to head/life; deadly, mortal; dangerous; excellent, first-rate -
3 Poecilotriccus capitalis
ENG black-and-white tody-tyrant -
4 Aphanotriccus capitalis
ENG tawny-chested flycatcher -
5 Grallaria capitalis
ENG bay antpitta -
6 Pezopetes capitalis
ENG large-footed finch -
7 Ploceus melanocephalus capitalis
ENG yellow-collared weaverAnimal Names Latin to English > Ploceus melanocephalus capitalis
-
8 Poecilotriccus capitalis tricolor
ENG tricoloured tody-tyrantAnimal Names Latin to English > Poecilotriccus capitalis tricolor
-
9 Stachyris capitalis
ENG rusty-crowned babbler -
10 capitale
căpĭtālis, e, adj. [caput].I.Relating to or belonging to the head. In this signif. extant only in the subst. capital, a headdress of priests, Varr. L. L. 5, § 130 Müll.; but, capital linteum quoddam, quo in sacrificiis utebantur, Paul. ex Fest. p. 48 ib. —II.Transf.A.Relating to life, by which life is endangered, capital:2.periculum,
peril of life, Plaut. Trin. 4, 3, 81; id. Rud. 2, 3, 19:caedis,
id. Most. 2, 2, 44:morbus,
endangering life, dangerous, Gell. 16, 13, 5.—Esp. freq. as jurid. t. t. of those crimes which are punishable by death or by the loss of civil rights, capital, v. Dig. 21, 1, 23, § 2; 48, 1, 2:(α).accusare aliquem rei capitalis,
of a capital crime, Cic. Verr. 2, 2, 28, § 68:qui in vinculis essent damnati rei capitalis,
id. Sen. 12, 42:cui rei capitalis dies dicta sit,
Liv. 3, 13, 4:reus rerum capitalium,
Cic. Verr. 2, 2, 39, § 95:manifesti rerum capitalium,
Sall. C. 52 fin.:rerum capitalium condemnati,
id. ib. 36, 2:damnati,
Tac. A. 1, 21 fin.:in rerum capitalium quaestionibus,
Cic. Verr. 2, 2, 28, § 68:crimen,
id. ib. 2, 5, 9, § 23; Tac. A. 3, 60: facinora, Cic. poët. N. D. 1, 6, 13; cf.flagitia,
Ter. Ad. 4, 7, 5:maleficia,
Dig. 48, 8, 18 pr.:judex rei capitalis,
Quint. 7, 3, 33; Curt. 6, 8, 25; Cic. Dom. 30, 78:capitalium rerum vindices,
Sall. C. 55 al.:fraudem admittere,
Cic. Rab. Perd. 9, 26:causae,
Quint. 8, 3, 14:judicia,
id. 4, 1, 57:noxa,
Liv. 3, 55, 5:poenā afficere aliquem,
Suet. Caes. 48:condemnare,
id. Dom. 14:animadversione punire,
id. Aug. 24:supplicio incesta coërcere,
id. Dom. 8:capitale nullum exemplum vindictae,
Plin. 29, 1, 8, § 18:supplicium,
Curt. 3, 2, 17:capitalis locus ubl si quid violatum. est, caput violatoris expiatur,
Fest. p. 50:judicium trium virorum capitalium,
who had charge of the prisons and of executions, Cic. Or. 46, 156; Liv. 39, 14, 10; 25, 1, 10; cf. id. 32, 26, 17; and the joke of Cic. Fam. 7, 13, 2.—Also subst.: căpĭtal (postAug. sometimes căpĭtāle, as also in poorer MSS. of earlier authors), plur. capitalia, a death ( real or civil), banishment, etc., in consequence of crime:capital = facinus quod capitis poenā luitur,
