bezokolicznik

См. также в других словарях:

• bezokolicznik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a, jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} forma czasownika nieokreślona co do osoby, czasu, liczby i rodzaju; używana w tekstach bez podmiotu; w j. polskim kończy się na {{/stl 7}}{{stl 8}}ć, {{/stl 8}}{{stl 7}}np. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bezokolicznik — m III, D. a, N. bezokolicznikkiem; lm M. i «forma czasownika oznaczająca czynność lub stan bez określenia liczby, czasu i osoby» a) «używana zwykle w roli dopełnienia lub podmiotu, często wymiennie z rzeczownikiem odsłownym (np. Zaczął pisać a.… …   Słownik języka polskiego

• powinien — + powinna, powinno m. os. powinienwinni, ż. rzecz. powinienwinny (także z zakończeniami osobowymi, pisanymi łącznie: powinienem, powinnam; powinieneś, powinnaś; powinniśmy, powinnyśmy oraz w połączeniu z by, był, pisanymi osobno: powinien by,… …   Słownik języka polskiego

• bezokolicznikowy — przym. od bezokolicznik Bezokolicznikowa postać czasownika …   Słownik języka polskiego

• infinitiwus — m IV, D. infinitiwuswu, Ms. infinitiwuswie; lm M. infinitiwuswy jęz. «forma czasownika oznaczająca czynność lub stan, bez określenia liczby, czasu i osoby; bezokolicznik; czasownik w tej formie» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• nie — (pisane rozdzielnie) partykuła przecząca 1. w połączeniu z czasownikami a) «stanowi zaprzeczenie jakiejś czynności lub stanu, które dany czasownik wyraża; w konstrukcjach zdaniowych uwydatnia kontrast, przeciwieństwo, stopień nasilenia danej… …   Słownik języka polskiego

• bezosobowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nieodnoszący się do konkretnej osoby : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bezosobowe ostrzeżenia policji. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień