Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

axĭōma

  • 1 axioma

    axĭōma, ătis, n., = axiôma, a principle, axiom, App. Dogm. Plat. 3; cf. Gell. 16, 8 (in pure Lat., proloquium, pronuntiatum, profatum, etc.; v. Gell. l. l.).

    Lewis & Short latin dictionary > axioma

  • 2 axioma

    axiom
    voorbeelden:
    1   iets als een axioma aannemen take something as axiomatic

    Van Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > axioma

  • 3 axioma

    m.
    axiom.
    * * *
    1 axiom
    * * *
    * * *
    masculino axiom
    * * *
    = axiom.
    Ex. History or background, descriptions of well-known techniques, equipment, processes, conclusions, axioms and results need not be incorporated into an abstract.
    * * *
    masculino axiom
    * * *

    Ex: History or background, descriptions of well-known techniques, equipment, processes, conclusions, axioms and results need not be incorporated into an abstract.

    * * *
    axiom
    * * *
    axioma nm
    axiom
    * * *
    m axiom
    * * *
    axioma nm
    : axiom

    Spanish-English dictionary > axioma

  • 4 axioma

    * * *

    Dicionário português (brasileiro)-Inglês > axioma

  • 5 axioma

    n (m) axiom

    Diccionari Català-Anglès > axioma

  • 6 axioma

    axiom, fundamental preposition; principle (L+S)

    Latin-English dictionary > axioma

  • 7 axioma

    n. axiom, recognized truth, premise, basic assumption

    Holandés-inglés dicionario > axioma

  • 8 axioma

    • axiom

    Diccionario Técnico Español-Inglés > axioma

  • 9 axioma

    • axiom

    Nederlands-Engels Technisch Woordenboek > axioma

  • 10 axióma

    Slovenský-anglický slovník > axióma

  • 11 axioma

    Diccionario Español-Inglés Matemáticas > axioma

  • 12 axióma

    axiom

    Magyar-ingilizce szótár > axióma

  • 13 iets als een axioma aannemen

    iets als een axioma aannemen

    Van Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > iets als een axioma aannemen

  • 14 аксиома

    ж.
    axioma, assumption, postulate

    Russian-english psychology dictionary > аксиома

  • 15 аксиома

    от греч. axiōma
    (Отправное, исходное положение какой-либо теории, лежащее в основе доказательств других положений этой теории, в пределах которой оно принимается без доказательств.)

    принимать что-л. в качестве аксиомы — take smth as an axiom

    - аксиома болвана - аксиома выбора - слабая аксиома выявленного предпочтения - СА - аксиома независимости - аксиома непрерывности - аксиома непротиворечивости - основная аксиома - аксиома полезности - слабая аксиома

    Russian-English Dictionary "Microeconomics" > аксиома

  • 16 conecto

    cōnecto (less correctly, connecto, v. Ritschl, Opusc. II. 448 sq.; Gell. 2, 17, 8), nexŭi, nexum, 3, v. a. [necto], to tie, bind, fasten, or join together, to connect, entwine, link together (class.; most freq. in part. pass. and the trop. signif.); constr. with cum, inter se, the dat., or absol.
    I.
    Lit.:

    id (palliolum) conexum in umero laevo,

    folded, gathered, Plaut. Mil. 4, 4, 42:

    omnia inter se conexa et apta,

    Cic. N. D. 2, 38, 97:

    omnia omnimodis,

    Lucr. 2, 700:

    terrestria membra marinis,

    id. 2, 704; 2, 712; 3, 691:

    illae (apes) pedibus conexae ad limina pendent,

    Verg. G. 4, 257; cf. Sil. 2, 220:

    crines,

    Prop. 2, 5, 23:

    nodos,

    Ov. M. 12, 430:

    bracchia in genibus digitis conexa tenere,

    id. ib. 9, 311:

    naves validis utrimque trabibus,

    Tac. H. 2, 34:

    Mosellam atque Ararim facta inter utrumque fossa,

    id. A. 13, 53; cf.:

    Adiabenis conectuntur Carduchi,

    Plin. 6, 15, 17, § 44:

    lata alvus (navium) sine vinculo aeris aut ferri conexa,

    Tac. H. 3, 47:

    ferreae laminae serie inter se conexae,

    Curt. 4, 9, 3.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    amicitia cum voluptate conectitur,

    Cic. Fin. 1, 20, 67; Quint. 8, 3, 77:

    ita sunt inter se conexa et indiscreta omnia,

    id. 10, 1, 2; 5, 14, 32; cf.
    * Suet.
    Tib. 43:

    membra historiae,

    Quint. 9, 4, 129 al.:

    quod discrimini patris filiam conectebat,

    to implicate, involve, Tac. A. 16, 30; cf. id. ib. 16, 32:

    causam dolori meo,

    id. ib. 3, 12; id. H. 1, 65.—
    B.
    Esp.,
    1.
    In discourse, to connect with what precedes, join to, etc.:

    facilius est enim apta dissolvere quam dissipata conectere,

    Cic. Or. 71, 235:

    illud non est in uno verbo translato, sed ex pluribus continuatis conectitur,

    id. de Or. 3, 41, 166:

    inter se pleraque conexa et apta,

    id. Part. Or. 39, 137; Quint. 10, 1, 2: verba lyrae conectere, Hor. Ep. 2, 2, 86:

    carmina secum gracili filo,

    Col. 10, 227:

    res ac verba,

    Quint. 2, 4, 15; 9, 4, 58:

    conexa oratio (opp. interrupta),

    id. 9, 4, 7:

    aliam majorem insaniam,

    to join to, Plin. 36, 15, 24, § 116; hence also: versus orationesque ejus, to quote, cite, Treb. Gall. 11 fin.
    2.
    In philos. lang., = concludo, to annex or subjoin a logical conclusion:

    si enim est verum, quod ita conectitur: si quis, etc.... illud quoque verum est, etc.,

    Cic. Fat. 6, 12; 7, 14:

    omne, quod ipsum ex se conexum sit (e. g. si lucet, lucet) verum esse, etc.,

    id. Ac. 2, 30, 98.—Hence, cō-nexus, a, um, P. a., = conjunctus, connected, joined, cohering together with something (very rare):

    sive aliud quid vis potius conexius (quam animus) ei (sc. corpori) fingere,

    Lucr. 3, 555:

    Silanum per adfinitatem conexum Germanico,

    Tac. A. 2, 43;

    so also without affinitas, of relationship: Caesari,

    id. ib. 2, 50;

    4, 66: insequitur magno jam tunc conexus amore Patroclus,

    Stat. Achill. 1, 174.—
    2.
    In time, immediately following:

    conexi his funeribus dies,

    Cic. Pis. 5, 11.—Hence, subst.: cōnexum ( conn-), i, a necessary consequence, inevitable inference:

    ipsa ratio conexi, cum concesseris superius, cogit inferius concedere,

    Cic. Ac. 2, 30, 96:

    primumque quod est in conexo... necessarium est,

    id. Fat. 7, 14; cf. id. ib. 8, 15: quod Graeci sunêmmenon axiôma dicunt, alii nostrorum conjunctum, alii conexum dixerunt, Gell. 16, 8, 9; cf. the context.—And adv.: cōnexē ( conn-), in connection, connectedly:

    dicere aliquid,

    Mart. Cap. 4, § 387.

    Lewis & Short latin dictionary > conecto

  • 17 conexum

    cōnecto (less correctly, connecto, v. Ritschl, Opusc. II. 448 sq.; Gell. 2, 17, 8), nexŭi, nexum, 3, v. a. [necto], to tie, bind, fasten, or join together, to connect, entwine, link together (class.; most freq. in part. pass. and the trop. signif.); constr. with cum, inter se, the dat., or absol.
    I.
    Lit.:

    id (palliolum) conexum in umero laevo,

    folded, gathered, Plaut. Mil. 4, 4, 42:

    omnia inter se conexa et apta,

    Cic. N. D. 2, 38, 97:

    omnia omnimodis,

    Lucr. 2, 700:

    terrestria membra marinis,

    id. 2, 704; 2, 712; 3, 691:

    illae (apes) pedibus conexae ad limina pendent,

    Verg. G. 4, 257; cf. Sil. 2, 220:

    crines,

    Prop. 2, 5, 23:

    nodos,

    Ov. M. 12, 430:

    bracchia in genibus digitis conexa tenere,

    id. ib. 9, 311:

    naves validis utrimque trabibus,

    Tac. H. 2, 34:

    Mosellam atque Ararim facta inter utrumque fossa,

    id. A. 13, 53; cf.:

    Adiabenis conectuntur Carduchi,

    Plin. 6, 15, 17, § 44:

    lata alvus (navium) sine vinculo aeris aut ferri conexa,

    Tac. H. 3, 47:

    ferreae laminae serie inter se conexae,

    Curt. 4, 9, 3.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    amicitia cum voluptate conectitur,

    Cic. Fin. 1, 20, 67; Quint. 8, 3, 77:

    ita sunt inter se conexa et indiscreta omnia,

    id. 10, 1, 2; 5, 14, 32; cf.
    * Suet.
    Tib. 43:

    membra historiae,

    Quint. 9, 4, 129 al.:

    quod discrimini patris filiam conectebat,

    to implicate, involve, Tac. A. 16, 30; cf. id. ib. 16, 32:

    causam dolori meo,

    id. ib. 3, 12; id. H. 1, 65.—
    B.
    Esp.,
    1.
    In discourse, to connect with what precedes, join to, etc.:

    facilius est enim apta dissolvere quam dissipata conectere,

    Cic. Or. 71, 235:

    illud non est in uno verbo translato, sed ex pluribus continuatis conectitur,

    id. de Or. 3, 41, 166:

    inter se pleraque conexa et apta,

    id. Part. Or. 39, 137; Quint. 10, 1, 2: verba lyrae conectere, Hor. Ep. 2, 2, 86:

    carmina secum gracili filo,

    Col. 10, 227:

    res ac verba,

    Quint. 2, 4, 15; 9, 4, 58:

    conexa oratio (opp. interrupta),

    id. 9, 4, 7:

    aliam majorem insaniam,

    to join to, Plin. 36, 15, 24, § 116; hence also: versus orationesque ejus, to quote, cite, Treb. Gall. 11 fin.
    2.
    In philos. lang., = concludo, to annex or subjoin a logical conclusion:

    si enim est verum, quod ita conectitur: si quis, etc.... illud quoque verum est, etc.,

    Cic. Fat. 6, 12; 7, 14:

    omne, quod ipsum ex se conexum sit (e. g. si lucet, lucet) verum esse, etc.,

    id. Ac. 2, 30, 98.—Hence, cō-nexus, a, um, P. a., = conjunctus, connected, joined, cohering together with something (very rare):

    sive aliud quid vis potius conexius (quam animus) ei (sc. corpori) fingere,

    Lucr. 3, 555:

    Silanum per adfinitatem conexum Germanico,

    Tac. A. 2, 43;

    so also without affinitas, of relationship: Caesari,

    id. ib. 2, 50;

    4, 66: insequitur magno jam tunc conexus amore Patroclus,

    Stat. Achill. 1, 174.—
    2.
    In time, immediately following:

    conexi his funeribus dies,

    Cic. Pis. 5, 11.—Hence, subst.: cōnexum ( conn-), i, a necessary consequence, inevitable inference:

    ipsa ratio conexi, cum concesseris superius, cogit inferius concedere,

    Cic. Ac. 2, 30, 96:

    primumque quod est in conexo... necessarium est,

    id. Fat. 7, 14; cf. id. ib. 8, 15: quod Graeci sunêmmenon axiôma dicunt, alii nostrorum conjunctum, alii conexum dixerunt, Gell. 16, 8, 9; cf. the context.—And adv.: cōnexē ( conn-), in connection, connectedly:

    dicere aliquid,

    Mart. Cap. 4, § 387.

    Lewis & Short latin dictionary > conexum

  • 18 connexe

    cōnecto (less correctly, connecto, v. Ritschl, Opusc. II. 448 sq.; Gell. 2, 17, 8), nexŭi, nexum, 3, v. a. [necto], to tie, bind, fasten, or join together, to connect, entwine, link together (class.; most freq. in part. pass. and the trop. signif.); constr. with cum, inter se, the dat., or absol.
    I.
    Lit.:

    id (palliolum) conexum in umero laevo,

    folded, gathered, Plaut. Mil. 4, 4, 42:

    omnia inter se conexa et apta,

    Cic. N. D. 2, 38, 97:

    omnia omnimodis,

    Lucr. 2, 700:

    terrestria membra marinis,

    id. 2, 704; 2, 712; 3, 691:

    illae (apes) pedibus conexae ad limina pendent,

    Verg. G. 4, 257; cf. Sil. 2, 220:

    crines,

    Prop. 2, 5, 23:

    nodos,

    Ov. M. 12, 430:

    bracchia in genibus digitis conexa tenere,

    id. ib. 9, 311:

    naves validis utrimque trabibus,

    Tac. H. 2, 34:

    Mosellam atque Ararim facta inter utrumque fossa,

    id. A. 13, 53; cf.:

    Adiabenis conectuntur Carduchi,

    Plin. 6, 15, 17, § 44:

    lata alvus (navium) sine vinculo aeris aut ferri conexa,

    Tac. H. 3, 47:

    ferreae laminae serie inter se conexae,

    Curt. 4, 9, 3.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    amicitia cum voluptate conectitur,

    Cic. Fin. 1, 20, 67; Quint. 8, 3, 77:

    ita sunt inter se conexa et indiscreta omnia,

    id. 10, 1, 2; 5, 14, 32; cf.
    * Suet.
    Tib. 43:

    membra historiae,

    Quint. 9, 4, 129 al.:

    quod discrimini patris filiam conectebat,

    to implicate, involve, Tac. A. 16, 30; cf. id. ib. 16, 32:

    causam dolori meo,

    id. ib. 3, 12; id. H. 1, 65.—
    B.
    Esp.,
    1.
    In discourse, to connect with what precedes, join to, etc.:

    facilius est enim apta dissolvere quam dissipata conectere,

    Cic. Or. 71, 235:

    illud non est in uno verbo translato, sed ex pluribus continuatis conectitur,

    id. de Or. 3, 41, 166:

    inter se pleraque conexa et apta,

    id. Part. Or. 39, 137; Quint. 10, 1, 2: verba lyrae conectere, Hor. Ep. 2, 2, 86:

    carmina secum gracili filo,

    Col. 10, 227:

    res ac verba,

    Quint. 2, 4, 15; 9, 4, 58:

    conexa oratio (opp. interrupta),

    id. 9, 4, 7:

    aliam majorem insaniam,

    to join to, Plin. 36, 15, 24, § 116; hence also: versus orationesque ejus, to quote, cite, Treb. Gall. 11 fin.
    2.
    In philos. lang., = concludo, to annex or subjoin a logical conclusion:

    si enim est verum, quod ita conectitur: si quis, etc.... illud quoque verum est, etc.,

    Cic. Fat. 6, 12; 7, 14:

    omne, quod ipsum ex se conexum sit (e. g. si lucet, lucet) verum esse, etc.,

    id. Ac. 2, 30, 98.—Hence, cō-nexus, a, um, P. a., = conjunctus, connected, joined, cohering together with something (very rare):

    sive aliud quid vis potius conexius (quam animus) ei (sc. corpori) fingere,

    Lucr. 3, 555:

    Silanum per adfinitatem conexum Germanico,

    Tac. A. 2, 43;

    so also without affinitas, of relationship: Caesari,

    id. ib. 2, 50;

    4, 66: insequitur magno jam tunc conexus amore Patroclus,

    Stat. Achill. 1, 174.—
    2.
    In time, immediately following:

    conexi his funeribus dies,

    Cic. Pis. 5, 11.—Hence, subst.: cōnexum ( conn-), i, a necessary consequence, inevitable inference:

    ipsa ratio conexi, cum concesseris superius, cogit inferius concedere,

    Cic. Ac. 2, 30, 96:

    primumque quod est in conexo... necessarium est,

    id. Fat. 7, 14; cf. id. ib. 8, 15: quod Graeci sunêmmenon axiôma dicunt, alii nostrorum conjunctum, alii conexum dixerunt, Gell. 16, 8, 9; cf. the context.—And adv.: cōnexē ( conn-), in connection, connectedly:

    dicere aliquid,

    Mart. Cap. 4, § 387.

    Lewis & Short latin dictionary > connexe

  • 19 connexum

    cōnecto (less correctly, connecto, v. Ritschl, Opusc. II. 448 sq.; Gell. 2, 17, 8), nexŭi, nexum, 3, v. a. [necto], to tie, bind, fasten, or join together, to connect, entwine, link together (class.; most freq. in part. pass. and the trop. signif.); constr. with cum, inter se, the dat., or absol.
    I.
    Lit.:

    id (palliolum) conexum in umero laevo,

    folded, gathered, Plaut. Mil. 4, 4, 42:

    omnia inter se conexa et apta,

    Cic. N. D. 2, 38, 97:

    omnia omnimodis,

    Lucr. 2, 700:

    terrestria membra marinis,

    id. 2, 704; 2, 712; 3, 691:

    illae (apes) pedibus conexae ad limina pendent,

    Verg. G. 4, 257; cf. Sil. 2, 220:

    crines,

    Prop. 2, 5, 23:

    nodos,

    Ov. M. 12, 430:

    bracchia in genibus digitis conexa tenere,

    id. ib. 9, 311:

    naves validis utrimque trabibus,

    Tac. H. 2, 34:

    Mosellam atque Ararim facta inter utrumque fossa,

    id. A. 13, 53; cf.:

    Adiabenis conectuntur Carduchi,

    Plin. 6, 15, 17, § 44:

    lata alvus (navium) sine vinculo aeris aut ferri conexa,

    Tac. H. 3, 47:

    ferreae laminae serie inter se conexae,

    Curt. 4, 9, 3.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    amicitia cum voluptate conectitur,

    Cic. Fin. 1, 20, 67; Quint. 8, 3, 77:

    ita sunt inter se conexa et indiscreta omnia,

    id. 10, 1, 2; 5, 14, 32; cf.
    * Suet.
    Tib. 43:

    membra historiae,

    Quint. 9, 4, 129 al.:

    quod discrimini patris filiam conectebat,

    to implicate, involve, Tac. A. 16, 30; cf. id. ib. 16, 32:

    causam dolori meo,

    id. ib. 3, 12; id. H. 1, 65.—
    B.
    Esp.,
    1.
    In discourse, to connect with what precedes, join to, etc.:

    facilius est enim apta dissolvere quam dissipata conectere,

    Cic. Or. 71, 235:

    illud non est in uno verbo translato, sed ex pluribus continuatis conectitur,

    id. de Or. 3, 41, 166:

    inter se pleraque conexa et apta,

    id. Part. Or. 39, 137; Quint. 10, 1, 2: verba lyrae conectere, Hor. Ep. 2, 2, 86:

    carmina secum gracili filo,

    Col. 10, 227:

    res ac verba,

    Quint. 2, 4, 15; 9, 4, 58:

    conexa oratio (opp. interrupta),

    id. 9, 4, 7:

    aliam majorem insaniam,

    to join to, Plin. 36, 15, 24, § 116; hence also: versus orationesque ejus, to quote, cite, Treb. Gall. 11 fin.
    2.
    In philos. lang., = concludo, to annex or subjoin a logical conclusion:

    si enim est verum, quod ita conectitur: si quis, etc.... illud quoque verum est, etc.,

    Cic. Fat. 6, 12; 7, 14:

    omne, quod ipsum ex se conexum sit (e. g. si lucet, lucet) verum esse, etc.,

    id. Ac. 2, 30, 98.—Hence, cō-nexus, a, um, P. a., = conjunctus, connected, joined, cohering together with something (very rare):

    sive aliud quid vis potius conexius (quam animus) ei (sc. corpori) fingere,

    Lucr. 3, 555:

    Silanum per adfinitatem conexum Germanico,

    Tac. A. 2, 43;

    so also without affinitas, of relationship: Caesari,

    id. ib. 2, 50;

    4, 66: insequitur magno jam tunc conexus amore Patroclus,

    Stat. Achill. 1, 174.—
    2.
    In time, immediately following:

    conexi his funeribus dies,

    Cic. Pis. 5, 11.—Hence, subst.: cōnexum ( conn-), i, a necessary consequence, inevitable inference:

    ipsa ratio conexi, cum concesseris superius, cogit inferius concedere,

    Cic. Ac. 2, 30, 96:

    primumque quod est in conexo... necessarium est,

    id. Fat. 7, 14; cf. id. ib. 8, 15: quod Graeci sunêmmenon axiôma dicunt, alii nostrorum conjunctum, alii conexum dixerunt, Gell. 16, 8, 9; cf. the context.—And adv.: cōnexē ( conn-), in connection, connectedly:

    dicere aliquid,

    Mart. Cap. 4, § 387.

