Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

auxiliaris

  • 1 auxiliāris

        auxiliāris e, adj.    [auxilium], aiding, helping, assistant, auxiliary: undae, O.: dea, i. e. Lucina, O.: carmen, in aid of Jason, O.: aera, sounded to drive away an eclipse, O. — Of troops, auxiliary: cohortes, Cs.—As subst sing. and plur, an auxiliary soldier, Ta.; auxiliary troops, Cs.—Hence, stipendia, the pay of auxiliaries, Ta.
    * * *
    auxiliaris, auxiliare ADJ
    assisting, succoring, help-bringing; auxiliary (troops)

    Latin-English dictionary > auxiliāris

  • 2 auxiliaris

    auxĭlĭāris (AVXSILIARIS, Inscr. Momm. 5778), e, adj. [auxilium].
    I.
    Bringing help or aid, aiding, helping, assisting, auxiliary (syn.:

    auxiliarius, opem ferens): undae,

    Ov. M. 1, 275:

    Dea (sc. Lucina),

    id. ib. 9, 699:

    numen,

    Luc. 6, 523:

    carmen,

    a formula of incantation in aid of Jason, Ov. M. 7, 138; cf. Plin. 28,2,4, § 21: arma ( poet. periphrastically for the prose auxilia; v. infra), auxiliaries, Ov. M.6,424: aera, the cymbals, trumpets, kettles, etc., by rattling which the ancients believed that they were able to drive away an eclipse of the moon, id. ib. 4, 333:

    oleum auxiliare lethargicis,

    Plin. 23, 4, 40, § 82 al.:

    auxiliaria fulmina, quae advocata seu advocantium bono veniunt,

    Sen. Q. N. 2, 49 fin.: auxiliares milites, cohortes, etc.; or absol.: auxĭlĭāres, ium, m., auxiliary troops, auxiliaries (freq. opp. legiones): auxiliares dicuntur in bello socii Romanorum exterarum nationum, Paul. ex Fest. p. 15 Müll.:

    cohortes,

    Caes. B. C. 1, 63; Tac. A. 12, 39:

    equites,

    id. ib. 1, 39 fin.:

    auxiliares,

    Caes. B. G. 3, 25; id. B. C. 1, 78; Vell. 2, 112; Liv. 30, 34, 5; Tac Agr. 18; Just. 2, 9, 9; and sing.:

    qui (Gannascus) auxiliaris et diu meritus Gallorum oram vastabat,

    Tac. A. 11, 18 Halm.—
    II.
    Of or pertaining to auxiliaries:

    auxiliaria stipendia,

    Tac. A. 2, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > auxiliaris

  • 3 auxiliares

    auxĭlĭāris (AVXSILIARIS, Inscr. Momm. 5778), e, adj. [auxilium].
    I.
    Bringing help or aid, aiding, helping, assisting, auxiliary (syn.:

    auxiliarius, opem ferens): undae,

    Ov. M. 1, 275:

    Dea (sc. Lucina),

    id. ib. 9, 699:

    numen,

    Luc. 6, 523:

    carmen,

    a formula of incantation in aid of Jason, Ov. M. 7, 138; cf. Plin. 28,2,4, § 21: arma ( poet. periphrastically for the prose auxilia; v. infra), auxiliaries, Ov. M.6,424: aera, the cymbals, trumpets, kettles, etc., by rattling which the ancients believed that they were able to drive away an eclipse of the moon, id. ib. 4, 333:

    oleum auxiliare lethargicis,

    Plin. 23, 4, 40, § 82 al.:

    auxiliaria fulmina, quae advocata seu advocantium bono veniunt,

    Sen. Q. N. 2, 49 fin.: auxiliares milites, cohortes, etc.; or absol.: auxĭlĭāres, ium, m., auxiliary troops, auxiliaries (freq. opp. legiones): auxiliares dicuntur in bello socii Romanorum exterarum nationum, Paul. ex Fest. p. 15 Müll.:

    cohortes,

    Caes. B. C. 1, 63; Tac. A. 12, 39:

    equites,

    id. ib. 1, 39 fin.:

    auxiliares,

    Caes. B. G. 3, 25; id. B. C. 1, 78; Vell. 2, 112; Liv. 30, 34, 5; Tac Agr. 18; Just. 2, 9, 9; and sing.:

