Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

belonging+to+the+dead

  • 21 Acheronticus

    Ăchĕrontĭcus, a, um, adj., belonging to the Acheron or the Lower World:

    stagna,

    Prud. Cath. 5, 127: libri, sacred books, written, according to tradition, by the Etruscan Tages, prob. relating to the Acherontian rites of the dead, Arn. adv. Gent. 2, p. 87; cf. Serv. ad Aen. 8, 398; and Müll. Etrusc. 1, p. 77.

    Lewis & Short latin dictionary > Acheronticus

  • 22 Orcinus

    Orcīnus, a, um, adj. [id.], of or belonging to the realms of the dead:

    liberti,

    set free by the last will of their masters, Dig. 26, 4, 3, § 3; ib. 33, 8, 22; ib. 40, 5, 30, § 12 al.:

    senatores,

    who had got into the Senate by means of Cœsar's testament, Suet. Aug. 35.

    Lewis & Short latin dictionary > Orcinus

  • 23 restituo

    rē-stĭtŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [statuo], to put or set up again, i. e. either to replace in its former position, or (more freq.) to restore to its former condition, to rebuild, revive, etc. (freq. and class.; syn.: restauro, renovo, reficio).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.:

    senatus decrevit, ut Minerva nostra, quam turbo dejecerat, restitueretur,

    Cic. Fam. 12, 25, a, 1:

    arborem,

    Verg. G. 2, 272:

    luxatum femur ex toto,

    Cels. 8, 20: aedes (with reficere), Cic. Top. 3, 15:

    domum a Clodio disjectam,

    i. e. to rebuild, Vell. 2, 45, 3; cf.

    domum,

    Suet. Ner. 31:

    theatrum,

    id. Claud. 21:

    statuas (disjectas),

    id. Calig. 34:

    tropaea disjecta,

    id. Caes. 11:

    fores effractas,

    Ter. Ad. 1, 2, 40:

    oppida vicosque, quos incenderant,

    Caes. B. G. 1, 28:

    fontes et Flumina,

    Ov. M. 2, 407:

    turbatas comas,

    id. F. 3, 16:

    ordines,

    Sall. J. 51, 3; cf.

    aciem,

    Liv. 5, 18; 29, 2 al.:

    inclinatam aciem,

    Suet. Caes. 62:

    (eos, qui) quaedam contra naturam depravata habent, restituere et corrigere,

    Cic. Div. 2, 46, 96:

    oculos (luminibus orbati),

    Suet. Vesp. 7:

    visum,

    Plin. 25, 8, 50, § 89:

    pilos,

    id. 32, 10, 40, § 119:

    se (apes, with reviviscere),

    Varr. R. R. 3, 16 fin.; cf.:

    aliquem a limine mortis,

    Cat. 68, 4; Verg. Cul. 223;

    and restinctos,

    to raise the dead, Ov. P. 3, 6, 35:

    apes restituunt se ac reviviscunt,

    Varr. R. R. 3, 16, 38.—
    B.
    Trop., to restore, revive, renew, reform, etc.: unus homo nobis cunctando restituit rem, Enn. ap. Cic. Off. 1, 24, 84; Cic. Att. 2, 19, 2; Liv. 30, 26; Verg. A. 6, 846 Serv.; Macr. S. 6, 1; Ov. F. 2, 242; Aug. ap. Suet. Tib. 21 al. (Ann. v. 313 Vahl.); cf.:

    rem prolapsam,

    Liv. 2, 63:

    res perditas,

    id. 25, 37; 6, 22:

    rem impeditam et perditam,

    Ter. And. 3, 5, 13;

    and simply rem,

    Liv. 3, 12 Drak.; 8, 11;

    25, 37: veteres clientelas,

    Caes. B. G. 6, 12:

    veterem tuam illam calliditatem atque prudentiam,

    Cic. Rosc. Am. 22, 61:

    tribuniciam potestatem,

    id. Agr. 2, 14, 36:

    tribuniciam intercessionem armis,

    Caes. B. C. 1, 7: proelium, Poet. ap. Cic. Tusc. 4, 23, 52; Caes. B. G. 7, 87; 1, 53; Liv. 6, 8; cf.:

    pugnam omnibus locis,

    id. 4, 38 fin.; 2, 19:

    damna Romano accepta bello,

    id. 31, 43:

    sanitatem,

    Just. 6, 4, 13:

    bellum,

    id. 35, 1, 10; Plin. 20, 6, 23, § 56; cf.

    vires,

    Val. Fl. 2, 70:

    adulescentem corruptum,

    to reform, Plaut. Trin. 1, 2, 81:

    suorum a pudore maritimae ignominiae restituti animi,

    restored, revived, Liv. 35, 27:

    consolando aliquorum restituere voluntatem aut benevolentiam in dominum,

    Varr. R. R. 1, 17, 7.—
    II.
    In partic., to give back, deliver up, return, restore a thing belonging to a person or place (syn. reddo).
    A.
    Lit.: Mi. Paterna oportet reddi filio bona. Ha. Restituentur omnia, Plaut. Poen. 5, 2, 122:

    tribuni vobis amissa reddent ac restituent?

    Liv. 3, 68.—

    With a personal object: virginem suis Restituere ac reddere,

    Ter. Eun. 1, 2, 67; 4, 6, 8:

    alicui filium,

    id. Heaut. 3, 1, 83; id. And. 3, 3, 38; id. Hec. 5, 3, 20:

    amissa cuique,

    Caes. B. C. 1, 87:

    bona iis,

    id. ib. 2, 21:

    majorum locum huic,

    id. B. G. 5, 25:

    agrum Veientibus,

    Liv. 2, 13 et saep.:

    alicui suum familiarem et hospitem, ereptum e manibus hostium,

    Caes. B. G. 1, 53:

    Sextus Pompeius civitati restitutus,

    Cic. Phil. 5, 15, 41:

    captum victori,

    Liv. 9, 11:

    apibus fructum suum,

    Phaedr. 3, 13, 15:

    Caesaris imperio restituendus erat,

    Ov. P. 4, 13, 38:

    illum restituam huic, hic autem in Alidem me meo patri,

    Plaut. Capt. 3, 4, 56:

    aliquem natalibus,

    to set free, Dig. 40, tit. 11;

    v. natalis.— With abstr. object: sed etiam meam vocem et auctoritatem et vobis et rei publicae conservatam ac restitutam puto,

    Cic. Marcell. 1, 2:

    lucem salutemque redditam sibi ac restitutam,

    id. Dom. 28, 75.—Without dat.:

    amissa (opp. adimere),

    Caes. B. C. 1, 7:

    fraudata,

    id. ib. 3, 60 fin. al.:

    Arpi restituti ad Romanos,

    Liv. 24, 47; cf.:

    (Cloelia) sospites omnes Romam ad propinquos restituit,

    id. 2, 13; 49:

    aliquem in aliquem locum,

    Ter. And. 4, 1, 58; cf. Plaut. Mil. 3, 1, 108:

    (Siciliam) in antiquum statum,

    Cic. Verr. 1, 4, 12; cf.:

    civitates afflictas in melius,

    Suet. Vesp. 17. —
    2.
    Publicists' and jurid. t. t., to bring back or restore to his previous state or condition; to recall, reinstate a person condemned, banished, deprived of his property, etc. (cf. reduco):

    restituebat multos calamitosos... Licinium Denticulam de aleā condemnatum restituit,

    Cic. Phil. 2, 23, 56:

    omnes, qui lege Pompeiā condemnati essent,

    id. Att. 10, 4, 8:

    quae fuisset justa causa restituendi mei, nisi fuisset injusta eiciendi?

    id. Mil. 14, 36; cf. id. ib. 15, 39:

    aliquem (damnatum),

    Suet. Caes. 41; id. Calig. 15:

    exsulem,

    id. Claud. 12:

    legionem totam cum ignominiā missam,

    id. Caes. 69:

    neque enim praetor, si ex eo fundo essem dejectus, ita me restitui jussit,

    Cic. Caecin. 29, 82; cf. id. ib. 8, 23: nonnullos ambitus Pompeiā lege damnatos in integrum restituit, Caes. B. C. 3, 1:

    aliquem in integrum,

    Cic. Clu. 36, 98; Dig. 4, 1, 4; 4, 15 (cf. the whole section, ib. 4, 1: De in integrum restitutionibus); cf.:

    Sampsiceramum restitui in eum locum cupere, ex quo decidit,

    Cic. Att. 2, 23, 2:

    equites Romanos in tribunicium honorem,

    Caes. B. C. 1, 77 fin.:

    tribunos plebis in suam dignitatem,

    id. ib. 1, 22:

    restitutus in patriam (Camillus) patriam ipsam restituit,

    Liv. 7, 1 fin.; so,

    in patriam,

    Suet. Ner. 3.—
    b.
    Transf.
    (α).
    Of things, to deliver up again, to make restitution of, restore:

    in utriusque bonis nihil erat, quod restitui posset, nisi quod moveri loco non poterat,

