-
1 circulo
circulo, āvi, āre (circulus), I) kreisförmig machen od. bilden, Apul. flor. 9. p. 11, 7 Kr. u. apol. 89. Mart. Cap. 7. § 728 u. 8. § 831. – dah. circulātus, a, um, kreisförmig, ordinatio, Mart. Cap. 6. § 660: gressus, Cael. Aur. chron. 1, 1, 19: ductus, ibid. 1, 1, 20: numerus, Cassiod. de arithm. p. 555 (b) ed. Garet. Isid. 3, 6, 65. – II) = κυκλόω, περικυκλόω, jmd. umstellen, umzingeln, alqm, Itala Luc. 19, 43 u. Ioann. 10, 24.
-
2 circulo
circulo, āvi, āre (circulus), I) kreisförmig machen od. bilden, Apul. flor. 9. p. 11, 7 Kr. u. apol. 89. Mart. Cap. 7. § 728 u. 8. § 831. – dah. circulātus, a, um, kreisförmig, ordinatio, Mart. Cap. 6. § 660: gressus, Cael. Aur. chron. 1, 1, 19: ductus, ibid. 1, 1, 20: numerus, Cassiod. de arithm. p. 555 (b) ed. Garet. Isid. 3, 6, 65. – II) = κυκλόω, περικυκλόω, jmd. umstellen, umzingeln, alqm, Itala Luc. 19, 43 u. Ioann. 10, 24. -
3 círculo
'θirkulom1) Kreis m, Ring m2)círculo polar — GEO Polarkreis m
3) (fig) Kreis m, Verein mcírculo de amistades — Bekanntenkreis m, Freundeskreis m
sustantivo masculino————————círculo polar sustantivo masculinoel círculo polar ártico/antártico der arktische/antarktischePolarkreis————————círculo vicioso sustantivo masculino————————círculos sustantivo masculino pluralcírculocírculo ['θirkulo]Kreis masculino; círculo de amistades Freundeskreis masculino; círculo vicioso Teufelskreis masculino -
4 círculo
Kreisring; punktförmige Signatur* -
5 Círculo Polar rtico/Antártico
Círculo Polar rtico/Antárticonördlicher/südlicher Polarkreis -
6 círculo de amistades
círculo de amistadesFreundeskreis -
7 círculo vicioso
círculo viciosoTeufelskreis -
8 círculo de amigos
-
9 circulo de Ulloa
-
10 círculo antártico
antarktischer Kreis; südlicher Polarkreis; Südpolarkreis -
11 círculo de piedras
-
12 círculo grande
großer Kreis; Großkreis -
13 círculo pequeño
kleiner Kreis; Kleinkreis -
14 círculo polar
-
15 círculo polar ártico
arktischer Kreis; nördlicher Polarkreis; NordpolarkreisDiccionario geografía española-alemana > círculo polar ártico
-
16 círculo ártico
arktischer Kreis; nördlicher Polarkreis; Nordpolarkreis -
17 disponer las sillas en círculo
disponer las sillas en círculodie Stühle im Kreis aufstellen -
18 el círculo polar ártico/antártico
der arktische/antarktischePolarkreisDiccionario Español-Alemán > el círculo polar ártico/antártico
-
19 circulus
circulus, ī, m. (Demin. v. circus), die beschriebene Kreislinie, der umgebende Kreis, Ring, I) übh. circulus aut orbis, qui κύκλος Graece dicitur, Cic.: coronae modici circuli, von mäßigem Umkreis, Liv.: c. aurei coloris, Plin.: virgā alqm amplo circulo includere, Iustin.: priusquam hoc circulo excedas, Liv.: egredi finito arenae circulo, Vell.: densa circumstantium corona latissimum iudicium multiplici circulo ambibat, Plin. ep. – am Himmel, circa solem visum coloris varii circulum, Sen. nat. qu. 1, 2, 1.: circulus ad speciem caelestis arcus orbem solis ambiit, Suet. Aug. 95: cernuntur circa solis orbem... versicolores circuli, Plin. 2, 98. – dah. a) als astron. t. t. (wie orbis), α) der Kreis, caelum dividitur in circulos quinque, qui per mundi cardines eunt; est septentrionalis, est aequinoctialis, est brumalis, est contrarius septentrionali, Sen.: caelum ab aequinoctiali circulo ad solstitialem et hinc ad septentrionalem divisum, Varr. LL.: meridianus circulus, qui horizonta rectis lineis secat, Sen.: horizon sive finiens circulus, Sen.: zodiacus circulus, Hyg.: lacteus circulus, die Milchstraße (bei Cic. lacteus orbis), Plin. u. Hyg.: paralleli circuli, Hyg. – β) der Kreis, den ein Gestirn durchläuft, die Kreisbahn, quot Luna circlos annuo in cursu institit, Acc. tr. 100: stellae circulos suos orbesque conficiunt celeritate mirabili, Cic. de rep. 6, 15. – b) als geogr. t. t., der Parallelkreis,Plin. 6, 212. – II) insbes., a) ein kreisförmiger Körper, der Reif, Ring, Ringel, circuli catenarum. Auson. edyll. 12 (Technop.) praef. 1. p. 132 Schenkl: circuli suspensi, Curt. 6, 5 (16), 16: c. corneus, Suet. Aug. 80: eboreus, Petr. 32, 4: laxi tenui de vimine circli, Verg. georg. 3, 166: flexilis obtorti circulus auri, poet. umschr. = torques aureus, Verg. Aen. 5, 595: molli subnectit (crines) circulus auro, Verg. Aen. 10, 338: circuli ex auro, quibus brachia artantur, Tertul. de cult. fem. 1, 2. – bes. der Reif eines Fasses, circulus ingens, de cupa grandi excussus, Petr. 60, 3: vasa circulis cingunt, Plin. 14, 132. – u. der Reif eines Äquilibristen, circulos ardentes transilire, Petr. 53, 11. – u. der Ringel als Backwerk, Varr. LL. 5, 106: dulcia et circuli, Maec. Falc. bei Vopisc. Tac. 6, 5. – b) der Ring einer Mauer, die Ringmauer, circulus muri exterior, Liv. 36, 9, 12. – c) als mediz. t. t., der Ring, aspera arteria constat ex circulis quibusdam, Cels. 4, 1. p. 120, 21 D.: cutis nudatur circa pubem velut circulus, Cels. 7, 25, 1. p. 305, 15 D.: c. glandis, der Eichelrand, Cels. 7, 25, 1. p. 305, 20 D.: dass. a pube usque circulum, ibid. p. 305, 28 D. – d) die Scheibe des Mondes, lunae, Mart. Cap. 8. § 858. Leo ep. 133, 2 extr. – e) eine runde Schüssel, Mart. 14, 138, 2. – f) in einen Kreis zum Gespräch, zur Geselligkeit zusammengetretene Menschen, die Gruppe, der enge, gesellige Kreis, - Zirkel, -Verein, der Privatkreis, sermones inter se serentium circuli, Liv.: ut in circulis (vor dem Straßenpublikum) mos est, Petr.: circulos aliquos et sessiunculas consectari, Cic.: per fora et circulos loqui, Tac.: de circulo se subducere, Cic.: more hominum invident, in conviviis rodunt, in circulis vellicant, Cic.: primo in circulis conviviisque celebrata sermonibus res est, Liv. – / Synkop. circlus, Acc. tr. 100. Verg. georg. 3, 166.
-
20 circulus
circulus, ī, m. (Demin. v. circus), die beschriebene Kreislinie, der umgebende Kreis, Ring, I) übh. circulus aut orbis, qui κύκλος Graece dicitur, Cic.: coronae modici circuli, von mäßigem Umkreis, Liv.: c. aurei coloris, Plin.: virgā alqm amplo circulo includere, Iustin.: priusquam hoc circulo excedas, Liv.: egredi finito arenae circulo, Vell.: densa circumstantium corona latissimum iudicium multiplici circulo ambibat, Plin. ep. – am Himmel, circa solem visum coloris varii circulum, Sen. nat. qu. 1, 2, 1.: circulus ad speciem caelestis arcus orbem solis ambiit, Suet. Aug. 95: cernuntur circa solis orbem... versicolores circuli, Plin. 2, 98. – dah. a) als astron. t. t. (wie orbis), α) der Kreis, caelum dividitur in circulos quinque, qui per mundi cardines eunt; est septentrionalis, est aequinoctialis, est brumalis, est contrarius septentrionali, Sen.: caelum ab aequinoctiali circulo ad solstitialem et hinc ad septentrionalem divisum, Varr. LL.: meridianus circulus, qui horizonta rectis lineis secat, Sen.: horizon sive finiens circulus, Sen.: zodiacus circulus, Hyg.: lacteus circulus, die Milchstraße (bei Cic. lacteus orbis), Plin. u. Hyg.: paralleli circuli, Hyg. – β) der Kreis, den ein Gestirn durchläuft, die Kreisbahn, quot Luna circlos annuo in cursu institit, Acc. tr. 100: stellae circulos suos orbesque conficiunt celeritate mirabili, Cic. de rep. 6, 15. – b) als geogr.————t. t., der Parallelkreis,Plin. 6, 212. – II) insbes., a) ein kreisförmiger Körper, der Reif, Ring, Ringel, circuli catenarum. Auson. edyll. 12 (Technop.) praef. 1. p. 132 Schenkl: circuli suspensi, Curt. 6, 5 (16), 16: c. corneus, Suet. Aug. 80: eboreus, Petr. 32, 4: laxi tenui de vimine circli, Verg. georg. 