Fest. p. 37: capital kephalikê timôria, Vet. Gloss.Capital facere, Plaut. Men. 1, 1, 16; id. Merc. 3, 4, 26: scimus capital esse irascier, Lucil. ap. Non. p. 38, 17:(β).quique non paruerit capital esto,
Cic. Leg. 2, 8, 21; id. Inv. 2, 31, 96:praesidio decedere apud Romanos capital esse,
Liv. 24, 37, 9 Gronov.; Mel. 1, 9, 7 Tzschuck; Curt. 8, 4, 17; 8, 9, 34; Quint. 9, 2, 67:degredi viā capital leges fecere,
Plin. 12, 14, 32, § 63; 10, 23, 31, § 62; Just. 2, 7, 8; Suet. Calig. 24 Oud. and Wolf; Sil. 13, 155; cf. Front. 4, 6, 3 Oud.—Capitale:(γ).capitale est obicere anteacta,
Quint. 9, 2, 67; Tac. Agr. 2.—Plur.:b.capitalia: capitalia vindicanto,
Cic. Leg. 3, 3, 6:capitalia ausi plerique,
Liv. 26, 40, 17; Suet. Tib. 58.—Trop.:B.inimicus,
a mortal enemy, Plaut. Poen. 4, 2, 57:hostis,
a deadly enemy, Cic. Cat. 2, 2, 3:adversarius,
id. Fin. 4, 12, 31:odium,
id. Lael. 1, 2:ira,
Hor. S. 1, 7, 13:inimicitiae,
Dig. 17, 1, 23, § 25:minae, Cod. 2, 20, 7: oratio,
very pernicious, dangerous, Cic. Off. 2, 21, 73:capitalis et pestifer Antonii reditus,
id. Phil. 4, 1, 3:totius autem injustitiae nulla capitalior quam eorum, etc.,
id. Off. 1, 13, 41:nulla capitalior pestis quam, etc.,
id. Sen. 12, 39.—That is at the head, chief, first in something, pre-eminent, distinguished (rare): capitale vocamus Ingenium sollers (as we often use capital), Ov. F. 3, 839:2.Siculus ille (sc. Philistus) capitalis, creber, acutus, etc.,
a writer of the first rank, Cic. Q. Fr. 2, 11 (13), 4: jocus, a capital joke, Treb. XXX. Tyrann. 10. — Comp.:hoc autem erat capitalior, quod, etc.,
more important, Cic. Verr. 2, 2, 70, § 170.—Hence, adv.: căpĭtālĭter, mortally, capitally:lacessere,
Plin. Ep. 1, 5, 4:odisse,
mortally, Amm. 21, 16, 11.—Esp.,As judicial t. t., of punishments, capitally, so as to affect life or citizenship, Cod. Th. 3, 14, 1; Veg. Mil. 2, 22. -
11 capitaliter
căpĭtālis, e, adj. [caput].I.Relating to or belonging to the head. In this signif. extant only in the subst. capital, a headdress of priests, Varr. L. L. 5, § 130 Müll.; but, capital linteum quoddam, quo in sacrificiis utebantur, Paul. ex Fest. p. 48 ib. —II.Transf.A.Relating to life, by which life is endangered, capital:2.periculum,
peril of life, Plaut. Trin. 4, 3, 81; id. Rud. 2, 3, 19:caedis,
id. Most. 2, 2, 44:morbus,
endangering life, dangerous, Gell. 16, 13, 5.—Esp. freq. as jurid. t. t. of those crimes which are punishable by death or by the loss of civil rights, capital, v. Dig. 21, 1, 23, § 2; 48, 1, 2:(α).accusare aliquem rei capitalis,
of a capital crime, Cic. Verr. 2, 2, 28, § 68:qui in vinculis essent damnati rei capitalis,
id. Sen. 12, 42:cui rei capitalis dies dicta sit,
Liv. 3, 13, 4:reus rerum capitalium,
Cic. Verr. 2, 2, 39, § 95:manifesti rerum capitalium,
Sall. C. 52 fin.:rerum capitalium condemnati,
id. ib. 36, 2:damnati,
Tac. A. 1, 21 fin.:in rerum capitalium quaestionibus,
Cic. Verr. 2, 2, 28, § 68:crimen,
id. ib. 2, 5, 9, § 23; Tac. A. 3, 60: facinora, Cic. poët. N. D. 1, 6, 13; cf.flagitia,
Ter. Ad. 4, 7, 5:maleficia,
Dig. 48, 8, 18 pr.:judex rei capitalis,
Quint. 7, 3, 33; Curt. 6, 8, 25; Cic. Dom. 30, 78:capitalium rerum vindices,
Sall. C. 55 al.:fraudem admittere,
Cic. Rab. Perd. 9, 26:causae,
Quint. 8, 3, 14:judicia,
id. 4, 1, 57:noxa,
Liv. 3, 55, 5:poenā afficere aliquem,
Suet. Caes. 48:condemnare,
id. Dom. 14:animadversione punire,
id. Aug. 24:supplicio incesta coërcere,
id. Dom. 8:capitale nullum exemplum vindictae,
Plin. 29, 1, 8, § 18:supplicium,
Curt. 3, 2, 17:capitalis locus ubl si quid violatum. est, caput violatoris expiatur,
Fest. p. 50:judicium trium virorum capitalium,
who had charge of the prisons and of executions, Cic. Or. 46, 156; Liv. 39, 14, 10; 25, 1, 10; cf. id. 32, 26, 17; and the joke of Cic. Fam. 7, 13, 2.—Also subst.: căpĭtal (postAug. sometimes căpĭtāle, as also in poorer MSS. of earlier authors), plur. capitalia, a death ( real or civil), banishment, etc., in consequence of crime:capital = facinus quod capitis poenā luitur,
Fest. p. 37: capital kephalikê timôria, Vet. Gloss.Capital facere, Plaut. Men. 1, 1, 16; id. Merc. 3, 4, 26: scimus capital esse irascier, Lucil. ap. Non. p. 38, 17:(β).quique non paruerit capital esto,
Cic. Leg. 2, 8, 21; id. Inv. 2, 31, 96:praesidio decedere apud Romanos capital esse,
Liv. 24, 37, 9 Gronov.; Mel. 1, 9, 7 Tzschuck; Curt. 8, 4, 17; 8, 9, 34; Quint. 9, 2, 67:degredi viā capital leges fecere,
Plin. 12, 14, 32, § 63; 10, 23, 31, § 62; Just. 2, 7, 8; Suet. Calig. 24 Oud. and Wolf; Sil. 13, 155; cf. Front. 4, 6, 3 Oud.—Capitale:(γ).capitale est obicere anteacta,
Quint. 9, 2, 67; Tac. Agr. 2.—Plur.:b.capitalia: capitalia vindicanto,
Cic. Leg. 3, 3, 6:capitalia ausi plerique,
Liv. 26, 40, 17; Suet. Tib. 58.—Trop.:B.inimicus,
a mortal enemy, Plaut. Poen. 4, 2, 57:hostis,
a deadly enemy, Cic. Cat. 2, 2, 3:adversarius,
id. Fin. 4, 12, 31:odium,
id. Lael. 1, 2:ira,
Hor. S. 1, 7, 13:inimicitiae,
Dig. 17, 1, 23, § 25:minae, Cod. 2, 20, 7: oratio,
very pernicious, dangerous, Cic. Off. 2, 21, 73:capitalis et pestifer Antonii reditus,
id. Phil. 4, 1, 3:totius autem injustitiae nulla capitalior quam eorum, etc.,
id. Off. 1, 13, 41:nulla capitalior pestis quam, etc.,
id. Sen. 12, 39.—That is at the head, chief, first in something, pre-eminent, distinguished (rare): capitale vocamus Ingenium sollers (as we often use capital), Ov. F. 3, 839:2.Siculus ille (sc. Philistus) capitalis, creber, acutus, etc.,
a writer of the first rank, Cic. Q. Fr. 2, 11 (13), 4: jocus, a capital joke, Treb. XXX. Tyrann. 10. — Comp.:hoc autem erat capitalior, quod, etc.,
