bluźnić

См. также в других словарях:

• bluźnić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, bluźnićnię, bluźnićni, bluźnićnij {{/stl 8}}{{stl 7}} wypowiadać się przeciwko jakimś uznawanym przez społeczność świętościom, wartościom szczególnie cenionym i poważanym, zwłaszcza religijnym : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bluźnić — ndk VIa, bluźnićnię, bluźnićnisz, bluźnićnij, bluźnićnił «uwłaczać temu, co jest przez kogoś uważane za godne szacunku, co jest ogólnie poważane, cenione, zwłaszcza urągać temu, co jest przez religię uważane za święte» Bluźnić przeciwko… …   Słownik języka polskiego

• Славянские языки — С. языки составляют одну из семей ариоевропейской (индоевропейской, индогерманской) отрасли языков (см. Языки индоевропейские). Названия славянин, славянские языки не только нельзя считать родственным этимологически слову человек, но даже нельзя… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

• bluźnienie — n I rzecz. od bluźnić …   Słownik języka polskiego

• bliuznyti — ×bliùznyti, ija, ijo (l. bluźnić) intr., tr. Jnš, Mrj; MŽ523 negražiai kalbėti, blevyzgoti: Nebliùznyk čia prie vaikų! Klvr …   Dictionary of the Lithuanian Language