3, 166: flexilis obtorti circulus auri, poet. umschr. = torques aureus, Verg. Aen. 5, 595: molli subnectit (crines) circulus auro, Verg. Aen. 10, 338: circuli ex auro, quibus brachia artantur, Tertul. de cult. fem. 1, 2. – bes. der Reif eines Fasses, circulus ingens, de cupa grandi excussus, Petr. 60, 3: vasa circulis cingunt, Plin. 14, 132. – u. der Reif eines Äquilibristen, circulos ardentes transilire, Petr. 53, 11. – u. der Ringel als Backwerk, Varr. LL. 5, 106: dulcia et circuli, Maec. Falc. bei Vopisc. Tac. 6, 5. – b) der Ring einer Mauer, die Ringmauer, circulus muri exterior, Liv. 36, 9, 12. – c) als mediz. t. t., der Ring, aspera arteria constat ex circulis quibusdam, Cels. 4, 1. p. 120, 21 D.: cutis nudatur circa pubem velut circulus, Cels. 7, 25, 1. p. 305, 15 D.: c. glandis, der Eichelrand, Cels. 7, 25, 1. p. 305, 20 D.: dass. a pube usque circulum, ibid. p. 305, 28 D. – d) die Scheibe des Mondes, lunae, Mart. Cap. 8. § 858. Leo ep. 133, 2 extr. – e) eine runde Schüssel, Mart. 14, 138, 2. – f) in einen Kreis zum Gespräch, zur Geselligkeit zusammengetretene Menschen, die Gruppe, der enge, gesellige Kreis, -————Zirkel, -Verein, der Privatkreis, sermones inter se serentium circuli, Liv.: ut in circulis (vor dem Straßenpublikum) mos est, Petr.: circulos aliquos et sessiunculas consectari, Cic.: per fora et circulos loqui, Tac.: de circulo se subducere, Cic.: more hominum invident, in conviviis rodunt, in circulis vellicant, Cic.: primo in circulis conviviisque celebrata sermonibus res est, Liv. – ⇒ Synkop. circlus, Acc. tr. 100. Verg. georg. 3, 166.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > circulus
См. также в других словарях:
círculo — (Del lat. circŭlus, dim. de circus, cerco). 1. m. Geom. Área o superficie plana contenida dentro de una circunferencia. 2. circunferencia. 3. Circuito, distrito, corro. 4. Figura que trazan en el suelo los hechiceros y nigromantes para invocar… … Diccionario de la lengua española
círculo — sustantivo masculino 1. Área: geometría Superficie plana contenida dentro de una circunferencia. Pinta el círculo de azul. Veía círculos al cerrar los ojos. 2. Circunferencia: Rodea las respuestas correctas del test con un círculo. 3. Corro de… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
círculo — área o superficie contenida en el interior de una circunferencia o anillo Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010. círculo (en anatomía) toda estructura corporal con forma circular o casi circular … Diccionario médico
círculo — s. m. 1. Figura plana cuja periferia, circunferência, está toda a igual distância do seu centro. 2. [Por extensão] Circunferência. 3. Nome genérico dos objetos circulares, como anéis, arcos de pipa, etc. 4. Circunscrição eleitoral que nomeia um… … Dicionário da Língua Portuguesa
circulo — v. circolo … Enciclopedia Italiana
Círculo — (Del lat. circulus.) ► sustantivo masculino 1 GEOMETRÍA Área o superficie plana contenida dentro de la circunferencia. 2 GEOMETRÍA Circunferencia, curva plana cerrada. 3 Corro o cerco: ■ le rodeó un círculo de niños. SINÓNIMO redondel 4 Grupo de… … Enciclopedia Universal
Círculo — Para otros usos de este término, véase Círculo (desambiguación). Un círculo, en geometría, es el lugar geométrico de los puntos del plano cuya distancia a otro punto fijo, llamado centro, es menor o igual que la longitud del radio. Es el conjunto … Wikipedia Español
círculo — {{#}}{{LM C08788}}{{〓}} {{SynC09008}} {{[}}círculo{{]}} ‹cír·cu·lo› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} {{♂}}En geometría,{{♀}} área o superficie delimitada por una circunferencia: • La fórmula del área del círculo es πr2.{{○}} {{<}}2{{>}}… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
círculo — s m I. 1 Área o superficie plana limitada por una circunferencia 2 Circunferencia II. 1 Medio ambiente o grupo social en el que alguien se desenvuelve o donde comparte cierta actividad: el círculo de los industriales, el círculo veracruzano,… … Español en México
círculo — (m) (Básico) superficie delimitada por una forma redonda Ejemplos: El compás sirve para dibujar círculos. El círculo es una figura que no tiene ángulos … Español Extremo Basic and Intermediate
Círculo de quintas — en el que se muestran las tonalidades mayores y menores … Wikipedia Español