-
1 idi niborək
bayramın mübarək -
2 eli kulağında
о́чень ско́роbayramın eli kulağındadır — пра́здник на носу́
-
3 год
м1) yılсо́лнечный год — güneş yılı
бюдже́тный год — bütçe yılı
до́лгие / мно́гие го́ды — yıllar yılı
в э́том году́ — bu yıl
два ра́за в год — yılda iki kez
раз в два го́да — iki yılda bir
ко́нкурс э́того го́да — bu yılki yarışma
за свои́ се́мьдесят три го́да — yetmiş üç yıllık ömründe
2) yaşему́ со́рок два го́да — kırk iki yaşındadır
ра́зница в года́х — yaş farkı
в твои́ го́ды он уже рабо́тал — senin yaşındayken çalışıyordu artık
3) в соч.в пятидеся́тые го́ды — (bin dokuz yüz) ellilerde, ellili yıllarda
в конце́ пятидеся́тых годо́в — ellilerin sonlarında
Ту́рция пятидеся́тых годо́в — 1950'ler Türkiye'si
••в года́х (о возрасте) — yaşlı, yaşı ilerlemiş
бе́з году неде́ля — dün bir bugün iki
год от году / года — yıldan yıla
Но́вый год — yeni yıl, yılbaşı
с Но́вым го́дом! — yılbaşı bayramın(ız) kutlu olsun!
-
4 свыше
1) нареч. yukarıdanприка́з свы́ше — tepeden inme / gelme emir
2) предлог üstünde, aşkın, yukarıсвы́ше ста — yüzün üstünde, yüzü aşkın, yüzden fazla
де́ти в во́зрасте свы́ше пяти́ лет — beş yaş üstündeki çocuklar
э́тому пра́зднику свы́ше ста лет — bu bayramın yüz yılı aşan bir geçmişi var
-
5 bayram
bayram s\bayramın(ız) kutlu olsun! Frohes Fest!Cumhuriyet \bayramı Tag der RepublikHamursuz \bayramı jüdisches Osterfest -
6 kutlu
-
7 Fest
-
8 Vortag
Vortag <-(e) s, -e> mön gün, bir önceki gün, daha önceki gün, arife;am \Vortag des Festes bayramdan bir önceki günde, bayramın arifesinde
См. также в других словарях:
bayram günü — is. 1) Bayrama rastlayan, bayramın kutlandığı gün 2) Sevinç yaşanılan gün … Çağatay Osmanlı Sözlük
çıkmak — den, ar 1) İçeriden dışarıya varmak, gitmek Ortalık ağarırken bir arkadaşımla yorgun adımlarla konaktan çıktık. F. R. Atay 2) nsz Elde edilmek, sağlanmak, istihsal edilmek Bu mülakatımızdan esaslı bir netice çıkmadı. Atatürk 3) nsz Bir meslek… … Çağatay Osmanlı Sözlük
dəmir — is. 1. Təbiətdə çox yayılmış, karbonla birləşdikdə polad və çuqun əmələ gətirən bozrəngli ağır kimyəvi element. Dəmir mədəni. Dəmir parçası. – Ahənrüba . . dəmiri cəzb edir, yəni özünə çəkir. C. M.. // Dəmir parçası, dəmir təbəqəsi, dəmir çubuq.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dəymək — 1. f. 1. Toxunmaq. Mixək əkdim ləyəndə; Mixək boynun əyəndə; Bir cüt qurban demişəm; Əlim əlinə dəyəndə. (Bayatı). // Əl vurmaq, əlini toxundurmaq. Şeylərə dəymə! Kitablara dəymə! – <Hacı Murad:> Yox, oğlum, dəymə, yetişəndə yığıb sənə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ertəsi — z.. Bir günün, həftənin, ayın, ilin ardınca gələn gün, həftə, ay, il. Bayramın ertəsi yola düşdülər. Ertəsi gün işə başladılar. – <Qorxmaz:> Ertəsi gün isə aldığın son bir parça çörəyi özün yeməyib, dünən sənə daş atan qocaya verdin. C. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gedəni — dan. bax gedəli. Gülsabah bu evdən gedəni Bayramın otaqlarındakı səliqə tamam pozulmuşdu. Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ki — 1. bağl. 1. Baş cümlə ilə budaq cümlələri bir birinə bağlayır. Elə yavaş danışır ki, eşitmək olmur. Elə dumandır ki, göz gözü görmür. – Səkinə yaxşı bilirdi ki, son zamanlar qızının . . nəbzi əvvəlkilər kimi vurmur. M. İ.. Orasını da deməliyik ki … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
naxələf — sif. <fars. na. . . və ər. xələf> Əcdadına, əslinə, əsli nəsəbinə layiq olmayan. Naxələf övlad. – Cahıllıq zamanı keçibdir əgər; Yenə yüz naxələf oğlana dəyər. Q. Z.. Ax, naxələf oğlum, nə yaman eşqə düşübsən; Ey kaş, usanaydın! M. Ə. S..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaş — is. 1. İnsanın gözləri üstündə qövs şəklində uzanan tüklərdən ibarət xətt. Qara qaş. Çatıq qaşlar (bitişik qaşlar). Qələm qaş (incə və gözəl cizgili qaş). Kaman qaş (qövs şəkilli qaş). Qaşı kaman (qaşları qövs şəklində olan). – Ey könül, qədrini… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
seyran — <ər. seyr və fars. . . . an> 1. Bax seyr 1. Seyrana çıxmaq – seyrə çıxmaq. Ay gecə qəbrində cövlana çıxsın; Ulduzlar süzülüb seyrana çıxsın. M. Müş.. Çıxmış dəniz sahilinə iki gənc qız seyrana; Xeyli gəzib dolaşırlar. . . Sonra isə yan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
son — is. 1. Bir şeyin qurtaracağı, nəhayəti, axırı; axır. Yolun sonu. Küçənin sonu. – Bayramın Məşədibəygilə qonaq gəldiyi ilk gün son gün olmadı. M. Hüs.. Əhmədov Əzizi ancaq işin sonunu xəbər verən zəng çalınanda buraxdı. S. Rəh.. 2. Eyni mənada… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