    Cic. Verr. 2, 2, 25, § 62; Dig. 43, 8, 2, § 34; 43, 12, 1, § 19 al.—
    (β).
    Of a previous judicial sentence or of injustice committed, to reverse, i. e. to make null and void, to make good again, repair (cf.:

    rescindo, resolvo): alia judicia Lilybaei, alia Agrigenti, alia Panhormi restituta sunt,

    Cic. Verr. 2, 2, 26, § 63:

    qui (praetor) dies totos aut vim fieri vetat aut restitui factam jubet, etc.,

    id. Caecin. 13, 36:

    ut si ego eum condemnaro, tu restituas,

    id. Fam. 9, 10, 2; cf.:

    restitui in integrum aequom est,

    Ter. Phorm. 2, 4, 11.—
    (γ).
    To compensate for, make good (rare):

    damnum,

    Liv. 31, 43, 4; Vulg. Exod. 22, 12:

    jacturam,

    Col. 11, 1, 28. —
    B.
    Trop., to restore to a former condition, to re-establish, etc.:

    ut anno XVI. post reges exactos secederent, leges sacratas ipsi sibi restituerent,

    restored for themselves, re-established, Cic. Corn. 1, Fragm. 23, p. 450 fin. Orell.:

    restituit his animos parva una res,

    Liv. 25, 18; cf. id. 21, 53:

    ut interfecto Punico praesidio restituerent se Romanis,

    join themselves again to the Romans, id. 23, 7:

    ulcera sanitati restituens,

    restoring, Plin. 20, 6, 23, § 51; cf. id. 14, 18, 22, § 118:

    Bacchus peccasse fatentem Restituit,

    restored to his former condition, Ov. M. 11, 135; cf.:

    cum semel occideris... Non, Torquate, genus, non te facundia, non te Restituet pietas,

    Hor. C. 4, 7, 24:

    restituam jam ego te in gaudia,

    Plaut. Merc. 5, 2, 44:

    haud facile te in eundem rursus restitues locum,

    Cic. Prov. Cons. 9, 23; Plaut. Mil. 3, 1, 108; cf.:

    cives ex servitute in libertatem,

    Liv. 28, 39:

    poëtam in locum, Ter. Hec. prol. alt. 13: aliquem rursus in gratiam,

    id. ib. 3, 1, 11; cf.:

    fratrem in antiquum locum gratiae et honoris,

    Caes. B. G. 1, 18:

    fratrem (sc. in gratiam),

    Curt. 8, 6, 26:

    Acarnanas in antiquam formulam jurisque ac dicionis eorum,

    Liv. 26, 24:

    vos in amicitiam societatemque nostram,

    id. 31, 31 fin. et saep.:

    cum praecipitata raptim consilia neque revocari neque in integrum restitui possint,

    id. 31, 32:

    patientiae veteri (Britanniam),

    Tac. Agr. 16.

    Lewis & Short latin dictionary > restituo

  • 24 Pentapolis

    Pentăpŏlis, is, f., = Pentapolis.
    I.
    A district of five towns on the Dead Sea, Sol. 35; Vulg. Sap. 10, 6.—
    II.
    A district of Cyrene, on the Libyan Sea, Sex. Ruf. Brev. 13; Sen. Verg. A. 4, 42.—Hence, Pentă-pŏlĭtānus, a, um, adj., of or belonging to Pentapolis, i. e. to Cyrene, Cyrenaic:

    regio,

    Plin. 5, 5, 5, § 31.

    Lewis & Short latin dictionary > Pentapolis

  • 25 Pentapolitanus

    Pentăpŏlis, is, f., = Pentapolis.
    I.
    A district of five towns on the Dead Sea, Sol. 35; Vulg. Sap. 10, 6.—
    II.
    A district of Cyrene, on the Libyan Sea, Sex. Ruf. Brev. 13; Sen. Verg. A. 4, 42.—Hence, Pentă-pŏlĭtānus, a, um, adj., of or belonging to Pentapolis, i. e. to Cyrene, Cyrenaic:

    regio,

    Plin. 5, 5, 5, § 31.

    Lewis & Short latin dictionary > Pentapolitanus

  • 26 inferialia

    infĕrĭālis, e, adj. [inferiae], of or belonging to a funeral:

    officia,

    App. M. 8, p. 204. — Hence, infĕrĭālĭa, ōrum, n. plur., = inferiae, sacrifices to the dead, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > inferialia

  • 27 inferialis

    infĕrĭālis, e, adj. [inferiae], of or belonging to a funeral:

    officia,

    App. M. 8, p. 204. — Hence, infĕrĭālĭa, ōrum, n. plur., = inferiae, sacrifices to the dead, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > inferialis

  • 28 lugubria

    lūgū̆bris ( lūgūbris, Lucr. 4, 547), e, adj. [lugeo and fero], of or belonging to mourning, mourning-.
    I.
    Lit.:

    lamentatio,

    over the dead, Cic. Tusc. 1, 13, 30:

    vestis,

    mourning apparel, Ter. Heaut. 2, 3, 45; cf.

    cultus,

    Tac. A. 13, 32:

    cantus,

    a dirge, Hor. C. 1, 24, 2:

    domus,

    a house of mourning, Liv. 3, 32:

    genitor,

    mourning, sorrowing, Ov. M. 4, 690; so,

    pectora,

    id. H. 10, 145.— Subst.: lūgū̆brĭa, ĭum, n., mourning garments, sable weeds:

    lugubria indue,

    Ov. M. 11, 669; illa dies veniet, mea qua lugubria ponam. id. Tr. 4, 2, 73:

    imposita lugubria numquam exuerunt,

    Sen. Cons. ad Helv. 16, 2:

    lugubria sumpsi,

    Prop. 4 (5), 12, 97.—
    II.
    Transf.
    A.
    That causes mourning, disastrous:

    bellum,

    Hor. C. 2, 1, 33:

    Trojae renascens alite lugubri,

    id. ib. 3, 3, 61.—
    B.
    Mournful, doleful, plaintive:

    vox,

    Lucr. 4, 546:

    vagitus,

    id. 5, 226:

    verba,

    Ov. Ib. 99.—
    C.
    Mean, pitiable:

    sagum,

    Hor. Epod. 9, 28.—Hence, adv., in two forms: lūgū̆bre and lūgū̆brĭter, mournfully, dolefully, portentously, plaintively:

    cometae Sanguinei lugubre rubent,

    Verg. A. 10, 273:

    sonitu lugubre minaci Mulciber immugit,

    Sil. 12, 140:

    lugubriter eiulantes,

    App. M. 3, 8, p. 132.

    Lewis & Short latin dictionary > lugubria

  • 29 lugubris

    lūgū̆bris ( lūgūbris, Lucr. 4, 547), e, adj. [lugeo and fero], of or belonging to mourning, mourning-.
    I.
    Lit.:

    lamentatio,

    over the dead, Cic. Tusc. 1, 13, 30:

    vestis,

    mourning apparel, Ter. Heaut. 2, 3, 45; cf.

    cultus,

    Tac. A. 13, 32:

    cantus,

    a dirge, Hor. C. 1, 24, 2:

    domus,

    a house of mourning, Liv. 3, 32:

    genitor,

    mourning, sorrowing, Ov. M. 4, 690; so,

    pectora,

    id. H. 10, 145.— Subst.: lūgū̆brĭa, ĭum, n., mourning garments, sable weeds:

    lugubria indue,

    Ov. M. 11, 669; illa dies veniet, mea qua lugubria ponam. id. Tr. 4, 2, 73:

    imposita lugubria numquam exuerunt,

    Sen. Cons. ad Helv. 16, 2:

    lugubria sumpsi,

    Prop. 4 (5), 12, 97.—
    II.
    Transf.
    A.
    That causes mourning, disastrous:

    bellum,

    Hor. C. 2, 1, 33:

    Trojae renascens alite lugubri,

    id. ib. 3, 3, 61.—
    B.
    Mournful, doleful, plaintive:

    vox,

    Lucr. 4, 546:

    vagitus,

    id. 5, 226:

    verba,

    Ov. Ib. 99.—
    C.
    Mean, pitiable:

    sagum,

    Hor. Epod. 9, 28.—Hence, adv., in two forms: lūgū̆bre and lūgū̆brĭter, mournfully, dolefully, portentously, plaintively:

    cometae Sanguinei lugubre rubent,

    Verg. A. 10, 273:

    sonitu lugubre minaci Mulciber immugit,

    Sil. 12, 140:

    lugubriter eiulantes,

    App. M. 3, 8, p. 132.

    Lewis & Short latin dictionary > lugubris

  • 30 necrothytus

    necrŏthytus, a, um, adj., = nekrothutos, of or belonging to sacrifices to the dead:

    voluptates,

    Tert. Spect. 13.

