-
1 φύσις
φύσις, ἡ, 1) die Natur; zunächst – a) die natürliche, angeborne Beschaffenheit, die Naturanlage, das Wesen einer Person od. Sache; bei Hom. nur Od. 10, 303, φαρμάκου φύσις; φύσιν προςφέρομεν ἀϑανάτοις Pind. N. 6, 5, dem νόος entgegengesetzt, also das Aeußere; μορφῆς δ' οὐχ ὁμόστολος φύσις Aesch. Suppl. 491; χρωτὸς εὐειδῆ φύσιν Eur. Alc. 172; Αἰγύπτου Her. 2, 5. – Bes. die Anlagen des Geistes, Talent, Genie, οἵτινές τε δεξιοὶ φύσιν εὐωνύμους τε Aesch. Prom. 487; ἀκμαῖοι φύσιν Pers. 433; ἔξοιδα καὶ φύσει σε μὴ πεφυκότα τοιαῦτα φωνεῖν Soph. Phil. 79 (vgl. Baton bei Ath. IV, 163 c τί τἀργύριον, ἄνϑρωπε, τιμιώτερον σαυτοῦ τέϑεικας ἢ πέφυκε τῇ φύσει, seiner Natur nach); τὴν αὑτοῦ φύσιν ὅταν λιπών τις δρᾷ τὰ μὴ προςεικότα 890, u. öfter; auch γυνὴ δὲ ϑῆλυς οὖσα κοὐκ ἀνδρὸς φύσιν, Trach. 1051, nicht von der Natur eines Mannes, wo man ἔχουσα ergänzt; οὐδὲ συμφορᾶς ὕπο φύσιν διέφϑειρε Eur. Hec. 598; τῷ γενναίῳ φύσιν I. A. 448; auch im plur., τὰς γυναικείους φύσεις Andr. 957; διάφοροι φύσεις βροτῶν I. A. 558, wie Xen. Mem. 4, 1,2; φύσεως ἀποστῆναι χαλεπόν Ar. Vesp. 1457; öfters bei Plat. u. Folgdn; vgl. Valck. diatr. 76 b. – b) die Naturordnung, Einrichtung der Natur; φύσει, von Natur, nach einem Naturtriebe, οὐ φύσει οὐδ' ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου, ἀλλὰ διδακτόν Plat. Prot. 323 c; φύσει, οὐ νόμῳ 337 c, wie Gorg. 482 e u. öfter; ἢ φύσει ἢ τέχνῃ Rep. II, 381 a; κατὰ φύσιν, nach der Natur, nach natürlichen Gesetzen, Plat. oft; auch κατὰ φύσιν πεφυκέναι, Her. 2, 38; ὁ κατὰ φύσιν πατήρ, natürlicher od. leiblicher Vater, Pol. 15, 20; παρὰ φύσιν, wider die Naturordnung, naturwidrig, Eur. Phoen. 398; Plat. Phil. 32 a; κῶς φύσιν ἔχει πολλὰς μυριάδας φονεῠσαι τὸν Ἡρακλέα; wie ist es natürlich od. natürlicher Weise denkbar, daß er viele Tausende getödtet hat? Her. 2, 45; so τοῠτο φύσιν οὐκ ἔχει, das ist gegen die Natur, Plat. Rep. VI, 489 b, u. öfter; οὔτ' εὔλογον, οὔτ' ἔχον ἐστὶ φύσιν Dem. 2, 26; φύσιν ἔχει γενέσϑαι, es liegt in der Natur, daß es so geschieht, es pflegt nach dem Gange der Natur so zu geschehen, Pol. 2, 21, 3, u. öfter; vgl. Schäf. zu D. Hal. de C. V. p. 144 ff. u. πέφυκε unter φύω. – 2) die Natur als die zeugende, schafsende Kraft, dah. Zeugung, Erschaffung, Entstehung, Sp. – 3) das Erzeugte, ein Geschöpf, das Geschlecht, die Nachkommenschaft, Soph. El. 325 Ant. 346 u. Folgde; ϑηλεῖα φ., die Weiber, Xen. Lac. 3, 4; auch von leblosen Gegenständen, D. Sic. 13, 12.
См. также в других словарях:
bâton — bâton … Dictionnaire des rimes
bâton — [ batɔ̃ ] n. m. • 1080; bas lat. bastum, de °bastare « porter » ♦ Long morceau de bois rond que l on peut tenir à la main et faire servir à divers usages. ⇒ baguette, vx verge. Bâton de berger. ⇒ houlette. 1 ♦ (Servant d appui). Se servir d un… … Encyclopédie Universelle
bâton — BÂTON. subs. mas. Long morceau de bois qu on peut tenir à la main, et qui sert à divers usages. Gros bâton. Bâton noueux. Bâton de fagot. Bâton de cotret. S appuyer sur un bâton. Marcher avec un bâton. Donner des coups de bâton. Il l a menacé du… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
Baton — Bâton Un bâton est en bois, de proportion généralement plus gros qu’une baguette. À l’exception du bâton de Moïse, qui est représenté comme grand et gros, type branche d’arbre avec une extrémité noueuse, un bâton n’est guère plus grand qu’une… … Wikipédia en Français
Baton — may refer to:In stick like objects: *Baton (conducting), a short thin stick used for directing a musical performance *Baton (running), an object transferred by runners in a relay race *Baton (symbol), a symbolic attribute of military or other… … Wikipedia
baton — BATÓN, batoane, s.n. Bucată (de vanilie, de ciocolată, de ceară etc.) lunguiaţă sau în formă de bastonaş. – Din fr. bâton. Trimis de valeriu, 04.03.2008. Sursa: DEX 98 BATÓN s. (rar) baston. (Un baton de ciocolată.) Trimis de siveco, 05.08.2004 … Dicționar Român
Baton — Bat on (b[a^]t [u^]n, F. b[aum] t[^o]N ; 277), n. [F. b[^a]ton. See {Baston}.] 1. A staff or truncheon, used for various purposes; as, the baton of a field marshal; the baton of a conductor in musical performances. [1913 Webster] He held the… … The Collaborative International Dictionary of English
Baton — (fr. spr. Batong), 1) Stock; 2) (B. de mesure) der kurze Stab od. die Papierrolle, womit der Musikdirector den Tact angibt; 3) (Mus.), die größeren Pausen wegen ihrer dem Stabe ähnlichen Gestalt z.B … Pierer's Universal-Lexikon
baton — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, || a, Mc. batonnie {{/stl 8}}{{stl 7}} podłużny, wąski wyrób cukierniczy, zazwyczaj czekoladowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Baton orzechowy. Baton z masą kokosową. <fr.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
baton — ► NOUN 1) a thin stick used to conduct an orchestra or choir. 2) a short stick passed from runner to runner in a relay race. 3) a stick carried and twirled by a drum major. 4) a police officer s truncheon. 5) a staff of office or authority. ●… … English terms dictionary
baton — [bə tän′, batän′; ] Brit [ ba′tän΄] n. [Fr bâton < OFr baston < VL * basto < LL bastum, stick, prob. of Gaul orig.] 1. a staff serving as a symbol of office 2. Heraldry a short, narrow bend: in England, a baton placed diagonally right to … English World dictionary