Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

bacchor

  • 1 bacchor

    bacchor, ātus sum, ārī (Bacchus), I) intr.: A) eig., das Bacchusfest begehen, -feiern, Baccha bacchans, Plaut. Amph. 703: cum alqo, Plin. 3, 8: u. im Gleichnis, non ego sanius bacchabor (will lustiger schwärmen) Edonis, Hor. carm. 2, 7, 27. – dah. bacchantēs = Bacchae, Bacchantinnen, bacchantum voce, Ov. met. 3, 703: bacchantum ritu, ibid. 7, 258: similes bacchantibus, Curt. 8, 10 (36), 15: bacchantium lusus, Curt. 9, 10 (42), 24. – B) übtr.: a) übh. v. Menschen, bacchantisch schwärmen, jauchzen, frohlocken, lärmen, toben, rasen, wüten, bacchans et grassans, ein rasender Wüterich, Suet.: tum baccharis, tum furis, Cic.: quibus gaudiis exsultabis? quanta in voluptate bacchabere? Cic.: bacch. in vestra caede, Cic.: tantā in illos caede, Vulg. iudic. 20, 25: auch umherschwärmen, umhertollen = schwärmend-, rasend-, wild umherschweifen, -umherirren, in magnis montibus passim, Lucr.: totam per urbem, Verg.: medias Italûm per urbes, Verg.: per convivia et balneas, Lampr.: omne per latus Italiae ferro et igni, Claud. – b) vom feurigen Redner od. seiner Rede, eos... furere et bacchari arbitraretur, für überbegeisterte u. taumelnde Schwärmer hält, Cic. Brut. 276: dicendi genus... quod inanibus locis bacchatur, sich bacchantisch gebärdet, herumrast, Quint. 12, 10, 76. – v. der in Begeisterung versetzten Wahrsagerin, rasen, in antro, Verg. Aen. 6, 78: ebenso vom Dichter, in bacchantischer Begeisterung schwelgen, ad aras, Stat. silv. 1, 2, 258. – c) v. lebl. Gegenständen: α) = daher(heran-, herab-)rasen, -toben, -tosen, vom Winde, Hor. u. Ov.: v. Regen, Val. Flacc.: v. Gerüchte, fama bacchatur per urbem, Verg. – β) scherzh. v. einem vollgefüllten Gefäße, ubi bacchabatur aula, cassabant cadi, ins Tollen kam (= übervoll wurde), Plaut. mil. 856. – II) tr.: A) den Bacchusruf ertönen lassen, a) eig.: bacchari euhoe, Catull. 64, 61 u. 255. – b) passiv, v. Örtl. = vom Bacchusruf-, Bacchustanz od. von der Bacchusfeier durchtobt werden od. widerhallen, ita obsoletum sono furenter ab omni parte bacchatur nemus, Santra b. Non. 78, 28: ululatibus Ide bacchatur, Claud. rapt. Proserp. 1, 206: bes. Partiz., te, bacchate Cithaeron, Stat. Theb. 4, 371: bacchata iugis (auf seinen Gebirgen) Naxos, Verg. Aen. 3, 125: virginibus bacchata Lacaenis (von lakon. J.) Taygeta, Verg. georg. 2, 487: u. so Dindyma sanguineis famulûm bacchata lacertis, Val. Flacc. 3, 20. – B) in bacchantischer od. wilder Begeisterung dichten, carmen, Iuven. 6, 636.

    lateinisch-deutsches > bacchor

  • 2 bacchor

    bacchor, ātus sum, ārī (Bacchus), I) intr.: A) eig., das Bacchusfest begehen, -feiern, Baccha bacchans, Plaut. Amph. 703: cum alqo, Plin. 3, 8: u. im Gleichnis, non ego sanius bacchabor (will lustiger schwärmen) Edonis, Hor. carm. 2, 7, 27. – dah. bacchantēs = Bacchae, Bacchantinnen, bacchantum voce, Ov. met. 3, 703: bacchantum ritu, ibid. 7, 258: similes bacchantibus, Curt. 8, 10 (36), 15: bacchantium lusus, Curt. 9, 10 (42), 24. – B) übtr.: a) übh. v. Menschen, bacchantisch schwärmen, jauchzen, frohlocken, lärmen, toben, rasen, wüten, bacchans et grassans, ein rasender Wüterich, Suet.: tum baccharis, tum furis, Cic.: quibus gaudiis exsultabis? quanta in voluptate bacchabere? Cic.: bacch. in vestra caede, Cic.: tantā in illos caede, Vulg. iudic. 20, 25: auch umherschwärmen, umhertollen = schwärmend-, rasend-, wild umherschweifen, -umherirren, in magnis montibus passim, Lucr.: totam per urbem, Verg.: medias Italûm per urbes, Verg.: per convivia et balneas, Lampr.: omne per latus Italiae ferro et igni, Claud. – b) vom feurigen Redner od. seiner Rede, eos... furere et bacchari arbitraretur, für überbegeisterte u. taumelnde Schwärmer hält, Cic. Brut. 276: dicendi genus... quod inanibus locis bacchatur, sich bacchantisch gebärdet, herumrast, Quint. 12, 10, 76. – v. der in Begeisterung versetzten
    ————
    Wahrsagerin, rasen, in antro, Verg. Aen. 6, 78: ebenso vom Dichter, in bacchantischer Begeisterung schwelgen, ad aras, Stat. silv. 1, 2, 258. – c) v. lebl. Gegenständen: α) = daher(heran-, herab-)rasen, -toben, -tosen, vom Winde, Hor. u. Ov.: v. Regen, Val. Flacc.: v. Gerüchte, fama bacchatur per urbem, Verg. – β) scherzh. v. einem vollgefüllten Gefäße, ubi bacchabatur aula, cassabant cadi, ins Tollen kam (= übervoll wurde), Plaut. mil. 856. – II) tr.: A) den Bacchusruf ertönen lassen, a) eig.: bacchari euhoe, Catull. 64, 61 u. 255. – b) passiv, v. Örtl. = vom Bacchusruf-, Bacchustanz od. von der Bacchusfeier durchtobt werden od. widerhallen, ita obsoletum sono furenter ab omni parte bacchatur nemus, Santra b. Non. 78, 28: ululatibus Ide bacchatur, Claud. rapt. Proserp. 1, 206: bes. Partiz., te, bacchate Cithaeron, Stat. Theb. 4, 371: bacchata iugis (auf seinen Gebirgen) Naxos, Verg. Aen. 3, 125: virginibus bacchata Lacaenis (von lakon. J.) Taygeta, Verg. georg. 2, 487: u. so Dindyma sanguineis famulûm bacchata lacertis, Val. Flacc. 3, 20. – B) in bacchantischer od. wilder Begeisterung dichten, carmen, Iuven. 6, 636.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > bacchor

  • 3 bacchabundus

    bacchābundus, a, um (bacchor), sich bacchantischer Begeisterung hingebend, agmen, Curt. 9, 10 (42), 27. – u. bacchantisch tobend, turbabat impurus hic in medio foro bacchabundus, Apul. apol. 82.

    lateinisch-deutsches > bacchabundus

  • 4 bacchatim

    bacchātim, Adv. (bacchor), in bacchantischer Wut, alqm discerpere, Apul. met. 1, 13.

    lateinisch-deutsches > bacchatim

  • 5 bacchatio

    bacchātio, ōnis, f. (bacchor), I) die Bacchusfeier, Hygin. fab. 4 u.a. – II) das bacchantische Schwärmen, sileatur de nocturnis eius bacchationibus ac vigiliis, Cic. II. Verr. 1, 33. – übtr., das Toben nach Bacchantenart, in detestabilis vinolentiae bacchationibus superbus exsultat, Augustin. ep. 35, 2.

    lateinisch-deutsches > bacchatio

  • 6 bacchator

    bacchātor, ōris, m. (bacchor), der Schwärmer, Tober, et falsoris prodentur insidiae et brevitate temporis forte constringitur insania bacchatoris, Zacch. 3, 8.

    lateinisch-deutsches > bacchator

  • 7 debaccho

    dē-baccho, s. dē-bacchor /.

    lateinisch-deutsches > debaccho

  • 8 debacchor

    dē-bacchor, ātus sum, ārī, tüchtig schwelgen, in ea villa multos dies ingenti luxuriā cum libertis suis et amicis paribus, Capit. Ver. 8, 8: in omnem d. luxuriam, Hieron. epist. 123, 9. – übtr., sich abtoben = sich ereifern, lärmen u. toben, Ter. adelph. 185: contra alqm, Hieron. in Isai. 11, 37, 26: poet., quā parte debacchantur ignes, Hor. carm. 3, 3, 55. – alt. Nbf. debaccho, wov. debaccharat, Ven. Fort. praef. § 5: debacchasset, Greg. Tur. de mir. S. Mart. 2, 20.