    Lewis & Short latin dictionary > necrothytus

  • 31 Orcinianus

    Orcīnĭānus, a, um, adj. [Orcus], of or belonging to Orcus or to the dead ( poet.):

    sponda,

    i. e. a bier, Mart. 10, 5, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Orcinianus

  • 32 morticina

    mortĭcīnus, a, um, adj. [mors], dead, that has died, only of animals; hence, of or belonging to an animal that has died of itself, carrion-; as a term of abuse, carrion; and transf., dead (ante-class. and postAug.).
    I.
    Lit.:

    morticinae ovis carne vesci,

    Varr. R. R. 2, 9, 10:

    volucres aut pisces,

    id. ib. 3, 2, 18:

    in sacris ne morticinum quid adsit,

    id. L. L. 7, § 84 Müll.:

    soleae,

    made from the hide of an animal that has died of itself, Serv. Verg. A. 4, 518:

    morticine,

    you carrion, Plaut. Pers. 2, 4, 12.—As subst. plur.: mortĭcīna, orum, carcasses, carrion, Vulg. Lev. 11, 11.—
    II.
    Transf.: morticini clavi, corns on the feet, Plin. 22, 23, 49, § 103:

    caro,

    Sen. Ep. 122, 5: urnas reorum morticinas, i. e. sepulcra reorum, Prud. steph. 10, 384.

    Lewis & Short latin dictionary > morticina

  • 33 morticinus

    mortĭcīnus, a, um, adj. [mors], dead, that has died, only of animals; hence, of or belonging to an animal that has died of itself, carrion-; as a term of abuse, carrion; and transf., dead (ante-class. and postAug.).
    I.
    Lit.:

    morticinae ovis carne vesci,

    Varr. R. R. 2, 9, 10:

    volucres aut pisces,

    id. ib. 3, 2, 18:

    in sacris ne morticinum quid adsit,

    id. L. L. 7, § 84 Müll.:

    soleae,

    made from the hide of an animal that has died of itself, Serv. Verg. A. 4, 518:

    morticine,

    you carrion, Plaut. Pers. 2, 4, 12.—As subst. plur.: mortĭcīna, orum, carcasses, carrion, Vulg. Lev. 11, 11.—
    II.
    Transf.: morticini clavi, corns on the feet, Plin. 22, 23, 49, § 103:

    caro,

    Sen. Ep. 122, 5: urnas reorum morticinas, i. e. sepulcra reorum, Prud. steph. 10, 384.

    Lewis & Short latin dictionary > morticinus

  • 34 parentālis

        parentālis e, adj.    [2 parens], of parents, parental: umbrae, of my parents, O.— Of the festival in honor of dead parents and kindred: dies, O.: mos, i. e. an annual observance, O.— Plur n. as subst, a festival in honor of dead kindred.
    * * *
    parentalis, parentale ADJ

    Latin-English dictionary > parentālis

  • 35 vitale

    vītālis, e, adj. [vita], of or belonging to life, vital.
    I.
    Adj.:

    caloris natura vim habet in se vitalem,

    vital power, Cic. N. D. 2, 9, 24:

    spiritus,

    id. ib. 2, 45, 117:

    totum corpus vitalis calor liquit,

    Curt. 3, 5, 3; 7, 3, 14; 8, 4, 8:

    recepto calore vitali,

    id. 8, 4, 17; Sen. Ben. 4, 6, 3; Lact. 2, 12, 6:

    viae,

    i. e. air-passages, Ov. M. 2, 828 aevum, lifetime, life, Plaut. Poen. 5, 4, 14: vita, i. e. true life, Enn. ap. Cic. Lael. 6, 22 (Enn. p. 180 Vahl.):

    motus,

    Lucr. 3, 560:

    lumen relinquere,

    i. e. to die, Ov. M. 14, 175 saecla, ages. generations, Lucr. 1, 202:

    lectus,

    upon which one is laid while alive and is laid out when dead, a death-bed, funeral-couch, Petr. 42: si esse salvum me vis aut vitalem tibi, i. e. remaining or keeping alive, long-lived, Plaut. Bacch. 4, 9, 75; Hor. S. 2, 1, 61; 2, 7, 4; Sen. Contr. 1, 1 fin.
    II.
    Substt.
    A.
    vī-tāle, is, the means of life, subsistence:

    mortiferum vitali admiscere,

    Liv. 6, 40, 12.—
    B.
    vītālia, ĭum, n.
    1.
    The vital parts, vitals, Sen. Ira, 2, 1, 2; Luc. 7, 620; 9, 743:

    capitis,

    Plin. 8, 7, 7, § 20:

    arborum,

    id. 17, 27, 42, § 251:

    rerum,

    Lucr. 2, 575.—
    2.
    Graveclothes (cf. supra, lectus vitalis), Sen. Ep. 99, 22; Petr. 77 fin.— * Adv.: vītālĭter, vitally:

    vitaliter esse animata,

    with life, vitally, Lucr. 5, 145.

    Lewis & Short latin dictionary > vitale

  • 36 vitalia

    vītālis, e, adj. [vita], of or belonging to life, vital.
    I.
    Adj.:

    caloris natura vim habet in se vitalem,

    vital power, Cic. N. D. 2, 9, 24:

    spiritus,

    id. ib. 2, 45, 117:

    totum corpus vitalis calor liquit,

    Curt. 3, 5, 3; 7, 3, 14; 8, 4, 8:

    recepto calore vitali,

    id. 8, 4, 17; Sen. Ben. 4, 6, 3; Lact. 2, 12, 6:

    viae,

    i. e. air-passages, Ov. M. 2, 828 aevum, lifetime, life, Plaut. Poen. 5, 4, 14: vita, i. e. true life, Enn. ap. Cic. Lael. 6, 22 (Enn. p. 180 Vahl.):

    motus,

    Lucr. 3, 560:

    lumen relinquere,

    i. e. to die, Ov. M. 14, 175 saecla, ages. generations, Lucr. 1, 202:

    lectus,

    upon which one is laid while alive and is laid out when dead, a death-bed, funeral-couch, Petr. 42: si esse salvum me vis aut vitalem tibi, i. e. remaining or keeping alive, long-lived, Plaut. Bacch. 4, 9, 75; Hor. S. 2, 1, 61; 2, 7, 4; Sen. Contr. 1, 1 fin.
    II.
    Substt.
    A.
    vī-tāle, is, the means of life, subsistence:

    mortiferum vitali admiscere,

    Liv. 6, 40, 12.—
    B.
    vītālia, ĭum, n.
    1.
    The vital parts, vitals, Sen. Ira, 2, 1, 2; Luc. 7, 620; 9, 743:

    capitis,

    Plin. 8, 7, 7, § 20:

    arborum,

    id. 17, 27, 42, § 251:

    rerum,

    Lucr. 2, 575.—
    2.
    Graveclothes (cf. supra, lectus vitalis), Sen. Ep. 99, 22; Petr. 77 fin.— * Adv.: vītālĭter, vitally:

    vitaliter esse animata,

    with life, vitally, Lucr. 5, 145.

    Lewis & Short latin dictionary > vitalia

  • 37 vitalis

    vītālis, e, adj. [vita], of or belonging to life, vital.
    I.
    Adj.:

    caloris natura vim habet in se vitalem,

    vital power, Cic. N. D. 2, 9, 24:

    spiritus,

    id. ib. 2, 45, 117:

    totum corpus vitalis calor liquit,

    Curt. 3, 5, 3; 7, 3, 14; 8, 4, 8:

    recepto calore vitali,

    id. 8, 4, 17; Sen. Ben. 4, 6, 3; Lact. 2, 12, 6:

    viae,

    i. e. air-passages, Ov. M. 2, 828 aevum, lifetime, life, Plaut. Poen. 5, 4, 14: vita, i. e. true life, Enn. ap. Cic. Lael. 6, 22 (Enn. p. 180 Vahl.):

    motus,

    Lucr. 3, 560:

    lumen relinquere,

    i. e. to die, Ov. M. 14, 175 saecla, ages. generations, Lucr. 1, 202:

    lectus,

    upon which one is laid while alive and is laid out when dead, a death-bed, funeral-couch, Petr. 42: si esse salvum me vis aut vitalem tibi, i. e. remaining or keeping alive, long-lived, Plaut. Bacch. 4, 9, 75; Hor. S. 2, 1, 61; 2, 7, 4; Sen. Contr. 1, 1 fin.
    II.
    Substt.
    A.
    vī-tāle, is, the means of life, subsistence:

    mortiferum vitali admiscere,

    Liv. 6, 40, 12.—
    B.
    vītālia, ĭum, n.
    1.
    The vital parts, vitals, Sen. Ira, 2, 1, 2; Luc. 7, 620; 9, 743:

    capitis,

    Plin. 8, 7, 7, § 20:

    arborum,

    id. 17, 27, 42, § 251:

    rerum,

    Lucr. 2, 575.—
    2.
    Graveclothes (cf. supra, lectus vitalis), Sen. Ep. 99, 22; Petr. 77 fin.— * Adv.: vītālĭter, vitally:

    vitaliter esse animata,

    with life, vitally, Lucr. 5, 145.

    Lewis & Short latin dictionary > vitalis

  • 38 condio

    condĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [an access. form from condo, q. v. II., and cf. compono, II. B. 2.] (orig. belonging to econ. lang.).
    I.
    To put fruit in vinegar, wine, spices, etc., to preserve, pickle:

    oleas albas,

    Cato, R. R. 117:

    lactucam (corresp. with componere),

    Col. 12, 9, 3; 12, 7, 5:

    corna, pruna,

    id. 12, 10, 2:

    caules vitium in aceto et muriā,

    Plin. 14, 19, 23, § 119 al. —
    2.
    Transf.
    a.
    Unguenta, to make fragrant, Cic. de Or. 3, 25, 99.—
    b.
    To embalm a dead body:

    mortuos (Aegyptii),

    Cic. Tusc. 1, 45, 108.—
    II.
    Of food, to make savory, to season, spice:

    cenam,

    Plaut. Ps. 3, 2, 21:

    meas escas,

    id. ib. 3, 2, 41:

    fungos, helvellas, herbas omnes ita, ut nihil possit esse suavius,

    Cic. Fam. 7, 26, 2:

    jus male conditum,

    Hor. S. 2, 8, 69:

    vinum,

    Dig. 33, 6, 9; cf.:

    quis non videt, desideriis omnia ista condiri?

    Cic. Tusc. 5, 34, 97.—Hence,
    2.
    As subst.: con-dītum, i, n. (sc. vinum), aromatic wine, spiced wine, Plin. 14, 16, 19, § 103; Pall. Oct. 19; id. Febr. 32; Cael. Aur. Tard. 3, 5 al.—
    B.
    Trop., to cultivate, ornament; to make pleasant or agreeable; to soften, temper, etc. (freq. in Cic.):

    duo sunt, quae condiant orationem: verborum numerorumque jucunditas,

    Cic. Or. 55, 185; cf. Quint. 12, 10, 38;

    and 6, 3, 40: vitia,

    to set off, Cic. Clu. 26, 72:

    hilaritate tristitiam temporum,

    id. Att. 12, 40, 3:

    gravitatem comitate,

    id. Sen. 4, 10; cf. id. Mur. 31, 66:

    aliquid natura asperum pluribus voluptatibus,

    Quint. 5, 14, 35:

    urbanitatem ambiguitate,

    id. 6, 3, 96. —Hence, condītus, a, um, P. a.
    A.
    (Acc. to II. A.) Seasoned, savory:

    conditiora facit haec supervacanei etiam operis aucupium atque venatio,

    Cic. Sen. 16, 56:

    sapor vini,

    Col. 12, 20, 7.—
    B.
    Trop. (acc. to II. B.), of discourse, polished, ornamented: sermo, Poët. ap. Cic. Att. 13, 52, 1:

    nimium condita oratio,

    Quint. 11, 3, 182.— Comp.:

    oratio lepore et festivitate conditior,

    Cic. de Or. 2, 56, 227; id. Brut. 29, 110. —Of the speaker:

    nemo suavitate conditior,

    Cic. Brut. 48, 177.— Sup. and adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > condio

  • 39 conditum

    condĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [an access. form from condo, q. v. II., and cf. compono, II. B. 2.] (orig. belonging to econ. lang.).
    I.
    To put fruit in vinegar, wine, spices, etc., to preserve, pickle:

    oleas albas,

    Cato, R. R. 117:

    lactucam (corresp. with componere),

    Col. 12, 9, 3; 12, 7, 5:

    corna, pruna,

    id. 12, 10, 2:

    caules vitium in aceto et muriā,

    Plin. 14, 19, 23, § 119 al. —
    2.
    Transf.
    a.
    Unguenta, to make fragrant, Cic. de Or. 3, 25, 99.—
    b.
    To embalm a dead body:

    mortuos (Aegyptii),

    Cic. Tusc. 1, 45, 108.—
    II.
    Of food, to make savory, to season, spice:

    cenam,

    Plaut. Ps. 3, 2, 21:

    meas escas,

    id. ib. 3, 2, 41:

    fungos, helvellas, herbas omnes ita, ut nihil possit esse suavius,

    Cic. Fam. 7, 26, 2:

    jus male conditum,

    Hor. S. 2, 8, 69:

    vinum,

    Dig. 33, 6, 9; cf.:

    quis non videt, desideriis omnia ista condiri?