    Lewis & Short latin dictionary > connexum

  • 20 dijuncte

    dis-jungo or dījungo, xi, ctum, 3, v. a., to disjoin, disunite, separate, opp. to [p. 591] conjungo (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    Esp., to unyoke draught cattle:

    asinum, bovem ab opere,

    Varr. R. R. 2, 6, 4; Col. 2, 3, 1; Plin. 18, 27, 67, § 251:

    bovem opere,

    Col. 6, 15, 2;

    and simply bovem,

    id. 6, 14 fin.; Cic. Div. 2, 36 fin.; Hor. Ep. 1, 14, 28; Ov. M. 14, 648 al.—
    B.
    To wean sucklings:

    agnos a mamma,

    Varr. R. R. 2, 1, 20; 2, 7, 12 al.—
    C.
    In gen., to divide, separate, part, remove.
    (α).
    With acc. only, Plaut. Mil. 4, 8, 18:

    intervallo locorum et temporum dijuncti sumus,

    Cic. Fam. 1, 7:

    quod (flumen) Jugurthae Bocchique regnum disjungebat,

    Sall. J. 92, 5 et saep.—
    (β).
    With ab:

    nisi (fons) munitione ac mole lapidum disjunctus esset a mari,

    Cic. Verr. 2, 4, 53:

    qua in parte Cappadocia ab Armenia disjungitur,

    Sall. H. Fragm. IV. 20 ed. Gerl. (ap. Non. 535, 17); Liv. 42, 59.—
    (γ).
    With simple abl.: Italis longe disjungimur oris, * Verg. A. 1, 252.—
    * (δ).
    With inter se, Lucr. 3, 803.—
    II.
    Trop., to separate, part, divide (esp. freq. in Cic.).
    (α).
    With acc. only (very rarely):

    sin eos (oratorem et philosophum) disjungent, hoc erunt inferiores, etc.,

    Cic. de Or. 3, 35 fin.; id. Rep. 2, 37.—
    (β).
    With ab:

    ea res disiunxit illum ab illa,

    Ter. Hec. 1, 2, 86; cf.:

    eos a colonis,

    Cic. Sull. 21:

    populum a senatu,

    id. Lael. 12, 41:

    Pompeium a Caesaris amicitia,

    id. Phil. 2, 9 fin.:

    me ab orationibus,

    id. Fam. 1, 9, 23 Orell. N. cr.:

    nos a corporibus (shortly before, sevocare, avocare, and secernere animum a corpore),

    id. Tusc. 1, 31:

    pastionem a cultura,

    Varr. R. R. 1, 2, 22; cf. ib. 1, 3:

    honesta a commodis (opp. commiscere),

    Cic. N. D. 1, 7, 16:

    artem a scientia,

    Quint. 2, 15, 2:

    veterem amicitiam sibi ab Romanis,

    Liv. 42, 46, 6 et saep.—Hence, disjunctus, a, um, P. a., separate, distinct; distant, remote.—With ab or absol.
    A.
    Lit.:

    Aetolia procul a barbaris disjuncta gentibus,

    Cic. Pis. 37, 91; cf.:

    in locis disjunctissimis maximeque diversis,

    id. de Imp. Pomp. 4.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., apart, different, remote.
    (α).
    With ab:

    vita maxime disjuncta a cupiditate et cum officio conjuncta,

    Cic. Rosc. Am. 14, 39:

    homines Graecos, longe a nostrorum hominum gravitate disjunctos,

    id. Sest. 67, 141:

    mores Caelii longissime a tanti sceleris atrocitate disjuncti,

    id. Cael. 22; cf. id. de Or. 1, 3 fin.; id. Pis. 1, 3; cf. in comp.:

    nihil est ab ea cogitatione dijunctius,

    id. Ac. 2, 20 fin. et saep.—
    (β).
    Absol.:

    neque disjuncti doctores, sed iidem erant vivendi praeceptores atque dicendi,

    id. de Or. 3, 15, 57:

    ratio, quae similitudines transferat et disjuncta conjungat,

    id. Fin. 2, 14, 45.—
    2.
    Esp., of discourse, disconnected, abrupt, disjointed:

    conjunctio, quae neque asperos habet concursus, neque disjunctos atque hiantes,

    Cic. Part. Or. 6, 21; cf.

    of the orator himself: Brutum (oratorem) otiosum atque dijunctum,

    Tac. Or. 18.—
    3.
    In dialectics, opposed:

    disjuncta conjungere,

    Cic. Fin. 2, 14, 45: omne, quod ita disjunctum sit, quasi aut etiam, aut non, etc., i. e. logically opposed, disjunctive (i. q. disjunctio, II. A.), id. Ac. 2, 30, 97.—As subst.: disjunc-tum, i, n., that which is logically opposed: quod Graeci diezeugmenon axiôma, nos disjunctum dicimus, Gell. 16, 8, 12.— Adv.
    a.
    disjunctē ( dij-), separately, distinctly, disjunctively (opp. conjuncte), Fest. s. v. SACRAM VIAM, p. 292, 5 Müll.— Comp.:

    non satis quae disjunctius dicuntur, intellegis,

    Cic. Phil. 2, 13, 32.— Sup., Amm. 20, 3, 11. —
    b.
    disjunctim ( dij-), opp. conjunctim, Gai. 2, 199; 205; Dig. 28, 7, 5; 35, 1, 49 al.

    Lewis & Short latin dictionary > dijuncte

См. также в других словарях:

  • Axioma — Saltar a navegación, búsqueda Un axioma, en epistemología, es una verdad evidente que no requiere demostración, pues se justifica a sí misma, y sobre la cual se construye el resto de conocimientos por medio de la deducción; aunque, no todos los… …   Wikipedia Español

  • axiomă — AXIÓMĂ, axiome, s.f. 1. Adevăr fundamental admis fără demonstraţie, fiind evident prin el însuşi. 2. Enunţ prim, nedemonstrat, din care se deduc, pe baza unor reguli, alte enunţuri. [pr.: xi o ] – Din fr. axiome. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007 …   Dicționar Român

  • axioma — |acsi| s. m. Proposição tão evidente que não precisa ser demonstrada.   ‣ Etimologia: latim axioma, atis, do grego axíoma, atos …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • axioma — sustantivo masculino 1. Área: filosofía Afirmación que se considera verdadera, sin necesidad de demostración: El hombre es un ser racional es un axioma. Sinónimo: teorema …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • axioma — (Del lat. axiōma, y este del gr. ἀξίωμα). 1. m. Proposición tan clara y evidente que se admite sin necesidad de demostración. 2. Mat. Cada uno de los principios fundamentales e indemostrables sobre los que se construye una teoría …   Diccionario de la lengua española

  • Axioma — (Del lat. axioma < gr. axioma, lo que parece o se estima como justo < axios, digno.) ► sustantivo masculino LÓGICA Punto de partida de un razonamiento, o afirmación, considerado como evidente o no demostrable. * * * axioma (del lat.… …   Enciclopedia Universal

  • axioma — {{#}}{{LM A04285}}{{〓}} {{SynA04385}} {{[}}axioma{{]}} ‹a·xio·ma› {{《}}▍ s.m.{{》}} Proposición o enunciado básico tan claros y evidentes que se admiten sin necesidad de demostración: • ‘Dos cosas iguales a otra son iguales entre sí’ es un… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • Axioma de elección — Saltar a navegación, búsqueda En matemáticas, el axioma de elección o axioma de escogencia, abreviado usualmente AE, o AC por sus siglas en inglés, es un axioma de la teoría de conjuntos. Intuitivamente, AE dice que dada una colección de… …   Wikipedia Español

  • Axioma de regularidad — Saltar a navegación, búsqueda El axioma de regularidad o axioma de fundación es un axioma de la Teoría de Conjuntos (enmarcada en su formulación de Zermelo Fraenkel Skolem). Es conocido usualmente como V = R. Fue establecido por Zermelo en 1930… …   Wikipedia Español

  • Axioma de extensionalidad — Saltar a navegación, búsqueda El axioma de extensionalidad establece algo en apariencia tan trivial como que dos conjuntos son iguales si y sólo si tienen los mismos elementos. La forma de saber si tienen los mismos elementos no es otra que mirar …   Wikipedia Español

  • Axioma de unión — Saltar a navegación, búsqueda El axioma de unión, uno de los axiomas de la teoría de Zermelo Fraenkel, establece que, dada cualquier colección (conjunto) de conjuntos C, existe un conjunto, representado por y llamado unión de C, que contiene… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»