-
1 bryknąć
1. (-nę, -niesz); imp - nij; vb; od brykać 2. vi perf(pot: uciec) to turn tail* * *pf.-ij1. zob. brykać.2. pot. (= uciec) take off (running), take to one's heels; złodziej bryknął the thief took off (running).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bryknąć
-
2 bryka|ć1
impf bryknąćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bryka|ć1
См. также в других словарях:
bryknąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}brykać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bryknąć — → brykać … Słownik języka polskiego
brykać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, brykaćam, brykaća, brykaćają {{/stl 8}}– bryknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, brykaćnę, brykaćnie, brykaćnij, brykaćnął, brykaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} żywiołowo… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brykać — ndk I, brykaćam, brykaćasz, brykaćają, brykaćaj, brykaćał bryknąć dk Va, brykaćnę, brykaćniesz, brykaćnij, brykaćnął, brykaćnęła, brykaćnęli, brykaćnąwszy 1. «zwykle o dzieciach lub zwierzętach: biegać w podskokach w różne strony, zrywać się… … Słownik języka polskiego
bryknięcie — n I rzecz. od bryknąć … Słownik języka polskiego