Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

bardus

  • 1 bardus

    bardus, a, um, adj [root garu-, whence also gravis; Sanscr. guruú; cf. Gr. barus, bradus, and Lat. brutus], stupid, dull of apprehension (rare), Fest. p. 28; cf. Non. p. 10, 3 sq.; Adamant. ap. Cassiod. p. 2299 P.:

    stulti, stolidi, fatui, fungi, bardi, blenni, buccones, etc.,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 2; so id. Ep. 3, 3, 40; id. Pers. 2, 1, 2 (quoted by Non. l. l.): Zopyrus stupidum esse Socratem dixit et bardum, * Cic. Fat 5, 10: Pictor bardior, Tert. adv Herm. 36.— Sup. and adv. not in use. ††
    2.
    bardus, i, m. [Engl. bard; Celtic, from Wal. bar, = spirit, or Armor. bar, = distinguished], a poet and singer among the Gauls, a bard, minstrel. bardus Gallice cantor appellatur, qui virorum fortium laudes canit, a gente Bardorum, de quibus Lucanus, 1, 449; Fest. p 28; cf. Amm. 15, 9, 5 and 8.

    Lewis & Short latin dictionary > bardus

  • 2 bardus

        bardus adj., βραδύσ, stupid, dull.
    * * *
    I
    barda, bardum ADJ
    stupid, slow, dull
    II
    bard (Gallic), poet-singer, minstrel

    Latin-English dictionary > bardus

  • 3 bardus

    adv. [ hodekulls] abruptly, suddenly, unexpected (være for bardus) come on too strong

    Norsk-engelsk ordbok > bardus

  • 4 bardus

    stupid, slow, dull.

    Latin-English dictionary of medieval > bardus

  • 5 слоник злаковый

    Entomology: Perieges bardus

    Универсальный русско-английский словарь > слоник злаковый

  • 6 слоник злаковый

    2. RUS слоник m злаковый
    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA

    DICTIONARY OF ANIMAL NAMES IN FIVE LANGUAGES > слоник злаковый

  • 7 barditus

    bardītus, i, m. [bardus], the war-song of the Germans, Tac. G. 3 Holder ad loc.; cf. baritus.

    Lewis & Short latin dictionary > barditus

  • 8 baro

    bāro, ōnis m. [kindr with bardus, q. v.; cf. also Varro, varo], a simpleton, blockhead, dunce (four times in Cicero, elsewhere rare):

    haec cum loqueris, nos barones stupemus, tu videlicet tecum ipse rides,

    Cic. Fin. 2, 23, 76; so id. Div. 2, 70, 144; id. Fam. 9, 26, 3; id. Att. 5, 11, 6; Pers. 5, 138; Petr. 53, 11; 63, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > baro

  • 9 hebes

    hĕbes, ĕtis ( acc. sing. hebem, Enn. and Caecil. ap. Charis. p. 107 P.; abl. hebeti;

    but hebete,

    Cels. 7, 3), adj. [hebeo], blunt, dull, in opp. to pointed or sharp (class.; esp. freq. in the trop. sense).
    I.
    Lit.: cujus (lunae) et nascentis et insenescentis alias hebetiora alias acutiora videntur cornua, Cic. Fragm. ap. Non. 122, 1:

    tela leviora atque hebetiora,

    id. Har. Resp. 1, 2:

    quo latiora (ossa) quaque parte sunt, hoc hebetiora,

    Cels. 8, 1, 66:

    ponite jam gladios hebetes, pugnetur acutis,

    Ov. A. A. 3, 589:

    machaera,

    Plaut. Mil. 1, 1, 53; cf.:

    hebeti mucrone,

    Lucr. 5, 1274, and hebeti ictu, which does not penetrate, Ov. M. 12, 85:

    oryx hebeti ferro caeditur,

    Juv. 11, 140:

    secures,

    id. 8, 137:

    angulus,

    obtuse, Front. de Form. Agr. p. 32 Goes.—As subst.: hĕbĕtĭa, ium, n., blunt tools, Quint. 2, 12, 18.—
    B.
    Transf., of sight, hearing, smell, taste, dull, dim, faint:

    utroque oculo natura hebete,

    Plin. 9, 15, 20:

    color,

    Ov. F. 5, 365; cf.:

    (orbem solis) adhuc hebetem vicina nocte,

    Stat. Ach. 2, 289:

    carbunculi hebetiores,

    Plin. 37, 7, 26, § 98:

    postea quam sensi populi Romani aures hebetiores, oculos autem esse acres atque acutos,

    Cic. Planc. 27, 66; cf. id. Rep. 6, 18:

    uva gustu hebes,

    tasteless, insipid, Col. 3, 2, 24: genus croci, without smell (opp. odoratum), Plin. 21, 11, 39, § 67:

    os hebes est, positaeque movent fastidia mensae,

    without appetite, Ov. P. 1, 10, 7:

    caro,

    without feeling, dead, Cels. 7, 6, 8; 7, 13, 1:

    ossa gingivarum,

    id. 6, 15, 17:

    qui torpet hebes locus ille,

    Ov. A. A. 3, 799. —
    II.
    Trop., dull, obtuse, sluggish, heavy, doltish, stupid (syn.:

    bardus, stupidus, ineptus, absurdus, stultus, fatuus, stolidus, brutus, etc.): sensus omnes hebetes et tardos esse arbitrabantur,