more important, Cic. Verr. 2, 2, 70, § 170.—Hence, adv.: căpĭtālĭter, mortally, capitally:lacessere,
Plin. Ep. 1, 5, 4:odisse,
mortally, Amm. 21, 16, 11.—Esp.,As judicial t. t., of punishments, capitally, so as to affect life or citizenship, Cod. Th. 3, 14, 1; Veg. Mil. 2, 22. -
12 capital
capital ālis, n [capitalis], a capital offence, crime punishable by death or exile (civil death): quique non paruerit capital esto, C. (lex): praesidio decedere apud Romanos capital esse, L.: in sellā Regis consedisse capital foret, Cu.: capitalia ausi plerique, L.* * *capital crime/punishment (loss of life or civil rights); priestess headband -
13 capitāle
capitāle is, n (late for capital), a capital offence, Ta.* * *I IIcapital crime/punishment (loss of life or civil rights); priestess headband -
14 damno
damno (in vulg. lang. and late Lat. sometimes dampno), āvi, ātum, 1, v. a. [damnum].I.Gen., to occasion loss or damage to, to harm, damage = damno [p. 511] afficere:II.pauperibus parcere, divites damnare atque domare,
Plaut. Trin. 4, 1, 10.—Esp. [cf. damnum, II.] a judicial t. t., to condemn, doom, sentence one to any punishment = condemno, v. Cic. Or. 49, 166 (opp. to absolvere, liberare, dimittere; cf. also condemno, culpo, improbo; common and classical).—Constr. with acc. of person, either alone or with gen., abl., de, in, ad, etc., of the crime and punishment: damnatur aliquis crimine vel judicio, sed sceleris, parricidii, etc., Lachm. ad Lucr. 2, p. 273 sq.; cf. Munro, ad Lucr. 4, 1183: Zumpt, Gr. § 446 sq.; Roby, Gr. § 1199 sq.(α).With acc. pers. alone:(β).ergo ille damnatus est: neque solum primis sententiis, quibus tantum statuebant judices, damnarent an absolverent, sed etiam illis, etc.,
Cic. de Or. 1, 54, 231; id. Rosc. Am. 39, 114:censoris judicium nihil fere damnato nisi ruborem affert,
id. Rep. 4, 6 (fragm. ap. Non. 24, 9): ego accusavi, vos damnastis, Dom. Afer ap. Quint. 5, 10, 79 et saep. — Transf., of things: causa judicata atque damnata, Cic. Rab. perd. 4; id. Clu. 3.—With acc. pers. and gen. ( criminis or poenae):(γ).ambitus damnati,
Caes. B. C. 3, 1, 4; Cic. Brut. 48 fin.:furti,
id. Flacc. 18, 43:injuriarum,
id. Verr. 2, 5, 41 fin.:majestatis,
id. Phil. 1, 9, 23:peculatus,
id. Verr. 1, 13, 39:rei capitalis,
id. de Sen. 12, 42;sceleris conjurationisque,
id. Verr. 2, 5, 5 Zumpt N. cr., et saep.:capitis,
Caes. B. C. 3, 83, 4; 3, 110, 4:octupli,
Cic. Verr. 2, 3, 11, § 28:absentem capitalis poenae,
Liv. 42, 43, 9; cf.:crimine falso damnari mortis,
Verg. A. 6, 430.—With abl.:(δ).ut is eo crimine damnaretur,
Cic. Verr. 2, 4, 45; so,capite,
id. Tusc. 1, 22 al.:morte,
Sen. Herc. Oet. 888:tertiā parte agri,
Liv. 10, 1, 3:pecuniā,
Just. 8, 1, 7; cf.:Milo Clodio interfecto eo nomine erat damnatus,
on that account, Caes. B. C. 3, 21, 4; morti (abl.) damnare, Liv. 4, 37, 6, v. Weissenb. ad loc.—With de:(ε).de majestate damnatus,
Cic. Verr. 1, 13, 39:de vi et de majestate,
id. Phil. 1, 9:de vi publica,
Tac. A. 4, 13 al.; cf.quibus de causis damnati,
Val. Max. 8, 1 init. —With in or ad:(ζ).nec in metallum damnabuntur, nec in opus publicum, vel ad bestias,
Dig. 49, 18, 3:ad mortem,
Tac. A. 16, 21;ad extremum supplicium,
id. ib. 6, 38: Suet. Cal. 27; id. Ner. 31.—With ut, Tac. A. 2, 67.—(η).With quod:(θ).Athenienses Socratem damnaverunt quod novam religionem introducere videbatur,
Val. Max. 1, 1, 7, ext. 7:Baebius est damnatus, quod milites praebuisset, etc.,
Liv. 45, 31, 2.—With cur:B.damnabantur cur jocati essent,
Spart. Sev. 14, § 13.Transf.1.To bind or oblige one's heir by last will and testament to the performance of any act.—Constr. with ut, ne, or the inf.:2.si damnaverit heredem suum, ut, etc.,
Dig. 12, 6, 26; with ne, ib. 8, 4, 16; with inf.:heredem dare, etc.,
ib. 30, 12: Hor. S. 2, 3, 86.In a non-legal sense, to condemn, censure, judge: (with acc. pers. and gen. or abl.) aliquem summae stultitiae, Cic. Part. 38, 134:II.damnatus longi Sisyphus laboris,
Hor. Od. 2, 14, 19:stultitiaeque ibi se damnet (amator),
Lucr. 4, 1179: damnare aliquem voti ( poet. and late Lat., voto, votis), to condemn one to fulfil his vow, i. e. by granting his prayer (not in Cic.):damnabis tu quoque votis,
Verg. E. 5, 80, Serv. and Heyne: voto, Sisenn. ap. Non. 277, 11:voti,
Liv. 10, 37 fin.; 27, 45:voto damnatus,
Hyg. Astr. 2, 24; Lact. Fab. 10, 8 (cf.: voti, Titin. and Turpil. ap. Non. 277, 6 and 10; Titin. Fr. 153;Turpil. Fr. 128 Ribb.): morti,
Lucr. 6, 1231; cf.:Stygio caput damnaverat Orco,
Verg. A. 4, 699:damnati turis acervi,
devoted to the gods below, Stat. S. 2, 21 et saep.; cf.also: quem damnet (sc. leto) labor,
Verg. A. 12, 727 Heyne:damnare eum Senecam et invisum quoque habere,
to condemn, censure, disapprove, Quint. 10, 1, 125:videntur magnopere damnandi, qui, etc.,
id. 5, 1, 2:debitori suo creditor saepe damnatur,
Sen. Ben. 6, 4, 4.—Of inanimate objects, to condemn, reject:ne damnent quae non intelligunt,
id. 10, 1, 26; cf. id. 10, 4, 2; 11, 3, 70 et saep.— Part. fut. pass. as subst.:quem non puduisset damnanda committere,
Plin. Ep. 3, 9, 5.Of the plaintiff, to seek or effect a person's condemnation (rare): quem ad recuperatores modo damnavit Plesidippus, Plaut. Rud. 5, 1, 2; Varr. R. R. 2, 2, 6:I.Verrem, quem M. Cicero damnaverat,
Plin. 34, 2, 3, § 6; Liv. 7, 16, 9; cf. condemno, no. II., and condemnator, no. II.—Hence,damnātus, a, um, P. a.Prop., condemned:II.dicet damnatas ignea testa manus,
Prop. 5, 7, 38.—Meton. (effectus pro causa), reprobate, criminal:B.quis te miserior? quis te damnatior?
Cic. Pis. 40:damnati lingua vocem habet, vim non habet,
Pub. Syr. 142 (Ribb.).—Hateful, wretched:damnatae noctes,
Prop. 4, 12 (5, 11 M.), 15. -
15 noxa
noxa, ae, f. [for noc-sa, from noc-eo, like rixa from ringor], hurt, harm, injury, which one does or suffers (v. Döderl. Synon. 2, p. 153 sqq.; not in Cic., but cf. noxia; syn.: injuria, contumelia).I.Lit.: QVANDOQVE HICE HOMINES... NOXAM NOCVERVNT, an old fetial formula in Liv. 9, 10 fin.; so, too, perhaps, SI SERVVS FVRTVM FAXIT NOXAMVE NOCVIT, Fragm. XII. Tab. in Dig. 9, 4, 2, § 1 (al. NOXIAMVE):II.servus, qui noxam nocuit,
Dig. 35, 2, 63:si eadem (terra) ad noxam genuit aliqua,
injurious, Plin. 2, 63, 63, § 158:tristes pellere a foribus noxas,
Ov. F. 6, 129:ab noxā curculionum conditas fruges defendere,
Col. 1, 6, 15:nihil eam rem noxae faturam,
Liv. 34, 19:rempublicam non extra noxam modo, sed etiam extra famam noxae conservandam esse,
id. 34, 61:sine ullius noxā urbis,
id. 36, 21: prava incepta consultoribus noxae esse, Sall. Or. Phil. contr. Lep.:sine ullā noxā,
Cels. 7, 26, 4:veram noxam concipere,
i. e. sickness, Col. 12, 3, 7.—Transf.A.An injurious act, i. e. a fault, offence, crime, = delictum:B.noxae appellatione omne delictum continetur,
Dig. 50, 16, 238, § 3:aliquem tenere in noxā,
Plaut. Cas. 2, 8, 71:hic in noxā est,
Ter. Phorm. 2, 1, 36:in noxā esse,
Liv. 32, 26; 7, 4:noxae damnatus,
id. 8, 35:reus ejus noxae,
id. 5, 47:capitalis,
id. 3, 55:neve ea caedes capitalis noxae haberetur,
id. 3, 55: qui in furto aut in latrocinio aut aliquā noxā sint comprehensi, * Caes. B. G. 6, 16:graviorem noxam fateri,
Ov. P. 2, 9, 72:noxa caput sequitur,
Paul. Sent. 2, 31, 8 sq.; cf. also Paul. ex Fest. under noxia init. —Punishment (not ante-Aug.;C.most freq. in jurid. Lat.): noxam merere,
Liv. 8, 28, 8 Drak.:aliquem noxā pecuniāque exsolvere,
id. 23, 14, 3; 2, 59, 6; 26, 29, 4:noxae dedere aliquem,
to deliver one up for punishment, Dig. 4, 3, 9; so ib. 7, 1, 17, § 2; cf. ib. 9, 4, 19;hence: mergi freto, satius illi insulae (Siciliae) esse, quam velut dedi noxae inimico,
Liv. 26, 29, 4; and:rem rusticam pessimo cuique servorum, ut carnifici noxae dedimus,
Col. 1 prooem.:quod ajunt aediles: noxā solutus non sit (servus) sic intellegendum est, ut non hoc debeat pronuntiari, nullam eum noxam commisisse, sed illud, noxā solutum esse, hoc est noxali judicio subjectum non esse: ergo si noxam commisit nec permanet, noxā solutus videtur,
Dig. 21, 1, 17, § 17: non noxae eximitur Q. Fabius, qui contra edictum imperatoris pugnavit;sed, noxae damnatus, donatur populo Romano,
Liv. 8, 35, 5:noxae accipere aliquem,
to receive one for the purpose of punishing him, Dig. 7, 1, 17, § 2.— —Concr., that which commits an offence, an offender, criminal (jurid. Lat.): noxa est corpus, quod nocuit, id est servus;noxia ipsum maleficium, veluti furtum, damnum, rapina, injuria,
Just. Inst. 4, 8, 1:aut noxiam sarcire aut noxam dedere oportet,
the guilty thing, Dig. 9, 1, 1, § 11; so,noxae deditio,
ib. 9, 4, 4. -
16 великий юстициарий по уголовным делам
leg.N.P. capitalis justiciarius ad placita coram Rege TenendaУниверсальный русско-английский словарь > великий юстициарий по уголовным делам
-
17 главный должник
1) Economy: primary obligor, principal debtor2) Banking: principal obligor3) leg.N.P. capitalis debtor, principal (as distinguished from "surety" or "guarantor") -
18 капительное письмо
Advertising: capitalis quadrataУниверсальный русско-английский словарь > капительное письмо
-
19 монументальное письмо
1) Linguistics: monumental writing2) Advertising: capitalis quadrata (письмо прописными буквами)Универсальный русско-английский словарь > монументальное письмо