    qui (Gannascus) auxiliaris et diu meritus Gallorum oram vastabat,

    Tac. A. 11, 18 Halm.—
    II.
    Of or pertaining to auxiliaries:

    auxiliaria stipendia,

    Tac. A. 2, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > auxiliares

  • 4 auxiliare

    auxiliary troops (pl.); allies

    Latin-English dictionary > auxiliare

  • 5 arma

    arma, ōrum, n. ( gen. plur. armūm, Pac. ap. Cic. Or. 46, 155; Att. ap. Non. p. 495, 23, considered by Cic. in the connection armūm judicium as less correct than armorum) [cf. ARÔ, arariskô = to fit; arthron = joint; harmos = armus = joint, shoulder; artaô = artio, arto = to fit, to fit in closely; artios = fit, exact; artus = close, narrow; ars (artis) = the craft of fitting things; artifex, artificium; Goth. arms = O. H. Germ. aram = Engl. arm; Sanscr. ar = to hit upon, attain; aram = fit, fast; īrmas = arm. Curt.].
    I.
    Lit.
    A.
    1.. What is fitted to the body for its protection, defensive armor, as the shield, coat of mail, helmet, etc.:

    tot milia armorum, detracta corporibus hostium,

    Liv. 45, 39:

    induere arma,

    id. 30, 31:

    arma his imperata, galea, clipeum, ocreae, lorica, omnia ex aere,

    id. 1, 43:

    pictis et auro caelatis refulgens armis,

    id. 7, 10. —
    2.
    Specifically, a shield:

    at Lausum socii exanimem super arma ferebant,

    on a shield, Verg. A. 10, 841:

    caelestia arma, quae ancilia appellantur,

    Liv. 1, 20 (v. ancile); id. 8, 30; 1, 37; cf. Verg. A. 1, 119 Heyne; Tac. G. 11 Rup.; Plin. Ep. 5, 6, 43:

    Aeneas se collegit in arma,

    gathered himself under his shield, Verg. A. 12, 491.—Hence, in a more extended sense,
    B.
    Implements of war, arms, both of defence and offence (but of the latter only those which are used in close contest, such as the sword, axe, club; in distinction from tela, which are used in contest at a distance; hence, arma and tela are often contrasted; v. the foll., and cf. Bremi and Dähne ad Nep. Dat. 11, 3): arma rigent, horrescunt tela, Enn. ap. Macr. S. 6, 4; id. ap. Non. p. 469, 26:

    arma alia ad tegendum, alia ad nocendum,

    Cic. Caec. 21:

    armis condicione positis aut defetigatione abjectis aut victoriā detractis,

    id. Fam. 6, 2:

    illum dicis cum armis aureis, Quoius etc.,

    Plaut. Mil. 1, 1, 16:

    ibi Simul rem et gloriam armis belli repperi,

    Ter. Heaut. 1, 1, 60:

    arma antiqua manus, ungues dentesque fuerunt Et lapides, et item, silvarum fragmina, ramei,

    Lucr. 5, 1283; so,

    Mutum et turpe pecus (i. e. primeval man), glandem et cubilia propter Unguibus et pugnis, dein fustibus, atque ita porro Pugnabant armis, quae post fabricaverat usus,

    Hor. S. 1, 3, 100 sqq.:

    capere,

    Cic. Rosc. Am. 53, 153; id. Phil. 4, 3, 7; id. Rab. Perd. 6 and 7:

    sumere,

    id. Planc. 36, 88 Wund.; id. Tusc. 2, 24, 58; Vulg. Gen. 27, 3; ib. 3 Reg. 22, 30:

    accipere, ib. Judith, 14, 2: adprehendere,

    ib. Psa. 34, 2:

    resumere,

    Suet. Calig. 48:

    aptare,

    Liv. 5, 49:

    induere,

    id. 30, 31; Ov. M. 14, 798; id. F. 1, 521; Verg. A. 11, 83; Luc. 1, 126:

    accingi armis,

    Verg. A. 6, 184, and Vulg. Jud. 18, 11:

    armis instructus,

    ib. Deut. 1, 41; ib. 1 Par. 12, 13:

    concitare ad arma,

    Caes. B. G. 7, 42:

    descendere ad arma,

    id. ib. 7, 33:

    vocare ad arma,

    Cic. Rab. Perd. 7, 21:

    vocare in arma,

    Verg. A. 9, 22:

    ferre contra aliquem,

    Vell. 2, 56:

    decernere armis,

    Cic. Att. 7, 3:

    armis cum hoste certare,

    id. Off. 3, 22, 87; so,

    saevis armis,

    Verg. A. 12, 890:

    dimicare armis cum aliquo,

    Nep. Milt. 1, 2:

    esse in armis,

    Caes. B. G. 1, 49; Suet. Caes. 69:

    ponere, abicere,

    Cic. Fam. 6, 2:

    relinquere,

    Liv. 2, 10:

    tradere,

    Nep. Ham. 1, 5; Suet. Vit. 10:

    amittere,

    Verg. A. 1, 474:

    proicere,

    Vulg. 1 Macc. 5, 43;

    7, 44: deripere militibus,

    Hor. C. 3, 5, 19:

    dirimere,

    Luc. 1, 104 et saep.—Hence, arma virosque, per arma, per viros, etc., Liv. 8, 25; 8, 30 al.; v. Burm. ad Verg. A. 1, 1, and cf. Liv. 9, 24:

    tela et arma: armorum atque telorum portationes,

    Sall. C. 42, 2; Liv. 1, 25; Col. 12, 3; Tac. G. 29 and 33:

    armis et castris, prov. (like remis velisque, viris equisque),

    with vigor, with might and main, Cic. Off. 2, 24, 84.—
    II.
    Trop., means of protection, defence, weapons:

    tenere semper arma (sc. eloquentiae), quibus vel tectus ipse esse possis, vel, etc.,

    Cic. de Or. 1, 8, 32:

    prudentiae,

    id. ib. 1, 38, 172:

    senectutis,

    id. Lael. 4. 9:

    tectus Vulcaniis armis, id est fortitudine,

    id. Tusc. 2, 14, 33:

    eloquentiae,

    Quint. 5, 12, 21:

    facundiae,

    id. 2, 16, 10:

    justitiae,

    Vulg. Rom. 6, 13; ib. 2 Cor. 6, 7:

    arma lucis,

    ib. Rom. 13, 12:

    horriferum contra Borean ovis arma ministret, i. e. lanas,

    Ov. M. 15, 471:

    haec mihi Stertinius arma (i. e. praecepta) dedit,

    Hor. S. 2, 3, 297; cf. id. Ep. 1, 16, 67:

    arma militiae nostrae non carnalia sunt,

    Vulg. 2 Cor. 10, 4.
    a.
    War (once in opp. to pax, v. infra):

    silent leges inter arma,

    Cic. Mil. 4, 10; id. Att. 7, 3, 5:

    arma civilia,

    civil war, id. Fam. 2, 16, and Tac. A. 1, 9:

    civilia arma,

    id. Agr. 16; id. G. 37 (otherwise, bella civilia, Cic. Off. 1, 25, 86, and Tac. Agr. 13):

    ab externis armis otium erat,

    Liv. 3, 14; 9, 1; 3, 69 Drak.; 9, 32; 42, 2; Tac. H. 2, 1 al.:

    a Rubro Mari arma conatus sit inferre Italiae,

    Nep. Hann. 2, 1 (for which more freq. bellum inferre alicui, v. infero):

    ad horrida promptior arma,

    Ov. M. 1, 126:

    qui fera nuntiet arma,

    id. ib. 5, 4;

    14, 479: compositis venerantur armis,

    Hor. C. 4, 14, 52. So the beginning of the Æneid: Arma virumque cano; cf. Hor. Ep. 1, 19, 7:

    melius visum Gallos novam gentem pace potius cognosci quam armis,

    Liv. 5, 35 fin.; cf.:

    cedant arma togae,

    Cic. Off. 1, 22, 76.—Also for battle, contest:

    in arma feror,

    Verg. A. 2, 337; so id. ib. 2, 655.—
    b.
    (Abstr. for concr.) The warriors themselves, soldiers, troops:

    nulla usquam apparuerunt arma,

    Liv. 41, 12:

    nostro supplicio liberemus Romana arma, i. e. Romanum exercitum,

    id. 9, 9; 21, 26:

    Hispanias armis non ita redundare,

    Tac. H. 2, 32:

    expertem frustra belli et neutra arma secutum,

    neither party, Ov. M. 5, 91: auxiliaria arma, auxiliaries, auxiliary troops = auxiliares (v. auxiliaris, I.), id. ib. 6, 424; cf. id. ib. 14, 528.—
    III.
    Transf., poet. (like hoplon and entea in Gr.), implements, instruments, tools, utensils, in gen. Of implements for grinding and baking:

    Cerealia arma,

    the arms of Ceres, Verg. A. 1, 177 (cf. Hom. Od. 7, 232: entea daitos). —Of implements of agriculture, Ov. M. 11, 35:

    dicendum est, quae sint duris agrestibus arma, Quīs sine nec potuere seri nec surgere messes,

    Verg. G. 1, 160.—Of the equipments, tackle of a ship ( mast, sails, rudder, etc.):

    colligere arma jubet validisque incumbere remis,

    Verg. A. 5, 15; 6, 353.—Hence used by Ovid for wings:

    haec umeris arma parata suis, A. A. 2, 50 (cf. in the foll. verse: his patria est adeunda carinis).—And so of other instruments,

    Mart. 14, 36.

    Lewis & Short latin dictionary > arma

См. также в других словарях:

  • auxiliaris — (лат.) вспомогательный, оказывающий помощь …   Словарь ботанических терминов

  • Chorizagrotis auxiliaris — noun larvae (of a noctuid moth) that travel in large groups and destroy grains and alfalfa in the midwestern states • Syn: ↑army cutworm • Hypernyms: ↑cutworm • Member Holonyms: ↑Chorizagrotis, ↑genus Chorizagrotis …   Useful english dictionary

  • AUXILIARI — Auxiliaris …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • auxiliaire — [ ɔksiljɛr ] adj. et n. • 1512; lat. auxiliaris, de auxilium « secours » 1 ♦ Qui agit, est utilisé en second lieu, à titre de secours. Secours, moyen, organe auxiliaire. ⇒ accessoire, adjoint, 1. annexe, complémentaire, second. Force auxiliaire,… …   Encyclopédie Universelle

  • Army cutworm — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum …   Wikipedia

  • Prefet du pretoire — Préfet du prétoire Monarchie romaine 753 – 509 av. J. C. République romaine 509 – 27 av. J. C. Empire romain 27 av. J. C. – 476 Empire byzantin 395 – 1453 …   Wikipédia en Français

  • Préfecture du prétoire — Préfet du prétoire Monarchie romaine 753 – 509 av. J. C. République romaine 509 – 27 av. J. C. Empire romain 27 av. J. C. – 476 Empire byzantin 395 – 1453 …   Wikipédia en Français

  • Préfet du prétoire — Monarchie romaine 753 – 509 av. J. C. République romaine 509 – 27 av. J. C. Empire romain 27 av. J. C. – 476 Empire byzantin …   Wikipédia en Français

  • auxiliar — I (Del lat. auxiliaris.) ► adjetivo/ sustantivo 1 Que auxilia. ► adjetivo/ sustantivo masculino 2 GRAMÁTICA Se refiere al verbo empleado en la formación de la voz pasiva y de los tiempos compuestos de la activa. ► sustantivo masculino femenino 3… …   Enciclopedia Universal

  • auxiliar — AUXILIÁR, Ă, auxiliari, e, adj., s.n. 1. adj., s.n. (Element) care ajută la ceva, care se află pe plan secundar faţă de ceva principal; (element) ajutător. ♦ (Parte de vorbire) care exprimă raporturi între cuvinte; (verb) care ajută la formarea… …   Dicționar Român

  • AUXILIAR — I (Del lat. auxiliaris.) ► adjetivo/ sustantivo 1 Que auxilia. ► adjetivo/ sustantivo masculino 2 GRAMÁTICA Se refiere al verbo empleado en la formación de la voz pasiva y de los tiempos compuestos de la activa. ► sustantivo masculino femenino 3… …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»