    lateinisch-deutsches > debacchor

  • 9 perbacchor

    per-bacchor, ātus sum, ārī, durchschwärmen, multos dies, Cic. Phil. 2, 104: annum suum in re publica, Ps. Cic. decl. in Sall. 3, 10: übtr., perbacchata domos incendia, Claud. b. Get. 142.

    lateinisch-deutsches > perbacchor

  • 10 bacchabundus

    bacchābundus, a, um (bacchor), sich bacchantischer Begeisterung hingebend, agmen, Curt. 9, 10 (42), 27. – u. bacchantisch tobend, turbabat impurus hic in medio foro bacchabundus, Apul. apol. 82.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > bacchabundus

  • 11 bacchatim

    bacchātim, Adv. (bacchor), in bacchantischer Wut, alqm discerpere, Apul. met. 1, 13.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > bacchatim

  • 12 bacchatio

    bacchātio, ōnis, f. (bacchor), I) die Bacchusfeier, Hygin. fab. 4 u.a. – II) das bacchantische Schwärmen, sileatur de nocturnis eius bacchationibus ac vigiliis, Cic. II. Verr. 1, 33. – übtr., das Toben nach Bacchantenart, in detestabilis vinolentiae bacchationibus superbus exsultat, Augustin. ep. 35, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > bacchatio

  • 13 bacchator

    bacchātor, ōris, m. (bacchor), der Schwärmer, Tober, et falsoris prodentur insidiae et brevitate temporis forte constringitur insania bacchatoris, Zacch. 3, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > bacchator

  • 14 debacchor

    dē-bacchor, ātus sum, ārī, tüchtig schwelgen, in ea villa multos dies ingenti luxuriā cum libertis suis et amicis paribus, Capit. Ver. 8, 8: in omnem d. luxuriam, Hieron. epist. 123, 9. – übtr., sich abtoben = sich ereifern, lärmen u. toben, Ter. adelph. 185: contra alqm, Hieron. in Isai. 11, 37, 26: poet., quā parte debacchantur ignes, Hor. carm. 3, 3, 55. – alt. Nbf. debaccho, wov. debaccharat, Ven. Fort. praef. § 5: debacchasset, Greg. Tur. de mir. S. Mart. 2, 20.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > debacchor

  • 15 perbacchor

    per-bacchor, ātus sum, ārī, durchschwärmen, multos dies, Cic. Phil. 2, 104: annum suum in re publica, Ps. Cic. decl. in Sall. 3, 10: übtr., perbacchata domos incendia, Claud. b. Get. 142.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perbacchor

См. также в других словарях:

  • ԿՈԿՈԶԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 1 1110 Chronological Sequence: 6c, 11c, 13c ձ. (որպէս լծ. ըստ կիւս. եւ գուշակ). եւ ԿՈԿՈԶԻՄ. κορυβαντιάω corybantas imitor entheo incessu, insanio, bacchor. մոլիլ իբր ըմբռնեալ ʼի հիացումն. աստուածարիլ. վարիլ որպէս գուշակ եւ իմաստակ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԿՈԿՈԶԻՄ — ( ) NBH 1 1110 Chronological Sequence: 6c, 11c, 13c ԿՈԿՈԶԱՆԱՄ (որպէս լծ. ըստ կիւս. եւ գուշակ). եւ ԿՈԿՈԶԻՄ. κορυβαντιάω corybantas imitor entheo incessu, insanio, bacchor. մոլիլ իբր ըմբռնեալ ʼի հիացումն. աստուածարիլ. վարիլ որպէս գուշակ եւ իմաստակ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԿՏՂԻՄ — (եցայ.) NBH 1 1131 Chronological Sequence: Early classical ձ. βακχεύομαι, γαργαλίζομαι, παραπαίω, μαίνομαι bacchor, desipio, insanio. Կատաղիլ. մոլիլ, մոլեգնիլ՝ մանաւանդ ʼի ցանկութիւս մարմնոյ. անկղիտանալ. եւ Խտտղիլ. գրի եւ ԿՏՂՄԻԼ. *Երիտասարդ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»