    Cic. Tusc. 5, 34, 97.—Hence,
    2.
    As subst.: con-dītum, i, n. (sc. vinum), aromatic wine, spiced wine, Plin. 14, 16, 19, § 103; Pall. Oct. 19; id. Febr. 32; Cael. Aur. Tard. 3, 5 al.—
    B.
    Trop., to cultivate, ornament; to make pleasant or agreeable; to soften, temper, etc. (freq. in Cic.):

    duo sunt, quae condiant orationem: verborum numerorumque jucunditas,

    Cic. Or. 55, 185; cf. Quint. 12, 10, 38;

    and 6, 3, 40: vitia,

    to set off, Cic. Clu. 26, 72:

    hilaritate tristitiam temporum,

    id. Att. 12, 40, 3:

    gravitatem comitate,

    id. Sen. 4, 10; cf. id. Mur. 31, 66:

    aliquid natura asperum pluribus voluptatibus,

    Quint. 5, 14, 35:

    urbanitatem ambiguitate,

    id. 6, 3, 96. —Hence, condītus, a, um, P. a.
    A.
    (Acc. to II. A.) Seasoned, savory:

    conditiora facit haec supervacanei etiam operis aucupium atque venatio,

    Cic. Sen. 16, 56:

    sapor vini,

    Col. 12, 20, 7.—
    B.
    Trop. (acc. to II. B.), of discourse, polished, ornamented: sermo, Poët. ap. Cic. Att. 13, 52, 1:

    nimium condita oratio,

    Quint. 11, 3, 182.— Comp.:

    oratio lepore et festivitate conditior,

    Cic. de Or. 2, 56, 227; id. Brut. 29, 110. —Of the speaker:

    nemo suavitate conditior,

    Cic. Brut. 48, 177.— Sup. and adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > conditum

См. также в других словарях:

  • The dead — are those who have died, as opposed to those who are still living (commonly referred to as the living. ) It may refer to the deceased from an incident such as a war, or a group of people, or more be used more generally for all those who have died …   Wikipedia

  • Book of the Dead — For other uses, see Book of the Dead (disambiguation) …   Wikipedia

  • Planet of the Dead — 200 – Planet of the Dead Doctor Who episode The swarm of metallic stingray like aliens fly over the desert planet of San Helios …   Wikipedia

  • Prayer for the dead — Wherever there is a belief in the continued existence of man s personality through and after death, religion naturally concerns itself with the relations between the living and the dead. And where the idea of a future judgment or of purgatory… …   Wikipedia

  • The Storyteller — Infobox Television show name = The Storyteller caption = Jim Henson s The Storyteller genre = Children s drama creator = Jim Henson developer = Anthony Minghella presenter = John Hurt Michael Gambon starring = John Hurt Brian Henson voices =… …   Wikipedia

  • The Celtic Rite —     The Celtic Rite     † Catholic Encyclopedia ► The Celtic Rite     This subject will be treated under the following seven heads:     I. History and Origin; II. Manuscript Sources; III. The Divine Office; IV. The Mass; V. the Baptismal Service; …   Catholic encyclopedia

  • Dead End (Angel) — Dead End Angel episode Episode no. Season 2 Episode 18 Directed by James A. Contner Written by …   Wikipedia

  • The Carthusian Order —     The Carthusian Order     † Catholic Encyclopedia ► The Carthusian Order     The name is derived from the French chartreuse through the Latin cartusia, of which the English charterhouse is a corruption. For the foundation of the order see the… …   Catholic encyclopedia

  • DEAD SEA SCROLLS — DEAD SEA SCROLLS, the popular designation given to collections of manuscript material found in 1947 and the following years in various caves west of the Dead Sea, notably at qumran , Murabbaʿāt , Khirbat Mird, together with en gedi and masada .… …   Encyclopedia of Judaism

  • Dead Snow — Directed by Tommy Wirkola Produced by Tomas Evjen Harald Zwart …   Wikipedia

  • Dead Runners Society — The DRS flag includes a smiley emoticon, symbolizing computers, and a star, symbolizing the Lone Star State of Texas, where the group was founded in 1991 The Dead Runners Society (DRS) is a worldwide online running club. DRS is notable for its… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»