bumelant(ka)

См. также в других словарях:

• bumelant — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. bumelantncie; lm M. bumelantnci, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek unikający pracy, zaniedbujący, lekceważący swoje obowiązki; obibok : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyrzucić bumelantów z pracy, z zespołu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bumelant — m IV, DB. a, Ms. bumelantncie; lm M. bumelantnci, DB. ów pot. «człowiek bumelujący, zaniedbujący się w pracy przez niestawienie się do niej lub marnowanie czasu przeznaczonego na pracę» Zwalczać, karać bumelantów …   Słownik języka polskiego

• bumelant — Człowiek regularnie wymigujący się od pracy lub zaniedbujący obowiązki Eng. A person who regulary and chronically avoids work; a shirker …   Słownik Polskiego slangu

• markierant — m IV, DB. a, Ms. markierantncie; lm M. markierantnci, DB. ów pot. «człowiek udający, że coś robi, stwarzający tylko pozory wykonywania jakiejś pracy; próżniak, wałkoń, bumelant» ‹z fr.› …   Słownik języka polskiego

• markierant — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. markierantncie; lm M. markierantnci, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} próżniak udający, że coś robi, pozorujący pracę; wałkoń, bumelant {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień