-
1 блеск
сущ.• blask• blichtr• błysk• błyskotliwość• efektowność• iskierka• jasność• połysk• połyskiwanie• połyskliwość• przebłysk• przepych• splendor• wspaniałość• łuna• świetność* * *błyszcz мин., blask, błysk, brzask, glans, połysk, świetność, splendor -
2 блесна
См. также в других словарях:
błyszcz — m II, D. u; lm M. e, D. y a. ów 1. → błystka 2. techn. «roztwór białkowych lub syntetycznych środków wiążących, zwykle z dodatkiem zmiękczaczy, wosków, niekiedy barwników, stosowany w garbarstwie do apreturowania skór, w celu nadania im połysku» … Słownik języka polskiego
antymonit — m IV, D. u, Ms. antymoniticie; lm M. y miner. «minerał, siarczek antymonu, najbogatsza ruda antymonu; błyszcz antymonu» … Słownik języka polskiego
błystka — ż III, CMs. błystkatce; lm D. błystkatek «przynęta z lśniącego metalu z haczykiem lub kotwiczką imitującą rybę do łowienia na wędkę ryb, głównie drapieżnych; błyszcz, błyszczka, błyszczyk» … Słownik języka polskiego
błyszczeć — ndk VIIb, błyszczećczę, błyszczećczysz, błyszcz, błyszczećczał, błyszczećczeli 1. «jaśnieć blaskiem; lśnić, połyskiwać» Błyszczą ogniska, lampy. Złota broszka błyszczy. Błyszczące guziki. Śnieg błyszczy w słońcu. Oczy błyszczą ze wzruszenia. 2.… … Słownik języka polskiego
galenit — m IV, D. u, Ms. galeniticie, blm miner. «siarczek ołowiu, minerał barwy ołowianoszarej, o silnym połysku metalicznym, łupliwy, występuje głównie w złożach hydrotermalnych i w skałach osadowych, najważniejsza ruda ołowiu; błyszcz ołowiu» ‹niem. z… … Słownik języka polskiego
kobaltyn — m IV, D. u, Ms. kobaltynnie, blm miner. «siarczek kobaltu i arsenu, minerał srebrzystobiały z czerwonawym odcieniem, o metalicznym połysku, ważna ruda kobaltu; błyszcz kobaltu» … Słownik języka polskiego