    Cic. Ac. 1, 8, 31:

    puer incessu tardus, sensu hebes,

    Plin. 7, 16, 17, § 76:

    tanta solertia animalium hebetissimis quoque est,

    id. 9, 30, 48:

    Epicurus, quem hebetem et rudem dicere solent Stoici,

    Cic. Div. 2, 50, 103; cf.:

    omnium ceterarum rerum oratio ludus est homini non hebeti neque inexercitato neque communium litterarum et politioris humanitatis experti,

    id. de Or. 2, 17, 71:

    memoria,

    id. ib. 2, 87, 357:

    me hebetem molestiae reddiderunt,

    id. Att. 9, 17, 2:

    nisi qui sit plane hebes,

    Quint. 7, 1, 48:

    nisi forte tam hebes futurus est judex, ut, etc.,

    id. 4, 2, 66: hebes ad aliquid, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1; cf.:

    quis adeo hebes inveniretur, ut crederet? etc.,

    Tac. A. 14, 11: exercitus hebes infirmusque, raw, undisciplined,=rudis, Sall. J. 54, 3: hebes ad sustinendum laborem [p. 844] miles, sluggish, slow, tardy, Tac. H. 2, 99; Ov. M. 13, 135:

    adulescentia bruta et hebes,

    Sen. Ben. 3, 37, 3:

    spondeus quod est e longis duabus, hebetior videtur et tardior,

    Cic. Or. 64, 216: sed hac rhetorica philosophorum, non nostra illa forensi, quam necesse est, cum populariter loquatur, esse interdum paulo hebetiorem, i. e. more superficial, common (opp. to philosophical acuteness, nicety), id. Fin. 2, 6, 17:

    dolor,

    id. Att. 8, 3, 4:

    hoc Pansa aut non videt (hebeti enim ingenio est) aut negligit,

    id. Phil. 10, 8, 17; cf.:

    hebetiora hominum ingenia,

    id. N. D. 2, 6, 17:

    ratio,

    Plin. 2, 47, 46, § 119:

    quaedam hebes, sordida, jejuna oratio,

    Quint. 8, 3, 49:

    quasdam (litteras) velut acriores parum efficimus et aliis non dissimilibus sed quasi hebetioribus permutamus,

    id. 1, 11, 4.—Of a speaker: hebes lingua, magis malus quam callidus ingenio, Ps.-Sall. de Rep. 2, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > hebes

  • 10 hebetia

    hĕbes, ĕtis ( acc. sing. hebem, Enn. and Caecil. ap. Charis. p. 107 P.; abl. hebeti;

    but hebete,

    Cels. 7, 3), adj. [hebeo], blunt, dull, in opp. to pointed or sharp (class.; esp. freq. in the trop. sense).
    I.
    Lit.: cujus (lunae) et nascentis et insenescentis alias hebetiora alias acutiora videntur cornua, Cic. Fragm. ap. Non. 122, 1:

    tela leviora atque hebetiora,

    id. Har. Resp. 1, 2:

    quo latiora (ossa) quaque parte sunt, hoc hebetiora,

    Cels. 8, 1, 66:

    ponite jam gladios hebetes, pugnetur acutis,

    Ov. A. A. 3, 589:

    machaera,

    Plaut. Mil. 1, 1, 53; cf.:

    hebeti mucrone,

    Lucr. 5, 1274, and hebeti ictu, which does not penetrate, Ov. M. 12, 85:

    oryx hebeti ferro caeditur,

    Juv. 11, 140:

    secures,

    id. 8, 137:

    angulus,

    obtuse, Front. de Form. Agr. p. 32 Goes.—As subst.: hĕbĕtĭa, ium, n., blunt tools, Quint. 2, 12, 18.—
    B.
    Transf., of sight, hearing, smell, taste, dull, dim, faint:

    utroque oculo natura hebete,

    Plin. 9, 15, 20:

    color,

    Ov. F. 5, 365; cf.:

    (orbem solis) adhuc hebetem vicina nocte,

    Stat. Ach. 2, 289:

    carbunculi hebetiores,

    Plin. 37, 7, 26, § 98:

    postea quam sensi populi Romani aures hebetiores, oculos autem esse acres atque acutos,

    Cic. Planc. 27, 66; cf. id. Rep. 6, 18:

    uva gustu hebes,

    tasteless, insipid, Col. 3, 2, 24: genus croci, without smell (opp. odoratum), Plin. 21, 11, 39, § 67:

    os hebes est, positaeque movent fastidia mensae,

    without appetite, Ov. P. 1, 10, 7:

    caro,

    without feeling, dead, Cels. 7, 6, 8; 7, 13, 1:

    ossa gingivarum,

    id. 6, 15, 17:

    qui torpet hebes locus ille,

    Ov. A. A. 3, 799. —
    II.
    Trop., dull, obtuse, sluggish, heavy, doltish, stupid (syn.:

    bardus, stupidus, ineptus, absurdus, stultus, fatuus, stolidus, brutus, etc.): sensus omnes hebetes et tardos esse arbitrabantur,

