-
1 brzydota
сущ.• безобразие• взор• деформация• дурнота• уродливость• уродство* * *♀ безобразие ň, безобразность, урод ство ň* * *жбезобра́зие n, безобра́зность, уро́дство nSyn:brzydactwo 1. -
2 brzydactwo
сущ.• дурнушка• ужас• уродец* * *☼ 1. безобразие, безобразность ž; уродство;2. урод ♂; дурнушка ž+1. brzydota 2. brzydal;
brzydula* * *с1) безобра́зие, безобра́зность ż; уро́дство2) уро́д m; дурну́шка żSyn:
См. также в других словарях:
brzydota — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. brzydotaocie {{/stl 8}}{{stl 7}} obiekt fizyczny lub coś abstrakcyjnego, wywołującego negatywne odczucia estetyczne; brzydactwo, obrzydlistwo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zdejmij ze ściany tę brzydotę. Nasłuchać się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brzydota — ż IV, CMs. brzydotaocie 1. blm «przeciwieństwo piękna, zespół cech takich jak dysproporcja kształtów, dysharmonia barw, dźwięków, który sprawia, że coś się nie podoba, jest brzydkie; cecha tego, co jest brzydkie, bycie brzydkim» Odrażająca,… … Słownik języka polskiego
poważny — 1. Poważny wiek, poważne lata «wiek podeszły, sędziwy, późne lata życia człowieka»: Róża stanęła w blasku świecy. Mimo poważnego wieku, mimo niewidzących wypukłych oczu wydała się Kazimierzowi piękna, piękna swoją arystokratyczną brzydotą. J.… … Słownik frazeologiczny
obmierzłość — [wym. obmier złość] ż V, DCMs. obmierzłośćści 1. blm «właściwość tego, co jest wstrętne, obmierzłe; brzydota» Obmierzłość spojrzenia. 2. blm «uczucie obrzydzenia; wstręt» Przejmowała go obmierzłość na widok gadów. 3. lm MD. obmierzłośćści rzad.… … Słownik języka polskiego
okropieństwo — n III, Ms. okropieństwowie; lm D. okropieństwoeństw pot. «coś okropnego, brzydkiego, złego; szkarada, brzydota» Nie można słuchać tych okropieństw. Co za okropieństwo ten kapelusz … Słownik języka polskiego
potworność — ż V, DCMs. potwornośćści 1. blm «bycie potwornym, strasznym; brzydota, ohyda, okropność» Potworność oszczerstw, oskarżeń. Potworność zbrodni, męczarni, prześladowań, tortur. Potworność postępowania. 2. lm MD. potwornośćści zwykle w lm «zjawiska,… … Słownik języka polskiego
szpetota — ż IV, CMs. szpetotaocie, blm «bycie szpetnym, brzydkim; wszystko, co jest szpetne; brzydota» Uderzająca szpetota. Szpetota rysów twarzy. Szpetota zabudowań. Szpetota ilustracji, rysunku. Szpetota wyrobów pamiątkarskich. Szpetota krajobrazu … Słownik języka polskiego
potwór — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż I, D. potwórtwora, Mc. potwórtworze {{/stl 8}}{{stl 7}} zniekształcony stwór, istota (często fantastyczna), budząca wstręt swoją brzydotą; monstrum, straszydło : {{/stl 7}}{{stl 10}}Smoki i potwory. Przypominać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szpetny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, szpetnyni, szpetnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wzbudzający odrazę swą brzydotą; paskudny, odrażający, ohydny, szkaradny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szpetny nos. Szpetna figura … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szpetota — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. szpetotaocie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} bycie szpetnym lub to, co szpetne, brzydkie; brzydota : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szpetota wyrobów odpustowych. Szpetota zabudowań, krajobrazu fabrycznego. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień