-
1 biedak
( nędzarz) poor person; (przen: nieszczęśnik) poor fellow* * *mppl. -cy l. -ki1. (= ubogi mężczyzna) poor man, pauper.2. ( ze współczuciem o mężczyźnie) poor devil, poor beggar, poor fellow.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > biedak
-
2 biedak
-
3 biedak
-
4 biedak
-
5 biedak
сущ.• нищий* * *♂ 1. бедняк, бедный человек;2. бедняга, бедняжка+1. nędzarz 2. nieborak
* * *м1) бедня́к, бе́дный челове́к2) бедня́га, бедня́жкаSyn: -
6 biedak
1. hère2. indigent3. pauvre4. sire -
7 biedak
bochtán -
8 biedak
[бєдак]mбідак, бідняк, бідолаха, неборак -
9 biedak
ч бідняк; бідолаха -
10 biedak
Ruín -
11 biedak
حق ; گدا -
12 sire
biedak -
13 malriĉulo
-
14 گدا
biedak; nędzarz; ubogi; żebrak -
15 mizerak
сущ.• бедняк* * *♂ разг. 1. заморыш; бедняга;2. бедняк+1. mizeractwo, mizerota, chudzina 2. biedak, nędzarz
* * *м разг.1) замо́рыш; бедня́га2) бедня́кSyn: -
16 nędzarz
сущ.• бедняк• нищий* * *♂, мн. Р. \nędzarzy/\nędzarzów нищий, бедняк+* * *м, мн Р nędzarzy / nędzarzówни́щий, бедня́кSyn: -
17 nieborak
сущ.• бедняга• бедолага* * *niebora|k♂, мн. И. \nieborakcy/\nieborakki бедняга+biedak, biedaczysko, niebożę
* * *м, мн И nieboracy / nieborakiбедня́гаSyn: -
18 nieszczęśnik
сущ.• горемыка* * *♂ книжн. несчастный, несчастливец, бедняга+biedak, nieborak, nieszczęśliwiec
* * *м книжн.несча́стный, несчастли́вец, бедня́гаSyn: -
19 biedaczek
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > biedaczek
-
20 golec
mp1. pot., żart. (= nagus) nude, naked person.2. pot., pog. (= biedak) sb without a pot to piss in; straszny z niego golec he doesn't even have a pot to piss in.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > golec
См. также в других словарях:
biedak — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa a. IIIb, lm M. biedakacy || i {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} człowiek biedny, cierpiący biedę; nędzarz {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} o kimś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
biedak — m III, DB. a, N. biedakkiem; lm M. ci biedakacy, te i, DB. ów 1. «człowiek biedny, cierpiący biedę; nędzarz» Dzielnica biedaków. 2. «człowiek nieszczęśliwy, wzbudzający współczucie» Biedak, jest ciężko chory … Słownik języka polskiego
biedaczek — m III, DB. biedaczekczka; lm M. biedaczekczki, DB. biedaczekczków zdr. od biedak w zn. 2 Biedaczek zapomniany przez najbliższych … Słownik języka polskiego
biedny — biednyni, biednyniejszy 1. «nie mający wystarczających środków do zaspokojenia potrzeb życiowych; niezamożny, ubogi» Biedna rodzina. ◊ Biedny jak mysz kościelna «bardzo biedny» 2. «świadczący o biedzie, niewiele wart, skromny, zniszczony» Biedny… … Słownik języka polskiego
chudziak — m III, DB. a, N. chudziakkiem; lm M. i, DB. ów «ze współczuciem o człowieku chudym, wychudzonym, mizernym; chudzina» przen. «człowiek nieszczęśliwy, godny współczucia; biedak, nieborak» … Słownik języka polskiego
dziad — m IV, DB. a, W. dziadzie pot. dziadu Ms. dziadzie; lm M. y, DB. ów 1. «żebrak, zwłaszcza stary człowiek żebrzący; w ogóle biedak» Dziad kościelny. Przyszedł dziad po prośbie. ◊ Dziad kalwaryjski «żebrak chodzący po odpustach i zarabiający… … Słownik języka polskiego
golec — m II, DB. goleclca; lm M. ci goleclcy, te goleclce, DB. goleclców 1. W. goleclcze (goleclcu) zwykle żart. → golas 2. W. goleclcze (goleclcu) pogard. «człowiek ubogi, biedak bez grosza» Wyszła za mąż za golca. 3. B.=M.; lm MB. goleclce → golizna w … Słownik języka polskiego
hołysz — m II, DB. a; lm M. e, DB. ów przestarz. «człowiek biedny, zubożały; golec, biedak» ‹ukr.› … Słownik języka polskiego
kalwaryjski — przym. od kalwaria Stacja kalwaryjska. ◊ Dziad kalwaryjski «biedak, nędzarz, żebrak» ◊ Rymy (wiersze) kalwaryjskie «rymy (wiersze) pozbawione artystycznej wartości; rymy odpustowe, częstochowskie» … Słownik języka polskiego
łazarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) «człowiek osłabiony, wycieńczony przez chorobę, złe warunki; nędzarz, biedak» ‹od imienia postaci biblijnej› … Słownik języka polskiego
mizerak — m III, DB. a, N. mizerakkiem; lm M. i pot. «wymizerowany, wątły człowiek (czasem: chude, słabe zwierzę); chuchro, chudzielec, mizerota; biedny, ubogi człowiek; biedak, nędzarz» Blady, wychudły mizerak. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego