-
1 мот
мотmalŝparanto.* * *м. разг.derrochador m, despilfarrador m, disipador m; manirroto m ( транжир)* * *м. разг.derrochador m, despilfarrador m, disipador m; manirroto m ( транжир)* * *n1) gener. derrochador, malgastador, gastador2) colloq. despilfarrador, disipador, manirroto (транжир), perdigón3) amer. botador4) obs. baratador -
2 мошенник
моше́нни||кfripono, kanajlo;\мошенникчать friponi;\мошенникчество friponado;friponaĵo (мошеннический поступок).* * *м.* * *м.* * *n1) gener. aranero, bergante, buscón, caballero de industria (de mohatra), chanchullero, donillero, estafador, galopìn, malandrìn, petardista, picaro, pìcaro, ratero (мелкий), sinverg¸enza, tràpala, zorrastrón, bribón, gancho, garrancho, garulla, granuja, petate, pillastre, pillo, ribaldo, tramposo, truhàn2) colloq. randa, echacuervos, ganforro3) obs. baratador4) law. cachero, chicanero, defraudador, despojante, embaucador, embustero, escamoteador, lanza, leguleyo, paquero, sacadineros, socalicero, timador, timo, trampeador, trampista, (f, мекс.) transa, trapacero5) mexic. perdulario6) Col. cachaco, ficha7) Peru. cuatrero8) Chil. badulaque -
3 обманщик
обма́н||щикtrompanto;\обманщикывать(ся) см. обману́ть(ся).* * *м.engañador m, tramposo m, embustero m* * *м.engañador m, tramposo m, embustero m* * *n1) gener. aranero, camandulero, chasquista, embaidor, embrollon, invencionero, petardero, petardista, tramposo, burlador, chafallon, chapucero, defraudador, embaucador, embustero, engañador, faramallero, impostor, marañero, maula, superchero, tramoyero, tramoyista2) colloq. engañabobos, engañanecios, zascandil3) obs. baratador4) mexic. tracalero, chalequero, tarugo5) Col. almàrtaga6) Chil. droguero, droguista
См. также в других словарях:
baratador — baratador, a 1 adj. y n. Que [o el que] hace cambios de cosas. 2 (ant.) Mentiroso o estafador. * * * baratador, ra. (De baratar). adj. Que hace baratas (ǁ trueques). U. t. c. s. || 2. ant. Embustero, engañador … Enciclopedia Universal
baratador — baratador, ra (De baratar). 1. adj. Que hace baratas (ǁ trueques). U. t. c. s.) 2. ant. Embustero, engañador. Era u. t. c. s.) … Diccionario de la lengua española
estafar — (Del ital. staffare, sacar el pie del estribo < staffa, estribo.) ► verbo transitivo 1 Quitar a una persona dinero u otra cosa de valor con engaño. SINÓNIMO timar 2 Decepcionar a alguien al no recibir aquello que esperaba o al recibirlo en mal … Enciclopedia Universal
mentir — (Del lat. mentiri.) ► verbo intransitivo 1 Decir una persona lo contrario de lo que sabe, cree o piensa: ■ mintió para que no lo castigaran. SE CONJUGA COMO sentir SINÓNIMO engañar [faltar a la verdad] 2 Inducir a error: ■ las ilusiones me… … Enciclopedia Universal