    Cic. Ac. 1, 8, 31:

    puer incessu tardus, sensu hebes,

    Plin. 7, 16, 17, § 76:

    tanta solertia animalium hebetissimis quoque est,

    id. 9, 30, 48:

    Epicurus, quem hebetem et rudem dicere solent Stoici,

    Cic. Div. 2, 50, 103; cf.:

    omnium ceterarum rerum oratio ludus est homini non hebeti neque inexercitato neque communium litterarum et politioris humanitatis experti,

    id. de Or. 2, 17, 71:

    memoria,

    id. ib. 2, 87, 357:

    me hebetem molestiae reddiderunt,

    id. Att. 9, 17, 2:

    nisi qui sit plane hebes,

    Quint. 7, 1, 48:

    nisi forte tam hebes futurus est judex, ut, etc.,

    id. 4, 2, 66: hebes ad aliquid, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1; cf.:

    quis adeo hebes inveniretur, ut crederet? etc.,

    Tac. A. 14, 11: exercitus hebes infirmusque, raw, undisciplined,=rudis, Sall. J. 54, 3: hebes ad sustinendum laborem [p. 844] miles, sluggish, slow, tardy, Tac. H. 2, 99; Ov. M. 13, 135:

    adulescentia bruta et hebes,

    Sen. Ben. 3, 37, 3:

    spondeus quod est e longis duabus, hebetior videtur et tardior,

    Cic. Or. 64, 216: sed hac rhetorica philosophorum, non nostra illa forensi, quam necesse est, cum populariter loquatur, esse interdum paulo hebetiorem, i. e. more superficial, common (opp. to philosophical acuteness, nicety), id. Fin. 2, 6, 17:

    dolor,

    id. Att. 8, 3, 4:

    hoc Pansa aut non videt (hebeti enim ingenio est) aut negligit,

    id. Phil. 10, 8, 17; cf.:

    hebetiora hominum ingenia,

    id. N. D. 2, 6, 17:

    ratio,

    Plin. 2, 47, 46, § 119:

    quaedam hebes, sordida, jejuna oratio,

    Quint. 8, 3, 49:

    quasdam (litteras) velut acriores parum efficimus et aliis non dissimilibus sed quasi hebetioribus permutamus,

    id. 1, 11, 4.—Of a speaker: hebes lingua, magis malus quam callidus ingenio, Ps.-Sall. de Rep. 2, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > hebetia

  • 11 5844

    2. RUS слоник m злаковый
    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA

    DICTIONARY OF ANIMAL NAMES IN FIVE LANGUAGES > 5844

См. также в других словарях:

  • BARDUS I — BARDUS, I. Druydis fil. Celtarum Rex quintus, tempore Aralii, Assyriorum Regis. Hic carminum inventione celebris, immodicô Poêseos et Musicae usu omnia vertit in delitias, molliciem et luxum. Ab huius Regis nomine, et utraque canendi arte… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BARDUS II — BARDUS II. Rex Celtarum. Dupleix, l. 2. memor. Gall. Berosus l. 5 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Bardus — Très rare, le nom se rencontre en Charente Maritime et en Guadeloupe. Apparemment une forme latinisée de Bardu, Bardou (voir ces noms) …   Noms de famille

  • bardus — bar|dus adv. (ÆLDRE brat); hun faldt bardus ned af stolen …   Dansk ordbog

  • BARDUS Hieronymus — vide Hieronymus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Bardus — Bums …   Danske encyklopædi

  • Guilielmus Bardus (122) — 122Guilielmus Bardus, (21. Dec.), ein Cölestinermönch, äußerst fromm, stetem Gebete obliegend und deßhalb einstmals gewürdigt, mit offenen Augen eine Erscheinung des gekreuzigten Heilandes zu schauen, starb in Paris im Rufe der Heiligkeit. Er… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • HIERONYMUS Balbus et Bardus — quorum ille primus Ep. Carinthiae, de Coronatione. Item de civili et bellica fortitudine: iste Monachus Florentinus, Chronicon scripsit, usque ad A. C. 1580 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • List of legendary kings of Britain — For historical kings who used or upon whom was bestowed the title King of the Britons , see King of the Britons. The following list of legendary kings of Britain derives predominantly from Geoffrey of Monmouth s circa 1136 work Historia Regum… …   Wikipedia

  • The Legend of Heroes: A Tear of Vermillion — Developer(s) Falcom, MiCROViSion (PSP) …   Wikipedia

  • BARDE — Suivant l’étymologie, barde signifie «qui pose, qui établit la louange». Et telle est bien la fonction du barde dans l’Antiquité celtique. Mais le droit ou le devoir de dispenser la louange implique aussi la possibilité contraire, celle du blâme …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»