brodacz

См. также в других словарях:

• brodacz — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y {{/stl 8}}{{stl 7}} mężczyzna mający bujne owłosienie w dolnej części twarzy {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}brodacz II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż III {{/stl 8}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• brodacz — m II, DB. a; lm M. e, D. y 1. lm B.=D. «człowiek mający bujny zarost na dolnej części twarzy, człowiek brodaty» 2. lm B.=M. «zwierzę mające pęk dłuższej sierści pod pyskiem lub pęk piór na piersi lub na podgardlu» ∆ zootechn. Brodacz monachijski …   Słownik języka polskiego

• miech — pot. Sapać jak miech kowalski «sapać bardzo głośno, oddychać z wielkim wysiłkiem»: Nim zdołał się podnieść, brodacz – sapiąc jak miech kowalski – chwycił go żelaznym chwytem za kark. A. Szklarski, Kangury …   Słownik frazeologiczny

• cap — I m IV, DB. a, Ms. cappie; lm M. y 1. «baran lub kozioł, zwłaszcza stary lub wykastrowany» Beczenie capa. ◊ pot. Głupi jak cap «bardzo głupi, tępy» przen. pot. a) «człowiek brodaty; brodacz» b) «człowiek głupi; głupiec, bałwan» 2. łow. «samiec… …   Słownik języka polskiego

• sznaucer — m IV, DB. a, Ms. sznaucererze; lm M. y «pies o szorstkiej sierści czarnej lub szarej, z charakterystyczną brodą i krzaczastymi brwiami; brodacz monachijski; w lm rasa tych psów» ‹niem.› …   Słownik języka polskiego