burzyciel

См. также в других словарях:

• burzyciel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i {{/stl 8}}{{stl 7}} podniośle: ten, kto niszczy istniejący ład, harmonię : {{/stl 7}}{{stl 10}}Burzyciel wiekowych tradycji, zwyczajów, starego porządku. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• burzyciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i książk. «ten, kto niszczy, burzy coś» zwykle w zn. przen. Burzyciel starego porządku. Burzyciel pokoju …   Słownik języka polskiego

• burzycielski — przym. od burzyciel Burzycielskie teorie. Burzycielski charakter …   Słownik języka polskiego

• burzycielski — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, burzycielskiscy, {{/stl 8}}{{stl 7}}od rz. burzyciel: Burzycielskie przemówienie. Burzycielska teza. Burzycielska natura. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dewastator — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. dewastatororze; lm M. dewastatororzy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba dokonująca bezwzględnej dewastacji czegoś; niszczyciel, burzyciel {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień