bystrość

См. также в других словарях:

• bystrość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, CMc. bystrośćści, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. bystry: Bystrość nurtu rzeki. Bystrość uczniów. Bystrość umysłu, reakcji. Bystrość wzroku, słuchu. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bystrość — ż V, DCMs. bystrośćści, blm 1. «prędkość, szybkość» Bystrość górskich potoków, rzek. Mierzyć bystrość nurtu. 2. «szybkość orientacji, żywość umysłu, inteligencja» Bystrość rozumowania, umysłu. Wrodzona, zdumiewająca bystrość sądu, spostrzeżeń. 3 …   Słownik języka polskiego

• głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… …   Słownik frazeologiczny

• patrzeć — 1. Dobrze komuś z oczu patrzy «ktoś sprawia wrażenie dobrego, uczciwego człowieka»: Chłopcu można zaufać. Dobrze mu z oczu patrzy. K. Orłoś, Szklarz. 2. Jak się patrzy a) «świetny, doskonały»: Hipolit był żołnierzem jak się patrzy (...). S.… …   Słownik frazeologiczny

• głupieć — ndk III, głupiećeję, głupiećejesz, głupiećej, głupiećpiał, głupiećpieli pot. «stawać się głupim, tracić zdolność rozumowania, bystrość, orientację, rozsądek; tracić głowę» Głupieć od bezmyślnej pracy, od bezczynności. Głupieć z miłości. Głupieć w …   Słownik języka polskiego

• inteligencja — ż I, DCMs. inteligencjacji, blm 1. «zdolność rozumienia otaczających sytuacji i znajdowania na nie właściwych, celowych reakcji; zdolność rozumienia w ogóle, bystrość, pojętność» Inteligencja wrodzona. Wybitna, przeciętna inteligencja. Poziom,… …   Słownik języka polskiego

• lotność — ż V, DCMs. lotnośćści, blm 1. «zdolność występowania w postaci gazowej, zdolność do przechodzenia w stan lotny» 2. «łatwość unoszenia się w powietrzu; lekkość, zwiewność, powiewność» przen. «polot, bystrość, pojętność» Lotność umysłu. 3.… …   Słownik języka polskiego

• ostrość — ż V, DCMs. ostrośćści, blm 1. «cecha tego, co jest ostre, bycie ostrym» Ostrość szlifu. przen. Ostrość rysów. 2. «siła, moc, z jaką przedmiot lub zjawisko fizyczne działa na zmysły ludzkie; intensywność, jaskrawość, przenikliwość» Abażur łagodził …   Słownik języka polskiego

• patrzeć — ndk VIIb, patrzećrzę, patrzećrzysz, patrz, patrzećrzał, patrzećrzeli 1. «kierować na coś, na kogoś wzrok; rozglądać się, szukać czegoś, kogoś wzrokiem» Patrzeć badawczo, bezmyślnie, ciekawie, czujnie, śmiało, trwożnie, ukradkiem, uważnie. Patrzeć …   Słownik języka polskiego

• pomyślunek — m III, D. pomyśluneknku, N. pomyśluneknkiem, blm pot. «zdolność myślenia, bystrość umysłu, orientacja; myśl» Brak pomyślunku. Nie mieć (własnego) pomyślunku. Nie starczyło komuś pomyślunku na coś, żeby… …   Słownik języka polskiego

• przytępić — dk VIa, przytępićpię, przytępićpisz, przytępićtęp, przytępićpił, przytępićpiony przytępiać ndk I, przytępićam, przytępićasz, przytępićają, przytępićaj, przytępićał, przytępićany «pozbawić ostrości; trochę, częściowo stępić» Przytępić nóż, kosę.… …   Słownik języka polskiego