Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

balatrō

  • 1 balatro

    balatro, ōnis, m., ein gemeiner Possenreißer, Hor. sat. 1, 2, 2. Vopisc. Carin. 21, 1. – als scherzh. Spitzname, unnützer Schwätzer, Schreier, Hans Narr, Lucr. 3, 954. Varr. r. r. 2, 5, 1. Hor. sat. 2, 8, 21 u. 64: dah. ne me putes in modum rustici balatronis cuncta Origenis reprobare, quae scripsit, Hier. ep. 85, 4. – / Gloss. ›balatro, ἄσωτος‹ (= asotus, w. s.), also mit barathrus zusammengestellt; vgl. Comment. Cruq. u. Acro Hor. sat. 1, 2, 2.

    lateinisch-deutsches > balatro

  • 2 balatro

    balatro, ōnis, m., ein gemeiner Possenreißer, Hor. sat. 1, 2, 2. Vopisc. Carin. 21, 1. – als scherzh. Spitzname, unnützer Schwätzer, Schreier, Hans Narr, Lucr. 3, 954. Varr. r. r. 2, 5, 1. Hor. sat. 2, 8, 21 u. 64: dah. ne me putes in modum rustici balatronis cuncta Origenis reprobare, quae scripsit, Hier. ep. 85, 4. – Gloss. ›balatro, ἄσωτος‹ (= asotus, w. s.), also mit barathrus zusammengestellt; vgl. Comment. Cruq. u. Acro Hor. sat. 1, 2, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > balatro

  • 3 balatrō

        balatrō ōnis, m    a babbler, jester, buffoon, H.
    * * *
    buffoon, fool; jester, joker; bleater, babbler

    Latin-English dictionary > balatrō

  • 4 balatro

    ōnis m.
    балагур, шут, тж. пустой болтун, крикун Vr, H, Vop

    Латинско-русский словарь > balatro

  • 5 balatro

    fool, buffoon, jester.

    Latin-English dictionary of medieval > balatro

  • 6 Balatro

    1.
    bălā̆tro, ōnis, m. [2. blatero]; lit., a babbler; hence, a jester, one who makes sport, a buffoon (it seems to have desig-nated a class of actors, perh. a harlequin, jester, or something similar):

    mendici, mimae, balatrones, hoc genus omne,

    Hor. S. 1, 2, 2; Vop. Carin. 21.—Facetè, in Varr. as a designation of his friends when in dispute, Varr. R. R. 2, 5, 1 Schneid.
    2.
    Bălā̆tro, ōnis, m. nom. prop., cognomen of Servilius, Hor. S. 2, 8, 21; 2, 8, 33; 2, 8, 40; 2, 8, 64; 2, 8, 83; cf.:

    in modum rustici Balatronis,

    Hier. Ep. 153; cf. scurra.

    Lewis & Short latin dictionary > Balatro

  • 7 balatro

    1.
    bălā̆tro, ōnis, m. [2. blatero]; lit., a babbler; hence, a jester, one who makes sport, a buffoon (it seems to have desig-nated a class of actors, perh. a harlequin, jester, or something similar):

    mendici, mimae, balatrones, hoc genus omne,

    Hor. S. 1, 2, 2; Vop. Carin. 21.—Facetè, in Varr. as a designation of his friends when in dispute, Varr. R. R. 2, 5, 1 Schneid.
    2.
    Bălā̆tro, ōnis, m. nom. prop., cognomen of Servilius, Hor. S. 2, 8, 21; 2, 8, 33; 2, 8, 40; 2, 8, 64; 2, 8, 83; cf.:

    in modum rustici Balatronis,

    Hier. Ep. 153; cf. scurra.

    Lewis & Short latin dictionary > balatro

  • 8 nasus

    [st1]1 [-] nāsus, i, m.: - [abcl][b]a - nez; odorat. - [abcl]b - finesse, goût, esprit moqueur, raillerie, persiflage. - [abcl]c - nez, considéré comme le siège de la colère, colère, mauvaise humeur. - [abcl]d - poignée, anse, goulot, bec.[/b]    - habere nasum, Mart. 1, 42, 18: avoir le goût délicat.    - nasus atticus, Sen.: le sel attique.    - nasus illis nullus erat, Hor. S. 2, 2, 89: ils n'avaient pas d'odorat.    - aliquem (aliquid) suspendere naso, Hor.: se moquer de qqn (de qqch).    - Balatro suspendens omnia naso "haec est condicio vivendi" aiebat, Hor. S. 2, 8, 64: Balatron, se moquant de tout, disait: "Telle est la condition de la vie humaine".    - tacito ridere naso, id. 5, 19, 17: rire dans sa barbe.    - sis denique nasus, Mart.: enfin sois la raillerie en personne.    - nasus stili, Plin.: style satirique.    - nasum tentare ursi, Mart.: affronter la fureur d'un ours.    - ira cadat naso, Pers.: laisse tomber ta colère. [st1]2 [-] Nāsus (Nāsŏs), i, f.: - [abcl][b]a - Nasos (île), partie de Syracuse. - [abcl]b - Nasos, ville d'Acarnanie.[/b]    - [gr]gr. Νᾶσος.
    * * *
    [st1]1 [-] nāsus, i, m.: - [abcl][b]a - nez; odorat. - [abcl]b - finesse, goût, esprit moqueur, raillerie, persiflage. - [abcl]c - nez, considéré comme le siège de la colère, colère, mauvaise humeur. - [abcl]d - poignée, anse, goulot, bec.[/b]    - habere nasum, Mart. 1, 42, 18: avoir le goût délicat.    - nasus atticus, Sen.: le sel attique.    - nasus illis nullus erat, Hor. S. 2, 2, 89: ils n'avaient pas d'odorat.    - aliquem (aliquid) suspendere naso, Hor.: se moquer de qqn (de qqch).    - Balatro suspendens omnia naso "haec est condicio vivendi" aiebat, Hor. S. 2, 8, 64: Balatron, se moquant de tout, disait: "Telle est la condition de la vie humaine".    - tacito ridere naso, id. 5, 19, 17: rire dans sa barbe.    - sis denique nasus, Mart.: enfin sois la raillerie en personne.    - nasus stili, Plin.: style satirique.    - nasum tentare ursi, Mart.: affronter la fureur d'un ours.    - ira cadat naso, Pers.: laisse tomber ta colère. [st1]2 [-] Nāsus (Nāsŏs), i, f.: - [abcl][b]a - Nasos (île), partie de Syracuse. - [abcl]b - Nasos, ville d'Acarnanie.[/b]    - [gr]gr. Νᾶσος.
    * * *
        Nasus, nasi. Cic. Le nez.
    \
        Pestis nasorum. Catul. Grande puanteur.
    \
        Crispans nasus. Pers. Refroncé et ridé, comme quand on rit bien fort, ou on rechine.
    \
        Madidi infantia nasi. Iuuenal. Quand on ha le nez morveulx comme les petits enfants, La morve du nez.
    \
        Vigilanti stertere naso. Iuuenal. Faire la dormeveille, Contrefaire le dormeur.
    \
        Nasus. Plin. Moquerie.
    \
        Naso suspendere aliquem. Horat. Pers. Se moquer de luy.
    \
        Nasum habere. Martial. Estre moqueur.

    Dictionarium latinogallicum > nasus

  • 9 nasus

    1.
    nāsus, i, m. (ante - class. nasum, i, n.: quīs oculi non sunt neque nasum, Lucil. ap. Non. 215, 4; Plaut. Am. 1, 1, 288; id. Curc. 1, 2, 18; id. Men. 1, 2, 57; id. Mil. 4, 6, 41), the nose (syn nares).
    I.
    Lit.:

    nasus ita locatus est, ut quasi murus oculis interjectus esse videatur,

    Cic. N. D. 2, 57, 143:

    abripere alicui nasum mordicus,

    Plaut. Men. 1, 3, 12:

    naso exhibere molestiam,

    id. Capt. 4, 2, 37:

    naso clamare magnum,

    to snore, id. Mil. 3, 2, 9:

    acutus,

    id. Capt. 3, 4, 115:

    collisus nasus,

    Sen. Ira, 3, 22, 4:

    pravus,

    Hor. A. P. 36:

    congelati gutta nasi,

    Mart. 11, 98, 7:

    madidique infantia nasi,

    Juv. 10, 199:

    exprimere rorantem frigore nasum,

    Mart. 7, 37, 3:

    ingeminant geminos naso crispante cachinnos,

    Pers. 3, 87:

    si tibi displicuit tuus nasus,

    Juv. 6, 495:

    vigilanti stertere naso,

    id. 1, 57.—
    B.
    The nose, as the seat of quick smell; and also the feature whereby anger or scorn is expressed; cf. naris ( poet.):

    rancidum aprum antiqui laudabant, non quia nasus Illis nullus erat,

    Hor. S. 2, 2, 89.—Of anger:

    disce sed ira cadat naso, rugosaque sanna,

    Pers. 5, 91; Mart. 6, 64, 28.—Of scorn, derision, satirical wit, satire, sarcasm:

    naso adunco aliquem suspendere,

    Hor. S. 1, 6, 5:

    Balatro suspendens omnia naso,

    id. ib. 2, 8, 64:

    Lucilius, qui primus condidit stili nasum, Plin. N. H. praef. § 8: non cuicumque datum est habere nasum,

    Mart. 1, 42, 18:

    tacito ridere naso,

    id. 5, 19, 17:

    juvenesque senesque et pueri nasum rhinocerotis habent,

    id. 1, 3, 6.—
    II.
    Transf., the projecting part of a vessel, the nozzle or spout (cf. nassiterna):

    calix nasorum quatuor,

    Juv. 5, 46; cf. Mart. 14, 96.
    2.
    Nāsus, i, v. Nasos.

    Lewis & Short latin dictionary > nasus

  • 10 suspendo

    suspendo, di, sum, 3, v. a. [sus, from subs, for sub; v. sub, III., and pendo], to hang up, hang, suspend (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    pernas suspendito in vento biduum... suspendito in fumo biduum... suspendito in carnario,

    Cato, R. R. 162, 3:

    aliquid in fumo,

    Plin. 30, 4, 11, § 31:

    suspensae in litore vestes,

    Lucr. 1, 305:

    religata ad pinnam muri reste suspensus,

    Liv. 8, 16, 9:

    oscilla ex altā pinu,

    Verg. G. 2, 389:

    columbam malo ab alto,

    id. A. 5, 489:

    tignis nidum suspendat hirundo,

    id. G. 4, 307:

    habilem arcum umeris,

    id. A. 1, 318:

    stamina telā,

    Ov. M. 6, 576:

    aliquid collo,

    Plin. 37, 9, 40, § 124:

    (ranae) suspensae pedibus,

    id. 32, 8, 29, § 92; Col. 7, 10, 3:

    aliquid e collo,

    Plin. 23, 7, 63, § 125:

    allium super prunas,

    id. 19, 6, 34, § 115:

    vitem sub ramo,

    id. 17, 23, 35, § 209:

    cocleam in fumo,

    id. 30, 4, 11, § 31: aliquid lance, to weigh, Pert. 4, 10; cf.:

    in trutinā Homerum,

    Juv. 6, 438:

    suspendi a jugulis suis gladios obsecrantes,

    Amm. 17, 12, 16:

    se suspendit fenestrā,

    i. e. to look out, App. M. p. 148, 6.— Poet.:

    nec sua credulitas piscem suspenderat hamo,

    had hung, caught, Ov. M. 15, 101.—In a Greek construction: [p. 1820] (pueri) laevo suspensi loculos tabulamque lacerto, with their satchels hanging on their arms, Hor. S. 1, 6, 74; id. Ep. 1, 1, 56.—
    B.
    In partic.
    1.
    Pregn., of persons.
    a.
    To choke to death by hanging, to hang (cf.:

    suffoco, strangulo): capias restim ac te suspendas,

    Plaut. Poen. 1, 2, 184; cf. id. Pers. 5, 2, 34:

    nisi me suspendo, occidi,

    id. Rud. 5, 3 59:

    se suspendere,

    id. Trin. 2, 4, 135; Cic. Verr. 2, 3, 56, § 129; id. Att. 13, 40, 1: caput obnubito: arbori infelici suspendito, Lex. ap. Cic. Rab. Perd. 4, 13; Liv. 1, 26, 6:

    uxorem suam suspendisse se de ficu,

    Cic. de Or. 2, 69, 278:

    se e ficu,

    Quint. 6, 3, 88:

    hominem in oleastro,

    Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57:

    more vel intereas capti suspensus Achaei,

    Ov. Ib. 297:

    aliquem in furcā,

    Dig. 48, 13, 6; cf.:

    virgines, quae corporibus suspensis demortuae forent,

    Gell. 15, 10, 2.—
    b.
    To hang at the whipping-post; pass., to be flogged, Amm. 15, 7, 4.—
    2.
    Of offerings in a temple, to hang up, dedicate, consecrate:

    votas vestes,

    Verg. A. 12, 769; cf. id. ib. 9, 408:

    arma capta patri Quirino,

    id. ib. 6, 859:

    vestimenta maris deo,

    Hor. C. 1, 5, 15:

    insignia,

    Tib. 2, 4, 23.—
    3.
    Esp., of buildings, to build upon arches or vaults, to arch or vault: primus balneola suspendit, Cic. Fragm. ap. Non. 194, 14; cf. id. Top. 4, 22:

    pavimenta,

    Pall. 1, 20, 2:

    cameras harundinibus,

    to arch over, Plin. 16, 36, 64, § 156:

    castra saxis praeruptis,

    to build on, Sil. 3, 556:

    velabra,

    Amm. 14, 6, 25:

    duo tigna... suspenderent eam contignationem,

    propped up, supported, Caes. B. C. 2, 9, 2; cf. id. ib. § 5.—
    b.
    Transf. (with esp. reference to the thing beneath), to prop up, hold up, support:

    muro suspenso furculis,

    Liv. 38, 7, 9:

    agentem ex imo rimas insulam,

    Sen. Ben. 6, 15, 5:

    tellus ligneis columnis suspenditur,

    Plin. 33, 4, 21, § 68:

    dolia subjectis parvis tribus lapidibus suspenduntur,

    Col. 12, 18, 6; cf. id. 2, 15, 6; 3, 13, 8:

    orbis Libycos Indis dentibus,

    tables with ivory feet, Mart. 2, 43, 9:

    cum terra levis virgultaque molem suspendant,

    Luc. 3, 397; Petr. 135:

    pes summis digitis suspenditur,

    is raised on tiptoe, Quint. 11, 3, 125.—
    c.
    Esp., of ploughing, etc., to lift up, raise:

    si non fuerit tellus fecunda... tenui sat erit suspendere sulco,

    Verg. G. 1, 68:

    ripas... litora multo vomere suspendere,

    Stat. Th. 4, 181; cf.:

    vineam in summā terrā suspendere,

    Col. 3, 13.—
    II.
    Trop.; pass. suspendi, to depend, rest, etc.
    A.
    In gen. (very rare):

    extrinsecus aut bene aut male vivendi suspensas habere rationes,

    dependent upon externals, Cic. Fam. 5, 13, 1:

    cui viro ex se ipso apta sunt omnia, nec suspensa aliorum aut bono casu aut contrario pendere, etc.,

    id. Tusc. 5, 12, 36:

    genus, ex quo ceterae species suspensae sunt,

    Sen. Ep. 58, 7:

    numquam crediderim felicem ex felicitate suspensum,

    id. ib. 98, 1.—
    B.
    In partic., to cause to be suspended, i. e.,
    1.
    To make uncertain or doubtful, to keep in suspense:

    medio responso rem suspenderunt,

    Liv. 39, 29, 1:

    illa Suspendit animos fictā gravitate rogantum,

    Ov. M. 7, 308:

    ea res omnium animos exspectatione suspenderat,

    Curt. 9, 7, 20:

    aliquem exspectatione,

    Plin. Ep. 2, 20, 3:

    diu judicum animos,

    Quint. 9, 2, 22; cf.:

    senatum ambiguis responsis,

    Suet. Tib. 24:

    suspensa ac velut dubitans oratio,

    Quint. 10, 7, 22:

    exspectationem,

    Curt. 7, 4, 14; cf. infra, in the P. a. —
    2.
    To stay, stop, check, interrupt, suspend (syn. supprimo):

    nec jam suspendere fletum Sustinet,

    Ov. F. 4, 849:

    lacrimas,

    id. Am. 1, 7, 57:

    spiritum,

    Quint. 1, 8, 1:

    sermonem,

    Quint. 11, 3, 35 sq.:

    fluxiones oculorum,

    Plin. 28, 7, 21, § 73:

    epiphoras,

    id. 25, 12, 91, § 143:

    causas morbi,

    Veg. Vet. 3, 65, 5:

    gressum,

    id. ib. 2, 55, 3:

    manum tuam,

    id. ib. 2, 40, 3; cf. P. a. 2. infra. —
    * 3.
    To hang or fix upon something:

    suspendit pictā vultum mentemque tabellā,

    Hor. Ep. 2, 1, 97.—
    4.
    Aliquem or aliquid naso (adunco), to turn up one ' s nose at, to sneer at a person or thing (Horatian):

    naso suspendis adunco Ignotos,

    Hor. S. 1, 6, 5:

    Balatro suspendens omnia naso,

    id. ib. 2, 8, 64.—
    5.
    Of a temporary removal from office, to suspend:

    duobus hunc (episcopum) mensibus, Greg. M. Ep. 3, 46: ab officio suspensus,

    id. ib. —Hence, suspen-sus, a, um, P. a.
    A.
    Lit. (mostly poet. and in post-Aug-prose).
    1.
    Raised, elerated, suspended: Roma cenaculis sublata atque suspensa, Cic. Agr. 2, 35, 96; so,

    saxis suspensam hanc aspice rupem,

    Verg. A. 8, 190: equi illi Neptunii, qui per undas currus suspensos rapuisse dicuntur, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 27, 67; cf.:

    vel mare per medium fluctu suspensa tumenti Ferret iter,

    skimming lightly over the waters, Verg. A. 7, 810:

    (corus) suspensum in terras portat mare,

    raised on high, Sil. 1, 470:

    suspensis auribus,

    Prop. 3, 6 (4, 5), 8:

    aura suspensa levisque,

    Lucr. 3, 196:

    terra,

    loosened, loose, Col. 11, 3, 54:

    suspensissimum pastinatum,

    id. 3, 13, 7:

    (oliva) inicitur quam mundissimis molis suspensis ne nucleus frangatur,

    id. 12, 51, 2, and 54, 2:

    radix suspensa pariter et mersa,

    Plin. Ep. 8, 20, 6:

    suspensum inter nubila corpus,

    Sil. 12, 94; 1, 470:

    loco ab umore suspenso,

    Pall. 1, 40, 1:

    alituum suspensa cohors,

    Sen. Phoen. 77.—
    2.
    Transf., suspended, i. e. pressing or touching lightly, light:

    suspenso gradu placide ire perrexi,

    on tiptoe, Ter. Phorm. 5, 6, 28; so,

    gradu,

    Ov. F. 1, 426; 6, 338; cf.:

    evagata noctu suspenso pede,

    Phaedr. 2, 4, 18:

    pedes,

    Sen. Contr. 1 praef. fin.:

    suspensa levans digitis vestigia primis,

    Verg. Cir. 212:

    vestigia,

    Sil. 15, 617:

    suspensā manu commendare aliquem,

    slightly, Plin. Ep. 6, 12, 1:

    suspensis dentibus,

    Lucr. 5, 1069:

    suspensis passibus,

    Amm. 14, 2, 31:

    molis suspensis,

    Col. 12, 51, 2; 12, 54, 2.—
    B.
    Trop.
    1.
    Uncertain, hovering, doubtful, wavering, hesitating, in suspense, undetermined, anxious (the predom. and class. signif.;

    syn.: incertus, dubius): nolo suspensam et incertam plebem Romanam obscurā spe et caecā exspectatione pendere,

    Cic. Agr. 2, 25, 66; cf.:

    civitas suspensa metu,

    id. ib. 1, 8, 23:

    suspensum me tenes,

    id. Att. 10, 1, 2:

    maneo Thessalonicae suspensus,

    id. ib. 3, 8, 2; Hirt. B. G. 8, 43:

    tot populos inter spem metumque suspensos animi habetis,

    Liv. 8, 13:

    suspensus animus et sollicitus,

    Cic. Att. 2, 18, 1:

    suspenso animo exspectare, quod quis agat,

    id. ib. 4, 15, 10:

    animus,

    id. de Or. 1, 56, 239; id. Fam. 16, 3, 2; id. Verr. 2, 5, 6, § 14:

    animus suspensus curis majoribus,

    id. Phil. 7, 1, 1:

    auditā inspectāque re, omnia suspensa neutro inclinatis sententiis reliquere,

    Liv. 34, 62, 16:

    dimissis suspensā re legatis,

    id. 31, 32, 5.— Comp.:

    exercitus suspensiore animo, Auct. B. Afr. 48, 3: suspensus incertusque vultus, coloris mutatio,

    Cic. Clu. 19, 54; 3, 8; cf.: hominum exspectationem et spem rei publicae suspensam tenere, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 1; Cic. Fam. 11, 8, 1:

    suspensam dubiamque noctem spe ac metu exegimus,

    Plin. Ep. 6, 20, 19:

    pro homine amicissimo,

    id. ib. 8, 5, 3:

    munera suspensi plena timoris,

    Ov. H. 16, 84 Ruhnk.:

    suspensa et obscura verba,

    Tac. A. 1, 11.— Neutr. absol.:

    quare non semper illam (nequitiam) in suspenso relinquam?

    Sen. Ep. 97, 14:

    est suspensum et anxium, de eo, quem ardentissime diligas, interdum nihil scire,

    Plin. Ep. 6, 4, 3:

    rem totam in suspenso reliqui,

    id. ib. 10, 31 (40), 4:

    ipse in suspenso tenuit,

    Tac. H. 1, 78 fin.:

    si adhuc in suspenso sit statuta libertas,

    Dig. 9, 4, 15; Just. Inst. 1, 12, 5.—
    2.
    Of goods held under a lien or judgment:

    suspensis amici bonis libellum deicio creditoribus ejus me obligaturus,

    Sen. Ben. 4, 12, 3.—
    3.
    Dependent:

    qui fideles nobis socii, qui dubii suspensaeque ex fortunā fidei,

    Liv. 44, 18, 4:

    animos ex tam levibus momentis fortunae suspensos,

    id. 4, 32, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > suspendo

См. также в других словарях:

  • Balătro — (lat.), 1) ein nichtswürdiger Mensch, Schmarotzer u. Possenreißer; 2) (Bambalio), ein Mensch mit einer so unverständlichen Sprache, als ob er Brei im Munde hätte …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Balătro — (lat.), Schmarotzer …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Balatro — Balatro, lat., Possenreißer, Schmarotzer; undeutliche Aussprache wegen Schlaffheit der Zungenmuskeln; ein so ausgesprochenes Wort …   Herders Conversations-Lexikon

  • Balatro — In ancient Rome, a balatro was a professional jester or buffoon. [Hor. Sat. i. 2. 2. (cited by Allen)] Balatrones were paid for their jests, and the tables of the wealthy were generally open to them for the sake of the amusement they afforded.In… …   Wikipedia

  • БАЛАТРОН —    • Balătro,          слово, употребленное Горацием в Horat. Sat. 1, 2, 2, встречается снова у него же Horat. Sat. 2, 8, 21, как имя смешного спутника Мецената. Можно произвести это слово от blaterare, blatero (Horat. Sat. 2, 7, 35. Gell. 1, 15 …   Реальный словарь классических древностей

  • Список шутов — Шут на картине У. М. Чейза Список шутов включает перечисление как реальных, так и вымышленных персонажей, упоминаемых в историческ …   Википедия

  • baladrón — (Del lat. balatro, usado como injuria, término despectivo.) ► adjetivo Que fanfarronea o habla afectando valor o poder que no tiene. SINÓNIMO fanfarrón * * * baladrón, a (del lat. «balӑtro, ōnis»; muy poco frec. en f.) adj. *Bravucón o *fanfarrón …   Enciclopedia Universal

  • КЛАСС КОЛОВРАТКИ (ROTATORIA) —          Коловратками называют своеобразную группу в основном пресноводных микроскопических животных, выделенных в добавочный класс типа Nemathelminthes. Коловратки самые мелкие из многоклеточных животных (от 0, 04 до 2 мм). По своему… …   Биологическая энциклопедия

  • РУССКИЙ УКАЗАТЕЛЬ СТАТЕЙ — Абант Άβας Danaus Абанты Άβαντες Абарис Άβαρις Абдера Abdera Абдулонома Абдул Abdulonymus Абелла Abella Абеллинум Abellinum Абеона Abeona Абидос или Абид… …   Реальный словарь классических древностей

  • Bambalĭo — (lat.), 1) so v.w. Balatro 3); 2) Schimpfname: Tölpel …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Servilier — Die Servilier (lateinisch gens Servilia oder Servilii) waren eine der ältesten römischen Patrizierfamilien, die angeblich aus Alba Longa nach Rom übergesiedelt war. Seit dem Jahr 495 v. Chr. gehörte die gens Servilia zu den konsularischen… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»