Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

auspĭco

  • 1 auspico

    auspĭco, āre, v. auspicor fin.

    Lewis & Short latin dictionary > auspico

  • 2 auspico

    auspicare, auspicavi, auspicatus V
    take auspices; seek omens; begin with auspices, make ceremonial start; portend

    Latin-English dictionary > auspico

  • 3 auspicor

    auspĭcor, ātus, 1, v. dep. [from auspex, as auguror from augur], to take the auspices.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    (Gracchus) cum pomerium transiret, auspicari esset oblitus,

    Cic. N. D. 2, 4, 11:

    tripudio auspicari,

    id. Div. 1, 35, 77; 2, 36, 77:

    Fabio auspicanti aves non addixere,

    Liv. 27, 16, 15; 4, 6, 3; 6, 41, 5 sq. al.—
    B.
    Esp., aliquid or absol., also with inf., to make a beginning, for the sake of a good omen, to begin, enter upon (first freq. after the Aug. per.):

    ipsis Kal. Januariis auspicandi causā omne genus operis instaurant,

    Col. 11, 2, 98:

    auspicandi gratiā tribunal ingredi,

    Tac. A. 4, 36:

    non auspicandi causā, sed studendi,

    Plin. Ep. 3, 5, 8:

    auspicatus est et jurisdictionem,

    Suet. Ner. 7:

    auspicabar in Virginem (aquam) desilire,

    Sen. Ep. 83, 5.—
    II.
    In gen., to begin, enter upon a thing:

    auspicari culturarum officia,

    Col. 11, 2, 3; 3, 1, 1:

    homo a suppliciis vitam auspicatur,

    Plin. 7, prooem. §

    3: militiam,

    Suet. Aug. 38:

    cantare,

    id. Ner. 22.— Trop.:

    senatorium per militiam auspicantes gradum,

    attaining, receiving it through military services, Sen. Ep. 47, 10.
    a.
    Act. access. form auspĭco, āre, to take the auspices:

    praetor advenit, auspicat auspicium prosperum,

    Naev. 4, 2 (Non. p 468, 28):

    (magistratus) publicae [rei] cum auspicant, Caecil. ap. Non. l. l. (Com. Rel. p. 66 Rib.): auspicetis: cras est communis dies, Atta, ib. (Com. Rel. p. 161 Rib.): Non hodie isti rei auspicavi,

    Plaut. Rud. 3, 4, 12:

    mustelam,

    to receive, accept as an augury, id. Stich. 3, 2, 46:

    super aliquā re,

    Gell. 3, 2. —
    b.
    Pass.
    (α).
    Abl. absol.: auspĭcātō, after taking the auspices:

    Romulus non solum auspicato urbem condidisse, sed ipse etiam optimus augur fuisse traditur,

    Cic. Div. 1, 2, 3:

    Nihil fere quondam majoris rei nisi auspicato ne privatim quidem gerebatur,

    id. ib. 1, 16, 28:

    qui et consul rogari et augur et auspicato,

    id. N. D. 2, 4, 11; id. Div. 2, 36, 72; 2, 36, 77:

    plebeius magistratus nullus auspicato creatur,

    Liv. 6, 41, 5 sq.; 5, 38; 1, 36;

    28, 28: Hunc (senatum) auspicato a parente et conditore urbis nostrae institutum,

    Tac. H. 1, 84; 3, 72 al.—
    (β).
    auspĭcātus, a, um, part., consecrated by auguries:

    auspicato in loco,

    Cic. Rab. Perd. 4:

    non auspicatos contudit impetus Nostros,

    Hor. C. 3, 6, 10:

    auspicata comitia,

    Liv. 26, 2, 2 al. —
    (γ).
    Acc. to auspicor, II., begun:

    in bello male auspicato,

    Just. 4, 5. —
    (δ).
    auspĭcātus, a, um, as P. a., fortunate, favorable, lucky, prosperous, auspicious:

    cum Liviam auspicatis rei publicae ominibus duxisset uxorem,

    Vell. 2, 79, 2.— Comp.:

    Venus auspicatior,

    Cat. 45, 26:

    arbor,

    Plin. 13, 22, 38, § 118.— Sup.:

    auspicatissimum exordium,

    Quint. 10, 1, 85; Plin. Ep. 10, 28, 2:

    initium,

    Tac. G. 11.— Adv.: auspĭcātō, under a good omen, auspiciously:

    ut ingrediare auspicato,

    at a for tunate moment, in a lucky hour, Plaut. Pers. 4, 4, 57:

    Haud auspicato huc me appuli,

    Ter. And. 4, 5, 12:

    qui auspicato a Chelidone surrexisset,

    Cic. Verr. 1, 40, 144.— Comp. auspicatius:

    auspicatius mutare nomen,

    Plin. 3, 11, 16, § 105:

    gigni,

    id. 7, 9, 7, § 47.

    Lewis & Short latin dictionary > auspicor

  • 4 exauspico

    ex-auspĭco, āvi, 1, v. n., to take an augury from any thing:

    ex vinculis,

    Plaut. Capt. 3, 5, 108.

    Lewis & Short latin dictionary > exauspico

  • 5 redauspico

    rĕd-auspĭco, āre, v. n., to take the auspices anew or again:

    exauspicavi ex vinclis: nunc intellego Redauspicandum esse in catenas denuo, comically for,

    to go back again, return, Plaut. Capt. 3, 5, 108 Brix ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > redauspico

См. также в других словарях:

  • auspicare — au·spi·cà·re v.tr. e intr. (io àuspico) 1. v.tr. CO augurare, caldeggiare: il ministro auspicò il ristabilimento delle trattative; desiderare 2. v.intr. (avere) TS stor. in Roma antica, esercitare l ufficio di auspice, trarre gli auspici Sinonimi …   Dizionario italiano

  • auspicare — [dal lat. auspicare e auspicari ] (io àuspico, tu àuspichi, ecc.). ■ v. intr. (aus. avere ) (stor.) [esercitare l ufficio di auspice] ▶◀ augurare. ■ v. tr., lett. [esprimere il desiderio che ad altri o a sé stessi accadano cose spec. liete, anche …   Enciclopedia Italiana

  • Yihadismo — Para el concepto original islámico, véase Yihad. Atentado contra las Torres Gemelas.[1] El yihadismo es un …   Wikipedia Español

  • auspicarsi — au·spi·càr·si v.pronom.tr. (io mi àuspico) CO augurarsi: mi auspicarsi che tu venga presto …   Dizionario italiano

  • auspicare — {{hw}}{{auspicare}}{{/hw}}v. tr.  (io auspico , tu auspichi ) 1 (lett.) Prendere gli auspici | (est.) Pronosticare. 2 (est.) Augurare …   Enciclopedia di italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»