-
20 damnō
damnō āvī, ātus, āre [damnum], to adjudge guilty, condemn, convict: reum: damnarent an absolverent: delicta mariti, i. e. believe him guilty, O.: causa damnata, decided unfavorably: contra edictum fecisse damnari: ambitūs damnatus, Cs.: furti: eo crimine damnari: Clodio interfecto, eo nomine erat damnatus, Cs.: existimatione damnatus, by public opinion: de maiestate damnatus: damnatus, quod praebuisset, etc., L.: ducent damnatum domum, will condemn and drag home (as a fraudulent debtor), T.: damnatum poenam sequi oportebat, if convicted, Cs. — To sentence, doom: capitis, Cs.: octupli damnari, mulcted: absentem capitalis poenae, L.: falso damnati crimine mortis, V.: longi laboris, H.: tertiā parte agri, L.: morti, L.: a Popilio decem milibus aeris, i. e. prosecuted by P., and fined, L.: gladiatorum dare centum Damnati paria, i. e. bound by the will, H.— To condemn, blame, disapprove, reject: nimios amores, O.: facto damnandus in uno, O.: sua lumina, the evidence of, O.: consilium, Cu.— To consecrate, devote, condemn as a sacrifice: caput Orco, V.: Quem damnet labor (sc. leto), V.—With voti (poet. also votis), to grant one's prayer (and thus exact fulfilment of a vow): dixit nunc demum se voti esse damnatum, N.: ut damnarentur ipsi votorum, L.: damnabis tu quoque votis (agricolas), V.* * *damnare, damnavi, damnatus V TRANSpass/pronounce judgement, find guilty; deliver/condemn/sentence; harm/damn/doom; discredit; seek/secure condemnation of; find fault; bind/oblige under a will
См. также в других словарях:
CAPITALIS — vulgo Captau seu Capitau Gallis, dignitatis nomen, quibusdam ex illustrioribus Aquitaniae Proceribus attribui solitum, quos Comitibus, Vicecomitibus et Baronibus accenset Consuetudo municipalis Burdegal. arlic. 75. In iis praecipui, le Captal de… … Hofmann J. Lexicon universale
Capitalis — Capitalis, römische Großbuchstabenschrift in Steininschriften, Schrift … Universal-Lexikon
Capitalis — Als Capitalis (lat. „den Kopf betreffend“) wird eine Familie antiker römischer Majuskelschriften bezeichnet. Zu diesen zählen: die Capitalis Monumentalis, eine in Stein gehauene Monumentalschrift, die Capitalis Quadrata, eine handschriftliche… … Deutsch Wikipedia
Capitalis — pagrindinis statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Capitalis ryšiai: platesnis terminas – pagrindiniai terminai … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
Capitalis Rustica — im Vergilius Romanus, fol. 14r Die Capitalis Rustica, eine Schriftart, ist eine Variante der antiken römischen Majuskelschrift Capitalis. Anders als die harmonische Capitalis Quadrata mit ihren strengen geometrischen Vorgaben zeichnet sich die… … Deutsch Wikipedia
Capitalis rustica — im Vergilius Romanus, fol. 14r Die Capitalis rustica, eine Schriftart, ist eine Variante der antiken römischen Majuskelschrift Capitalis. Anders als die harmonische Capitalis Quadrata mit ihren strengen geometrischen Vorgaben zeichnet sich die… … Deutsch Wikipedia
Capitalis rustica — en latín, las mayúsculas rústicas, es una forma de caligrafía de la antigua Roma. Como el término tenía una connotación negativa en contraposición con las más elegantes mayúsculas cuadradas romanas Bernhard Bischoff introdujo el término… … Wikipedia Español
Capitalis fascia — (Chir.), so v.w. Hippokratische Mütze … Pierer's Universal-Lexikon
Capitalis poena — (lat.), so v.w. Capitalstrafe … Pierer's Universal-Lexikon
Capitalis res — (lat.), Vergehen, worauf der Tod od. bürgerlicher Tod, z.B. Exil steht, s.u. Verbrechen … Pierer's Universal-Lexikon
CAPITALIS Anliae Justitiarius — vide voce Iustitiarius … Hofmann J. Lexicon universale